donderdag 27 april 2017

DE KOERDEN EN HET ERDOGAN REFERENDUM

Het beruchte Erdogan referendum in Turkije is intussen voorbij, en dat betekend dat we nu kunnen kijken wat de ontwikkelingen van de laatste maanden voor effect hebben, of zullen hebben, op de Koerdische strijd. Ten eerste staat het voor ons vast dat Erdogan het referendum heeft verloren, en dat hij alleen een overwinning kan claimen omdat er op grote schaal fraude is gepleegd. Fraude door de AKP, maar ook door de Turkse staat, omdat deze staat volledig in handen is van Erdogan en zijn schurken, en er dus nooit van enige onafhankelijkheid en eerlijkheid sprake kan zijn. Zelfs deze fraude heeft niet kunnen voorkomen dat men moest toegeven dat ongeveer 49% van de stemmers tegen Erdogan hebben gestemd. In plaats van een overwinning is dit een vernedering voor de islamitische dictator, die beweert dat alle Turken achter hem staan. Veel mensen in de grote steden en in het Koerdische zuid oosten stemden tegen, ondanks intimidatie, geweld en het opsluiten van politici, activisten en journalisten.

De protesten tegen de fraude en tegen Erdogan gaan door, en ook veel Koerden zijn daarbij betrokken. De vraag is nu; welke richting moet de Koerdische beweging nu inslaan, waarbij we als uitgangspunt moeten nemen dat er van een compromis met de groene fascisten van de AKP nooit sprake kan zijn. Evenmin is zo’n compromis mogelijk met de Turkse staat, of die staat nu in handen is van de islamisten of de kemalisten. Deze weg is voorgoed afgesloten, en dat betekend dat er een streep gezet kan worden onder alle pogingen om op een of ander manier in Turkije tot een vreedzame oplossing te komen. Dat was eigenlijk al de praktijk, maar het referendum, en alles wat daar om heen is gebeurd, levert de bevestiging van het bovenstaande. Soms is het ook goed om dingen te kunnen uitsluiten, omdat dit de situatie verhelderd, en de politieke doelen voor de komende tijd duidelijk maakt.

Dat de PKK jarenlang heeft geprobeerd om tot een vreedzame oplossing van het conflict te komen, was de juiste koers. We kunnen terugdenken aan de vele eenzijdige bestanden die over de jaren werden uitgeroepen, en die bijna nooit door de Turkse staat werden beantwoord. Ook zijn er veel initiatieven van de PKK uitgegaan om oplossingen aan te dragen, en de oorlog voorgoed te stoppen. Ook deze initiatieven werden nooit door de Turkse staat beantwoord. Niemand kan dus zeggen dat de beweging geen moeite heeft gedaan om de zaak geweldloos op te lossen. Dat dit nooit is gelukt komt voor rekening van eerst de kemalisten van Ataturk en nu de groene AKP fascisten van Erdogan. Er zit dus niets anders op dan de oorlog nu weer op te voeren.

Niemand kan zeggen dat dit niet gerechtvaardigd is. Als we kijken naar de vele moorden door de Turkse staat gepleegd, naar de vernietiging van dorpen en hele wijken in het zuid oosten, en naar het levend verbranden van mensen in kelders, moet duidelijk zijn dat ieder wapen ingezet kan worden om deze monsterachtige gang van zaken te bestrijden. Alleen door strijd zal er aan deze oorlog een einde komen, en gelijktijdig aan het jarenlange lijden van het Koerdische volk. Binnen de Turkse grenzen zal dit nooit mogelijk zijn. Dat is een illusie die tijdens de vredespogingen veelvuldig naar voren is geschoven. Maar hoe kun je tot een oplossing binnen de huidige grenzen komen, als je tegenstander alleen maar aan blijft koersen op een volkerenmoord? Als er een ding uit de ontwikkelingen van de laatste tijd naar voren is gekomen, is het wel dat Turken en Koerden nooit broeders kunnen zijn. Ze zijn tot elkaar veroordeeld geraakt door de machtsspelletjes van de imperialisten. Dat heeft intussen honderdduizenden levens gekost.

