donderdag 31 mei 2018

MULTI-CULTI EINDSTATION DEEL 1


We hebben er af en toe al eens over geschreven, de enorme veranderingen die we in de laatste jaren in Europa hebben gezien. Ook toen al gingen we er vanuit dat het allemaal geen toeval was. Dat er organisatie en planning zat achter de grote migratiestroom die we sinds 2015 hebben gezien. Een stroom die weliswaar minder is geworden, maar gelijktijdig ook zijn er tekenen dat binnenkort een nieuw uittocht uit Afrika en het Midden Oosten op gang gaat komen. Misschien is het zelfs al begonnen terwijl we dit schrijven. Er zit immers een bepaalde logica in de gebeurtenissen. Om dit te ontdekken moet je wel door de leugens en de PR campagnes van de elite en de media heen prikken. Maar als de ogen dan ook open gaan, zie je glashelder de lijn die wordt gevolgd. Over deze zaken willen we het nu hebben in een korte serie artikelen. Sommige dingen zullen niet populair zijn, maar dat is niet van belang. Ze zijn waar, en daar gaat het om.


Het is misschien moeilijk te bevatten maar de stroom van migranten staat al sinds 2000 op de agenda van de rijken en machtigen van deze aarde. Er bestaat een VN document uit die tijd, dat op internet is verschenen, waarin plannen worden voorgesteld voor zogenaamde bevolkingsuitwisselingen. (Zie:  https://www.un.org/esa/population/publications/migration/migration.htm Omdat de bevolking van Europa aan het afnemen was, door de vergrijzing en het krijgen van minder kinderen, had men het idee opgevat om tussen de 70 en 100 miljoen mensen van Afrika en het Midden Oosten naar Europa te laten verhuizen. Het plan is dus niet echt nieuw, en toen ging het nog om een voorstel. Maar intussen hebben we gezien hoe de verschillende fases van de overtocht in gang zijn gezet. Om mensen zo ver te krijgen dat ze hun eigen omgeving verlaten zijn krasse maatregelen nodig. Niemand gaat zomaar op weg met alle risico’s van dien. Om de stroom op gang te krijgen hebben de westerse machten verschillende landen in de regio aangevallen of gedestabiliseerd. We hebben het dan over Syrië, Libië, Mali en nog een heel stel andere landen. Soms valt men direct aan, soms worden er opstanden gecreëerd, of meestal islamitische rebellen bewapend en opgeleid.

Het is geen geheim dat oorlog en opstand vluchtelingen voorbrengt. Achter de vluchtelingen komt dan gelijktijdig een nog grotere stroom gelukzoekers op gang, die willen meeliften op de kansen die plotseling geboden worden. Precies dat alles hebben we in de jaren voor 2015 zien voorbereiden, en in dat jaar gingen de sluizen dan eindelijk open. Ook dit gebeurde niet zo maar. Veel van de vluchtelingen die door de oorlogen en de opstanden hun thuis hadden verlaten werden opgevangen in buurlanden zoals Turkije en Libanon. Om deze mensen richting Europa te krijgen werden de geldstromen naar de vluchtelingenorganisaties en kampen stevig verminderd. Dit terugschroeven ging zo ver dat er honger dreigde. Dat was eigenlijk de ontsteking die de bom deel afgaan. Maar er waren nog meer voorbereidingen. In de maanden voor de grote instroom kreeg de Duitse geheime dienst opdracht van de regering om geen actie meer te ondernemen tegen mensensmokkelaars. Iedereen moest ongestoord zijn gang kunnen gaan.

Toen dit alles op poten was gezet en de eerste groepen vluchtelingen en andersoortige migranten op de poorten van Europa klopten, deed Merkel haar bekende oproep aan alle vluchtelingen om naar Duitsland te komen. Ze zouden meer dan welkom zijn. Dit was het openlijk begin van de zogenaamde welkomstcultuur. De Duitse regering heeft altijd volgehouden dat het gewoon om een humanitaire maatregel ging, maar intussen kunnen we duidelijk de kille planning zien die achter het Merkel gebaar schuil ging. Het spreekt vanzelf dat op geen enkel moment de Duitse bevolking werd gevraagd of men dit wel wilde. De poorten waren opgezet en daarmee moest de discussie gesloten zijn.

