donderdag 29 december 2016

EEN BEWOGEN JAAR LOOPT TEN EINDE, MAAR DE STRIJD LAAIT VERDER OP



Als we een stempel op het jaar 2016 moeten drukken, zou het misschien het best ‘onvoorspelbaar’ kunnen zijn. Er zijn immers zo veel dingen gebeurd die nog niet zo heel lang geleden onmogelijk leken te zijn. Donald Trump wordt president van de VS, de Britten stemde voor de Brexit en het Nederlandse volk stemde tegen de Kiev fascisten in het verdragsreferendum. Helaas wordt dit laatste weer onderuitgehaald door het gesjacher van Rutte, maar dat was dan weer niet onvoorspelbaar. We kennen de heersende klasse en hun opvatting van democratie. Naast dit alles zien we in Nederland een explosie aan politieke partijen, die allemaal mee willen doen aan de verkiezingen van 15 maart. Iedere egotripper, mediaverslaafde en aandachtsbehoeftige blijkt de noodzaak te voelen om met een eigen partij deel te nemen. Bij de laatste telling waren het er al meer dan 80. Keuze genoeg zou je denken, maar dat valt dan weer tegen, zoals we straks zullen zien.

Nog wat meer onvoorspelbare zaken die de revue zijn gepasseerd; Samsom, de PvdA held van de vorige verkiezingen, werd door zijn eigen leden weggestemd. Hij stopte gelijk met alles en verliet de Tweede Kamer. Hij zit nu rustig in een hoekje te wachten tot zijn voormalige speelmakkers van de VVD een leuk baantje voor hem in de aanbieding hebben. Want hij zal zeker een beloning krijgen voor het zo keurig uitvoeren van het VVD programma van Rutte II. Zelfs kort voor het einde van het jaar gebeurde er nog iets wat altijd onmogelijk leek; Amerika weigerde haar veto te gebruiken om Israel in de VN te beschermen. Een laatste uithaal van Obama naar Netanyahu, die hem de laatste jaren steeds te slim af was en zich niet door het Witte Huis liet intimideren. Een kleine wraak van Obama dus, die verder in de Midden Oosten politiek een grote Nul is gebleken. Wat weer als voordeel heeft dat de macht van Amerika in dat zelfde Midden Oosten met de dag afneemt.

Voorspelbare zaken waren er natuurlijk ook. Rusland kreeg vaste voet in Syrië en hielp Aleppo bevrijden. Een nederlaag voor de Amerikanen en alle lakeien die over de jaren zo hun best hebben gedaan om islamitische terroristen in te zetten tegen de Syrische regering. Assad gaat dus niet weg en de terroristen worden stuk voor stuk geëlimineerd of naar andere strijdtonelen gejaagd. Rusland heeft haar plaats als wereldmacht weer ingenomen en drijft het Westen tot waanzin. In Europa heeft de grote stroom vluchtelingen er voor gezorgd dat de aanslagen door jihadisten toenemen en dat de ster van de populisten rijzende is. Dit alles is geen verrassing, maar zal wel verstrekkende gevolgen hebben.

Als vanzelf komen we dan bij de vraag wat dit gaat betekenen voor 2017. De eerste antwoorden zullen in januari komen als Trump definitief zijn intrek in het Witte Huis neemt. De tekenen tot nu toe geven wel aan dat hij betere betrekkingen met Rusland wil, wat zou kunnen betekenen dat de oorlogsdreiging wat gaat afnemen. Zeker is dit niet, want er zijn sterke krachten in de VS die hunkeren naar een oorlog met Rusland, en Trump zal moeten bewijzen dat hij deze oorlogshitsers aan kan. Het is nu nog steeds onzeker wat voor zaken hij als eerste gaat aanpakken en hoe ver hij zal gaan. Maar de Amerikaanse politieke elite zit in een diepe crisis, en dat is op zichzelf al een stevige prestatie. Het is te hopen dat Trump zijn politiek van “meer Amerika en minder wereld” zal doorzetten. Dan komen we misschien eindelijk af van de Amerikaanse dwingelandij die zo veel schade heeft aangericht.

