donderdag 27 augustus 2015

HET MONSTER BLAIR IN DE EIGEN VAL



Als je lid of sympathisant bent van de Labour Party in Groot Brittannië hoef je je nooit te vervelen. Dit jaar is daarvan weer eens een goed voorbeeld. Na verslagen te zijn door de Conservatieven in de parlementsverkiezingen eerder dit jaar, is Labour nu in de ban van weer een verkiezing. Deze keer is een stemming nodig om een nieuwe leider te kiezen. Immers, Ed Miliband pakte zijn biezen na de verkiezingsnederlaag en liet anderen achter met de rokende puinhopen. Puinhopen die boven op het puin terecht kwamen dat nog over was van het jarenlange misdadige beleid van Tony Blair en zijn aanhangers.

Om de huidige strijd voor de leiding van de partij beter te begrijpen is het noodzakelijk om eerst te kijken naar de grote invloed die Tony Blair en zijn groep over de jaren op de partij heeft gehad. Blair was een andere soort leider dan zijn voorgangers en hij ontwikkelde een concept dat “New Labour” werd genoemd. Het is bij de meeste mensen bekend dat de Labour Party ooit is ontstaan uit de Engelse vakbonden, en dat de partij altijd een innige band heeft gehouden met de bonden en de arbeidersklasse in het algemeen. In Engeland is dit van groot belang omdat de klassenstrijd in de Britse politiek een veel grotere rol speelt dan in de meeste andere landen op dit moment het geval is.

Blair, een zogenaamde christensocialist, heeft zelf echter geen enkele binding met de traditionele achterban van de partij. Het “New Labour” concept was er dan ook op gericht om Labour in heel andere richtingen te laten ontwikkelen. Labour is weliswaar een sociaal democratische partij, maar toch heeft de organisatie zich altijd anders opgesteld dan de rest van de sociaal democratie in Europa. Dit komt vooral door de band met de vakbonden en de sterke linkervleugel die zichzelf veel meer ziet als socialistisch dan sociaal democratisch. Voor Blair zijn beiden een gruwel. Toen hij het roer overnam werd de arbeidersklasse naar achteren geschoven en ging “New Labour” op bezoek bij het groot kapitaal.

Volgens Blair moest Labour een partij van het midden worden, die ook de steun van de middenklasse en de rijke zakenlui kon verwerven. Hij knoopte banden aan met reactionaire kranteneigenaren zoals Rupert Murdoch, en we kunnen gerust stellen dat hij in feite het bed in dook met iedere vijand van de arbeidersklasse. Het Labourbeleid uit die tijd leek dan ook veel meer op dat van Thatcher dan de originele Labourlijn die zo veel jaren was gevoerd. Blair was zo hard op zoek naar het midden, dat hij op rechts uitkwam. Een typische klassenverrader dus. Om dit te kunnen doen moest hij de Labour organisatie totaal hervormen. Overal plaatse hij zijn getrouwen op sleutelposities, en iedereen die niet meetrok werd als vijand neergezet. Het “New Labour” beleid van Blair wordt dan ook vaak als een virus beschreven. Een virus dat de partij overal heeft aangetast.

Blair is berucht voor twee zaken; zijn afkeer van de arbeidersklasse en zijn rol in de tweede Golfoorlog, toen hij de Amerikaanse leugens over massavernietigingswapens in Irak tot waarheid verklaarde en Groot Brittannië de oorlog in dreef. Intussen is algemeen bekend dat zowel hij als de Amerikanen logen, en dat ze dat ook tegen beter weten in deden. Dit alles heeft miljoenen mensen het leven gekost en zowel Blair als Bush worden in veel kringen als oorlogsmisdadigers bestempeld die voor de internationale rechtbank horen. Het Britse rapport over deze zaak is nog steeds niet gepubliceerd omdat men bang is voor de conclusies.

Dit alles heeft enorm veel schade aan Labour aangericht en een groot deel van de achterban is weggelopen. Ook is het virus nog steeds niet helemaal uit de partij verdwenen. Blair heeft veel steunpilaren achter gelaten. Ed Miliband probeerde wel wat reparaties te verrichten, hij stond ook bekend als wat meer links. Maar ook hij is niet vrij van het “New Labour” virus en door zijn wankele houding maakte hij de schade alleen maar groter. Dat hij eerder dit jaar dan ook de verkiezingen verloor was geen echte verrassing. Miliband verdween en de puinhopen bleven.