En ze kwamen; bij duizenden met opvallend veel jonge mannen in de voorhoede. Allemaal bewapend met moderne smartphones waardoor het makkelijk was om de geplande routes te vinden en te gebruiken. Niemand hield de stroom tegen, en gecontroleerd werd er ook niet. Paspoort, geen paspoort of een valse, het maakte allemaal niet uit. Iedereen kon gewoon doorlopen. Nu zal er op dit punt bij lezers de vraag ontstaan of dit allemaal wel legaal was. Immers er zijn regels voor migratie en asiel. Dat klopt, en onder de huidige regels was de instroom volledig illegaal. Er bestaat immers een overeenkomst die het Dublin Akkoord heet. Hier in staat heel duidelijk dat een vluchteling die asiel wil aanvragen, dat moet doen in het eerste veilige land dat hij of zij bereikt. Aanvragen in een ander land of meerdere landen is verboden en kan het afwijzen van asiel tot gevolg hebben. Deze regels kon Merkel natuurlijk niet gebruiken, dus werden ze gewoon buiten werking gesteld. Laten we hier even bij stil staan. De Europese staten braken hun eigen wetten door ze gewoon buiten werking te stellen, zonder hun volkeren hiervan in kennis te stellen of om instemming te vragen. Deze zogenaamde uitzonderingstoestand geldt nog steeds, omdat men anders het grote plan nooit had kunnen uitvoeren. Er zijn op dit gebied nog meer veranderingen op til, maar hierover later meer.

Gelijktijdig ging in Duitsland een enorme campagne van start die iedereen er van moest overtuigen dat de vluchtelingen goed voor Duitsland en de rest van Europa waren. De politiek, de media, vrijwilligersgroepen, zelfs artiesten; alles werd ingeschakeld om het beleid van de regering te ondersteunen. Tegengeluiden werden niet geduld. Ieder die vragen stelde over de gang van zaken, of kritiek had werd monddood gemaakt of voor racist of fascist uitgescholden. Alles en iedereen moest meewerken, ondanks het feit dat steeds meer mensen zich gingen afvragen of dit wel in het belang van Duitsland en de andere landen was. De gelijkschakeling was verbluffend en beangstigend voor iedereen die het niet had afgeleerd om zelf te denken. Ondanks de enorme druk waren er toch protesten, vooral in de oostelijke gebieden. Deze protesten werden door zowel de politieke elite als ook de betaalde media als schandalig neergezet, en de mensen die het niet pikten werden overal als nazi of extreem rechts betiteld. Dit waren propagandaleugens van Merkel en Co. Het ging om gewone mensen die toen al zagen dat het de verkeerde kant op ging. De rest van Duitsland zou dat pas veel later leren. (Zie: HARDE VRAGEN OVER DE VLUCHTELINGENCRISIS 10-09-2015)

Volgende week: de gevolgen van de instroom, de Oudejaarsnacht in Keulen, en steeds meer tegen geluiden.




donderdag 24 mei 2018

EN POETIN GLIMLACHT


Soms zijn het de kleine dingen die tot grote conclusies kunnen leiden.  Een gebaar, of een paar op het eerste gezicht onbeduidende woorden maken vaak een wereld van verschil. Dat was weer eens duidelijk te zien in de afgelopen week, tijdens het bezoek van Merkel in Sochi waar ze de gast was van President Vladimir Poetin. In de laatste jaren is Merkel niet vaak de gast van de Russische president geweest. Maar nu was het toch weer eens zo ver. Als we naar de persverklaringen kijken die na afloop werden afgegeven, zou je kunnen concluderen dat het een vrij onbeduidend bezoek is geweest. Geen grote beslissingen, en geen grote plannen.

Toch kon President Poetin glimlachen, want het feit alleen al dat de Duitse regeringsleidster langs kwam, was een overwinning op zichzelf. Dat had nog maar een paar jaar geleden veel problematischer gelegen. Het was immers Merkel, op Amerikaanse orders, die het conflict in de Oekraïne opstookte, en daarmee een oorlog veroorzaakte. Het was ook Merkel, en de rest van de Duitse elite, die Rusland het hardste aanviel toen de Krim besloot zich bij de Russische Federatie aan te sluiten, en Moskou de vrije republieken in de Donbass steunde. De roep om sancties uit Washington werd het ijverigste gehoor gegeven in Berlijn en Parijs. Merkel was er van overtuigd dat Poetin uiteindelijk zou inbinden.