Dan het hoofdstuk Europa, waar we alleen maar over kunnen zeggen dat het een zielige zaak is. Met het aantreden van Trump weten de Europese VS lakeien niet meer wat ze moeten doen. Dus zien we paniek en onzekerheid, die precies passen bij de huidige situatie in Europa. We hebben het dan natuurlijk over de leiders van de EU en haar frontorganisaties. De volkeren schijnen minder moeite te hebben in het bepalen van hun standpunten. De haat tegen de EU wordt steeds groter, en dit gaat hand in hand met de wens naar meer soevereiniteit. Men is het grote ongrijpbare EU geneuzel zat en wil weer grip op het eigen leven en de eigen omgeving. Dit alles neemt een wat aparte vorm aan. Men protesteert niet en zegt ook weinig. Maar als de kans komt wordt er op alle niveaus tegen de elite gestemd. Daarvan profiteren nu nog de populisten, maar als links zijn zaakjes eindelijk een keer op orde kan krijgen, kan het de ware erfgenaam worden van het de stille anti-elite beweging. Met minder Amerikaanse inmenging zou Europa dan een heel ander gezicht kunnen krijgen. Een ware vereniging van de volkeren, in plaats van een vrijplaats voor bankiers, uitbuiters en globalisten.

Maar zo ver is het natuurlijk nog niet en de komende verkiezingen in de verschillende landen moeten we dan ook zien als een tussenperiode. Het oude zal zeker onder veel druk komen, maar nog niet helemaal worden weggevaagd. Wel staan er grote veranderingen voor de deur. Onder druk van de populisten zal eerst de route naar nog meer Europese eenwording worden afgeknepen. Met de Brexit samen is dit het begin van het einde voor de EU. De EU bazen in Duitsland en Frankrijk zullen gevoelige klappen krijgen, wat een doorbraak van de anti-EU beweging kan betekenen. Dat betekend wel dat linkse organisaties dit veld weer zullen moeten betreden als ze de winst niet aan de populisten willen laten. Op dit gebied is nog erg veel werk te verzetten.

Een ander slachtoffer van de anti-elite beweging zal de politieke correctheid zijn die door de huidige heersers tot afgod is verheven. Ook dit zal zijn sporen nalaten. Mocht de elite proberen om dit alles te verhinderen zal de reactie nog harder worden. De mensen zijn het meer dan zat, en dat is aan alles te merken. We kunnen gerust concluderen dat de huidige heersers in Duitsland en Frankrijk een groot verlies gaan leiden, misschien zelfs tot aan het onherstelbare toe. Dat zal niet alleen het gezicht van deze landen, maar van heel Europa veranderen.

Dan terug naar de verkiezingen in Nederland op 15 maart 2017. Daar valt zeker wat over te zeggen. Ten eerste zit een Rutte III er niet in, omdat de PvdA ongenadig door de kiezers zal worden afgeslacht. Wilders zal zeker winnen, maar toch is het twijfelachtig of hij grootste partij wordt. Het kan wel, want ook 2017 zal onvoorspelbaar zijn. Een VVD-PVV coalitie is niet ondenkbaar, maar het zit er meer in dat de versplintering aan alle kanten een uitslag zal opleveren die regeren praktisch onmogelijk maakt. Dat zou prima zijn, want het brengt het huidige systeem nog verder in diskrediet. Hoe groter de chaos wordt, hoe harder ook de roep om een totaal andere koers.

We zeiden al dat de PvdA dik zal verliezen, en ook de SP zal tot een terugtocht worden gedwongen. GroenLinks zal wel wat winnen, maar dat zal geen enkel verschil maken. De rest is allemaal splinters die er niets toe doen. Voor de arbeiders in Nederland is er niets te kiezen omdat er geen enkele vertegenwoordiging is. Soms komen gedeeltelijke oplossingen uit een vreemde hoek. Laatste riep voormalig PvdA leider Job Cohen op tot een fusie van PvdA, SP en GroenLinks, omdat er toch nauwelijks nog verschillen zijn. Dat zou prima zijn, een rechtse sociaal democratische partij die bevestigt wat veel mensen toch al over hun denken. Dat zou ruimte geven voor een links socialistische of communistische partij met een brede aan hang. Dan zou ook het landschap van de Nederlandse politiek eindelijk veranderen.