Nu wil het geval dat voor de verkiezing van een nieuwe leider een nieuw systeem wordt gehanteerd dat alle Labour leden een stem geeft. Het gaat hierbij om ongeveer 600.000 kiesgerechtigden. Dit systeem is nog een erfenis van “New Labour”. Blair heeft er immers alles aan gedaan om de macht in de partij bij de bonden weg te halen, die vroeger een grote rol in deze verkiezingen speelde. Blair wilde meer democratie, en dus een stem voor de leden. Dat gaat nu gebeuren, maar het lijkt er op dat het niet gaat verlopen zoals Blair en zijn kompanen het hadden verwacht.

Toen de campagne voor het partijleiderschap begon was Andy Burnham de favoriet. Hij hoort ook in het midden thuis, maar heeft veel eer gekregen voor zijn steun voor de Hillsborough campagne, met als resultaat; rechtvaardigheid voor de 96 slachtoffers van de voetbalramp die plaatsvond in 1989. Met Burnham kon “New Labour” zonder meer leven. Hetzelfde geldt voor de twee vrouwelijk kandidaten Liz Kendall en Yvette Cooper. Maar tot grote schrik van de rechtervleugel stelde ook Jeremy Corbyn, een oude vijand van Blair, zich kandidaat. Corbyn, (66), heeft een lange staat van dienst in de linkervleugel en heeft zich altijd uitgesproken tegen oorlog en interventies. Voor “New Labour” was dit het begin van een nachtmerrie.

Corbyn stelde zich op als de anti-bezuinigingskandidaat, en hoewel zijn programma helemaal niet zo radicaal is als zijn tegenstanders beweren, wil hij de partij terugbrengen naar de traditionele principes. Dat betekend ook dat hij staat voor de belangen van de arbeidersklasse. Een klasse die sinds de dagen van Blair geen stem in de politiek meer heeft. Corbyn wil juist die stem zijn, en dat is een gruwel voor Blair en zijn leugenaars. Precies toen gebeurde er iets bijzonders. De rustige en eerlijke manier waarop Corbyn zijn gehoor toespreekt sloeg aan. Hij brak door het web van leugens dat zowel onder de conservatieven als ook “New Labour” de Britse politiek heeft gedomineerd. Hij wordt iedere dag meer populair en de opinieonderzoeken geven aan dat hij zijn rivalen ver vooruit is, en zeker kan zijn van het leiderschap.

Voor de rechtervleugel is dit alarmfase rood. Samen met de leugenpers proberen ze er alles aan te doen om Corbyn in diskrediet te brengen. Het begon met opiniestukken van zowel Blair als Gordon Brown, een andere ex-leider, waarin Corbyn van alle kanten werd aangevallen. Hij zou de partij terug willen brengen naar het jaar 0, en misschien zou de partij zelfs ten onder gaan. Corbyn reageerde niet op de scheldpartijen en bleef gewoon zijn programma naar voren schuiven. Een programma waarin de gewone mensen, en niet de elite, centraal staan. De aanval van rechts werkte niet. In tegendeel; Corbyn wordt nog steeds populairder, niet alleen onder de Labour leden, maar ook onder de kiezers in het algemeen. De Britse kiezer is over de laatste jaren zo vaak voorgelogen en er zijn zo veel beloftes gebroken (zou Rutte het daar hebben afgekeken?) dat het als verfrissend wordt gezien als iemand eindelijk de waarheid spreekt. Kortom; Jeremy Corbyn kan bij heel veel mensen niet meer stuk. Zoals een Labourlid het op een bijeenkomst uitdrukte: “Eindelijk komt er een gewoon iemand, in gewone kleren ons toespreken. We zijn al die strakke pakken en de gladde leugenaars meer dan zat”.

Op rechts is intussen totale paniek uitgebroken want de 600.000 stemformulieren zijn opgestuurd en over een week of 2 zal het resultaat bekend zijn. De gekste dingen worden nu bedacht om Jeremy Corbyn te stoppen. Blair is duidelijk in zijn eigen democratieval getrapt en nu laat men zien hoe democratisch “New Labour” eigenlijk is. Eerst werd beweerd, via de pers, dat een aantal linkse infiltranten de partij was binnengedrongen speciaal om op Jeremy Corbyn te stemmen. Immers, sinds de parlementsverkiezingen zijn 120.000 mensen lid geworden van Labour. Volgens de rechtervleugel moest er snel gecontroleerd worden wie al deze mensen zijn. Op zich is het een belachelijke theorie, want als we alle linkse activisten in Groot Brittannië bij elkaar rekenen zijn het er nog steeds niet genoeg om Corbyn de overwinning te geven.

