donderdag 21 april 2016

EEN BESTAND IN GRANATEN GESCHREVEN



Door het recente referendum is er weer meer aandacht gekomen voor de Oekraïne en de problematiek die het praktisch failliete land omringd. De puinhopen die we vandaag in dit land zien is de nalatenschap van de Amerikaanse en Europese inmenging. Een inmenging die nog steeds door gaat, ondanks de vele pijnlijke lessen. Het westen leert nu eenmaal nooit van haar fouten. Sterker nog, men schept er behagen in om diezelfde fouten te herhalen en zo mogelijk nog verder uit te breiden. Zo als gebruikelijk betaalt het volk de prijs. Zeker als men niet de durf en het verstand heeft om tegen de onderdrukkers en uitbuiters op te treden. En precies die durf, en dat verstand ontbreekt in de Oekraïne. Dus hebben de fascisten en hun westerse meesters vrijspel.

Economisch gezien is er van het land niets over. In de afgelopen week heeft de Oekraïne junta officieel aangekondigd dat het buitenlandse leningen niet meer zal afbetalen. Er is gewoon geen geld meer. Dit terwijl de fascistische president Poroschenko zijn fortuin in een jaar tijd heeft kunnen verdubbelen. Als de bevolking van de Oekraïne dacht dat ze met de Maidan coup van de corruptie af waren komen zijn bedrogen uit. Nu zitten de echte grote dieven aan het roer en het resultaat is dan ook overal zichtbaar. Niet dat men dit in het westen wil zien natuurlijk. De westerse leiders doen net of de strijd tegen de corruptie in de Oekraïne op een haar na gewonnen is. Als een leugen maar vaak genoeg wordt herhaald gaat men het geloven, is het motto.

Wel is er weer een wending in de constante politieke crisis in het land. Yatsenyuk verliet zijn post als premier na maanden van touwtrekken. Niet dat hij beter of slechter was dan de andere fascisten die in de Oekraine de dienst uitmaken, maar hij had al langer een conflict met Poroschenko. Dat hij nog zo lang kon aanblijven had te maken met de steun van de Amerikanen die hij tot nu toe had behouden. Vooral de Amerikaanse vicepresident Biden hield Yatsenyuk de hand boven het hoofd. Dat hij nu zijn biezen moest pakken kan met verschillende dingen te maken hebben. Het kan zijn dat hij de steun van Washington heeft verloren, maar het is ook mogelijk dat hij een nieuwe opdracht zal krijgen. Het blijft natuurlijk een zaak van ratten onder elkaar.

De nieuwe premier is de voormalige parlementsvoorzitter Groisman, die de junta van Poroschenko steeds heeft gesteund. Hij zal nu een nieuw kabinet moeten vormen uit het armzalige zootje dat zich het parlement van de Oekraine noemt. De nieuwe parlementsvoorzitter is ook weer een fascist, iets wat in het westen steeds over het hoofd wordt gezien. Een andere reden voor de verandering is dat het IMF de geldkraan dreigde dicht te draaien als de onderlinge gevechten doorgingen. Zonder het geld van de IMF is de Oekraïne niet alleen failliet, maar ook op sterven na dood. Het is nog steeds niet te geloven dat niet meer volkeren in Europa in opstand zijn gekomen tegen het associatieverdrag dat de EU heeft afgesloten met dit rattennest. Jammer dat de Nederlandse NEE stem door Rutte onder het tapijt zal worden geveegd. Maar meer was van deze “democraat” natuurlijk ook niet te verwachten. We weten wat er gebeurd als het baasje in Washington fluit.

Intussen blijven de Kiev fascisten granaten afvuren op de twee vrije republieken van Novorossia. Voor al in de laatste weken zijn de beschietingen weer toegenomen en er zijn ook andere tekenen dat Kiev de oorlog wil hervatten op grote schaal. Dit komt vooral door druk uit Washington, terwijl de Europeanen nog steeds proberen om op de rem te trappen. Tijdens de beschietingen komen steeds opnieuw burgers om het leven en af en toe ook leden van de milities. De milities proberen zich zo veel mogelijk aan de akkoorden van Minsk te houden, maar er wordt natuurlijk wel terug geschoten als de Kiev fascisten aanvallen. Vooral in de dorpen en steden langs de contactlijn is veel schade. Huizen raken onbewoonbaar door de granaten of branden af. Eigenlijk heeft Novorossia al lang het recht om in de aanval te gaan en het Kiev leger een nieuwe nederlaag te bezorgen. Maar op verzoek van Moskou wordt hier nog mee gewacht. De kans op een politieke oplossing wordt alle ruimte gegeven, hoe klein deze kans ook is.

Dat Minsk nog steeds geen oplossing heeft gebracht komt door het constante dwarsliggen van Kiev. In de akkoorden staat dat er naast een staakt-het-vuren ook een terugtrekking van zware wapens moet zijn. Verder moeten de twee republieken een speciale status krijgen en moeten er verkiezingen worden gehouden. Dat alles zou uiteindelijk moeten leiden tot een politieke oplossing van het conflict. Dit had al in 2015 moeten gebeuren. Van al deze voorwaarden is echter niets terecht gekomen. Er zijn op dit moment geen grote veldslagen, maar de beschietingen zijn nooit gestopt en ook de zware wapens, die Minsk verbiedt, worden nog steeds gebruikt.

De politieke hervormingen in de documenten zijn door de fascisten in Kiev allemaal de grond in geboord. Ook de nieuwe regering die nu wordt aangesteld, zal hier geen verandering in brengen. Zo als alle fascisten kent Kiev alleen maar moorden en schieten. We kennen het beeld uit vele andere conflicten. Moskou blijft aandringen op een politieke oplossing en President Poetin heeft de republieken alle mogelijk hulp gegeven. Dat zal ook niet veranderen. Met de steeds verder opdringende NAVO worden gebieden als Novorossia steeds belangrijker.

Toch is er ook goed nieuws uit de vrije republieken. De wederopbouw is in volle gang in de gebieden die een stuk van het front weg liggen. Veel nieuwe huizen zijn opgetrokken en ook de schade aan de infrastructuur, veroorzaakt door de Kiev fascisten, is voor grote delen hersteld. Het leven heeft weer een gewone loop gekregen en de bevolking staat verenigt achter de leiding en de milities. Het hechten aan de Russische identiteit is nog nooit zo groot geweest. Ook de offers die zijn gebracht in de Tweede Wereld Oorlog worden massaal herdacht. Met de fascisten voor de deur wordt de strijd uit de jaren 40 weer levend.

Wanneer er een permanente oplossing komt is nog niet af te zien. Ook kan een opvlammen van de oorlog niet worden uitgesloten. De situatie blijft gespannen en de mensen zijn waakzaam. Maar een ding staat boven alles: NOVOROSSIA LEEFT!