Zo ver zijn we echter nog niet, en daarom blijven wij er bij dat het beter is om de verkiezingen volgend jaar te boycotten of blanco te stemmen. Dat zou het proces naar het bovengenoemde scenario kunnen versnellen, en bijdragen aan de ondergang van de huidige puinhoop. Tot slot nog even dit. Je kunt een nieuw huis niet bouwen op oude fundamenten. Die zijn rot en staan scheef. Een nieuw huis heeft ook nieuwe fundamenten nodig. Het oude kan dan naar de sloperij voor vermaling. Misschien moeten we daar de komende tijd maar eens goed over nadenken.

donderdag 22 december 2016

ALEPPO EN HET HYPOCRIETE WESTEN



Jarenlang heeft het Westen zich niets aangetrokken van de bevolking van Oost Aleppo. Jarenlang interesseerde het niemand dat de mensen daar onder een bezetting leefden van Al Nusra en de ISIS, de meest bloeddorstige islamitische terreurorganisaties in de wereld. Organisaties die bijna overal en zeker in het Westen verboden zijn. Niemand kon het wat schelen dat er dagelijks burgers werden vermoord, geëxecuteerd of onafgebroken gemarteld. Nu is Aleppo eindelijk vrij na een offensief van het Syrische leger met steun van de Russische strijdkrachten. Wat zien we nu in de westerse media? Plotseling is men bezorgd over de burgers van Aleppo, en de terroristen worden als helden neergezet. Dezelfde terroristen die in Frankrijk en elders bommen lieten afgaan, en veel mensen zonder mededogen hebben afgeslacht. Kunnen de westerse regeringen nog meer hypocriet worden?

Er is maar een conclusie uit dit alles te trekken, en eigenlijk wisten we dit al lang. Het Westen, met de Amerikanen voorop, wilde dat de terroristen in Aleppo stand zouden houden. Men gunde de bevolking van het oosten van de stad geen bevrijding. Dat paste namelijk niet in het plan dat was opgesteld om Assad af te zetten en Syrië onder westerse controle te brengen. Rusland heeft voor dit alles een stokje gestoken, en daarom huilen de media dikke tranen voor Aleppo. Niet voor de bevolking van de stad, maar voor de terroristen die verslagen zijn. Het houdt ook niet op bij de media. Vorige week woensdagavond werden er plotseling in een aantal steden, waaronder Amsterdam en Utrecht, manifestaties voor Aleppo gehouden. Manifestaties vol gejammer en gehuil. Dit alles zou “spontaan” georganiseerd zijn. Allemaal tegelijk, overal in Europa en ook nog op dezelfde tijd. Gelooft nog iemand in die “spontaniteit”? Zelfs de burgemeester van Parijs liet de lichten van de Eiffeltoren uitdraaien “voor Aleppo”.

We kunnen alleen maar concluderen dat dit een steunbetuiging aan de terroristen was die nu zonder pardon de stad uit zijn gezet. Kortom; de westerse propagandamachine draaide weer op volle toeren. Dagenlang al voor de bevrijding onderhield men contact met wat burgers in Aleppo, die duidelijk op de hand van de terroristen waren. Nog meer jammerverhalen en meer emotionele chantage. Beelden van de vierende burgers in de delen van de stad die al waren bevrijdt werden niet of nauwelijks getoond. Die waren alleen te zien in de Russische media en op TV stations uit het Midden Oosten. Want het was wel degelijk een bevrijding, ook al blijft het Westen hardnekkig schrijven over “de val van Aleppo”. Voor die tijd deden de Amerikanen alles om hun jihadistenvriendjes te redden. Steeds opnieuw werd er om een staakt-het-vuren gevraagd, zodat de terroristen zich konden hergroeperen. Maar het Syrische leger en de Russische leiding trapten daar niet meer in. Er werd doorgezet tot de terroristen nog maar een paar straten over hadden.