Maar het kan nog gekker, nu wordt er beweerd dat een aantal conservatieven Labour zijn binnengeslopen om op de kandidaat te stemmen die voor de Tories het beste zou uitkomen. Opnieuw hoopt men zo de verkiezing te kunnen stopzetten en Corbyn van het leiderschap af te houden. Een loyale aanhanger van Blair, Peter Mandelson, ging nog verder. Hij wilde dat de 3 gematigde kandidaten zich zouden terugtrekken en dat op deze manier de verkiezing niet zou kunnen doorgaan. Hij werd echter meteen teruggefloten door de tijdelijke leiding van de partij, omdat in zo’n geval Corbyn als enige kandidaat zou overblijven en automatisch winnen.

De interim-leider Harriet Harman heeft intussen gezegd dat het hele proces juridisch wordt begeleid en dat de uitslag niet bij een rechter aangevochten kan worden. Ook dat was weer een paniekbewering van de rechtervleugel. Of deze wanhoopspogingen op een zeker moment toch nog succes zullen hebben valt niet uit te sluiten. De “New Labour” groep heeft nog steeds invloed, en veel steun in de Britse leugenpers.

Als alles echter naar wens gaat, en Jeremy Corbyn toch de nieuwe leider van Labour wordt kan hij een begin maken met het uitdrijven van het “New Labour” virus. Gelijktijdig zal Labour weer een arbeiderspartij worden en de Britse arbeidersklasse zal weer een stem hebben in het parlement. De vicieuze cirkel van opschuiven naar rechts, gevolgd door een verkiezingsnederlaag, zal eindelijk doorbroken worden.

zondag 23 augustus 2015

Gastcolumn van Marten Steenman; Allochtonen en de PVV



We weten allemaal hoe de rechtse Geert Wilders zijn zwarte gal uitspuugt over allochtonen, buitenlanders en mensen van niet-westerse, al dan niet religieuze afkomst. Een korte samenvatting hier aan voorafgaand is het naar Nederland halen van werknemers uit het buitenland in de "goede jaren" na de oorlog, en de Surinamers en Indonesiërs die hier na de onafhankelijkheid van Nederland hierheen zijn gekomen, in de hoop een beter bestaan op te bouwen in het "moederland", Holland.

Hieraan volgt onderstaande column: Het probleem omtrent allochtonen in Nederland is, is dat het grootkapitaal de allochtonen hier heen heeft gehaald, toen wij oa te lui waren om het werk te doen en het voor een keertje goed ging met de NL economie (dat was dus VOOR de oliecrises in de jaren '70) De toenmalige regering vond het niet belangrijk dat de allochtonen (toen nog Nieuwe Nederlanders geheten), niet hoefden te integreren, omdat ze immers na ongeveer 3 - 4 jaar weer teruggingen naar hun land van herkomst! Inmiddels kwamen er veel Nederlandse Surinamers en Indonesiërs naar Nederland omdat ze hier dachten een stabieler leven te hebben. Maar ook toen vond de regering het niet nodig om de Nieuwe Nederlanders te integreren.

De huidige nieuwe Nederlanders worden / zijn ook niet geïntegreerd en apart gezet van de Nederlandse samenleving! Kijk naar alle zwarte scholen in Nederland! De PVV vindt het leuk om de minderheden in de bevolkingsgroep van Nederland de schuld te geven van de crisis. Immers: als er allochtonen komen, gaat de economie achteruit! En ondertussen maar niks doen en nieuwe Nederlanders laten komen en dan 25 - 30 jaar wél lopen kankeren dat allochtonen onze banen inpikken! Ja sorry hoor, Maar had verdomme dan 25 - 30 jaar geleden niet zo lui geweest!

En wie aan de kant gezet wordt en buitengesloten wordt, gaat zich verraden voelen, kan niks en belandt op het verkeerde pad! En de PVV speelt daar zeer handig op in, door alle allochtonen over 1 kam te scheren! Want dat is veel makkelijker, want het aantal "goede allochtonen" (zo noem ik het maar even), is zo weinig dat het niet opvalt! En weetje, als we alle allochtonen de schuld geven van alles, dan "rotten" ze vanzelf wel op. Maar wat ook een gevaar is, is dat er heel wat (ik zeg niet IEDEREEN, maar toch vrij veel) religieuze allochtonen zijn die de keuze hebben: Ben jij een dapper strijder die vecht voor Allah (of wie dan ook), of ben jij liever een werkeloze nietsnut.

De PVV stimuleert daarin ook erg veel wat dat betreft, door er voor te zorgen dat de allochtonen aan de onderkant van de samenleving blijven en zich dus waardeloos voelen, en liever een dappere strijder, met 72 maagden na zijn dood, wordt en gaat terroriseren. 

