In de laatste maanden hebben we een
aantal ontwikkelingen en conflicten beschreven die sinds die tijd natuurlijk
niet stil hebben gestaan. Zo tegen het einde van de zomer lijkt het ons een
goed idee om te kijken wat er intussen op deze verschillende terreinen is
gebeurd; van Griekenland tot Novorossia, van Rusland tot Kurdistan. En
natuurlijk zullen we ook Nederland niet vergeten. Kortom; om het in voetbaltaal
te zeggen, we maken een rondje langs de velden.
GRIEKENLAND
Sinds de Griekse Syriza regering heeft
besloten om de witte vlag om hoog te steken en toe te geven aan de eisen van de
Europese financiële terroristen zijn er wel een aantal ontwikkelingen geweest
die tot hoop stemmen. Aan de ene kant heeft het Griekse parlement, door toedoen
van delen van Syriza en de oppositie, voor de Europese eisenpakketten gestemd. Maar
gelijktijdig kunnen we daar bij vaststellen dat de splitsing in Syriza steeds
dieper wordt. Tsipras kan nog maar op de steun van 118 van de 162 Syriza parlementsleden
rekenen. Deze oppositie binnen de regeringspartij is vastbesloten om de strijd
tegen de dictaten uit Brussel voort te zetten en wil verder bouwen op de
Griekse Nee stem van eerder dit jaar. Zij krijgen steun van veel Grieken die de
Europese roverspraktijken zat zijn en hun stem laten horen. Afgelopen week nog
demonstreerden duizenden Grieken in Athene tegen de bezuinigingen in een
demonstratie die was georganiseerd door de Communistische vakbond.
Voor Tsipras wordt de situatie steeds
benauwder. Hij heeft op alle mogelijke manier geprobeerd om de oppositie binnen
de eigen partij te paaien of te bedreigen. Tot nu toe heeft dat allemaal niet
geholpen. Ook zijn excuses voor het capituleren voor de Europese heersers klinken
steeds holler. Nu beweert hij weer dat hij de EU eisen wel moest accepteren om
een Duits complot af te weren dat als doel had om Griekenland tijdelijk buiten
de Eurozone te zetten. Dit is totale onzin. Het ging helemaal niet om een
complot, maar gewoon om een Duitse eis, die door de rest van EU landen werd
afgewezen. Tsipras is hard op zoek naar vijgenbladen om zijn eigen verraad aan
het Griekse volk te bedekken. Maar, helaas voor hem, lukt ook dit steeds niet.
Iedereen weet nu wie hij is, en dat hij totaal onbetrouwbaar is.
Dat de strijd nog lang niet voorbij is
bewijst ook het feit dat er steeds meer geruchten komen over nieuwe
verkiezingen. Als dat gebeurd zal het hele pakket opnieuw op lossen schroeven
komen te staan. Het is immers totaal niet zeker dat de huidige regering terug
zal keren. Ook is het hulppakket voor Griekenland niet populair in Europa. De
meeste regeringen stemmen morrend in, maar in Duitsland blijft het idee om
Griekenland uit de Eurozone te zetten voortleven. Het Duitse parlement moet er
nog over stemmen, en hoewel een Ja stem waarschijnlijk is, zijn andere
varianten niet uit te sluiten. De hele Griekse crisis heeft Duitsland en vooral
Merkel in een zeer moeilijk pakket gebracht. Voor het eerst in de geschiedenis
van de EU heeft Duitsland niet haar zin gekregen. De positie van Merkel als
leidende kracht in Europa is diep ondergraven. Niet onherstelbaar
waarschijnlijk, maar Merkel heeft een deuk gehad die niet zo maar weg te
poetsen is. Daarom ook probeert ze wat dingen te repareren door nu wel voor een
vermindering van de schulden te pleiten, iets waar ze steeds op tegen was. Zo
hoopt ze het IMF binnenboord te houden, wat een eis van het Duitse parlement is.