Het is correct dat de Koerden nu blijven deelnemen aan de protesten tegen de fraude bij het referendum, en de Turkse kameraden en revolutionairen steun geven. Maar dat betekend niet dat de toekomst van de Koerden in het zuid oosten in Turkije ligt, in tegendeel. Welk systeem ook in Turkije regeert, welke partij of stroming er ook aan de macht is, er zal nooit ruimte zijn voor de Koerdische identiteit. De tegenstellingen en ook de haat zijn gewoon te groot. De PKK heeft dit goed begrepen en is dan ook hard bezig om zich op verdere oorlogsvoering voor te bereiden. Er kan bijvoorbeeld een nieuwe Turkse invasie in Irak plaatsvinden, en het is belangrijk om de verdediging dan paraat te hebben.

De Turkse staat voert nu al dagelijkse bombardementen uit, maar dit heeft maar weinig effect op de guerrillastrijders in de bergen. Tot nu toe voert het Turkse leger op de grond weinig uit, waarschijnlijk omdat het weet dat het niet de kracht heeft om de guerrilla te verslaan. De PKK daar en tegen gaat wel degelijk in het offensief. Vorige week nog slaagde een HPG Guerrilla eenheid er in om explosieven te plaatsen in een tunnel, die was gegraven onder het hoofdkwartier van de oproerpolitie in Amed. De explosieven werden tot ontploffing gebracht en het hele gebouw werd met de grond gelijk gemaakt. Tientallen agenten kwamen hierbij om. De schattingen variëren van 19 tot 83. De bevolking van de stad werd niet door de explosie getroffen.

Een HPG commandant, Bahoz Erdal, zei later dat dit de nieuwe manier van oorlog voeren is. Hij benadrukte dat de HPG tegen het imperialisme strijd, en dit soort acties zal uitvoeren zo lang als de AKP fascisten hun moordpartijen tegen de Koerden voortzetten. Erdal gaf ook aan dat de Turkse staat leugens vertelt over wat er in de oorlog precies gebeurd. “Iedere dag beweert de AKP dat de PKK bijna vernietigd is. Ze zeggen dat ze het hol van de leeuw zullen binnen gaan om deze vernietiging compleet te maken. Maar de operatie in Amed, en de vele andere operaties die de HPG nu uitvoert, laten zien dat het de PKK is die het hol van de leeuw durft te betreden om toe te slaan. In plaats van zwakker, wordt de PKK steeds sterker. Dat is de waarheid en de realiteit.”

Dit alles laat zien dat er alleen maar gestreden kan worden voor een vrij en onafhankelijk Koerdistan, dat een hoofdrol zal kunnen spelen in het oplossen van de vele problemen in het Midden Oosten. De Koerden hebben van niemand iets te verwachten, en kunnen alleen maar terugvallen op de eigen kracht. Gelukkig is die eigen kracht, mits ze gepaard gaat met eenheid, voldoende om de oorlog te winnen en het imperialisme de pas af te snijden. Uit het verleden hebben de Koerden geleerd dat geen enkele imperialistische macht te vertrouwen is.

Jaren van misbruik hebben veel levens gekost. Maar het is ook een leerschool geweest, die waardevolle lessen heeft opgeleverd. Als deze lessen slim worden gebruikt hebben de Koerden voor het eerst in de geschiedenis de kans om een echte en duurzame overwinning te behalen. Als dit werkelijkheid wordt zullen de imperialisten en de uitbuiters, de moordenaars en misbruikers in het vervolg rekening moeten houden met een vrij Koerdistan, als ze hun moorddadige praktijken plannen. Dat zal zeker even wennen zijn. En de Turken? Die zullen door Erdogan en zijn fascisten steeds verder naar de afgrond worden gesleept, tot het volk opstaat en de bloedsultan de nek omdraait. De machtigen lijken altijd het machtigst, net voordat ze te gronde gaan. 

donderdag 20 april 2017

OVERPEINZINGEN

Dit keer een wat ander artikel dan normaal. Geen analyse of een oproep tot strijd, maar gewoon wat dingen om over na te denken. We leven in een wereld die in een enorm tempo aan het veranderen is, en dat zeker niet ten goede. Als we daar op willen reageren, en veranderingen aanbrengen voor zo ver mogelijk en nodig, moet daar goed over nagedacht worden. Het lijkt er steeds meer op dat er binnen links veel te weinig wordt nagedacht, en dat reacties voortkomen uit een soort automatisme. Dat zal ons niet verder brengen en alleen maar in de kaart spelen van onze vijanden. Laten we dus rustig even gaan zitten, en wat zaken bekijken die ons bedreigen, verdelen of misschien juist perspectief bieden. En vergeet niet; de antwoorden liggen uiteindelijk bij ons zelf.