Maar dat was een misrekening. Poetin is geen centimeter opzij gegaan, en intussen zijn de tijden veranderd en de wereld ook. We zijn een paar jaar verder, en uit vele cijfers blijkt dat vooral Duitsland grote verliezen lijdt als gevolg van de sancties tegen Rusland. Duitse bedrijven, waaronder bijvoorbeeld ook de Hamburgse haven, klagen steen en been over de misgelopen orders en de financiële verliezen. Ook Frankrijk, en andere Europese landen kampen met dit probleem. Toch durft geen van de zogenaamde regeringsleiders het aan om openlijk te zeggen dat de sancties maar moeten worden afgeschaft.

Men weet dat het doel van de maatregelen nooit gehaald zal worden. De Krim zal altijd onderdeel van Rusland blijven. In de afgelopen week is de nieuwe brug tussen het schiereiland en het Russische vasteland geopend, een miljoenen project dat de discussie over de status van de Krim voorgoed afsluit. Ook is het duidelijk dat Rusland de republieken in de Donbass zal blijven steunen. De sancties zullen dat nooit meer veranderen. Dat weet Merkel, en dat weten ook de andere Europese leiders. Maar omdat Amerika aan de sancties wil vasthouden zit men in een moeilijke positie. Dus blijft men tandenknarsend de verliezen accepteren. Maar er wordt intussen wel koortsachtig naar een soort uitweg gezocht.

Het bezoek van Merkel aan Rusland was daar onderdeel van. Merkel heeft Trump er niet van kunnen overtuigen om de atoomovereenkomst met Iran in ere te houden, dus probeert ze heel voorzichtig wat steun van Poetin te krijgen. Dat moet heel voorzichtig gebeuren, want de Amerikaanse meesters hebben in Duitsland natuurlijk het laatste woord. Daarom lijkt het op het eerste gezicht ook dat het bezoek niets heeft opgeleverd. Maar Poetin zal zeker herhaald hebben dat er pas wat in de Oekraïne kan veranderen als de Minsk Akkoorden zijn uitgevoerd, die steeds door Kiev worden geblokkeerd. Kleine aanzetten tot verandering op andere terreinen waren er wel. Merkel sprak zich uit voor een politieke oplossing in Syrië, en dat is precies het beleid waar Rusland steeds aan vast heeft gehouden. En Poetin maakte ook bekend dat Duitsland het Noord Stream II gasproject zal steunen. Ook een belangrijk punt voor Moskou.

De Russische President zei verder dat hij er begrip voor had dat Duitsland haar relatie met Washington niet verder onder druk kan zetten. Daarmee gaf hij aan dat achter de schermen veel meer is gebeurd en gezegd dan openlijk kan worden toegegeven. Poetin weet natuurlijk dat een gesprek met Merkel een indirect gesprek met Amerika is. Hij houdt hier rekening mee maar zal nooit de pogingen opgeven om wat meer ruimte tussen Europa en Amerika te creëren. Het zijn allemaal kleine zetten in een heel groot spel. Maar Moskou ziet iedere dag hoe de Europese leiders steeds meer gefrustreerd raken over de beslissingen van Trump. Deze frustratie kan op den duur precies de opening zijn waar Rusland naar zoekt.

Kan Duitsland op termijn steeds meer richting Rusland ontwikkelen? Het antwoord op deze vraag is dat zo’n draai uitgesloten is. Duitsland kan zonder Amerika geen onafhankelijke besluiten nemen. Maar de Duitse frustratie over de huidige gang van zaken wordt natuurlijk ook door andere Europese landen gezien, die wel wat meer bewegingsvrijheid hebben. Zo was deze week de Franse president te gast in Rusland. Al deze zaken zullen op de lange duur problemen voor Washington gaan opleveren. Poetin heeft geen haast en kan het spel rustig uitspelen.

Er is intussen al veel gewonnen, want nog maar een paar jaar geleden wilden de Europese leiders nauwelijks met Poetin, die als dictator werd neergezet, spreken of onderhandelen. Men volgde blindelings de Amerikaanse poging om Rusland te isoleren. Nu staan dezelfde figuren in de rij om naar Rusland te mogen afreizen. Een wereld van verschil dus. Dit alles staat de Amerikaanse plannen voor een grote oorlog tegen Rusland niet in de weg, omdat Europa uiteindelijk altijd de bevelen uit Washington zal opvolgen. Maar we zien wel wat barsten in de dikke glasplaat die Amerika tussen Europa en Rusland heeft opgetrokken. Het zijn precies die barsten waar het Poetin om te doen is.

