donderdag 12 april 2018

DE ONGEHOORZAME BURGER

Misschien is het nog niet iedereen opgevallen, maar het systeem wordt met de dag arroganter en repressiever. Steeds meer wetten en regels, steeds meer censuur en het blokkeren van pagina’s in de sociale media, en steeds meer druk om te accepteren wat de elite normaal vindt en wat niet. Kortom; we zien in heel Europa een omvangrijke campagne om alles uit te schakelen wat zich tegen het systeem en haar instellingen en instituties keert. Dit soort repressie vraagt natuurlijk om een antwoord, en dat lijkt er ook te komen. Stap voor stap, met veel aarzeling en voorzichtigheid. Maar dat is geen probleem, alle grote dingen zijn klein begonnen. Laten we maar eens rond kijken om te zien wat er zoal aan de hand is.

Als we eerst naar Nederland kijken zien we dat er wel degelijk hier en daar sprake is van burgerlijke ongehoorzaamheid. Neem bijvoorbeeld het natuurgebied de Oostervaarderplassen. Daar leven paarden, herten en andere grootgrazers. In de winter hebben de dieren het moeilijk en sterven soms van de honger. De eigenaar, Staatsbosbeheer, weigerde de dieren bij te voeren, gesteund door pseudowetenschappers die nooit hun studeerkamer verlaten. Dit schoot veel mensen in het verkeerde keelgat en er kwamen een aantal acties op gang om voedsel te verzamelen en dat naar de dieren te brengen. Toen de boswachters, die zich als knokploeg voor de eigenaar gedragen, dit bijvoeren probeerden te voorkomen, braken er rellen uit. De burgers pikten niet dat hun actie door een verlengstuk van de overheid werd verstoord. Er werd over hekken geklommen, voedsel werd toch naar binnen gebracht en de boswachters werden bedreigd. De ME moest uiteindelijk de boswachters beschermen omdat de helden het zelf niet meer afkonden. En de opzet van de actievoerders werkte; om verdere problemen te voorkomen kreeg Staatsbosbeheer opdracht om toch bij te voeren. Ongehoorzaamheid werkt dus wel degelijk, als je het maar op grote schaal aanpakt. Het bijvoeren is nog steeds niet voldoende, maar de acties gaan ook nog door. Een prima staaltje plaatselijke opstand dus!

Overigens geven ook de verschillende referenda aan dat de mensen steeds minder naar de overheid luisteren, en de informatie die door de autoriteiten wordt verspreid niet vertrouwen. Ook het referendum over de zogenaamde sleepwet werd weer door de overheid verloren. Rutte komt nu met wat aanpassingen, maar dat is allemaal show. De inlichtingendiensten mogen nu vrij snuffelen in de privézaken van ons allemaal. Dat was ook te verwachten, maar toch blijkt ook nu weer dat als de mensen de kans krijgen om hun mening te geven over wat de overheid doet, men altijd tegen diezelfde overheid stemt. Daarom ook wordt het referendum afgeschaft; Rutte en Co zijn de steeds terugkerende nederlagen beu. Dat heb je met “democraten”, van tegengas moeten ze niets hebben.

Ook in Duitsland zien we regelmatig de ongehoorzame burger in actie. Neem bijvoorbeeld het verbod op Koerdische symbolen dat door de Duitse regering is afgekondigd. Dit verbod is een heel goed voorbeeld van de arrogantie van de overheid. Immers wie maakt uit welk symbool legaal is of niet? Als je beweerd dat je land een democratie en een rechtsstaat is kun je symbolen alleen maar in de uiterste gevallen verbieden. Dan moeten die symbolen duidelijk met zware misdaden in verband te brengen zijn. Met de Koerdische symbolen, of het nu gaat om vlaggen of foto’s, is dat absoluut niet het geval. De Duitse regering heeft dit verbod alleen maar ingesteld om de Turkse dictator Erdogan een plezier te doen. Het is dus een politieke beslissing waardoor een hele bevolkingsgroep wordt gediscrimineerd. Niet dat de Koerden zich iets van het verbod aantrekken. Bij iedere demonstratie zijn de symbolen gewoon te zien. En terecht; niemand hoeft zich de wet voor te laten schrijven door een stel nepdemocraten, die elkaar overtreffen in liegen en bedriegen. Ook de Koerdische ongehoorzame burger is niet te stoppen.

