donderdag 8 december 2016

KOENDERS; VAN RAT TOT MARJONET



Iedereen die de Nederlandse politiek een beetje kent weet dat Koenders, de huidige leugenaar van buitenlandse zaken, niet de meeste geliefde is in Den Haag. Zelfs zijn collega Kamerleden beschrijven hem als een arrogante kwal. Niet dat dit Koenders op een of andere manier ergert. Integendeel; de rat heeft binnen het kabinet van Rutte gewoon carrière mogen maken, maar dan wel omdat er niet veel beters rond loopt. Afgelopen week konden we Koenders weer uitgebreid aan het werk zien tijdens een debat van twee dagen over Turkije en de relatie met de EU. Het resultaat was verbluffend en gelijktijdig diep droevig. Opnieuw bleek dat een klein land zich altijd nog kleiner kan maken, als er maar het juiste personeel voor handen is.

Het debat ging over hoe Nederland en in feite de hele EU moet reageren op de AKP dictatuur in Turkije, die door de bloedsultan Erdogan is gevestigd. Er is namelijk nog al wat gebeurd sinds de zogenaamde “coup” van afgelopen zomer. Duizenden mensen zijn gearresteerd of ontslagen, martelingen zijn aan de orde van de dag in politiebureaus en gevangenissen, Koerdische politici zijn zonder proces in de gevangenis gegooid, en iedere dag worden er mensen vermoord. Dit was al realiteit in de Koerdische gebieden in het Zuid Oosten. Nu gebeurt het in heel Turkije. Tot nu toe heeft de EU nauwelijks gereageerd. De slappelingen en onderkruipers die de Europese instellingen bevolken, hebben intussen nekkramp van het steeds maar weer de andere kant op kijken. Intussen kan Erdogan rustig doorgaan met zijn smerige praktijken.

Uiteindelijk moest er dan toch maar een debat in de Tweede Kamer komen, en tijdens de eerste dag bleek al dat er geen meerderheid was voor het opzeggen van de gesprekken met Turkije over toetreding tot de EU. De oppositie wil dit wel, maar zowel de VVD als de PvdA hielden vast aan de pro-Turkije lijn. Koenders gaf aan dat het beter was om de gesprekken voort te zetten omdat anders de EU geen invloed meer had op wat er in Turkije gebeurd. Dat zou alles nog erger maken. Hij vond dat de kanalen te allen tijde open moeten blijven. Een oud spreekwoord zegt dat een dag in de politiek een eeuwigheid kan zijn, en dat bleek op de tweede dag.

Plotseling veranderde de PvdA van koers en steunde nu ook de oproep om de gesprekken te bevriezen. Nu was er wel een meerderheid en opnieuw mocht Koenders de lijn komen uitleggen. Nu was hij plotseling wel bereidt om er bij zijn collega’s in de EU op aan te dringen om de gesprekken voorlopig te staken. Hij zei dat het weinig uitmaakte, want de gesprekken verkeerde toch al in een comateuze situatie, dus er zou niets veranderen. Een enorme draai dus, die uit het debat niet te verklaren was. Zou de oppositie de PvdA top hebben overtuigd, of was er iets anders aan de hand?

Dit laatste bleek het geval, want op de dag van het eerste debat had Merkel in Duitsland haar CDU partijgenoten verteld dat zij het beter vond als de gesprekken met Turkije voorlopig bevroren werden. Deze signalen hadden natuurlijk ook de arrogante oren van Koenders bereikt, en hij struikelde bijna in zijn haast om aan de wensen van zijn meesteres gehoor te geven. En niet alleen hij, maar de hele PvdA fractie. Wat een schande dat een klein duwtje van Merkel voldoende is om de Nederlandse regering van koers te doen veranderen. Denkt men echt nog geloofwaardig over te komen op deze manier? Waarschijnlijk kan ze dat ook totaal niet schelen. Als Merkel maar tevreden is, zijn de politieke dwergen in de Tweede Kamer het ook.

Natuurlijk is het goed als de gesprekken met de bloedsultan worden stopgezet, maar dat zou alleen maar geloofwaardig zijn als Koenders en zijn collega slapjanussen echt tegen Turkije zouden optreden. Ten eerste zou men duidelijk moeten maken dat het huidige Turkije niets in de EU te zoeken heeft. Nu niet, en ook in de toekomst niet, tot de barbarij in Turkije een einde neemt. Die bestond al onder de kemalisten en is nog tien keer erger geworden onder de AKP islamisten. De kemalisten hadden geen geweten, de AKP islamisten kennen het wordt niet eens. Verder moet Erdogan verteld worden dat er geen visa vrij reizen komt. Nu niet, en misschien wel nooit. Dan moeten ook de bloedige gebeurtenissen in de meest vlammende woorden worden afgekeurd, en de vluchtelingendeal van tafel.

We weten allemaal dat dit niet gaat gebeuren. Voor de EU zijn mensenrechten alleen maar een hobby voor beter tijden. Als het er echt op aan komt geeft men niet thuis. Dat geeft Erdogan de kans om nog meer te dreigen, te intimideren en te moorden. Recent nog dreigde hij weer meer vluchtelingen naar Europa te sturen als de Europese “kritiek” op zijn regime niet zou stoppen. Bluf natuurlijk, want hij zou dit alleen via Bulgarije kunnen doen en de leiding daar is hier niet van gediend. Een andere mogelijkheid is er niet, want de Balkanroute zit potdicht. Dat is maar goed ook. Als dit eerder was gebeurd had Erdogan geen enkele mogelijkheid gehad om Europa te chanteren. Maar ook toen volgde de politieke dwergen de leiding van Merkel, en wat daar van terecht is gekomen zien we iedere dag.

Alleen Rusland heeft nog enige macht over Erdogan. Na de episode van het neerschieten van het Russische vliegtuig door de Turkse luchtmacht, heeft Poetin Erdogan een stevig lesje geleerd. Uit eindelijk moest de bloedsultan terugkruipen om de relatie te herstellen. Dat betekend wel dat Poetin Erdogan nu aan een mooi lijntje kan laten lopen. Wel is het zo dat Erdogan natuurlijk een psychopaat is en die leren moeilijk. Vorige week nog beweerde hij dat de Turkse operatie in Syrië was bedoeld om Assad te verwijderen. Een telefoontje van Poetin was genoeg om het “misverstand’ uit de wereld te helpen. Meteen na het telefoontje beweerde Erdogan dat het Turkse leger in Syrië terroristen bestrijdt. Over Assad zei hij geen woord meer. Hij was door Poetin op niet mis te verstane wijze zijn hok in getrapt. Het is dus duidelijk hoe Erdogan aangepakt moet worden. Niet met kruiperij, maar met een paar flinke klappen op zijn tijd. Jammer dat Europa dat maar niet wil begrijpen.

Intussen heeft Erdogan van Turkije nu echt een islamitische bananenrepubliek gemaakt, waar niemand zijn leven meer zeker is. Daarom ook moeten we enorm veel respect hebben voor de Koerden die de strijd met volle kracht voorzetten. De omstandigheden zijn er niet beter op geworden, en natuurlijk vallen er slachtoffers. Maar als je een dictatuur wil verdrijven kan dat alleen met de wapens in de handen. Dat gebeurt nu, en dat verdiend onze steun. De Koerden weten dat ze van Turkije niets dan bloedvergieten en geweld te verwachten hebben. Er is dus maar een antwoord; een eindstrijd tot een vrij en onafhankelijk Koerdistan een feit is.