In tegenstelling tot Amerika wil Rusland geen oorlog. Poetin streeft naar een wereld waar landen hun eigen beslissingen kunnen nemen zonder druk van buitenaf. Deze druk komt meestal van de Amerikanen, en daar wil de Russische President een einde aan maken. Hij probeert nu heel langzaam en voorzichtig steun voor zijn plannen te verwerven. Het is een spel dat Poetin als geen ander beheerst. Het zal interessant zijn om in de komende tijd de verschillende zetten te blijven volgen. Als de Amerikaanse leiding nog meer aan stabiliteit verliest, en dat is zeker niet uit te sluiten, stijgen Poetin’s kansen van slagen. Wordt vervolgd dus.

donderdag 17 mei 2018

HET MONSTER VAN DE CENSUUR TREKT DOOR EUROPA


We wisten dat het er aan zat te komen. Het was altijd al duidelijk dat als de spanning zou toenemen, ook de censuur een nieuw niveau zou bereiken. De ontwikkelingen van de laatste weken hebben laten zien dat dit tijdstip nu is aangebroken. Ten eerste zien we een toename van wetten en regels die er voor moeten zorgen dat er minder kritische geluiden op de sociale media te horen zijn. Natuurlijk wordt dit niet zo gezegd. Men beweerd dat de veranderingen nodig zijn om terroristen van het net te houden en het zogenaamde “fake news” te bestrijden. Maar in de praktijk zien we dat alles wat de elite niet welgevallig is wordt verwijderd, of in ieder geval ingeperkt.

Laten we maar dicht bij huis beginnen. Een paar weken geleden werd een van onze privé accounts door Facebook van de ene op de andere dag verwijderd. De inhoud van het account zou de regels van de community hebben geschonden. Een dag voor de verwijdering van het account liet Facebook weten dat een Koerdische vlag bij een bericht weggehaald was omdat deze vlag de regels overtrad. Blijkbaar heeft men na deze waarschuwing nog meer Koerdische en Ierse strijdvlaggen gezien, want het account ging permanent op zwart. Tegen deze maatregel hebben we beroep aangetekend, waarbij we duidelijk hebben gemaakt dat Koerdische vlaggen, of beter gezegd PKK vlaggen in Nederland niet verboden zijn. Het zogenaamde symbolenverbod geldt voor Duitsland, niet voor Nederland.

We hebben ook duidelijk gemaakt dat de doorgestuurde berichten in het account van organisaties zijn die niet verboden zijn, en zelf over Facebook accounts beschikken. Al deze argumenten mochten echter geen verschil maken. Binnen enkele minuten was er antwoord van Facebook waarin werd gezegd dat er nog een keer naar het account was gekeken, maar dat de sluiting permanent zou zijn. We hadden ook niet anders verwacht. Natuurlijk zijn er mogelijkheden om dit juridisch aan te vechten, maar daar gaan we geen tijd en geld insteken. De mogelijkheden voor het openen van hele series andere accounts zijn er nog steeds, dus niemand hoeft permanent uit de lucht te verdwijnen. Intussen is gebleken dat Facebook het vooral gemunt heeft op Koerdische symbolen en foto’s van Guerrillastrijders, zeker als er wapens op staan. Maar ook filmpjes en foto’s van de Ierse bevrijdingsbewegingen zijn doel van de censuurmachine. Ook deze organisaties zelf worden hier door getroffen. Een poosje geleden werden een aantal sites van de Ierse Republican partij Saoradh uit de lucht gehaald, gelijktijdig met invallen in kantoren en huizen van de beweging. Afgesproken werk dus.

Het zal er de komende tijd niet beter op worden, want Facebook komt geregeld met nieuwe voorwaarden, en vraagt bijvoorbeeld ook toestemming om gezichtsherkenning te mogen gebruiken. Iedere gebruiker kan dit weigeren, en moet dat zeker doen, maar of het verschil maakt is niet duidelijk. Mocht Facebook echt fors over de schreef gaan is er natuurlijk altijd nog de Russische tegenhanger V Kontakte. Daar hebben we intussen ook verschillende accounts en van censuur lijkt geen sprake. De site is gewoon in het Engels te gebruiken, dus kennis van de Russische taal is leuk, maar niet echt nodig. Waar een wil is, is natuurlijk ook altijd een weg. Zo lang het internet te gebruiken is zullen we dat zeker doen. Een beetje guerrillaoorlog voeren met de providers nemen we dan op de koop toe.