Een ander voorbeeld uit Duitsland zijn de steeds in aantal toenemende demonstraties tegen Merkel en haar verraderlijke coalitie. Wat begon met een paar mensen in enkele plaatsen in het oosten van Duitsland, begint nu ook naar het westen door te dringen. Dit tot grote schrik van de nepdemocraten in Berlijn. Wat in Dresden begon is intussen overgeslagen naar Cottbus, Erfurt, Berlijn, Kandel, Hamburg, Mainz, Rostock, Bremen en München. En er komen nog iedere week plaatsen bij. De deelnemers zijn voor het grootste deel gewone burgers die het beleid van Merkel, en dan vooral de open grenzen, meer dan zat zijn. Zij merken de kwalijke effecten van het Merkel beleid iedere dag, en laten zich de wet niet langer door Berlijn voorschrijven. Dus komen ze op de straat, in kleine en in grote groepen. Het antwoord van de regering en de media? Het zouden allemaal rechtse figuren zijn die aan de demo’s mee doen. Zeker zullen er een paar tussen doorlopen, maar de meeste demonstranten zijn gewone mensen, vaak uit de arbeidersbuurten, die het niet langer pikken dat hun leefomgeving onherkenbaar veranderd wordt, en dat de criminaliteit, vooral tegen vrouwen, met de dag toeneemt. Zij zijn niet tegen echte vluchtelingen, en spreken dat ook uit, maar wel tegen de gelukzoekers die Merkel in grote stromen binnen heeft gehaald. En precies deze figuren zorgen voor de meeste problemen.

De campagne van de regering om de demonstranten in een kwaad daglicht te plaatsen werkt niet. Het brengt juist meer mensen op de straat die verzet aantekenen tegen de regering, tegen het open grenzen beleid, de EU en tegen de islamisering. De mensen die naar de demo’s gaan hebben lang gezwegen. Ze hoopte dat de overheid wel tot bezinning zou komen, maar toen dit niet het geval was zat er niets anders op dan de straat op te gaan. Dat is intussen een trend geworden, met als bijwerking dat steeds meer leugens van de overheid en de pers onderuit worden gehaald. Als burgers de ongehoorzaamheid eenmaal te pakken hebben, is er geen houden meer aan. Jammer is wel dat er ook een aantal linkse groepen zijn die de propaganda van de overheid slikken en tegendemonstraties organiseren. Vaak ook nog met geweld. Links zou achter de mensen moeten staan, in plaats van zich nog verder van de arbeidersklasse te vervreemden, en trouw voor het karretje van Merkel te lopen. Voor de anti-Merkel demonstraties maakt het niets uit, maar jammer is het wel, want op deze manier raakt de rol van links steeds meer uitgespeeld.

Dit zijn maar een paar voorbeelden, maar het beeld is duidelijk. Met haar arrogantie en dwingelandij is de overheid bezig zijn hand enorm te overspelen. De verschillende regeringen stonden al bekend als zakkenvullers en leugenaars. Nu ruilen steeds meer mensen hun woede en teleurstelling in voor actiebereidheid en vastberadenheid. Dat kunnen de eerste tekenen van een volksopstand zijn. Natuurlijk is het nog niet zo ver, maar het lijkt er op dat de dagen dat de mensen met zich lieten sollen voorbij zijn. Dat is een signaal waar hoop uit spreekt. De machtigen van deze wereld maken zich terecht zorgen, want ze zullen alleen machtig blijven tot wij gezamenlijk zeggen dat het klaar is. En die dag kan niet snel genoeg aanbreken.

Later we het nog iets duidelijker zeggen; we hebben het recht, zelfs de plicht, om ongehoorzaam te zijn en zelf te blijven denken. De leugens die ons iedere dag bereiken uit de politiek, en door de media worden doorgegeven, werken niet meer. De tijd om op te staan is nu. Morgen kan het al te laat zijn. Wees dus alert en grijp iedere kans. Alleen zo zal een andere wereld, onze eigen wereld, een realiteit worden.