Als de vakanties weer voorbij zijn en
de zomer met de laatste warme dagen langzaam afscheid neemt, komen de
systeempolitici weer uit hun holen gekropen, waar ze de laatste maanden hebben
doorgebracht. Niet dat hun afwezigheid veel verschil heeft gemaakt. Eigenlijk
is het wel lekker als het corrupte zootje een poosje buiten beeld is, en we
verstoken blijven van de mooipraterij en de leugens die het parlementaire
bedrijf kenmerken. Maar aan alle goede dingen komt een einde, dus verdringt men
zich weer om als eerste voor de TV camera’s te staan. De media spelen het spelletje
natuurlijk mee, al blij dat ze weer iets kunnen laten zien na weken lang niets
als komkommer.
Je kunt nu al merken dat de komende
periode wel wat spannender zal worden, want over een dik half jaar zijn er
verkiezingen voor de Tweede Kamer, en dan herinneren politici zich plotseling
dat er ook nog zo iets als de kiezer bestaat. Vier jaar lang heeft men de
bevolking kunnen negeren, maar als de stembus aan de horizon verschijnt,
beginnen er toch wel wat knieën te knikken. Tijd dus voor wat schadebeperkende
maatregelen. Het begon al met Rutte, die het plotseling nodig vond om zijn
excuses aan te bieden omdat hij al zijn verkiezingsbeloften heeft gebroken. Na
4 jaar liegen en bedriegen, vond hij het gepast om berouw te tonen.
Jammer dat hij geen lid van het CDA
is, want dan had hij in de biechtstoel kunnen plaats nemen, en dat staat gewoon
wat chiquer. Voor een nepliberaal zoals Rutte is dat echter niet weggelegd, dus
moest hij het maar gewoon tegenover de TV camera’s doen. Niet dat iemand hem
gelooft, maar hij zal weer de VVD lijsttrekker zijn, en kan dan natuurlijk niet
hebben dat hij steeds aan zijn leugens wordt herinnerd tijden de campagne. Nu
kan hij tenminste zeggen dat hij toch enigszins door het Haagse stof heeft
gekropen.
We hebben het natuurlijk de laatste
jaren gemerkt; waar Rutte gaat is Samsom niet ver weg. Je zou ze de oneerlijke
tweeling kunnen noemen. Dus moest ook Samsom wat goed maken, en bood hij zijn
excuses aan omdat hij zijn fractie verwaarloosd zou hebben. Als het niets
anders dan dit zou zijn viel het nog al mee. Maar er is veel meer verwaarloost.
Het hele PvdA programma ging de prullenbak in toen Samsom voor het eerst het
Torentje binnenstapte. Hij verwaarloosde zijn kiezers, zijn leden en iedereen
aan wie hij beloofd had dat de sterkste schouders de zwaarste lasten zouden
dragen. Hij verwaarloosde de zieken, de werklozen, de ouderen en praktisch
iedere groep in de samenleving, op de leden en kiezers van de VVD na. Precies
op die laatste groep is hij heel zuinig geweest, ten koste van ons allemaal.
We zien dus hier de excuses van de
twee grootste oplichters in de huidige Nederlandse politiek. Ze hopen vurig dat
de kiezers er opnieuw in zullen trappen en weer op de VVD en de PvdA zullen
stemmen. Als of er in de laatste jaren niets is gebeurd. Dan kan men weer 4 of
5 jaar lang rustig verder liegen. Dan kent men de kiezer niet meer, waar nu
weer zo hard achteraan wordt gelopen. Of ze gelijk krijgen en hun criminele
energie verder mogen inzetten hangt dus van ons allemaal af. Maar daar over
straks meer.
Als we verder kijken moeten we
vaststellen dat het droevig gesteld is, ook in de oppositie. Wilders gaat nog
steeds voorop in de peilingen, maar de ervaring leert dat peilingen en
verkiezingsuitslagen heel erg weinig met elkaar overeenkomen. Dat Wilders zo
populair blijft komt omdat de andere partijen kwesties zoals de EU,
vluchtelingen, het voor grote delen mislukken van de integratie, en de
politieke islam angstvallig vermijden of er zelfs steun voor uit spreken. Als
voorbeeld kunnen we het geflikflooi van de rat Koenders in Turkije nemen, waar
hij het AKP crapuul smeekte om toch vooral geen problemen in Nederland te
maken. Hij had natuurlijk met sancties tegen Turkije kunnen dreigen, daar staat
hij als eerste mee klaar als het om Rusland gaat.