Maar de censuur is natuurlijk niet alleen een probleem van Facebook. Ook op YouTube worden steeds meer filmpjes verwijderd, of hele accounts gesloten. Vorige week nog werd een Duits account, dat kritisch staat tegenover de politieke islam, met onmiddellijke ingang gesloten. Als reden werd ook hier gegeven dat men de regels van de community had overtreden. De eigenaar van het account ging ook in beroep, maar zonder resultaat. Hij gaat nu wel een advocaat inschakelen en wil de zaak tot op de laatste mogelijkheid uitvechten. We zijn benieuwd. Het valt op dat YouTube vooral kritiek op de islam als mikpunt heeft. Dat is dus weer anders als bij Facebook. Men hanteert hiervoor een zogenaamd “strike” systeem. Een strike is een waarschuwing dat de regels overtreden zijn. Als dit nog twee keer gebeurd, en je dus 3 strikes hebt gehad, gaat het account op zwart. Soms is dit voor 30 dagen, maar het kan ook permanent zijn.

Tot nu toe lijkt Twitter zich minder druk te maken over al deze zaken. Sommige dingen worden verwijderd, maar er is geen enorme toename zoals we dat wel zien bij Facebook en YouTube. Wat ook opvalt bij de toegenomen censuur, is dat het meestal niet om nieuw materiaal gaat. Accounts die al jaren op dezelfde manier draaien, en hetzelfde materiaal laten zien, worden nu plotseling aangepakt. Daarbij lijkt sprake van willekeur, maar goed kijken is wel te zien dat de schroef gepland steeds verder wordt aangedraaid.

Dit heeft waarschijnlijk te maken met de snelle veranderingen waar Europa mee te maken heeft. De massa immigratie, de islamisering en de opkomende protestbewegingen spelen hierin een grote rol. De westerse elite volgt een agenda voor een andere orde in Europa, die de volkeren moet verzwakken, de winsten moet doen stijgen, en die bovenal de grondslag legt voor een grote oorlog tegen Rusland. Bij het doordrukken van deze zogenaamde “nieuwe orde” is echte oppositie natuurlijk niet welkom, vanuit welke hoek dan ook. Hoewel de sociale media haar beperkingen kent, is het wel een mogelijkheid om harde oppositie tegen de plannen te voeren. De reactie daarop zien we nu.

We weten allemaal dat de wereld er niet veiliger op geworden is, en de sociale media bieden een mogelijkheid om hier op te reageren en te waarschuwen. Dat zal men niet permanent toestaan. We kunnen er dus vanuit gaan dat het monster van de censuur zijn klauwen in de komende tijd nog verder zal uitstrekken. Gelukkig kennen we genoeg alternatieven, en laten we ons niet monddood maken. Of het nu op de straat of op het net is, de strijd gaat door. Altijd en overal.

donderdag 10 mei 2018

HET ZWARTE GAT VAN DE BRUSSELSE BEERPUT

Er was een tijd, lang geleden, dat je een rover of een dief makkelijk kon herkennen. Hij droeg een masker, een zwarte hoed, en reed op een al even zwart paard. Aan zijn riem bungelde een zwaard en in zijn hand hield hij een met buskruit geladen pistool. Misschien klinkt dit als uit een sprookje, maar helaas voor ons allemaal ligt het toch wat anders. Vandaag zijn rovers en dieven bijna onherkenbaar geworden. Ze dragen pakken, stropdassen en lederen koffertjes. Maar gevaarlijk en soms dodelijk zijn ze nog steeds. Vooral als ze Brussel als werkplek hebben, en deel uitmaken van het grote leger van EU parasieten. Dan was die oude rover op zijn paard toch een stuk sympathieker.

