donderdag 2 november 2017

MAAR WEER EENS EEN RONDJE LANGS DE VELDEN

We hebben in de laatste maanden een aantal onderwerpen beschreven die in de meeste gevallen nog lang niet af waren. Het is dan altijd wel handig om te kijken hoe het allemaal verder is gegaan. Waren de ontwikkelingen positief of juist niet? Zijn we er wat mee opgeschoten, of gaat het alleen verder achteruit? Laten we het rijtje maar eens afwerken, dan komen we uiteindelijk vanzelf tot de conclusies. Daar kunnen we dan weer uit af leiden wat ons de komende tijd te doen staat. Even een overzichtje dus.

KOERDISTAN

Zoals we eerder schreven is het Iraakse leger een aantal Koerdische steden binnengevallen, waaronder Kirkuk, die eerder door de Koerden van de IS werden gezuiverd. Dat verjagen van de IS gebeurde op aandringen van de zogenaamde Amerikaanse “coalitie”. Omdat de Yanken geen zin hadden om hun eigen troepen in te zetten werden de Koerden gebruikt als grondtroepen. In ruil hiervoor kregen de Koerden wapens en training. Uiteindelijk was dit een sigaar uit eigen doos, omdat de Amerikanen niets ondernamen toen het Iraakse leger de Koerdische gebieden aanviel. Eigenlijk kun je niets anders verwachten. De Amerikanen willen nooit bondgenoten, maar slaven waar ze mee kunnen doen wat ze willen. Een zelfde houding namen ze aan toen Zuid Koerdistan het referendum over onafhankelijkheid hield.

Moeten we nu de Amerikanen de schuld geven van wat er is gebeurd. Eigenlijk niet, dat zou veel te eenvoudig zijn. Het zijn de leiders in Zuid Koerdistan die opnieuw hebben gefaald. Voor dit falen, betalen hun mensen nu een hoge prijs. Voor alle duidelijkheid, het was juist om het referendum te houden en een daad te stellen. Maar dan moet je wel een plan B hebben voor als je vijanden hun dreigementen waarmaken. Dat plan ontbrak volkomen en toen de Iraakse Arabieren binnentrokken, trokken de Koerdische strijders meteen terug. Alleen de PKK wilde de strijd aangaan. Na de vernedering van de terugtrekking, heeft Barzani aangekondigd te zullen stoppen als president van Zuid Koerdistan. Dit is echter een afleidingsmanoeuvre. Zijn clan zal de macht in Zuid Koerdistan nooit opgeven, tenzij de bevolking daar zelf een einde aan maakt. Het autonome Koerdische gebied is nu in een diepe crisis terecht gekomen, die voorkomen had kunnen worden als de KDP en PUK strijders het gevecht waren aangegaan met het Iraakse leger. Dit leger stelt immers weinig voor zoals de IS een paar jaar geleden liet zien. Toen waren het de Irakezen die op de loop gingen.

De onderhandse deals en het verraad van de Zuid Koerdische organisaties hebben opnieuw bewezen dat deze feodale clans de Koerdische kwestie nooit kunnen oplossen. Eigenlijk staat alleen de PKK constant achter de eisen van de bevolking, en is ook bereid om de strijd aan te gaan. Het wordt tijd dat dit streven de steun krijgt van alle Koerden. Zolang men naar de KDP en PUK kijkt zal er niets veranderen. Daar moet iedereen toch nu wel van doordrongen zijn.

CATALONIE

Het duurde even, maar Catalonie heeft dan toch de onafhankelijkheid uitgeroepen. De Spaanse zonen en dochters van Franco reageerden door de Catalaanse leiders af te zetten. Dat betekend dat de stellingen in gereedheid worden gebracht voor een interessante strijd. Hoe harder Spanje optreedt, hoe meer mensen de onafhankelijkheid zullen willen. Immers; wie wil een dictatuur vanuit Madrid? Het gaat zelfs al zo ver dat verschillende Catalaanse leiders, die nog niet zijn opgepakt, naar BelgiĆ« zijn gereisd om de wraakzuchtige Spaanse elite te ontlopen. Spanje kan proberen om met onderdrukking en repressie de geest weer in de fles te krijgen. Maar dat zal niet gaan. Als de Catalanen Madrid al niet haatte, doen ze het nou. Welke vorm de strijd in de komende tijd gaat aannemen is nog moeilijk te voorspellen. Spanje blijft zwaaien met de zogenaamde grondwet, als of zo’n stuk waardeloos papier ooit de wil van het volk kan uitdrukken.