Ze zeggen dat: we binnenkort een rechtse regering zullen hebben met een groen sausje. Dat sausje zal worden opgediend door GroenLinks. Niet dat dit in de praktijk veel zal uitmaken. Samsom wordt Klaver en GroenLinks wordt over 4 jaar net zo'n verliezer als de PvdA nu. Maar laten we hier toch even bij stil staan. Zal er een GroenLinks stemmer zijn geweest die had gedacht met zijn stem Rutte aan een derde kabinet te helpen? Heeft diezelfde stemmer geloofd dat Jesse Klaver een nieuwe beweging van de grond aan het tillen was? Dat zal zeker zo zijn geweest. Hoe snel zullen dit soort dromen eindigen in de nachtmerrie van een rechtse coalitie? En, nu we er toch over spreken, hoeveel spijkers slaat Klaver met zijn club in de doodkist van links Nederland? Natuurlijk is het allemaal nog niet zeker en kan Klaver nog rechtsomkeert maken, of moet dit linksomkeert zijn? Maar we kunnen eigenlijk alleen maar voorbereid zijn op het ergste. En hoe het dan verder moet op links, dat is nog de grootste vraag van allemaal.

Ze zeggen dat: er binnen niet al te lange tijd oorlog komt tussen Amerika en Noord Korea. Soms lijkt het er op dat velen het verstand hebben verloren, en nooit de lessen hebben geleerd uit vorige conflicten. Maar is dat wel zo? Lijkt het er eigenlijk niet veel meer op dat ze die lessen wel hebben geleerd en die nu juist gebruiken om hun macht te vergroten? Is het niet zo dat het ze helemaal niet interesseert of daarbij slachtoffers vallen, zo lang ze er zelf maar de vruchten van plukken? Als dat zo is, wordt het dan niet tijd dat we opkomen voor onze eigen belangen? Dat we eindelijk de schadelijke bondgenootschappen uit de weg ruimen die ons leven sinds 1945 hebben bepaald? Bondgenootschappen die ons nu dreigen mee te sleuren richting een Derde Wereld Oorlog. Alleen zeggen dat een aantal leiders het verstand heeft verloren is niet voldoende en klopt ook niet. Boze opzet, dat lijkt veel meer de reden voor de huidige spanningen.

Ze zeggen dat: Erdogan het referendum in Turkije heeft gewonnen. Op zich niet verwonderlijk na al zijn dreigementen en het uitschakelen van de oppositie. Maar heeft hij wel gewonnen? De cijfers later veel ruimte voor manipulatie en fraude. En wie controleert het eigenlijk? Precies, de aanhangers van Erdogan zelf. Kun je dan een eerlijk beeld verwachten? Als hij daadwerkelijk heeft gewonnen is het misschien nog niet eens zo slecht. Kan de EU het dan nog maken om met deze fascisten in onderhandeling te blijven? Tot nu toe konden ze tegen beter weten in nog steeds beweren dat Turkije een soort democratie was. Nu de dictatuur in de grondwet wordt vastgelegd zal dat een stuk moeilijker worden. Dat geeft ook minder kans aan verraders zoals Merkel, die kruipen voor de bloedsultan. Of zullen ze alles gewoon negeren en naar de pijpen van Ankara blijven dansen? Wordt het dan niet eens tijd om daar eigenhandige een einde aan te maken? En nog even iets anders; de Turken in de Europese landen die mochten stemmen hebben in meerderheid voor Erdogan gestemd. Terwijl ze onder zogenaamde democratie leven en ook altijd de eerste zijn om hier hun rechten op te eisen, stemmen ze massaal voor een dictator en groen fascist. Is dat niet het allerbeste bewijs dat de integratie totaal mislukt is?

Ze zeggen dat: de ontwikkelingen in Syrië en Irak tot een vrij Koerdistan zullen leiden. Het klopt inderdaad dat de Koerden in een sterkere positie zitten door de strijd tegen de ISIS. Maar is het gelijktijdig ook niet zo dat de Koerden opnieuw door verschillende machten worden gebruikt voor de eigen doeleinden? Een kijkje naar de geschiedenis leert ons dat dit in het verleden heel vaak is gebeurd, en dat de Koerden, ondanks allerlei beloften en toezeggingen, uiteindelijk weer met lege handen stonden. De tragedie daarvan was, en is, dat de onderdrukking daarna alleen maar erger werd, tot aan massamoorden toe. Natuurlijk kun je profiteren van kansen die zich voor doen. Maar daarbij niet vergeten dat alleen wat je door eigen strijd wint, ook langdurige waarde heeft. Is er iemand die denkt dat de machten in het Midden Oosten de Koerden zomaar als natie zullen accepteren, als de huidige strijd straks voorbij is? Er is wel iets dat misschien wat kan opleveren. Op dit moment geven verschillende machten wapens aan de Koerden. Het beste advies is om die gewoon aan te pakken en later tegen diezelfde machten te gebruiken voor de bevrijdingsstrijd. Koekje van eigen deeg dus. Als een vrij Koerdistan op die manier tot stand komt zal dat misschien een echte vooruitgang betekenen. Want, laten we eerlijk zijn, heeft een volk van 40 miljoen niet het recht op een eigen land? En heeft men dan niet het recht om dat land ook te verdedigen? Ook al gaat het met “georganiseerde” wapens.