We weten natuurlijk allemaal dat lid zijn van de Europese Unie een kostbare en volstrekt onnodige zaak is. De EU is er niet om Europa sterker te maken, maar om de Europese volkeren te verzwakken, onder controle te houden, en uit te buiten. Maar dat is nog lang niet alles, want de Brusselse parasieten hebben er ook een handje van om ons allemaal armer te maken. Denk maar eens terug aan de introductie van de Euro. Dat moest een stap zijn op de weg naar een Verenigde Staten van Europa. Gelukkig is deze nachtmerrie nog steeds geen werkelijkheid geworden, maar de Euro heeft intussen wel alle prijzen verdubbeld, en is dus een prachtig instrument in handen van de EU dieven. Maar zelfs dat, en de vele fantasie belastingen waar Brussel zo goed in is, zijn nog niet voldoende. Nog steeds zit er een gat in de begroting van de EU, en we hoeven al niet meer te vragen wie dat gat mag gaan vullen.

De hele EU begroting is al een voorbeeld van het misdadige dat door het complete EU verhaal heen loopt. Er worden miljoenen Euro’s opgestookt om een stel bureaucraten, die onnodige instellingen gaande houden, aan een uitpuilende boterham te helpen. Nog nooit hebben we ook maar een voordeel van de Europese Unie gehad. Het is dan ook geen wonder dat alleen direct betrokkenen, die er aan verdienen, nog een goed woord voor de Unie over hebben. De volkeren van Europa hebben de oplichterskliek al heel lang in de gaten, en stemmen dan ook geregeld alles weg wat met de Europese Unie te maken heeft. Als we tenminste de kans krijgen om over iets te stemmen. Dit soort stemmingen komt weinig voor om de elite tegen nederlagen te beschermen.

Maar laten we even terug gaan naar de financiële kant van de zaak. Nu dat Groot Brittannië via de Brexit de EU waarschijnlijk gaat verlaten, heeft men in Brussel weer een nieuw plan bedacht om ons nog verder te bestelen. Immers als de Britten vertrekken betalen ze ook geen bijdrage meer om het EU budget op peil te houden. Nu zou je denken dat het budget eigenlijk ook kleiner kan, als de Unie zelf kleiner wordt. Maar daar wil Brussel niets van horen. Dus moeten alle lidstaten die blijven meer betalen. Nederland zal in plaats van 7 miljard Euro in de toekomt 10 miljard Euro moeten bijdragen. Nee, het is geen schrijffout, de Brusselse dieven willen echt 10 MILJARD!!! Natuurlijk zegt de Nederlandse regering, met Rutte en Blok voorop, dat dit te veel is en dat de eis niet ingewilligd kan worden. Maar dat zeggen ze nu, als de druk eenmaal toeneemt, zullen ze op hun woorden terugkomen, en braaf betalen. Het is immers niet voor niets dat Rutte in Europa als het trouwste schoothondje van Merkel wordt gezien. Ook nu zal hij geen standhouden, dat is zeker.

Het zal dus zeker om 10 miljard Euro gaan. Zo veel zuur verdiende centen voor een onnodige en misdadige instelling. Misdadig? Jazeker; terwijl de EU leiders beweren dat de Unie al vele jaren de vrede in Europa heeft bewaard, is het geen geheim dat de EU kliek verschillende oorlogen zelf heeft gestart. Denk bijvoorbeeld aan de Joegoslavië oorlog, waar vooral de BRD schuldig aan was door haar steun aan Kroatië. En dan is er natuurlijk nog de oorlog in de Donbass. Het waren de EU leiders, op orders van Washington, die de zogenaamde opstand in Kiev organiseerden. Door hun directe interventie kwam de Oekraïne in handen van niets ontziende fascisten, en werd de bevolking tot de bedelstaf veroordeeld. Zo vreedzaam is de EU dus. Niet alleen de Amerikanen, maar ook de EU leiders hebben bloed aan hun handen.

Maar zelfs dat is niet voldoende. Nog steeds weigert de EU om de banden met Turkije af te breken ondanks het feit dat de bloedsultan Erdogan de Koerden laat uitmoorden, en iedereen met kritiek in de gevangenis zet. Men levert zelfs wapens aan de AKP moordenaars en onderdrukt de Koerdische organisaties in Europa. De moordbrigades van Erdogan mogen natuurlijk gewoon hun gang gaan. Daar weet men zogenaamd niets van. De hele buitenlandse politiek van de EU is er op gericht om de Amerikaanse agenda uit te voeren, ook als dit ten kosten van de Europese volkeren gaat. Voor al deze ellende mogen we dan ook nog een grote bak geld betalen. Een grotere schande heeft er eigenlijk nooit bestaan.