De jihadisten hebben gefaald, ondanks de steun van het Westen en ondermeer ook Turkije. Ze waren verslagen en daarmee was ook de westerse politieke lijn, opgesteld in Washington, verslagen. Het is misschien wel de grootste nederlaag voor de Amerikanen sinds Vietnam. Gelijktijdig is het voor Rusland, en natuurlijk de Syrische leiding, een ongelofelijke overwinning. We weten nog allemaal wat een puinhoop het in Syrië was voordat Rusland in greep. Steeds meer delen kwamen in terroristen handen. Het had alle schijn van een eeuwige oorlog. De Russische acties hebben dat alles doorbroken. Het oude gezegde geldt nog steeds; “Rusland begint geen oorlogen, maar beëindigd ze wel”. Bij het Westen is het precies omgekeerd.

Nu rouwt het Westen dus om de burgers van Aleppo. Tenminste dat beweert men. Zoals gebruikelijk zijn het valse tranen. Als men echt zo bezorgd is zou je verwachten dat er hulpgoederen naar de stad zouden worden gestuurd. Zoals Rusland dat wel meteen heeft gedaan. Maar het aantal westerse hulpzendingen zijn makkelijk te tellen. Het getal staat gewoon op nul. Zo bezorgd is men dus. Dat Rusland meteen mobiele ziekenhuizen heeft laten overbrengen is in de media ook niet aan de orde gekomen. Wat de Amerikanen wel konden was de exacte locatie van een van deze ziekenhuizen aan de terroristen geven. Dit ziekenhuis werd dan ook meteen daarna door het jihad uitschot in elkaar geschoten. Dat is dus de bijdrage van het Westen. Oorlogen ontketenen en islamitische terroristen inzetten en steunen is de westerse manier om een bijdrage aan de wereldvrede te leveren.

Hoe hoog de westerse nederlaag zit was op de recente Eurotop te vernemen. Merkel van Duitsland zei dat ze zeer gedeprimeerd was over de toestand. Dat kan alleen maar goed nieuws zijn voor ons allemaal. Men is dus gedeprimeerd over het verlies van de terroristen. We zullen ons de woorden van de westerse leiders herinneren over de terroristen in Aleppo, als ze weer een keer krokodillentranen huilen over aanslagen hier in Europa. De aanslag op de Kerstmarkt in Berlijn is hier een schokkend voorbeeld van. We zullen ons die woorden ook herinneren als men weer een keer hoog van de toren blaast over de bestrijding van terrorisme. We weten immers dat de hypocritische houding van de westerse leiders geen grenzen kent. Schaamte kennen deze criminelen al helemaal niet. Ze beweren dat ze groepen als Al Nusra en de ISIS bestrijden, terwijl ze aan dit zelfde tuig in Syrië, steun, beschutting en zelfs wapens leveren. Voeg daar de open grenzen aan toe en de ingrediënten voor een onophoudelijke serie aanslagen zijn geleverd.

Toch zal het hen niet helpen. Ze hebben er alles aan gedaan om de mensen in Aleppo in handen van de terroristen te houden. Nu is Aleppo vrij. Dit is nog maar het begin, want Rusland zal niet loslaten tot heel Syrië van de jihadisten gezuiverd is. Dat is niet alleen goed nieuws voor het Syrische volk, maar ook voor ons. Alle terroristen die in Syrië worden opgeruimd krijgen niet meer de kans om naar Europa te komen. Jammer alleen dat er zo weinig wordt gedaan om de moordenaars uit te roken die al hier zijn. Maar ook dat zal eens anders worden, de tijd voor een grote schoonmaak is niet ver meer.