Hoe dit alles uiteindelijk zal aflopen
is onzeker. De kans is groot dat Griekenland op termijn toch niet aan de
voorwaarden kan voldoen, en dan is het niet uitgesloten dat de hele Eurozone in
elkaar valt. Dit is een onuitgesproken angst in heel Europa, maar men sluit de
ogen en hoopt dat het allemaal goed zal gaan. De financiële terroristen weten
dat ze op gestolen tijd leven, maar het uur van de waarheid kon wel eens veel
sneller aanbreken dan ze op dit moment verwachten. Intussen is het Griekse
volk, en uiteindelijk wij allemaal het slachtoffer.
NOVOROSSIA
Sinds de akkoorden van Minsk II is er
in Novorossia niet zo heel veel verandert. Niet dat deze akkoorden tot vrede
hebben geleid. Integendeel, een nieuwe oorlog komt steeds dichterbij. Maar de
vrije republieken kunnen zich handhaven, en beschikken nu over een sterk en
goed uitgerust leger. Men kan de komende confrontaties dus zonder veel zorgen
afwachten. Dat die confrontaties aanstaande zijn is meer dan duidelijk. In de
laatste weken hebben de Kiev fascisten steeds meer zware wapens naar het front
gebracht en de beschietingen van de steden nemen met de dag toe. Bijna iedere
dag vallen er vooral burgerslachtoffers, en de fascisten schromen niet om zware
wapens tegen de burgers te gebruiken. Ze worden hierbij aangedreven door de
Amerikanen, die onder oorlogsmisdadiger Obama niets liever zijn dan dat de Donbass
weer in vlammen op gaat. Dit alles is niet nieuw want de hele oorlog, vanaf de
Maidan, staat onder regie van Washington.
Wat wel interessant kan worden genoemd
is de Europese houding. Als Kiev weer een nieuwe aanval waagt, waar het meer en
meer op lijkt, zal de Europese positie, en vooral die van Merkel, enorm onder
druk komen te staan. Tegen Washington in hebben de Europeanen gepoogd om tot
een oplossing te komen in de Donbass. Dat streven was de basis van Minsk II.
Maar Kiev, dat het akkoord tekende, heeft de plannen nooit uitgevoerd, op
orders van de Amerikanen. Zelfs de OSVE moet dit toegeven, ook al gaat het
schoorvoetend. Als er dus nu weer oorlog komt heeft niet alleen Minsk II
gefaald, maar ook Merkel en met haar heel Europa. Het zal opnieuw aantonen dat
de Amerikanen geen cent geven voor hun zogenaamde bondgenoten, en voor wat de
Europese leiders denken of doen. Als Amerika oorlog wil in de Oekraïne komt die
er ook, Merkel of geen Merkel. Als de Amerikanen echt oorlog willen met Rusland
zullen ze zo’n conflict beginnen, of dit Europa in vlammen zal zetten of niet.
De vraag blijft alleen wanneer de Europese leiders wakker worden en dit feit
onder ogen zien. Nog belangrijker is de vraag wanneer de Europese volkeren
wakker worden en weigeren om zich te laten gebruiken als kanonnenvlees door
Washington. Op beide vragen is nog antwoord zichtbaar. Het gevaar neemt toe, of
we dit nu willen zien of niet.
RUSLAND
Rusland ziet de dreiging heel helder
en neemt notitie van alles wat Amerika doet, en wat de rol van de NAVO is.
President Putin heeft zijn positie herhaaldelijk duidelijk gemaakt en gezegd
dat Rusland zich tegen alle gevaren zal verdedigen en dat niemand er in zal
slagen om Rusland te overwinnen. Ook de Amerikanen niet. De Russische
defensie-industrie werkt op volle toeren en is op veel plaatsen de Amerikanen
ver voor uit. Moskou kan dus rustig afwachten en intussen proberen om via
diplomatie een directe oorlog af te wentelen. Tijd is immers duidelijk aan de
kant van Rusland. De Amerikanen denken een confrontatie nodig te hebben,
Rusland niet.
