donderdag 21 december 2017

DE ILLUSIE VAN VEILIGHEID

Je hoort de oproepen in de media, in het parlement en andere instituties; Nederland moet veiliger. Gelijktijdig wordt de indruk gewekt dat de overheid waakzaam is, en alles doet om ons te beschermen. Bewuste mensen weten natuurlijk dat dit onzin is, maar soms is het wel goed om wat dingen op een rij te zetten, zodat we die beweringen over waakzaamheid in het juiste licht kunnen zien. Jammer genoeg geloven nog veel te veel mensen de dooddoeners die door de overheid en de pers over ons worden uitgestrooid, dus kan een beetje tegengas zeker geen kwaad. Centraal zijn de vragen: is Nederland wel zo veilig? En hoe zit dat eigenlijk met de zogenaamde waakzaamheid van de overheid? Kortom; kunnen we de overheid vertrouwen of niet?

Laten we er een paar voorbeelden bijpakken. Tegen het einde van november besloot het Nederlandse establishment dat het nu toch tijd werd, na heel veel jaren, om de veteranen van het KNIL te eren. Deze veteranen waren de handlangers van het Nederlandse leger geweest tijdens de politionele acties in Indonesiƫ, eind jaren 40. Nadat Indonesiƫ onafhankelijk werd, werden deze militairen, die in hun eigen land als verraders werden gezien, naar Nederland gehaald. Daar werden ze aan hun lot overgelaten. De Molukse gemeenschap voert al jaren campagne voor erkenning van deze veteranen. Die was tot nu toe uitgebleven. Dat was ook niet zonder reden omdat veel KNIL veteranen, samen met het Nederlandse leger, betrokken waren bij oorlogsmisdaden tegen de Indonesische bevolking. Maar nu, in 2017, was de tijd dan toch aangebroken voor een eerbetoon, dat in Hilversum zou plaatsvinden.

Omdat de veteranen, als gevolg van de bovengenoemde reden, op zijn minst omstreden zijn, kondigde de AFVN-BvA, kortweg de Bond van Antifascisten, samen met verschillende anderen organisaties, een tegendemonstratie aan. De groepen wilde wijzen op de misdaden van de veteranen, en gelijktijdig aandacht vragen voor het onverwerkte Nederlandse koloniale verleden. Er werd met de plaatselijke overheid gesproken en er waren afspraken met de politie. Intussen was de tegendemo niet ongemerkt gebleven in Molukse kringen, wat verschillende bedreigingen opleverde. Op de zaterdag van het zogenaamde eerbetoon, zagen de tegendemonstranten zich dan ook geconfronteerd door knokploegen van Molukse mannen, deels in een soort uniform. Deze groepen, die erg intimiderend overkwamen en leden van motorbendes bevatten, stonden de tegendemonstratie niet toe, en de politie liet dit gebeuren. De tegendemonstranten hadden geen keus en moesten het protest afblazen.

Het was vooral de houding van de politie, die toegaf het overzicht te hebben verloren, die de AFVN-BvA en de andere groepen woedend maakte. Immers er was vergunning verleend, en de politie had niets gedaan om de demonstratie doorgang te laten vinden. Sterker nog; de Molukse knokploegen was geen strobreed in de weggelegd. Niemand werd opgepakt, er werd zelfs niet naar een ID kaart gevraagd. Later kregen de tegendemonstranten te horen dat ze voor veel problemen hadden gezorgd. Er loopt nu een procedure, maar het is niet moeilijk te raden wat er is gebeurd. De politie zag aan de ene kant de Molukse knokploegen, die tot geweld bereid waren, en aan de andere een kleine groep demonstranten. Ondanks de vergunning, is er toen duidelijk een politieke beslissing genomen; men wilde geen confrontatie met de Molukkers, dus moesten de tegendemonstranten vertrekken. Naar rechten wordt dan niet meer gekeken. Het gaat veel meer om de interpretatie van de smerissen ter plekke. Dan is het niet moeilijk te raden wie het onderspit delft.

Een ander voorbeeld; een Syrische Palestijn slaat in Amsterdam de ramen van een Joods restaurant in. Hij draagt een Palestijnse vlag en gebruikt de intussen beruchte IS slagroep. Er is schade, maar de politie is snel ter plaatse en de man wordt met gebruik van peperspray ingerekend. Juist opgelost, zou je denken. Maar dat bleek al snel niet te kloppen. De man is aangeklaagd voor vandalisme en was binnen twee dagen al weer op straat. Dit terwijl hij zelf had toegegeven dat het om een politieke actie ging. Niks vandalisme dus. Maar het gaat nog verder. De politie maakte bekend dat de man een tijdelijke verblijfsvergunning heeft. Maar wat men verzweeg is dat hij in Syriƫ heeft gevochten, en kennis heeft van wapens en explosieven. Dat werd bekend gemaakt door de advocaat van de restauranteigenaar, die nu wordt aangeklaagd omdat hij zaken uit het politiedossier zou hebben gelekt. Dit terwijl deze informatie juist belangrijk was om te weten wat voor vlees we in de kuip hebben. De politie en het OM wilden het weer eens onder de pet houden. Waarschijnlijk tot dit figuur zijn volgende aanval zou inzetten. Is dit de veiligheid waar de overheid de mond zo van vol heeft?

We zijn nog niet klaar, want er was ook nog de IS strijder die zonder problemen De Balie in Amsterdam mocht bezoeken. Hij stond dan wel onder toezicht van de AIVD, maar dat betekend niets. Bijna alle terroristen die in de laatste paar jaar in Europa aanslagen hebben gepleegd stonden onder toezicht, op een lijst van de inlichtingendiensten of werden op een andere manier in de gaten gehouden. Dat heeft de aanslagen niet voorkomen, dus kunnen we er ook in dit geval niet van uitgaan dat de AIVD deze zogenaamde “terugkeerder” onder controle had. Als hier vragen over komen wordt er gezwegen. Ook door Rutte, die absoluut niet in detail over de zaak wilde praten.

Dit zijn maar een paar voorbeelden, maar we kunnen er wel conclusies uittrekken. Nederland is helemaal niet veilig. De overheid zorgt alleen voor de veiligheid van de elite en haar handlangers, de rest van de bevolking mag het zelf uitzoeken. De autoriteiten zijn alleen waakzaam als het om hun eigen belangen gaat. Als die belangen in gaan tegen het algemeen belang, wordt daar geen punt van gemaakt. De eigen belangen gaan voor. Dat blijkt steeds opnieuw.


Als het gaat om veiligheid hebben we dus van de overheid niets te verwachten, en van vertrouwen kan al helemaal geen sprake zijn. In tegendeel de autoriteiten veroorzaken zelf dreigingen en gevaren. Het komt er dus op neer dat we alleen kunnen vertrouwen op de eigen kracht en op onze eigen waakzaamheid. De zogenaamde waakzaamheid van de overheid is een illusie om ons rustig te houden. Daar om is het zaak om voor onze eigen belangen te vechten, en daarbij zijn alle middelen geoorloofd. Hun wetten zijn niet onze wetten, hun politie is niet onze politie, en hun parlement is ook niet het onze. Laten we nooit vergeten dat de overheid onderdeel is van alle problemen, en zeker niet de oplossing. Die oplossing ligt bij ons zelf.