Op het eerste gezicht mag het lijken
dat dit een stuk is over computerveiligheid. Maar niets is minder waar. We gaan
kijken naar een ziekte waar op dit moment de hele heersende klasse in het
Westen mee bezig is. Een ziekte die gelijktijdig wordt gebruikt om alle
mislukkingen, fouten en onacceptabele praktijken toe te dekken. We hebben het
dan over hacken, of nog duidelijker cyberaanvallen door “Russische” hackers. Want,
en hoe kon het ook anders, als er wat fout gaat zit natuurlijk Rusland en
vooral President Poetin er achter. Intussen heeft het hackingvirus zulke enorme
vormen aan genomen dat men om iedere digitale hoek een hacker verwacht met een
overactieve laptop die een directe verbinding met Moskou bezit.
Tijd dus om eens te kijken wat er
precies waar is van al de hysterische berichten die constant in de Westerse
media verschijnen. Waarbij we moeten aantekenen dat de meeste geruchten zoals
gebruikelijk weer uit Amerika komen. Vooral tijdens de presidentsverkiezingen
waren er beweringen over hacken over een weer. Maar het kwam er wel steeds op
neer dat Rusland er achter moest zitten. Bewijzen waren er natuurlijk niet, en
zelfs al zou het waar zijn is het niet zo verwonderlijk. Sinds de uitvinding
van spionagetechnieken hebben alle landen andere landen bespioneerd en in de
gaten gehouden. Vooral de Amerikaanse NSA houdt iedereen in de gaten, vriend of
vijand. Spionage is van alle tijden en het is dus niet verwonderlijk dat in het
computertijdperk het spioneren wordt voortgezet met andere middelen. We zien
dan hetzelfde kat en muis spel dat we ook in de standaard spionage zagen. Niets
nieuws onder de zon dus eigenlijk.
Waarom dan toch al die hysterische
verhalen en verdachtmakingen. Hiervoor zijn twee redenen te bedenken. Ten
eerste is het een goed middel om de hetze tegen Rusland voort te zetten en
verder vorm te geven. Ten tweede wordt het door de heersende klasse in het Westen
gebruikt om haar eigen onpopulariteit toe te dekken. Het kan immers niet
makkelijker zijn. Gaat er een verkiezing of een referendum verloren, hebben de
Russische hackers de boel beïnvloed. Als het luchtvaartsysteem in Amerika of de
metro in Amsterdam tot stilstand komt, heeft Rusland een vinger in de pap. Immers,
je kunt dan weer mooi beweren dat Moskou de boel probeert te destabiliseren.
Wat een geweldige uitvinding, zou je
denken, want de onpopulaire Westerse regeringen kunnen nu de
verantwoordelijkheid voor alle fouten en mislukkingen fijn afschuiven. Bewezen
kan het toch nooit worden, en er zijn altijd voldoende goedgelovigen. Toch is
dat iets te makkelijk gedacht. Wat in feite allemaal heel belachelijk en
kinderlijk klinkt, heeft wel degelijk een serieuze achtergrond. Je moet al de
verhalen over hacken en inmenging zien als een barometer voor de crisis waarin het
Westen verkeerd. Hoe groter die crisis wordt, des te meer van dit soort onzin
in de media terecht komt. Omdat de media zo als gebruikelijk meespeelt zijn er
ook nauwelijks kritisch vragen. Er wordt gewoon aangenomen dat het allemaal is
zoals de politieke elite ons wil laten geloven.
De ware gang van zaken is dat de
Westerse leiders niet echt bang zijn voor hackers, waar die dan ook vandaan
mogen komen. Men is veel banger voor de eigen bevolking. Vooral sinds de
verkiezing van Trump weet iedere Westerse leider dat hij of zij voor het
politieke leven zal moeten vechten. Verkiezingen worden zo tot een ware
dreiging en nachtmerrie. Met verkiezingen in Nederland, Duitsland en Frankrijk
dit jaar, nemen de zorgen alleen maar toe. Het zou immers kunnen zijn dat het
hele kaartenhuis, dat zo zorgvuldig is opgebouwd sinds 1945, binnenkort met een
grote klap en veel geraas in elkaar stort. Daar zit de echte angst en ook de
reden voor al het hysterische gekrakeel. Dus worden de Russische hackers naar
voren geschoven, om angst en onzekerheid te kweken. Maar ook om toekomstige
nederlagen te kunnen verklaren.
Ook in Nederland zien we het
hackingvirus steeds opnieuw verschijnen. Eerst was er al de bewering dat een
Nederlands computerbedrijf betrokken zou zijn bij Russische cyberaanvallen in
Amerika. Geen bewijs voor natuurlijk, maar het komt wel uitgebreid in de pers. Het
bedrijf wordt zelfs met naam genoemd. Als de metro in Amsterdam dan twee keer
achter elkaar uitvalt, begint een woordvoerder voor de GVB ook al met hinten over
Russische hackers te strooien. Zoals te verwachten was kan de Nederlandse
leugenaar voor buitenlandse zaken, Koenders, het ook weer niet laten om zich te
bemoeien. “Nederland is extra alert”, beweert het heerschap, maar van pogingen
tot hacken heeft hij geen weet. Weer geen nieuws dus, en weer geen bewijzen. Alleen
een nieuwe “soundbite” voor een figuur die ontwenningsverschijnselen krijgt als
hij 3 dagen achter elkaar niet voor een camera heeft gestaan.
Als we door het hysterische gedoe en
de anti-Rusland hetze heen prikken, is het niet moeilijk om te zien dat de
reden voor de problemen veel dichter bij huis ligt. Veel overheden, partijen en
instanties zijn volledig in de digitale wereld gedoken zonder echt op de
veiligheid of de risico’s te letten. Men spaarde uit op veiligheidsmaatregelen
en daar wordt nu een dikke rekening voor betaald. Als bijvoorbeeld de
Democratische Partij in Amerika gebruik maakt van Gmail, in plaatst van een
degelijk email programma aan te schaffen, is het vragen om problemen. Als
vervoersbedrijven aan hun computers knoeien zonder echte back-up staan de
trams, treinen of vliegtuigen op een zeker moment stil. Overheden zijn al niet
beter op dit gebied. Kortom; het is voor grote delen allemaal eigen schuld.
Toch zullen we de paniekbarometer de
komende maanden nog verder omhoog zien schieten. Vooral rond de verschillende
verkiezingen. Je vraagt je wel af hoe bijvoorbeeld de Tweede Kamer verkiezingen
gehackt zouden kunnen worden. Men stemt met papier en potlood, dus moet het wel
een heel geraffineerde hack worden. Verder zijn de Nederlandse partijen zo
voorspelbaar dat het eigenlijk de moeite niet loont. We weten al wat ze gaan
zeggen voordat er een woord naar buiten komt. En we weten ook dat wat er naar
buiten komt bijna altijd leugens zijn. Zonde van die dure cyberaanvallen dus.
Toch blijft Nederland paraat, want je weer immers maar nooit. Veel van dit
alles is niet nieuw. De slager op de hoek heeft al sinds jaar en dag op dinsdag
geHACKtdag. Hij mag dus wel oppassen dat de AIVD er niet achter kijkt. Dan gaat
men meteen op zoek naar zijn geheime adres in Moskou.
