donderdag 18 augustus 2016

HET SCHAAKSPEL OP DE KRIM



In de westerse pers is de situatie in Novorossia en de Krim een poosje uit het nieuws geweest. Zoals gebruikelijk werd het nog wel af en toe gebruikt om Rusland te bekritiseren, maar het westen had andere prioriteiten. De aanslagen, de vluchtelingen en het Brexit referendum zorgde voor de meeste krantenkoppen. Dat betekende echter niet dat in het oosten alles rustige was. In tegendeel, het conflict is niet opgelost en de fascisten in Kiev doen hun best om de spanning te laten voortbestaan. Ook de Krim kwam deze week weer in het nieuws. Tijd dus voor een overzicht van de gang van zaken.

In Donetsk en Lugansk, de vrije republieken in de Donbass, is de laatste maanden de spanning weer enorm opgelopen. Iedere dag, en vaak ook in de nacht, schieten de fascisten op de steden en dorpen. Dat gebeurt ook met zware wapens. In Donetsk gebeurt dit vaak wel rond de 500 keer per dag. In Lugansk is het wat minder. Maar er vallen geregeld doden en gewonden onder de burgerbevolking en veel huizen en gebouwen zijn verwoest. Daar komt nog bij dat de fascisten steeds meer wapens en troepenonderdelen naar de contactlijn overbrengen. Een paar keer is geprobeerd om door de verdediging heen te breken. Maar al deze aanvallen zijn door de militie met succes afgeslagen.

Protesteren tegen het gedrag van Kiev heeft geen enkel effect. De fascisten worden immers aangestuurd door de Amerikanen en de EU kijkt alleen maar toe. Er zijn nog steeds onderhandelingen met betrekking tot het Akkoord van Minsk, maar Kiev negeert steeds alles wat wordt besloten en eigenlijk zijn deze onderhandelingen nutteloos geworden. De gesprekken hebben geen enkele invloed meer op wat er in de praktijk gebeurd. Iedere keer als de zogenaamde wereldleiders over de situatie spreken roepen ze dat beiden kanten zich aan het Akkoord van Minsk moeten houden, maar dat zijn alleen loze woorden. Ze ondernemen geen enkele poging om Kiev tot echte onderhandelingen aan te zetten. Dus gaan de beschietingen en de gevechten door.

Intussen lijkt het er op dat Kiev geen genoegen meer neemt met het terroriseren van de bevolking in de republieken door beschietingen. Men heeft er nu duidelijk voor gekozen om de weg van het terrorisme op te gaan. Vorige week was er een poging om het hoofd van de republiek Lugansk, Igor Plotnitsky, te vermoorden. Een bom ging af in de buurt van zijn auto. Hij raakte licht gewond en hersteld nu in het ziekenhuis, maar het bewijst wel dat Kiev een nieuwe tactiek ter hand heeft genomen. Steeds vaker worden sabotageploegen en terroristen door Kiev op pad gestuurd om verwarring te stichten en dood en verderf te veroorzaken. Dat Kiev de aanslag organiseerde blijkt uit radioboodschappen die door de militie werden opgevangen en waarin men er al van uitging dat de aanslag was gelukt.

Maar Kiev speelt nog hoger spel. Een paar dagen geleden maakte de Russische geheime dienst bekend dat een aantal Kiev terroristen in de Krim was opgepakt, op Russisch grondgebied dus. Ze waren van plan geweest om aanslagen te plegen op strategische plekken. Ze werden echter ontdekt en de groep, waaronder leden van de Oekraïense geheime dienst, werd opgerold. Kort daarna probeerde een soort gelijke groep de Krim binnen te komen via de Oekraïense grens. Ook deze groep werd ontdekt en uitgeschakeld. Dit is het zuiverste bewijs dat Kiev nu officieel het terrorisme omarmd heeft, wat Rusland het recht geeft om bepaalde maatregelen te nemen. Dit is intussen ook gebeurd en een batterij S400 luchtafweer is nu op de Krim gestationeerd. Rusland heeft ook via de VN en andere instellingen tegen de misdaden van het Kiev regime geprotesteerd.

Terwijl de westerse media de situatie lang negeerde, was er nu plotseling weer interesse. Men hoopte duidelijk dat Rusland zijn troepen over de grens zou sturen, terwijl het juist de Oekraïne was die haar troepen in alarmfase bracht. Opnieuw hoopte het westen dat er nu echt oorlog van zou komen. Maar President Putin kent deze tactieken, en hij zal pas tot de aanval overgaan als het echt niet anders meer gaat. Dat punt is nog lang niet bereikt en het Kremlin laat zich niet provoceren door een club fascisten gestuurd vanuit Washington. Putin noemde de terrorismeactie een domme zet van een regime dat oorlog nodig heeft om de eigen problemen toe te dekken.

Moskou heeft er intussen wel voor gezorgd dat de Krim nog steviger in de Russische Federatie verankerd is. In plaats van een bijzonder gebied is de Krim nu tot Russische provincie verklaard, met dezelfde bescherming en beveiliging als alle andere Russische provincies. De elektriciteit komt nu direct uit Rusland en er wordt gewerkt aan een vaste brugverbinding naar het schiereiland. Kortom; Kiev kan een herovering van de Krim compleet vergeten. Eigenlijk accepteren delen van het westen nu wel de onomkeerbaarheid van de situatie. Steeds vaker komen westerse politici op bezoek in de Krim om de situatie met eigen ogen te zien. Ook de roep om afschaffing van de sancties tegen Rusland wordt steeds luider.

Dat betekend echter niet dat er geen gevaar meer is. Het gespuis in Kiev, en haar Amerikaanse neo-con meesters, blijft de oorlogsoptie kiezen. Het wordt gezien als de enige uitweg om uit de problemen van een land te komen, dat constant op de rand van de afgrond balanceert. De leiding is geregeld bang voor een volksopstand, omdat steeds meer mensen het niet meer pikken dat hun land tot het niveau van een bananenrepubliek is gereduceerd. Tot nu toe is deze onvrede in de meeste gevallen nog passief, maar dat kan snel veranderen.

Als we goed naar de situatie kijken moeten we tot de conclusie komen dat de Kiev fascisten steeds wanhopiger worden, en een vlucht naar voren door een aanval op de Donbass steeds meer aannemelijk wordt. Als dat wordt geprobeerd zal de militie de Ukrops opnieuw verslaan, zoals dat ook twee jaar geleden het geval is geweest. Het Oekraïense leger zal opnieuw een zware nederlaag leiden, maar het zal de confrontatie nog wel overleven. Als de waanzin in Kiev zo groot is geworden dat men de Krim gaat aanvallen zal het hele Oekraïense leger tot de laatste man vernietigd worden. Een slag op Russisch grondgebied zullen de fascisten niet overleven. President Putin kan dus rustig afwachten tot de vijand zich laat zien. Hij zal zeker niet de eerste klap uitdelen. Hij weet immers precies dat dit is wat het westen graag wil, en dat plezier zal hij deze oorlogshitsers zeker niet doen. Kortom; het schaakspel gaat verder.