Dan is er nog een zijspoor van dit alles waar de media een hobby van hebben gemaakt. Namelijk de verspreiding van zogenaamd ‘fake news’, of beter gezegd valse nieuwsberichten. Plotseling krijgen deze berichten de schuld van al het slechte dat het Westen recent is overkomen. De inzet van ‘fake news’ zou tot de nederlaag van Clinton hebben geleid, en ook verantwoordelijk zijn voor de westerse mislukking in Syrië. Je moet er maar opkomen. De westerse leugenaars beweren natuurlijk gelijktijdig dat het ontstaan van ‘fake news’ door Rusland is geregeld. Zijn er voor dit alles bewijzen? Nee, natuurlijk niet. Eigenlijk zijn die beweringen zelf gewoon ‘fake news’. En nu we toch bezig zijn kunnen we ook nog even toevoegen dat vooral het Westen over de jaren de hoofdbron van “fake news’ is geweest.

Immers, men beweerde ooit dat Irak massavernietigingswapens bezat. Een leugen, maar maanden lang stonden de kranten er vol mee en er werd zelfs een oorlog over gevoerd. Men beweerde ook dat Rusland de Oekraïne was binnengevallen, Niet een keer, maar tientallen malen. Dit terwijl het de Kiev fascisten zijn die de Donbass aanvallen, en dagelijks mensen vermoorden. Het zijn twee grote voorbeelden van “fake news’ die uit de westerse duim werden gezogen. Gelukkig kennen we intussen onze ware vijanden en hun leugens. De nieuwe strijdkreet van de westerse media zou moeten zijn ‘een dag niet gelogen, is een verloren dag’.

We sluiten af met de woorden van een inwoner van Oost Aleppo die niet in de westerse media te zien is geweest. Maar zijn woorden zeggen eigenlijk alles: “Onze harten kwamen tot stilstand toen de bezetting door de jihadisten begon. Nu beginnen ze weer langzaam te kloppen.”

 Kerstviering in Aleppo

donderdag 15 december 2016

PROCES WILDERS; POLITIEK OF NIET?



Er is lang op gewacht, en heel veel over geschreven. Maar afgelopen vrijdag was het dan eindelijk zo ver, de uitspraak in het proces tegen PVV leider Wilders. Eigenlijk kwam de uitspraak van de rechtbank in Schiphol neer op een anticlimax. Wilders werd wel veroordeeld voor het discrimineren van een bevolkingsgroep met zijn “minder, minder” uitspraken. Maar hij was niet schuldig aan haat prediken. De rechters hebben dus op safe gespeeld zou je dan denken, voor beide kanten geen volledige overwinning, maar ook geen nederlaag. Maar er kwam nog meer; de rechter besloot dat Wilders geen boete hoefde te betalen. Hij was zo al genoeg gestraft, werd er gezegd. Een merkwaardige uitkomst die het waard is om even te bestuderen.

Wilders heeft van af het begin gezegd dat het een politiek proces was, dat als doel had om hem te beschadigen. Hij vindt dat nog steeds en gaat dan ook in hoger beroep tegen de uitspraak. Hij heeft ook gezegd dat hij zich van de uitkomst niets aan zal trekken. Maar was het een politiek proces, of heeft de zogenaamde rechtsgang gewoon zijn loop genomen? Het is altijd moeilijk om dit soort dingen te bewijzen. De rechtsverdraaiers zijn meestal handig genoeg om hun beslissingen zo in mist te verhullen dat het moeilijk is om alles precies te duiden. Echter, in dit geval kan het eigenlijk niet anders zijn dan dat de vervolging van Wilders een politieke beslissing was. De elite heeft besloten om Wilders een waarschuwing te geven in een poging om te voorkomen dat hij nieuwe grenzen zou over gaan. We weten intussen hoe bang de heersers zijn voor de populisten. Het zou dus handig zijn om Wilders een poosje rustig te houden, en daar moest het proces bij helpen.