Zoals we al eerder zeiden is de EU constant bezig om de Europese volkeren te verzwakken. Men wil af van de soevereine staten, en wil alle macht in Brussel vestigen. Daarom moeten tradities worden afgebroken en het recht op zelfbeschikking, waar ieder volk recht op heeft, worden afgeschaft. Ook de tactiek om Europa te overspoelen met grotendeels nepvluchtelingen maakt onderdeel uit van het plan. Alles moet in handen van de EU komen zonder dat de volkeren zelf kunnen meebeslissen. Dat is de ultieme droom van de EU bureaucraten. Gelukkig worden steeds meer mensen wakker en wordt de anti-EU stemming steeds sterker. Niet iedereen laat zich oplichten en bestelen door de Brusselse parasieten. Maar het verzet moet nog sterker worden, want de tijd dringt. We zullen uiteindelijk moeten afrekenen met de EU bonzen, en hun meelopers in de verschillende landen.

Dit is geen pleidooi tegen Europese samenwerking. Integendeel; samenwerking is cruciaal ondermeer om een oorlog met Rusland te voorkomen. Maar het moet een samenwerking van de volkeren zijn, op vrijwillige basis. Met goed overleg, en geen dwang zoals we steeds opnieuw van de EU zien. Brussel mag dromen van een EU dictatuur, maar daar zullen we zeker een stokje voor steken. Een goed begin zou zijn om helemaal niet meer aan Brussel te betalen. Dit als eerste stap naar een gehele terugtrekking uit de EU en de Euro. We hebben de parasieten en oplichters niet nodig. De 10 miljard, die in de beerput van Brussel dreigt te verdwijnen, kunnen we heel goed zelf gebruiken. Dus; geen cent naar Brussel, en weg met de EU. Dat zou een prima stap in de juiste richting zijn.

donderdag 3 mei 2018

EEN KABINET VOL LEUGENAARS

Het was weer theater in de Tweede Kamer in de afgelopen week. Eigenlijk hoef je dan niet meer te vragen wat er aan de hand was. Zo als zo vaak was er weer iemand betrapt op liegen. En deze keer was het Rutte zelf. Het hele gebeuren had als aanleiding de dividendbelasting, maar dit was eigenlijk nauwelijks van belang. Het centrale punt waren memo’s over deze belasting die volgens Rutte niet bestonden. Helaas voor hem bleken ze wel te bestaan, en sterker nog, ze werden zelfs gepubliceerd. Springstof, zou je dus zeggen. Maar nu, een weekje later zit Rutte er nog steeds, heeft geen enkel lid van het kabinet ontslag hoeven nemen, en stemden de regeringspartijen gezamenlijk tegen de motie van afkeuring. We kennen het intussen.

Sommige analisten beginnen zich wel af te vragen hoe het toch komt dat Rutte al op meerdere leugens is betrapt, maar toch nog steeds de steun van de kiezer lijkt te hebben. Immers de VVD blijft de grootste partij in de peilingen. De meeste denken dat Rutte met zijn leugens wegkomt omdat hij vertrouwen uitstraalt. Blijkbaar zien ze dat dan ook nog als een goede zaak. Veel eerder moeten we de conclusie trekken dat Rutte dus een hele goede oplichter is. Een oude wijsheid zegt immers al dat je alleen goed kunt liegen als je zelf gelooft dat het waar is. Blijkbaar is dat een gave waar Rutte mee is uitgerust.

Toch kan dat niet alles zijn. Het lijkt er veel meer op dat die steun voor Rutte niets meer is dan pure armoede. Er is nauwelijks een alternatief te vinden. Als een oppositie een leugenachtige minister president niet voldoende kan ontmaskeren, zal men ook nooit de gunst van de kiezer winnen. Daar komt nog bij dat die zelfde kiezer er intussen vanuit gaat dat alle politici geboren leugenaars zijn. Aan bewijzen voor deze stelling mankeert het immers niet. We worden dag en nacht voorgelogen, niet alleen vanuit de politiek, maar ook de media spelen het spelletje op de meest minderwaardige manier mee. De titel leugenpers heeft men dan ook volkomen verdiend.

