We hebben al een aantal malen
geschreven dat Europa wordt bedreigd, en dan hebben we het niet over de idioten
die zich jihadisten noemen. Zij zijn weliswaar onderdeel van het probleem, maar
de ware bedreiging is veel groter en beter verborgen. Europa is hard op weg om
met volle kracht op de zelfvernietigingsknop te drukken. De bedreiging komt
niet alleen van buiten, maar juist vooral van binnen. Een sluipend gevaar dat
in de laatste maanden in snelheid is toegenomen. We kunnen alleen maar
waarschuwen en hopen dat de ogen open gaan. Er is niet veel tijd meer te
verliezen.
Al vele jaren is Europa een continent
dat als zwak werd gezien door de onderlinge strijd en afgunst. De verschillende
landen en volkeren kwamen op voor hun eigen rechten en belangen. Daar moest
verandering in komen en er werd een proces in gang gezet dat uiteindelijk heeft
geleid tot het ontstaan van de Europese Unie. Een van de doelen was economische
samenwerking, maar gelijktijdig was er ook de gedachte dat een verenigd Europa
sterker zou staan in de wereld. Er waren zelfs fanatiekelingen die droomden van
een Verenigde Staten van Europa. Een superstaat dus, waar alle Europese landen
ondergeschikt aan zouden zijn. Zo ver is het nooit gekomen, omdat de tegenstand
tegen een superstaat te groot is.
Maar intussen is wel gebleken dat in
plaats van een sterker Europa, de Europese Unie en haar voorlopers een
continent hebben geproduceerd dat alleen maar zwakker en kwetsbaarder is
geworden. Voor grote delen mogen de lidstaten niet meer opkomen voor de eigen
belangen en daardoor liggen grote beleidsterreinen onder de autoriteit van de
EU. Dat is ook nog niet het hele verhaal, want in feite ligt de macht nu in
handen van een of twee grote landen, met Duitsland als de onofficiële baas van
de EU. Natuurlijk wordt dat niet zo gezegd, maar de praktijk wijst uit dat
Duitsland op bijna elk gebied het laatste woord heeft.
Het is ook geen geheim dat Duitsland
zijn orders direct uit Washington ontvangt. Een goed voorbeeld hiervan hebben
we in de afgelopen dagen kunnen zien toen Merkel achter de bezoekende Obama
aankroop als of hij een godheid uit de hemel was. Het doel van het bezoek van
deze mislukte president was duidelijk; Europa dwingen om het misdadige TTIP
handelsverdrag te accepteren wat van Europa nog meer een slaaf van Amerika zal
maken als nu al het geval is. Het verdrag zal Europa op veel terreinen verlagen
tot het Amerikaanse niveau, terwijl de kapitalisten aan de overkomt van de
oceaan de winsten opstrijken. Merkel is natuurlijk een prachtig instrument om
dit verdrag, dat voor grote delen geheim is, aan de rest van de Europese landen
op te leggen. Obama heeft zijn instructies gegeven en hij heeft zijn werktuig
goed geprogrammeerd.
Maar deze loopjongen van het
Amerikaanse groot kapitaal ging nog veel verder. Toen hij in Groot Brittannië
was benadrukte hij dat hij wil dat het land in de EU blijft. Deze armzalige
mislukkeling had de gore moed om in te grijpen in de Britse interne politiek,
wat tegen alle conventies is. Hij deed zijn best om zijn wil op te leggen aan
de Britten die in juni stemmen over het verblijf in de EU. Obama vond het zelfs
niet voldoende om zijn mening te geven over deze zaak. Hij overschreed de grens
nog verder door het Britse volk direct te bedreigen. Obama beweerde op TV dat
als Groot Brittannië de EU verlaat het veel moeilijker zal worden om
handelsovereenkomsten te sluiten. Het kon zelfs 5 of 10 jaar langer duren. Het
geeft aan hoe ver deze zogenaamde democraat wil gaan om zijn zin door te
drijven. Het is te hopen dat de Britten dit als aanleiding nemen om juist tegen
de EU te stemmen.
Deze hele zaak geeft aan dat de Yanken
gewoon met Europa kunnen doen wat ze willen. Iedere gril en iedere opgelegde
maatregel wordt gewoon uitgevoerd. De voorbeelden zijn vlak voor onze ogen.
Kijk maar naar Rutte die met zijn lompe liberale poten gewoon over de Nee stem
van het Nederlandse volk met betrekking tot het Oekraïne verdrag heen loopt.
Kijk maar naar de armetierige oppositie in de Tweede Kamer die dit gewoon laat
gebeuren. Een beter toonbeeld van de geestelijke corruptie van de huidige
politiek is in feite niet te vinden. Weer kunnen de Amerikanen, die de huidige
Oekraïne hebben gecreëerd, gewoon hun gang gaan. Weer zijn het de Europeanen
die met lege handen achter blijven en de prijs mogen betalen voor dit corrupte
wanbeleid.