Ze zeggen dat: de economische crisis voorbij is en dat het nu alleen maar beter wordt. Maar als dat zo is, hoe komt het dan dat er steeds meer voedselbanken komen, en dat diezelfde voedselbanken de vraag niet eens aan kunnen? Hoe komt het dat we steeds opnieuw horen dat bedrijven en instellingen mensen op straat gooien? Hoe komt het dat zelfs de grootste winkelketens gewoon failliet gaan, en de winkelstraten steeds meer lege panden vertonen? En dan hebben we het nog niets eens gehad over de prijsstijgingen en de verhoging van allerlei belastingen. Als het allemaal zo goed gaat, waarom merken we daar dan niets van? Waarom betalen we dan steeds meer voor de zorg, terwijl de dienstverlening met sprongen achteruit gaat? Zou het misschien aan de penningmeesters in Den Haag liggen, of is die verbetering in de economie alleen maar oplichterij? Cijfers zijn immers voor alles te gebruiken.

Ze zeggen dat: de Britse premier May vervroegde verkiezingen heeft uitgeschreven omdat ze dan haar eigen positie kan verbeteren en voorlopig veiligstellen. Maar kan het niet ook zijn dat zij nog steeds bezig is om onder de Brexit uit te komen, om zo de wil van het Britse volk te niet te doen? Is het niet vreemd dat deze verkiezingen nu midden in de onderhandelingen vallen en dus waarschijnlijk een vertraging tot gevolg zullen hebben? Het Britse kapitalisme is steeds tegen de Brexit geweest. Is men misschien nu op deze manier toch nog op zoek naar een achterdeurtje? En nu we het er toch over hebben, hou de oorlogsmisdadiger Blair in de gaten. Hij zou de verkiezingen wel eens kunnen misbruiken.

En tot slot, ze zeggen dat: de politici, die beweren ons te vertegenwoordigen, hardwerkende mensen zijn die alleen maar in het vak zijn gegaan om het voor ons beter te maken. Als dat zo is, hoe komt het dan dat er steeds meer aan het licht komt, waaruit blijkt dat we met zakkenvullers en carrièrejagers te maken hebben? Hoe komt het dat politici, inclusief ministers, die bewezen de fout in gaan, gewoon mogen blijven zitten? Hoe kan het dat zaken waar gewone mensen de gevangenis voor indraaien, in de wereld van de zogenaamde machthebbers als heel normaal worden gezien? Hoe is het mogelijk dat er steeds meer fantasiebelastingen komen, die ons het geld uit de zak kloppen, terwijl niemand weet waar het blijft? De grote vraag staat dus nog steeds overeind; worden we geregeerd door oplichters en dieven, of niet?


Soms is het goed om een beetje aan reflectie te doen. Al was het alleen maar om glashelder voor ogen te houden wie onze ware vijanden zijn.

donderdag 13 april 2017

TRUMP EN DE NEO-CON AGENDA

Het sprookje dat de verkiezing van Donald Trump eindelijk een verandering in de Amerikaanse buitenlandse politiek zou betekenen heeft niet lang geduurd. Sterker nog; het sprookje heeft er alle schijn van tot een nachtmerrie te worden. Met de kruisraketaanval op Syrië heeft Trump bewezen wat al een poosje in de lucht hing; hij heeft zich met huid en haar overgegeven aan de neo-cons en hun oorlogsagenda. Waar Clinton voor bedoeld was, zal nu door Trump worden uitgevoerd, en dat betekend dat we weer een paar flinke stappen dichter bij een grote oorlog zijn.