Maar nog even terug naar Rutte. Het was natuurlijk niet de eerste keer dat Rutte op liegen was betrapt. Ook tijdens de bonnetjesaffaire gebeurde dat al. Toen vond hij steeds een van zijn minderen bereid om op het schavot plaats te nemen. Deze keer was dat zelfs niet nodig. Hij zal zich wel in de handen wrijven, en denken dat men aan zijn leugens gewend is geraakt. Maar daar kon hij nog wel eens behoorlijk naast zitten. De sleutel is het opduiken van een alternatief. Daar lijkt het op dit moment nog niet op, maar de verbittering onder de kiezers neemt met de dag toe. Die onvrede zal een keer een uitweg vinden, en dan is het gedaan voor Rutte en zijn kabinet vol leugenaars en oplichters. Of het nu gaat om Buma, Pechtold of de christen fundamentalisten, de schijnheiligheid druipt er van af. Dat kan nooit meer lang goed gaan.

Dat er wanhoop heerst bij de kiezers als men naar een alternatief voor Rutte zoekt, is niet verwonderlijk. Praktisch de hele oppositie is niet meer dan een zielig zootje. Van echte oppositie is eigenlijk geen sprake, en van strijdbaarheid al helemaal niet. Ook in het debat van vorige week was dat weer te zien. Rutte werd onder vuur genomen, maar het leek er geen enkel moment op dat hij echt in gevaar was. Na het hele gedoe ging hij dan ook gewoon over tot de orde van de dag, en werkt nu aan zijn volgende leugen. Zeker, bijna de hele oppositie stemde tegen hem, maar daar lacht hij om.

Niemand bracht hem echt aan het wankelen, of zelfs maar in verwarring, en menig kiezer noemde de vertoning na afloop op de sociale media misselijkmakend. En terecht. De arrogantie van de systeem partijen is tot grote hoogte gestegen. Dat zien we ook deze week weer, want de zogenaamde sleepwet is ongewijzigd ingevoerd, als of er nooit een referendum is geweest. Ook op dat punt stelde de oppositie niets voor. Wie zou dat ook moeten doen? Op links zien we alleen softe sociaal democraten, van PvdA, over GroenLinks tot de SP. De PvdA is met een hopeloze opknapoperatie bezig, GroenLinks strijkt zijn veren en wacht op het pluche, en de SP kan maar niet besluiten of men nu een bestuurderspartij, of een protest en actie partij is. Met zo’n gespleten persoonlijkheid zal deze club nooit een echte bedreiging voor het systeem kunnen vormen.

Op rechts zien we dan de PVV en het Forum voor Democratie. Maar deze clubs zijn eigenlijk alleen maar parlementair bezig. Ze komen bijna nooit uit de Haagse schijnwereld tevoorschijn, en het is dan ook een wonder dat de PVV tot tweede partij is opgeklommen. Met maar een echt lid en nauwelijks publieke optredens zou je dat zelfs een prestatie kunnen noemen. De tragedie voor ons allemaal is dat alle oppositiepartijen, van links tot rechts, vergeten dat de macht op straat ligt. Aan een echte protestbeweging van onderop bouwt niemand, tot grote opluchting van Rutte en Co. Toch zal dat de enige weg zijn om de macht van Rutte en uiteindelijk het hele systeem te breken.

Hoe lang laten we ons nog regeren door een stel hersenloze leugenaars die nooit de wil van het volk volgen of uitvoeren? Hoe lang moet het duren voordat de arrogantie van de systeempartijen eindelijk wordt afgestraft? Welke partij durft eindelijk het initiatief te nemen om mensen op straat te brengen? De antwoorden op deze vragen zullen de komende tijd van cruciaal belang zijn. De klok staat immers bijna op 12 uur. Er dreigt een handelsoorlog tussen Amerika en Europa, Amerika is hard bezig met de voorbereidingen van de grote oorlog tegen Rusland, en de volgende vluchtelingencrisis kan ieder moment losbarsten. Daar komt nog bij dat de criminele salafisten steeds meer aan macht winnen, ook in Nederland. Zijn er nog meer dwingende redenen nodig om tot actie over te gaan?

We zeiden het al eerder, de macht ligt op straat en niet in de parlementen. Alleen een protestbeweging kan door de arrogantie van de systeempartijen en hun meesters heen breken. In Duitsland en sommige andere landen zien we de eerste aanzetten tot zo’n beweging. Maar het gaat langzaam, en veel tijd hebben we niet meer. Als we de controle over onze eigen levens en onze eigen omgeving terug willen, moeten we nu in actie komen. Anders zijn we binnenkort getuigen van de laatste dagen van het oude Europa. Kortom; de tijd van denken en overwegen is voorbij, de tijd van handelen is nu aangebroken.