We kunnen nu zonder problemen vaststellen dat deze opzet niet is geslaagd. Ten eerste heeft Wilders zich niet rustig gehouden, en verder had de elite de pech dat het proces samenviel met de stijging in populariteit van de populisten wereldwijd. Ten derde werd al snel duidelijk dat het proces Wilders alleen maar meer aanhang aan het verschaffen was, omdat veel mensen denken dat men bezig is hem de mond te snoeren. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat de rechter van een boete af zag. Als hij 5000 euro boete had opgelegd, zoals het OM wilde, zou het Wilders nog meer tot martelaar hebben gemaakt. Het bleef dus bij een veroordeling en natuurlijk een strafblad.

Als het proces politiek was is de uitspraak dat natuurlijk ook. Dat maakt het interessant om te kijken hoe andere partijen op de uitkomst reageerden. De meesten waren tevreden met de gang van zaken, hoewel er wel twijfels waren in klein christelijke hoek. Eigenlijk zou het gepast zijn als ook linkse activisten deze twijfels zouden delen. Want wat vandaag tegen Wilders wordt gebruikt kan morgen tegen ons allemaal worden ingezet. Op zijn minst zou de hele zaak ons een ongemakkelijk gevoel moeten geven. Dat is blijkbaar hier en daar wel door gedrongen, want er kwamen ook vreemde dingen voorbij. Zo drukte het Ravage Webzine, de opvolger van de Ravage, ooit het lijfblad van de kraakbeweging en de anarchisten, de toespraak van Wilders in de rechtbank in zijn geheel af. Dit werd gedaan als onderstreping van de vrijheid van meningsuiting. Het is een reden die valt te begrijpen, maar toch blijft het opzienbarend. Het heeft waarschijnlijk te maken met de verwarring van deze tijd, waarin overtuigingen en standpunten steeds meer door elkaar heen beginnen te lopen.

De zaak Wilders kan dus het begin zijn van meerdere politieke processen. Het is duidelijk dat de elite zijn grip aan het verliezen is en dan kunnen de vreemdste dingen plotseling werkelijkheid worden. Als men eenmaal begint met het uitschakelen of monddood maken van oppositie is er over het algemeen geen houden meer aan. Daar kan iedereen dan mee geconfronteerd worden. Zeker zullen er mensen zijn die zeggen dat de rechtbanken zich niet op deze manier zullen laten gebruiken. Dat is een misvatting die levensgevaarlijk kan zijn. We moeten niet vergeten dat rechters en andere juridische vertegenwoordigers door het systeem worden aangesteld. Zij voeren dus ook de bevelen van het systeem uit. Een onafhankelijke rechtspraak is een illusie. Nog afgezien van het feit dat de rechters door het systeem worden betaald, zijn de meeste ook nog vrij metselaars. Mogelijkheden te over dus voor manipulaties.

Zeker zal er hier en daar een wat eerlijker rechter doorheen glippen. Maar dat zijn uitzonderingen en zij worden meestal weggepromoveerd of op dood spoor gezet. Er is dus geen enkele reden om vertrouwen in de rechtspraak te hebben, uiteindelijk beslist het systeem. Heel veel jaren heeft de bevolking dit geaccepteerd, of zelfs niet in de gaten gehad. Maar op alle terreinen veranderen er dingen op dit moment, en de elite komt hierdoor steeds verder in het nauw. Zo als we weten maakt een kat in het nauw rare sprongen, dus zal ook in de toekomst ondermeer de rechtbank worden ingezet om de macht in die handen te laten die er al jaren een monopolie op hebben. Of we dat laten gebeuren is aan ons allemaal.