De aanleiding voor de aanval was, zoals gebruikelijk bij de Amerikanen, weer nepnieuws. Er zou een gifgas aanval zijn uitgevoerd door de Syrische luchtmacht op een stad die in handen is van rebellen. Als we gewoon nuchter naar de feiten kijken zien we meteen al dat er hier iets niet klopt. Syrië heeft haar chemische wapens al in 2013 ingeleverd en de internationale gemeenschap heeft geaccepteerd dat dit op de juiste manier is gedaan. Men accepteerde dus dat deze wapens ook daadwerkelijk waren verwijdert. Intussen hebben we echter wel gezien dat de rebellen gifgas hebben ingezet, en er zijn ook waarschuwingen geweest dat deze zelfde rebellen de gevaarlijk stoffen heen en weer transporteerden tussen Irak en Syrië. Met deze waarschuwingen is niets gedaan. Volgens Russische bronnen was het een fabriek of opslag van de rebellen die tijdens de aanval werd getroffen. Hierdoor is waarschijnlijk gifgas, dat daar lag opgeslagen, vrijgekomen. Het was dus gifgas van de rebellen en niet van de Syrische luchtmacht, dat slachtoffers heeft gemaakt in de stad.

Rusland heeft meteen aangedrongen op een onderzoek, maar de Amerikanen wilden niet meer wachten. Trump gaf het bevel en de kruisraketten werden afgevuurd. Was hij echt zo verontwaardigd over de slachtoffers van het gifgas, of zat het toch iets anders? Het laatste lijkt het geval. Al sinds vorige week, lang voor het gifgasincident, was er een verandering zichtbaar in de Amerikaanse politiek in Syrie. Het ging er steeds meer op lijken dat de VS Assad willen laten zitten, maar in ruil hiervoor een eigen invloedsgebied in het land opeisen. Het zou dan een soort Korea situatie worden, met een deel van Syrie in handen van Assad met Russische steun, en een ander deel in handen van verschillende rebellengroepen onder Amerikaanse leiding. De eerste tekenen van dit nieuwe beleid waren al zichtbaar toen de Amerikanen de opmars van het Syrische leger blokkeerden. Dit alles was dus al gaande voor het gifgasincident, en de kans is groot dat de Yanken juist dit incident hebben aangegrepen, of misschien wel in scene gezet, om met de aanval van vorige week vrijdag het nieuwe beleid kracht bij te zetten. Je zou het dus als een soort waarschuwing kunnen zien dat Washington het meent.

Dat verklaard ook waarom er niet op een onderzoek is gewacht. Dan zou waarschijnlijk aan het licht zijn gekomen dat niet Assad maar de rebellen over gifgas beschikken. Dat paste niet in het plan dus werd er haast gemaakt. Op zich zou het al absurd geweest zijn voor Assad om gifgas te gebruiken. Zijn leger boekt veel successen en heeft dit soort misdaden helemaal niet nodig. Het zijn de door Amerika gesteunde rebellen die in het nauw zitten, niet Assad. Het incident lijkt dus meer uit Amerikaanse koker te komen, dan uit de Syrische. Als we naar het Amerikaanse beleid van tientallen jaren kijken past deze raketaanval precies in het beeld. De Amerikanen, die zich boven de internationale wetten stellen en proberen hun wil op te leggen aan ieder land waar dat de VS goed uitkomt. Kortom; de acties van een schurkenstaat. Had Trump niet gezegd dat hij het anders zou doen? Ja, dat had hij, en daar komen we zo op terug.

Eerst moeten we kijken naar de kruisraketaanval zelf, want ook daar zitten vreemde kanten aan. Ten eerste werd Rusland voor de aanval gewaarschuwd, en zal deze waarschuwing aan de Syriers zijn doorgegeven. Ten tweede troffen van de 59 raketten maar 23 het doel. Waar de anderen zijn gebleven weet niemand. Syrie zegt op zoek te zijn. Het kan zijn dat de raketten zijn opgevangen door de Russische en Syrische afweer, ze kunnen ook uit de koers gebracht zijn door de elektronische afweersystemen. Dat is op dit moment nog niet duidelijk. Maar ondanks dat er schade was aan de Syrische luchtmachtbasis die doel van de aanval was, viel die schade eigenlijk erg mee. Er waren ook maar een paar slachtoffers, wat verbazingwekkend is bij zo’n heftige aanval. Het lijkt er dus op dat de raketaanval meer symbolisch was, een zogenaamde “show of strength”. Zo werden de landingsbanen niet vernietigd, en was de basis in de avonduren na de aanval al weer in gebruik. Er is ook geen tweede aanval geprobeerd. Er wordt gezegd dat de actie al tijden was voorbereid, lang voor het gifgas incident, en dat het dus meer te maken heeft met de Amerikaanse ambities dan met zorgen over de slachtoffers van het gifgas.