De vijanden van Europa, want de
Amerikanen zijn onze vijanden, zien en ruiken de zwakte, en slaan dan ook
meedogenloos toe. Overigens niet alleen de Amerikanen, maar ook de Turken. De
bloed dictator Erdogan pleegt openlijk chantage en de Europese leiders zwijgen.
Hij laat een Duitse komiek aanklagen die hem zou hebben beledigd, en Merkel
staat het toe. Kruipend voor deze aftandse Ottomaan verschuilt zij zich achter
het juridisch proces. Weer kiest zij voor Erdogan, tegen haar eigen mensen. Je
vraagt je af hoe ver ze hier nog mee kan gaan. Dat antwoord weten alleen de
Duitsers.
Erdogan gaat intussen gewoon door met
zijn kruistocht tegen Europa. De ene dag bedreigt hij België omdat men een Koerdische
demo toelaat. Een andere keer bedreigt hij Zweden omdat de Zweedse TV een
documentaire wil uitzenden over de Armeense genocide. Gelukkig hebben zowel
België als ook Zweden niet aan de druk toegegeven. Kijk ook hoe het in
Nederland gaat. De Turkse overheid stuurt een brief waarin Turken in Nederland
worden opgeroepen om beledigingen van Erdogan te melden. Later wordt dit deels
teruggetrokken, maar niet als gevolg van een keihard Nederlands antwoord. Over
een kleine beetje meer dan ongerustheid werd door de Nederlandse regering niet
gerept. De kliklijn is er dus nog steeds, alleen in een andere vorm.
Deze zwakke reactie spoorde Erdogan
natuurlijk aan. Dat is bij fascisten altijd zo als ze bloed ruiken. Dus liet
hij een Turks Nederlandse columniste oppakken die beledigende tweets zou hebben
geschreven. Ze werd vrijgelaten, maar mag Turkije niet uit. Om de zaak af te
ronde liet Erdogan zijn kettinghonden in breken in het huis van diezelfde
columniste in Amsterdam West. Je zou denken nu komt de Nederlandse regering
eindelijk uit zijn pijp. Maar niets van dat alles. De rat Koenders mompelt wat
over juridische bijstand en gesprekken met de Turken. Maar daar blijft het bij.
Weer staan de Europeanen, in dit geval Nederland, met lege handen. Bang als men
is voor de handelsbetrekkingen en een nieuwe stroom vluchtelingen. Weer kunnen
onze vijanden hun gang gaan.
Is het niet tijd dat de Europese
landen tegen Erdogan zeggen dat hij naar de hel kan lopen met zijn fascistische
en corrupte AKP? Is de tijd niet gekomen dat, als de Europese leiders het niet
durven, dan tenminste de Europese volkeren Erdogan een opgeheven middelvinger
laten zien? Is de tijd niet eindelijk gekomen dat we afrekenen met de vijanden
die denken dat ze van Europa hun eigen speeltuin kunnen maken?
Ons antwoord op deze vragen is: Ja,
het is tijd. Tijd om de Europese zogenaamde leiders aan de kant te zetten en de
EU op te blazen. Tijd dat er een Europa komt van de volkeren waarbij we zullen
vechten voor onze eigen rechten en belangen, en ons niet meer laten uitbuiten
door buitenlandse mogendheden die hier niets te vertellen hebben. Die hier in
feite geen donder te maken hebben. Als de huidige lijn wordt door gezet blijft
er van Europa alleen maar een armzalige kolonie over. We weten wie hier voor
verantwoordelijk zijn. We zien ze immers iedere dag. Niet alleen de
systeempolitici, maar ook de bankiers, de zogenaamde industriële kopstukken en
hun leugenachtige verlengstukken in de pers.
Uiteindelijk kunnen we deze strijd
alleen winnen als we onze vijanden kennen, en in staat zijn om een duidelijke
lijn tussen ons en deze vijanden te trekken. We moeten ons niets meer laten
zeggen door het systeem en haar leugenaars. We kennen immers hun smerige
praktijken en hun neiging om over lijken te gaan. Onze voorouders hebben ooit
gevochten voor een betere toekomst. Of het nu gaat om de Russische revolutie of
de Paasopstand in Ierland. Of het gaat om de communisten in Duitsland, die ook
onder het Hitler regime gewoon doorvochten, of onze eigen Februaristakers van 1941.
Zij allemaal zagen hun vijanden en
zagen het onrecht, en zijn waren niet bereid aan de kant te gaan ook al kon dit
hun leven kosten. Hebben wij die vechtlust en dat bewustzijn verloren, of
slaapt het alleen maar? Wij denken het laatste. De grote Ierse revolutionair
James Connolly wijst ons de weg, ook nog 100 jaar na zijn dood. Daarom sluiten
wij af met een van zijn uitspraken, die nog steeds de kern bevat van onze
strijd voor een andere wereld: “De zogenaamde grootheden van deze aarde zijn
helemaal niet groot. Ze lijken alleen maar groot omdat wij op onze knieën
leven. STA OP!!!”