Intussen breidt Rusland zijn invloed
op veel terreinen uit. Zeker in het Midden Oosten en Afrika. Er wordt weer
direct ingegrepen in kwesties als de sancties tegen Iran en de oorlog in Syrië.
Echter als men denkt dat Rusland dit doet om opnieuw een superpower te worden
is dit een denkfout. Alle Russische woordvoerders hebben duidelijk gemaakt dat
Rusland van het verleden heeft geleerd en geen druk meer gaat zetten op andere
landen en volkeren. Rusland wil een wereld waarin vele machten invloed hebben,
in tegenstelling tot de Amerikanen die denken dat ze het alleen recht hebben om
iedereen en alles te dwingen om hun positie te volgen. Dat zal uiteindelijk de
zwakte van Washington en de kracht van Moskou zijn.
MH17
Een voorbeeld van dit denken is hoe
Rusland omgaat met het onderzoek naar de ramp met de MH17. Terwijl het westen
om een VN tribunaal schreeuwde, om zogenaamd de schuldigen te berechten, gebruikte
Moskou zijn veto om dit tribunaal te blokkeren. Een terechte beslissing, zeker
als we naar de Russische verklaring luisteren. Moskou heeft gezegd dat een
tribunaal onzin is terwijl de eindrapporten nog niet eens voor handen zijn, en
dus ook niet bekend is wie er schuldig is. Het hele idee werd alleen gelanceerd
om Moskou te beschadigen. Het is dus het westen dat politieke spelletjes speelt
met de 298 slachtoffers van de ramp. Het onderzoeksrapport komt nu in oktober,
en het rapport over wie schuldig is misschien voor het einde van het jaar.
Intussen zijn beide rapporten nu al zo beschadigd, dat geen weldenkend mens
meer kan geloven dat zij de ware toedracht zullen schilderen.
Er is immers nooit een eerlijk en
transparant onderzoek geweest en veel bewijzen zijn achtergehouden. De vraag
blijft; waarom? Dit zou immers alleen maar gebeuren als de waarheid voor het
westen beschadigend zou zijn. Met andere woorden als Kiev schuldig is. Het is
een harde klap voor de nabestaanden van de slachtoffers, maar zij zullen de
waarheid nog heel lang niet weten, en misschien wel nooit. Immers, voor de
belangen van Washington moet alles wijken, en hoe de Yanken met de waarheid om
gaan hebben we in het verleden maar al te vaak gezien.
NEDERLAND
De Nederlandse regering is
medeverantwoordelijk voor het geknoei rond de MH17. Rutte durft niet tegen
Washington in te gaan of wil dat zelfs helemaal niet. Al zijn mooie woorden
zijn de woorden van een hypocriet gebleken. Hij heeft ook voor de ramp al
gefaald door niet te laten doorgeven aan de luchtvaartmaatschappijen dat het
luchtruim boven de Donbass gevaarlijk was. Hij heeft de slachtoffers blindelings
in hun ongeluk laten vliegen. Als er mensen met verstand in het Nederlandse
parlement zaten hadden ze hem en zijn slaafse makkers allang ter verantwoording
geroepen en de laan uitgestuurd. Het is zijn geluk dat die mensen er niet zijn.
Het niveau van de Nederlandse politiek, zowel regering als oppositie is
bedroevend laag en nog steeds zinkende. Daarom ook komt men met alles weg.
Zelfs de kans op meer slachtoffers
wordt gewoon geaccepteerd. Afgelopen week werd bekend dat de Nederlandse F-16’s
die worden in gezet tegen de IS actiever zijn dan de meeste anderen. Zoals
gebruikelijk wil Nederland weer de neus fier vooraan hebben. Dat dit de kans op
aanslagen in Nederland zelf alleen maar doet toenemen, kan niemand in Den Haag
wat schelen. Als de bazen in Washington maar tevreden zijn doen een paar
mensenlevens er immers niet toe. Dat is het beleid volgens het recept van
Rutte.