Rusland veroordeelde de aanval scherp en zegde het memorandum met de VS op, dat de lucht veiligheid in Syrie regelde. Maar een echte harde actie werd er nog niet ondernomen. Zo kon het bezoek van de Amerikaanse minister van buitenlandse zaken aan Moskou gewoon plaats vinden. Het afzeggen van dit bezoek had voor de hand gelegen als Moskou zou hebben gedacht, dat Trump echt op zoek was naar een volledige oorlog in Syrie. Moskou gaat er nog steeds van uit dat er met Trump te praten valt, en dat de aanval deels ook te verklaren is door de machtstrijd in Amerika tussen de neo-cons en zij die van de interventies afwillen. Toch is deze machtstrijd een gevaarlijk fenomeen, omdat Trump nu heeft bewezen dat hij wel degelijk naar de neo-con agenda overschakelt als hij er voordeel in ziet. Rusland zal in de komende tijd testen hoever hij hier in zal gaan, en dus hoe betrouwbaar Trump is als het gaat om het zoeken naar oplossingen. Als Moskou denkt dat er van betrouwbaarheid geen sprake is, zullen de banden echt worden doorgesneden. Het Russische geduld is niet eindeloos. Om zeker te zijn is de luchtafweer in Syrie al aangescherpt en er gaat ook weer een Russisch oorlogsschip richting het gebied. Deze maatregelen hebben al meteen effect, want de vliegtuigen van de zogenaamde “coalitie” durven nog nauwelijks te vliegen op dit moment, en houden zich met Irak bezig.

De reactie op de kruisraketaanval in de westerse landen was voorspelbaar. Alle regeringsleiders volgen slaafs de Amerikanen, zoals gebruikelijk. Twijfels over Trump hebben ze nog steeds, maar als de oorlogshitsers in Washington weer hun gang kunnen gaan zal niemand zich verzetten. Wel is opmerkelijk dat in de westerse media de nodige twijfels zijn over het gifgasincident. Dat is bijzonder omdat normaal gesproken de Amerikaanse versie zonder meer wordt overgenomen. Misschien zijn er over de jaren toch wat teveel leugens vertelt, en is men voorzichtiger geworden. Het lijkt een klein stapje in de goede richting, maar het zal waarschijnlijk tijdelijk zijn.

Wat betreft Trump zelf; hij heeft er niet erg lang over gedaan om van zichzelf een oorlogsmisdadiger te maken, net als zijn voorgangers. De kruisraketaanval was illegaal onder de internationale wetten, en had ook niet de steun van de VN. Ook heeft Trump het congres en de senaat in Amerika niet geïnformeerd. Hij heeft gewoon gedaan wat Amerikaanse presidenten altijd doen; moorden voor Amerikaanse belangen. Hij is dus geen haar beter dan zijn voorgangers, ondanks al zijn woorden en beweringen. Kijk naar zijn beloften: hij zou Clinton in de gevangenis stoppen, hij zou de Amerikaanse ambassade in Israel naar Jeruzalem overplaatsten, hij zou een einde maken aan de interventies en de NAVO de rug toekeren. Goed of slecht, van al deze zaken is niets terecht gekomen. De Amerikaanse politieke elite heeft maar een paar weken, en een serie geruchten en onderzoeken, nodig gehad om Trump onder controle te krijgen. Precies daar zit ook het grote gevaar; de oorlogslobby gecombineerd met een onvoorspelbare president is een dodelijk combinatie die een voorbode kan zijn van een grote oorlog. Misschien zelfs een derde wereld oorlog. Op verschillende niveaus is die al gaande, maar de grote klap is tot nu toe voorkomen. De vraag is; hoe lang nog?

Rusland zal de situatie nog even aankijken. De maatregelen die nodig zijn worden genomen, en verder is het afwachten of Trump volledig in het neo-con kamp verdwijnt. Als dit het geval blijkt zal het beleid om betere banden met Amerika na te streven worden losgelaten. Dan worden de nodige kanalen afgesloten. Mocht Trump zich laten verleiden tot bijvoorbeeld een provocatie in de Oekraïne of de Donbass zal Rusland hard terug slaan. Het geduld in het Kremlin begint op te raken en dat is volledig terecht. Voor betere relaties heb je een partner nodig, en als Trump die partner niet wil zijn kun je de banden beter gewoon kappen. Dan gaan we een volgende fase van de Koude Oorlog in.