We willen nogmaals benadrukken dat de populisten niet de gezochte antwoorden hebben en dat dit in de nabije toekomst ook zal blijken. Maar zij kunnen de elite wel enorm onder druk zetten en daardoor het systeem behoorlijk verstoren. Als blijkt dat zij de zaak niet kunnen oplossen, zal de bevolking een andere vertegenwoordiging kiezen en dat kan alleen maar een socialistische vertegenwoordiging zijn. Zaak is nu om te zorgen dat de linkse organisaties en partijen daar dan ook klaar voor zijn. De kans dat dit met de huidige organisaties zal lukken is klein. De huidige puinhoop binnen de SP is het zoveelste bewijs. Er is een nieuwe stroming nodig, en die zal ook zeker ontstaan. Precies daar moeten we ons nu al mee bezig houden. De toekomst is aan ons, maar die moeten we wel verdienen. Uit niks, komt niks.

donderdag 8 december 2016

KOENDERS; VAN RAT TOT MARJONET



Iedereen die de Nederlandse politiek een beetje kent weet dat Koenders, de huidige leugenaar van buitenlandse zaken, niet de meeste geliefde is in Den Haag. Zelfs zijn collega Kamerleden beschrijven hem als een arrogante kwal. Niet dat dit Koenders op een of andere manier ergert. Integendeel; de rat heeft binnen het kabinet van Rutte gewoon carrière mogen maken, maar dan wel omdat er niet veel beters rond loopt. Afgelopen week konden we Koenders weer uitgebreid aan het werk zien tijdens een debat van twee dagen over Turkije en de relatie met de EU. Het resultaat was verbluffend en gelijktijdig diep droevig. Opnieuw bleek dat een klein land zich altijd nog kleiner kan maken, als er maar het juiste personeel voor handen is.

Het debat ging over hoe Nederland en in feite de hele EU moet reageren op de AKP dictatuur in Turkije, die door de bloedsultan Erdogan is gevestigd. Er is namelijk nog al wat gebeurd sinds de zogenaamde “coup” van afgelopen zomer. Duizenden mensen zijn gearresteerd of ontslagen, martelingen zijn aan de orde van de dag in politiebureaus en gevangenissen, Koerdische politici zijn zonder proces in de gevangenis gegooid, en iedere dag worden er mensen vermoord. Dit was al realiteit in de Koerdische gebieden in het Zuid Oosten. Nu gebeurt het in heel Turkije. Tot nu toe heeft de EU nauwelijks gereageerd. De slappelingen en onderkruipers die de Europese instellingen bevolken, hebben intussen nekkramp van het steeds maar weer de andere kant op kijken. Intussen kan Erdogan rustig doorgaan met zijn smerige praktijken.

Uiteindelijk moest er dan toch maar een debat in de Tweede Kamer komen, en tijdens de eerste dag bleek al dat er geen meerderheid was voor het opzeggen van de gesprekken met Turkije over toetreding tot de EU. De oppositie wil dit wel, maar zowel de VVD als de PvdA hielden vast aan de pro-Turkije lijn. Koenders gaf aan dat het beter was om de gesprekken voort te zetten omdat anders de EU geen invloed meer had op wat er in Turkije gebeurd. Dat zou alles nog erger maken. Hij vond dat de kanalen te allen tijde open moeten blijven. Een oud spreekwoord zegt dat een dag in de politiek een eeuwigheid kan zijn, en dat bleek op de tweede dag.

Plotseling veranderde de PvdA van koers en steunde nu ook de oproep om de gesprekken te bevriezen. Nu was er wel een meerderheid en opnieuw mocht Koenders de lijn komen uitleggen. Nu was hij plotseling wel bereidt om er bij zijn collega’s in de EU op aan te dringen om de gesprekken voorlopig te staken. Hij zei dat het weinig uitmaakte, want de gesprekken verkeerde toch al in een comateuze situatie, dus er zou niets veranderen. Een enorme draai dus, die uit het debat niet te verklaren was. Zou de oppositie de PvdA top hebben overtuigd, of was er iets anders aan de hand?

Dit laatste bleek het geval, want op de dag van het eerste debat had Merkel in Duitsland haar CDU partijgenoten verteld dat zij het beter vond als de gesprekken met Turkije voorlopig bevroren werden. Deze signalen hadden natuurlijk ook de arrogante oren van Koenders bereikt, en hij struikelde bijna in zijn haast om aan de wensen van zijn meesteres gehoor te geven. En niet alleen hij, maar de hele PvdA fractie. Wat een schande dat een klein duwtje van Merkel voldoende is om de Nederlandse regering van koers te doen veranderen. Denkt men echt nog geloofwaardig over te komen op deze manier? Waarschijnlijk kan ze dat ook totaal niet schelen. Als Merkel maar tevreden is, zijn de politieke dwergen in de Tweede Kamer het ook.