Als we vandaag naar Nederland kijken
kunnen we alleen maar denken aan een ingeslapen gat, een land van blinden waar
de eenoog koning is. Onder de oppervlakte heerst de onvrede en zelfs de woede,
maar bovenwater komt het zelden. Precies daar profiteert het zootje van dat
zich de elite noemt. Hoe lang dit nog kan duren is moeilijk te zeggen. De bom
kan morgen barsten, maar het kan ook nog jaren zo doorgaan. Doorpolderen en
voor zich uit schuiven, ten koste van steeds meer levens. Maar ja, wie van al
die blinden ziet dat? Precies daar ligt de sleutelvraag.
KURDISTAN
In de laatste weken hebben we gezien
hoe Turkije de PKK en in feite het hele Koerdische volk opnieuw aanvalt en
probeert uit te moorden. Aan de wieg van deze gruweldaden staat opnieuw
Washington. Hoe kon het ook anders? Opnieuw zijn de Koerden verraden en
verkocht door de imperialisten. De PKK schiet nu terug en dat moet nog veel
meer worden. Het Koerdische volk heeft niet alleen het recht op verdediging,
maar ook het recht om terug te slaan. Terugslaan tegen de groene fascisten van
de AKP en de IS. En terugslaan tegen alles wat Amerikaans is, want achter de
stuurknuppel van de Turkse vliegtuigen zit in feite de oorlogsmisdadiger Obama.
Het vredesproces, dat er eigenlijk
nooit was, is nu voorgoed verdwenen, en misschien is dat maar goed ook. Nu
kunnen de Koerden bouwen aan een vrij en onafhankelijk Kurdistan. Een land dat
niet alleen een veilige haven voor het Koerdische volk zal zijn, maar dat ook
een belangrijke en doorslaggevende rol in het Midden Oosten kan spelen. Het is
precies dit feit waar de imperialisten zo bang voor zijn. Zij kunnen de PKK en
de Koerden niet controleren, en precies dat doet de stoppen doorslaan in
Washington.
Daarom ook moet de huidige strijd niet
worden gezien als een nieuwe ramp die het volk treft, maar als een kans en een
uitdaging om af te rekenen met die krachten die de Koerden al die eeuwen hebben
onderdrukt. Deze keer zal het een afrekening voor goed zijn. De bewering dat
Koerden en Turken broeders zijn was altijd al een sprookje. Een sprookje dat
tot een nachtmerrie is geworden als gevolg van de Turkse staatsideologie. De
meeste Turken, uitzonderingen daar gelaten, ondersteunen deze ideologie, en precies
hierdoor kan er van broederschap nooit sprake zijn. Zoals al was verwacht is de
kans groot dat er in november in Turkije weer nieuwe verkiezingen komen.
Erdogan zal dan een nieuwe poging doen om zijn presidentiële dictatuur te
vestigen. Dit betekend dat een oplossing van de Koerdische kwestie binnen de
grenzen van Turkije voorgoed verleden tijd is. De kracht van de Koerden is de
PKK, en de kracht van de PKK is de Guerrilla in de bergen. Alleen deze kracht
kan de strijd beslissen, en is daar nu hard mee bezig.
CONCLUSIE
Dit zijn nog maar een paar
brandhaarden van de velen die onze wereld jammer genoeg telt. Brandhaarden die
in de meeste gevallen zijn aangestoken of opgestookt door het Amerikaanse
Keizerrijk. Iedere dag wordt opnieuw bewezen dat de gewetenloze schurken in
Washington de aartsvijanden van de wereldbevolking en dus de mensheid zijn.
Deze vijanden moeten we dan ook iedere dag bestrijden, met alle middelen,
altijd en overal. Daarom houden wij vast aan onze bekende slogan: organiseer en
sla terug! Het is de enige weg naar een veilige, rechtvaardige en nieuwe wereld.