Tot slot nog dit: we schreven het al eerder, maar de acties van Trump bewijzen het, de populisten zijn niet te vertrouwen. Niet als het gaat om ontspanning in de internationale relaties, maar ook niet als het gaat om de oorlog tegen de politieke islam. De acties van Trump spelen de islamitische terroristen zoals de ISIS en Al Nusra in de kaart. Terwijl in Europa de aanslagen door gaan, staan de westerse leiders te juichen als Trump hun vijanden steunt en helpt. Voor de eigen bevolking heeft men dan geen oog meer. Zo als gezegd; de populisten zullen onze problemen niet oplossen. Ze beloven veel, maar zijn onderdeel van het systeem en hun woorden zijn net zulke leugens als de leugens van de mainstream. Ze zijn alleen goed voor een beetje chaos binnen het systeem, maar dat weegt niet op tegen het gevaar dat er van ze uitgaat, als ze zich aansluiten bij de oorlogslobby. Als we een andere wereld willen zullen we die zelf moeten bouwen. Als we het aan het systeem, inclusief de populisten binnen dit systeem, overlaten is er binnenkort niets meer te redden. Dan is het bouwen van schuilkelders nog de enige optie.

donderdag 6 april 2017

ERDOGAN’S BLOEDHONDEN OP EUROPESE STRATEN

Nog niet zo lang geleden hebben wij voorspeld dat de Turkse dictator Erdogan binnenkort zijn aanhangers zou gebruiken om tegenstanders in Europa aan te vallen. We hoefden niet lang te wachten op de bevestiging van deze voorspelling. Op donderdag 30 maart vielen AKP knokploegen Koerdische demonstranten aan, die voor de Turkse ambassade in Brussel protesteerden. Het protest ontstond nadat het AKP gepeupel posters in de buurt van de ambassade had opgehangen, waarmee werd opgeroepen tot een Ja stem in het referendum van de bloedsultan. Zo als ook in Turkije dulden de AKP’ers geen protesten van andersdenkenden, dus werd tot de aanval overgegaan. Hierbij werden 3 Koerden neergestoken door de Turkse fascisten, waarvan een persoon in kritische toestand is.

De vechtpartijen gebeurden nadat de Turken in België waren begonnen met stemmen in het referendum, een proces dat intussen ook in Nederland aan de gang is. In de avonduren was er een nieuwe confrontatie in Brussel, nadat de Turkse AKP fascisten een picketline van de Nee stemmers aanvielen. Opnieuw moest de politie er aan te pas komen om de fascisten bij de picketline weg te krijgen. Er bestaat geen twijfel aan dat Erdogan orders heeft gegeven aan zijn aanhangers om tegenstanders van het referendum aan te vallen. Nog maar een paar dagen eerder dreigde hij dat de Europese straten niet meer veilig zouden zijn. Nu is duidelijk wat hij daarmee bedoelde.

De kans dat er nog meer escalaties zullen komen is levensgroot aanwezig. Niet alleen in de aanlooptijd naar het referendum, maar zeker ook daarna, als Erdogan zijn zin krijgt en het Ja kamp wint. Dan zal de grootheidswaanzin van de bloedsultan helemaal geen grenzen meer kennen. Daar zal dan ook meer geweld bij horen. In Turkije, maar ook in Europa. Welke kant het dan kan opgaan heeft de aanval in Brussel meer dan duidelijk gemaakt. Een van de slachtoffers van de het AKP tuig was een 66-jarige vrouw, die met ernstige verwondingen naar het ziekenhuis moest. De man die haar neerstak probeerde haar zelfs te onthoofden, zoals hij blijkbaar van de ISIS had afgekeken. Later bleek ook dat een van de aanvallers een vooraanstaand AKP lid is. Dat is gelijktijdig het bewijs dat het om goed georganiseerd geweld ging, en geen incident.

