Het rommelt nog steeds in Duitsland en dat kunnen we op een aantal terreinen waarnemen. Het meest opvallende is dat de welkomstcultuur van Merkel nu van alle kanten wordt aangevallen. Waren het eerste de Beierse hardliners van de CSU die Merkel’s vluchtelingenpolitiek aanvochten, nu komt de oppositie ook uit haar eigen partij, de CDU, en zelfs uit de rijen van coalitiepartner, de SPD. Na de massa-aanrandingen in Keulen kent de Duitse politiek, met uitzondering van Merkel, nog maar een motto. “Zoals het in 2015 is geweest mag het in 2016 niet weer worden.” De SPD heeft lang achter Merkel gestaan, en concessies aan de CSU tegen gewerkt, maar SPD chef Gabriel ziet nu geen alternatief meer, het aantal vluchtelingen dat Duitsland binnenkomt moet drastisch worden teruggebracht.
Dat is in feite de doodsteek voor Merkel, want zonder de SPD kan ze niet lang meer voortgaan op de ingeslagen weg. Wat de kritisch stemmen ook aanspoorde was de beslissing van Oostenrijk om een bovengrens voor vluchtelingen aan te kondigen. In veel landen worden hekken of muren gebouwd en in Scandinavië zijn er weer grenscontroles. Kortom; de paniek over de niet aflatende stroom mensen heeft nu overal toegeslagen. Het drama van Keulen en verschillende andere steden, voltrok zich terwijl Merkel van haar Nieuwjaarschampagne genoot. Ze wist nog niet dat binnen enkele dagen alles anders zou zijn. Haar steunpilaren vallen weg, de bevolking wil niet meer, en zelfs de Duitse media laten haar nu in de steek. De toon is bewijsbaar veranderd. Dat brengt ons tot de vraag: kan Merkel de vluchtelingencrisis overleven? Is ze echt bezig in haar eigen zwaard te vallen?
Op zich is de Merkel crisis nog maar een stukje van het verhaal. Waar het echt om gaat is het complete falen van de Europese Unie. Dit kapitalistenproject, dat voor veel Europeanen al tot een tragedie is geworden, heeft nu voor eens en voor altijd bewezen dat het niets te bieden heeft, en zelfs een bedreiging vormt voor de Europese volkeren. Niet alleen heeft de EU landen zoals Griekenland uitgezogen, de hele Unie politiek, vol verdeeldheid en eigen belangen, heeft er toe geleid dat de Amerikanen hun invloed over Europa nog verder kunnen uitbreiden. De vluchtelingen worden immers door de Amerikanen gebruikt, met hulp van Turkije, om Europa te verzwakken. De EU heeft hier niets tegen ondernomen, en heeft het via Merkel zelfs aangemoedigd. Dit ging zelfs zo ver dat men de eigen regels brak.
Immers; Schengen en de Dublin claims werden gewoon buitenwerking gesteld omdat Washington dat wilde. Nu het allemaal mis dreigt te gaat rent iedereen naar de reddingsboten en houdt men zich in leven met wederzijdse beschuldigingen. We kunnen het niet vaak genoeg zeggen; deze hele situatie bewijst het totale faillissement van de Europese Unie. Toen de banken in 2008 dreigde om te vallen trok men allemaal aan hetzelfde einde, maar nu er een heel andere crisis gaande is kan men niet anders dan elkaar om de oren slaan. Tegenover Washington durft men niets te ondernemen. Terwijl daar de bron van het onheil te vinden is. Het gebrek aan politieke moed is het enige wat de verschillende leiders nog verbindt.
De EU is nooit een ware partnerschap
van volkeren geweest. Het is een kapitalistische vereniging die niet veel meer
kan dan de eigen vriendjes beschermen en de orders uit Washington opvolgen. Dit
tegen de belangen van de Europese volkeren in met toenemende armoede als
resultaat. Als de EU vandaag zou verdwijnen zou niemand er slechter van worden,
integendeel; de Amerikanen zouden een bruikbaar instrument om Europa onder de
duim te houden verliezen. Dan blijft alleen nog de NAVO, die een zelfde rol
speelt, maar veel eerder als een repressieapparaat wordt gezien.
Tegen alles in blijft Merkel hopen dat
de EU toch haar redding kan worden. Ze hoopt dat er toch nog een verdeling van
de vluchtelingen mogelijk is. Ze leunt ook nog op een overeenkomst met Turkije,
een land dat hard bezig is haar eigen bevolkingsgroepen, zoals de Koerden, uit
te moorden. Op handen en knieën smeekt ze de dictator Erdogan om hulp. Dit
geeft aan dat ze niet alleen volledig buiten de werkelijkheid staat, maar dat
Merkel intussen uitblinkt door een totaal principeloze houding. Een houding
waarvan zowel de Europese volkeren als ook de vluchtelingen het slachtoffer
worden. Het antwoord van Erdogan is duidelijk; hij eist meer, meer en nog eens
meer. Wat valt er ook anders van deze groene fascist te verwachten.
Terwijl dit alles gaande is krijgen de
fascisten in Duitsland steeds meer aanhang. Iedere nacht zijn er aanvallen op
vluchtelingenonderkomens en huizen. Ook linkse instellingen en partijen worden
aangevallen. Het geweld neemt toe, en af en toe wordt er zelfs geschoten. Met
haar falende beleid heeft Merkel van Duitsland een diep gespleten maatschappij
gemaakt, waar vooral de scherpslijpers van profiteren. De chaos breidt zich uit
als een olievlek waar steeds meer mensen in verstrikt raken.
Toch is Merkel niet tot inkeer te
krijgen. Ze blijft vasthouden aan haar falende beleid en haar schadelijk
meesters. Ze kan ook maar niet begrijpen dat ze binnen de EU haar machtsbasis
heeft verloren, na jaren van bevelen geven en domineren. Eigenlijk komt het er
op neer dat ze de wereld niet meer begrijpt. De huidige situatie doet denken
aan de nadagen van Thatcher (The Witch) in Engeland in de jaren 90. Ook zij
stond uiteindelijk met haar beleid buiten de werkelijkheid. Ze weigerde haar
politiek te veranderen en werd afgezet. Het begint er meer een meer op te
lijken dat Merkel een zelfde lot zal ondergaan. De steun die ze nu nog heeft van
delen van haar partij betekend niets. Als de bijl valt is ook die steun
verdwenen.
Het zou heel passend zijn als met Merkel ook de EU in zou storten. Dat zou de weg openen naar een andere politiek in Europa. Een politiek die niet is gebaseerd op dwang en dreigementen, maar op echte partnerschap en respect onder de Europese volkeren. Er is niets mis met Europese samenwerking, maar dan moet het om samenwerking aan de basis gaan. Dat betekent geen ruimte voor de criminele politici en bankiers die nu de dienst uitmaken. We kunnen de huidige crisis gebruiken om het afsterven van de EU te bespoedigen. We kunnen uit de chaos beter tijden bouwen voor ons allemaal. Maar dan moeten we er wel zelf in geloven.