Natuurlijk is het goed als de gesprekken met de bloedsultan worden stopgezet, maar dat zou alleen maar geloofwaardig zijn als Koenders en zijn collega slapjanussen echt tegen Turkije zouden optreden. Ten eerste zou men duidelijk moeten maken dat het huidige Turkije niets in de EU te zoeken heeft. Nu niet, en ook in de toekomst niet, tot de barbarij in Turkije een einde neemt. Die bestond al onder de kemalisten en is nog tien keer erger geworden onder de AKP islamisten. De kemalisten hadden geen geweten, de AKP islamisten kennen het wordt niet eens. Verder moet Erdogan verteld worden dat er geen visa vrij reizen komt. Nu niet, en misschien wel nooit. Dan moeten ook de bloedige gebeurtenissen in de meest vlammende woorden worden afgekeurd, en de vluchtelingendeal van tafel.

We weten allemaal dat dit niet gaat gebeuren. Voor de EU zijn mensenrechten alleen maar een hobby voor beter tijden. Als het er echt op aan komt geeft men niet thuis. Dat geeft Erdogan de kans om nog meer te dreigen, te intimideren en te moorden. Recent nog dreigde hij weer meer vluchtelingen naar Europa te sturen als de Europese “kritiek” op zijn regime niet zou stoppen. Bluf natuurlijk, want hij zou dit alleen via Bulgarije kunnen doen en de leiding daar is hier niet van gediend. Een andere mogelijkheid is er niet, want de Balkanroute zit potdicht. Dat is maar goed ook. Als dit eerder was gebeurd had Erdogan geen enkele mogelijkheid gehad om Europa te chanteren. Maar ook toen volgde de politieke dwergen de leiding van Merkel, en wat daar van terecht is gekomen zien we iedere dag.

Alleen Rusland heeft nog enige macht over Erdogan. Na de episode van het neerschieten van het Russische vliegtuig door de Turkse luchtmacht, heeft Poetin Erdogan een stevig lesje geleerd. Uit eindelijk moest de bloedsultan terugkruipen om de relatie te herstellen. Dat betekend wel dat Poetin Erdogan nu aan een mooi lijntje kan laten lopen. Wel is het zo dat Erdogan natuurlijk een psychopaat is en die leren moeilijk. Vorige week nog beweerde hij dat de Turkse operatie in Syrië was bedoeld om Assad te verwijderen. Een telefoontje van Poetin was genoeg om het “misverstand’ uit de wereld te helpen. Meteen na het telefoontje beweerde Erdogan dat het Turkse leger in Syrië terroristen bestrijdt. Over Assad zei hij geen woord meer. Hij was door Poetin op niet mis te verstane wijze zijn hok in getrapt. Het is dus duidelijk hoe Erdogan aangepakt moet worden. Niet met kruiperij, maar met een paar flinke klappen op zijn tijd. Jammer dat Europa dat maar niet wil begrijpen.

Intussen heeft Erdogan van Turkije nu echt een islamitische bananenrepubliek gemaakt, waar niemand zijn leven meer zeker is. Daarom ook moeten we enorm veel respect hebben voor de Koerden die de strijd met volle kracht voorzetten. De omstandigheden zijn er niet beter op geworden, en natuurlijk vallen er slachtoffers. Maar als je een dictatuur wil verdrijven kan dat alleen met de wapens in de handen. Dat gebeurt nu, en dat verdiend onze steun. De Koerden weten dat ze van Turkije niets dan bloedvergieten en geweld te verwachten hebben. Er is dus maar een antwoord; een eindstrijd tot een vrij en onafhankelijk Koerdistan een feit is.