Als de AKP het referendum inderdaad wint zal dit een overwinning zijn voor de politieke islam, niet alleen voor Erdogan. Dat betekend dat de strijd tegen de politieke islam de komende tijd nog meer prioriteit moet krijgen. Het is nu al zaak om een aantal maatregelen te nemen die deze fascistische stroming het werk moeilijker of onmogelijk zullen maken. Zo moet er meteen een einde komen aan de dubbele nationaliteit. Als er in Europa niet meer met twee paspoorten gewerkt kan worden, kan er ook niet gestemd worden in Turkse verkiezingen of referenda. Dan is het gelijk afgelopen met de provocaties en het geweld van de laatste weken. Ieder die zich dan nog met de Turkse politiek wil bemoeien, mag dat in Turkije gaan doen. Verder moet de Nederlandse arm van de AKP ontbonden worden, en is het ook nog te overwegen om frontorganisaties als DENK aan banden te leggen, of zelfs te verbieden, als er geen afstand van Erdogan en de AKP wordt genomen.

Dan is de tijd nu toch zeker ook gekomen om de Diyanet moskees in Nederland en heel Europa uit handen van de Turkse overheid te halen. Het is onacceptabel dat het Turkse ministerie voor onderwijs en geloof hier openlijk filialen kan hebben, die worden gebruikt om politieke tegenstanders te bespioneren. In Duitsland en België wordt al tegen spionerende imams opgetreden, en het is dus hoog tijd dat ook in Nederland deze beerput wordt opengetrokken. Als we de structuren die Erdogan en zijn groene fascisten in Europa hebben opgebouwd niet ontmantelen zal ons dat later duur te staan komen. Terroristen moet je meteen aanpakken, of ze nu onderdeel van de AKP of de ISIS zijn.

Gelijktijdig kunnen dan ook de salafisten worden aangepakt die in Europa steeds sterker worden. Deze wegbereiders van het terrorisme hebben alleen al in Duitsland meer dan 10.000 actieve leden. Er zijn al verschillende moskees gesloten en verenigingen verboden, maar dat is nog lang niet voldoende. De salafisten maken misbruik van de politieke correctheid en de zogenaamde vrijheid van religie om hun misdadige praktijken uit te voeren. Ook dat kan niet langer getolereerd worden. Veel te lang is er angst geweest, vooral ook op links, om de waarheid over deze zaken te spreken. Maar met angst komen we nergens.

Wat er kan gebeuren als er niet wordt opgetreden bewijst de huidige situatie in Turkije waar Erdogan van het land een openlucht gevangenis heeft gemaakt. In Turkije heb je alleen vrijheid van religie als je achter Erdogan en de AKP staat. Hetzelfde geldt voor politieke vrijheid. Kijk naar de “vrijheid” van de Koerden, de Alevieten, de Joden en de Christenen in Turkije. Als je tot deze groepen behoord heb je de “vrijheid” om naar de gevangenis te gaan of te worden vermoord. Andere opties zijn er niet. Leden van de Koerdische HDP partij, de op een na grootste partij van het land, zijn in de gevangenis in hongerstaking gegaan. Het is nog de enige mogelijkheid om terug te vechten. Het is ook de enige mogelijkheid om aandacht te krijgen. Alleen luistert de wereld maar met een half oor.

Zeker, er wordt veel over Turkije gesproken, en er is kritiek op Erdogan. Maar dat alleen is niet voldoende. Je moet de groene fascisten in Ankara in het hart treffen. De onderhandelingen tussen de EU en Turkije moeten meteen worden afgebroken. Het huidige Turkije moet nooit lid van de EU kunnen worden. Het associatieverdrag moet worden opgezegd en de wapenexport naar Turkije moet verboden worden. Turkije moet uit de NAVO worden gezet, en omdat de NAVO een misdadige organisatie is, kan de hele club beter meteen opgedoekt worden. Het zal alleen maar bijdragen aan een veiliger wereld. Al deze zaken zijn nodig om de bloedsultan duidelijk te maken dat zijn misdaden niet getolereerd worden. De Russische president Poetin heeft eerder laten zien hoe je Erdogan op de knieën krijgt. Dat gaat echt niet met sussende woorden.


Natuurlijk zullen er weer zijn die zeggen dat je de kanalen open moet houden omdat het anders alleen maar erger wordt. Dat is een onzinnig excuus om gewoon niets te doen, en de groene fascisten ruim baan te geven. We moeten de kanalen wel open houden met onze kameraden in Turkije en daarbuiten, die iedere dag in de frontlinie staan tegen Erdogan en zijn regime van moordenaars. Zij vormen op dit moment een van de speerpunten in de strijd van de mensheid tegen de politieke islam. Ondanks het feit dat velen het niet willen zien, is deze oorlog al tijden een realiteit. Over een ding kan echter geen twijfel bestaan; het is een oorlog waarvan we het ons niet kunnen veroorloven om hem te verliezen.