Ook voor deze strijd geldt dat uiteindelijk de beslissing op straat zal moeten vallen. Wat ons streven ook is, we zullen nooit gerechtigheid krijgen via parlementen en rechtbanken. Dat zijn de instrumenten van de heersende klasse om hun systeem en hun privileges te beschermen. Catalonie ziet dat nu voor de eigen ogen gebeuren. Niks democratie, niks rechtstaat; gewoon de ijzeren vuist van de elite met zelfs nog een corrupte feodale koning om zo af en toe het woord te voeren. Het enige antwoord is opstand en strijd. We zullen in de komende tijd zien of Catalonie daar toe bereid en in staat is.

RUSLAND

Vorige week schreven we over de Amerikaanse aanvallen op de Russische media, in het bijzonder Sputnik en Russia Today. We hadden de woorden nog maar net op papier toen Twitter, op orders van Washington, besloot om alle Sputnik en Russia Today reclame van hun platform te halen. Zogenaamd omdat de twee mediagiganten zich in de Amerikaanse verkiezingen van vorig jaar zouden hebben gemengd. De oude beschuldiging waar nog steeds geen enkel bewijs voor is. De twee stations sloegen terug door bekend te maken dat Twitter net voor de verkiezingen een heel reclamepakket had aangeboden. Een pakket dat overigens door de Russische media werd afgeslagen. Het gaat gewoon om de zoveelste aanval op de Russische media, en eigenlijk op heel Rusland.

Ook in Nederland doet men hier aan mee. Een Russische luchtvrachtmaatschappij heeft zijn vergunning om op Schiphol te landen zien intrekken. Dit zogenaamd omdat er te weinig capaciteit is. Wat toevallig toch. Rusland heeft niet lang gewacht met reageren. Als de toestemming er niet komt worden de landingsrechten van de Nederlandse vliegmaatschappijen in Rusland ingetrokken.  Als dat werkelijk gebeurd zal het vooral de KLM enorme bedragen kosten omdat er omgevlogen moet worden. De kans is dus groot dat er wel een snelle oplossing zal komen. Het past in het beeld van de pesterijen en het kleuterschoolgedrag, dat wordt ingegeven door de anti-Russische houding. Het lijkt er overigens wel op dat Duitsland op dit gebied een wat andere houding begint aan te nemen. De Duitse president, Steijnmeijer, was vorige week in Moskou om over een betere relatie te spreken. De huidige situatie kost vooral de Duitsers dik geld. Dat wil nog wel eens tot bezinning leiden.     

RUTTE III

Het heeft even geduurd maar nu zitten ze er dan toch; het kabinet dat niemand wilde. We kunnen het ook het kabinet der schijnheiligheid noemen.  Het begin is meteen al slecht, maar wel voorspelbaar. Buma heeft al in zijn eerst interview laten weten dat het kabinet zich niets zal aantrekken van het referendum over de aftapwet. Wat is men toch democratisch, en gelijktijdig schaamteloos. Ze hoeven zelfs niet meer te doen of ze zich van de bevolking iets aantrekken. De verkiezingen van eerder dit jaar zijn immers al lang vergeten, en dat geldt ook voor de beloften. Gewoon de politiek van de heersende klasse uitvoeren. Niets meer en niets minder. Daarom ook kunnen de zorgkosten in de komende jaren door het plafond. Wie het niet kan betalen mag creperen. Rutte III ten voeten uit.

CONCLUSIES


Aan alles is te merken dat de onvrede toeneemt. Hoe kan het ook anders? Dit gaat niet zo zeer om economische zaken maar ligt veel meer op het terrein van hoe we willen leven. Daarin voelen veel mensen zich niet gehoord. Dit kan tot meer strijd leiden. Waarschijnlijk zal die strijd overal een andere vorm aan nemen. Van separatisme tot populisme, en alles wat er tussenin zit. Dat hebben de ontwikkelingen van de laatste maanden bewezen. Misschien moeten we tegen Rutte III maar beginnen met een flinke dosis burgerlijke ongehoorzaamheid. Zou schrikken zijn voor het kabinet der schijnheiligheid.