Maar niets van dit alles. Zo kan
Wilders rustig verder ploegen op zijn zelfgekozen akkertje, zonder echte
discussie. Het probleem zit hem ook in het feit dat de meeste partijen de
mening van het volk gewoon negeren. Wilders heeft de neiging uit te spreken wat
veel mensen denken, maar de vraag is natuurlijk wel hoeveel hij meent van wat
hij roept. Toen hij is 2010 gedoogsteun gaf aan Rutte I leverde hij praktisch
zijn hele programma in. Een goed voorbeeld is het weer verlagen van de AOW
leeftijd naar 65. Ook deze eis leverde hij in om hem nu nieuw leven in te
blazen. Woorden zijn makkelijk te vinden, maar daden……..
D’66 leider Pechthold heeft intussen weer
een nieuwe draai gevonden. Overlopend van ambitie en ijdelheid zegt hij nu dat
hij er mee zal stoppen als hij volgende keer niet mag meeregeren. De vraag is
of dit een dreigement of een wanhoopskreet is. Waarschijnlijk het laatste. Wat
hij in feite zegt is dat als hij geen ministersalaris gaat verdienen, hij een
beter betaalde baan zoekt. De kans is zelfs groot dat hij die al heeft
gevonden. Deze glibberige aal gaat immers niet over een nacht ijs. Welke wens
er in vervulling gaat is nog niet te zeggen. Maar dat maakt ook niet uit.
Pechthold op het pluche zal niemand voordeel geven. Alleen Pechtold zelf
natuurlijk.
De SP heeft er toe besloten om opnieuw
met Roemer de verkiezingen in te gaan. Een ezel stoot zich over het algemeen
niet tweemaal aan de zelfde steen. De SP gaat die steen nu voor een derde keer
opzoeken. Sommige mensen zullen nooit het licht zien. Twee maal heeft Roemer
bewezen dat hij geen campagne kan leiden. Daar tussen in heeft hij als
oppositieleider het niveau van een kwakzalver opgebouwd. Waar al die nieuwe
kiezers vandaan moeten komen die de SP nodig heeft is een raadsel. Om stemmen
te winnen heb je vertrouwen nodig, geen driemaal opgewarmde stamppot.
Wat er na dit alles overblijft, mag
eigenlijk geen naam hebben. Het kikkervisje GroenLinks hoopt opnieuw een kikker
te worden, en dan hebben we nog Krol, DENK en wat andere stumpers. Als het niet
zo droevig was zou je in lachen uitbarsten. Terwijl we in de komende jaren voor
levensgrote uitdagingen komen te staan, wordt het parlement bevolkt door een
hele volksstam aan oplichters en pure klungels. Dan hebben we nog niet eens
vermeld dat de arbeidersklasse geen enkele vertegenwoordiging heeft. Dat is nog
het grootste schandaal van allemaal. De meerderheid heeft onder dit politiek bestel
geen stem. Het is dan ook geen wonder dat veel mensen gefrustreerd en woedend
zijn. Als er dan eens een duidelijk beslissing valt, zo als in het Oekraïne
referendum, wordt de wil van het volk niet uitgevoerd. Dat durft men dan ook
nog democratie te noemen.
Voor dat de stemlokalen open gaan
zullen we nog op dit onderwerp terugkomen. Maar dit kunnen we al wel
vaststellen; van het huidige politieke stelsel en de oplichters en leugenaars
die het voortbrengt hebben we niets te verwachten. Om geen legitimiteit aan dit
systeem te geven moeten we de verkiezingen gewoon negeren. Er valt niets te
halen op leugens, verdraaiingen en oplichterij na. Laten we de politiek weer
naar de straat brengen. Dat is de enige kans op een beetje vooruitgang.