Als de PVV niet (zou) bestaan (t), de allochtonen beter geïntegreerd worden in de Nederlandse samenleving, dan is de kans op extremisme VEEL kleiner!

donderdag 20 augustus 2015

OPNIEUW EVEN NAAR DE WERELD KIJKEN



In de laatste maanden hebben we een aantal ontwikkelingen en conflicten beschreven die sinds die tijd natuurlijk niet stil hebben gestaan. Zo tegen het einde van de zomer lijkt het ons een goed idee om te kijken wat er intussen op deze verschillende terreinen is gebeurd; van Griekenland tot Novorossia, van Rusland tot Kurdistan. En natuurlijk zullen we ook Nederland niet vergeten. Kortom; om het in voetbaltaal te zeggen, we maken een rondje langs de velden.

GRIEKENLAND

Sinds de Griekse Syriza regering heeft besloten om de witte vlag om hoog te steken en toe te geven aan de eisen van de Europese financiële terroristen zijn er wel een aantal ontwikkelingen geweest die tot hoop stemmen. Aan de ene kant heeft het Griekse parlement, door toedoen van delen van Syriza en de oppositie, voor de Europese eisenpakketten gestemd. Maar gelijktijdig kunnen we daar bij vaststellen dat de splitsing in Syriza steeds dieper wordt. Tsipras kan nog maar op de steun van 118 van de 162 Syriza parlementsleden rekenen. Deze oppositie binnen de regeringspartij is vastbesloten om de strijd tegen de dictaten uit Brussel voort te zetten en wil verder bouwen op de Griekse Nee stem van eerder dit jaar. Zij krijgen steun van veel Grieken die de Europese roverspraktijken zat zijn en hun stem laten horen. Afgelopen week nog demonstreerden duizenden Grieken in Athene tegen de bezuinigingen in een demonstratie die was georganiseerd door de Communistische vakbond.

Voor Tsipras wordt de situatie steeds benauwder. Hij heeft op alle mogelijke manier geprobeerd om de oppositie binnen de eigen partij te paaien of te bedreigen. Tot nu toe heeft dat allemaal niet geholpen. Ook zijn excuses voor het capituleren voor de Europese heersers klinken steeds holler. Nu beweert hij weer dat hij de EU eisen wel moest accepteren om een Duits complot af te weren dat als doel had om Griekenland tijdelijk buiten de Eurozone te zetten. Dit is totale onzin. Het ging helemaal niet om een complot, maar gewoon om een Duitse eis, die door de rest van EU landen werd afgewezen. Tsipras is hard op zoek naar vijgenbladen om zijn eigen verraad aan het Griekse volk te bedekken. Maar, helaas voor hem, lukt ook dit steeds niet. Iedereen weet nu wie hij is, en dat hij totaal onbetrouwbaar is.

Dat de strijd nog lang niet voorbij is bewijst ook het feit dat er steeds meer geruchten komen over nieuwe verkiezingen. Als dat gebeurd zal het hele pakket opnieuw op lossen schroeven komen te staan. Het is immers totaal niet zeker dat de huidige regering terug zal keren. Ook is het hulppakket voor Griekenland niet populair in Europa. De meeste regeringen stemmen morrend in, maar in Duitsland blijft het idee om Griekenland uit de Eurozone te zetten voortleven. Het Duitse parlement moet er nog over stemmen, en hoewel een Ja stem waarschijnlijk is, zijn andere varianten niet uit te sluiten. De hele Griekse crisis heeft Duitsland en vooral Merkel in een zeer moeilijk pakket gebracht. Voor het eerst in de geschiedenis van de EU heeft Duitsland niet haar zin gekregen. De positie van Merkel als leidende kracht in Europa is diep ondergraven. Niet onherstelbaar waarschijnlijk, maar Merkel heeft een deuk gehad die niet zo maar weg te poetsen is. Daarom ook probeert ze wat dingen te repareren door nu wel voor een vermindering van de schulden te pleiten, iets waar ze steeds op tegen was. Zo hoopt ze het IMF binnenboord te houden, wat een eis van het Duitse parlement is.

Hoe dit alles uiteindelijk zal aflopen is onzeker. De kans is groot dat Griekenland op termijn toch niet aan de voorwaarden kan voldoen, en dan is het niet uitgesloten dat de hele Eurozone in elkaar valt. Dit is een onuitgesproken angst in heel Europa, maar men sluit de ogen en hoopt dat het allemaal goed zal gaan. De financiële terroristen weten dat ze op gestolen tijd leven, maar het uur van de waarheid kon wel eens veel sneller aanbreken dan ze op dit moment verwachten. Intussen is het Griekse volk, en uiteindelijk wij allemaal het slachtoffer.

NOVOROSSIA

Sinds de akkoorden van Minsk II is er in Novorossia niet zo heel veel verandert. Niet dat deze akkoorden tot vrede hebben geleid. Integendeel, een nieuwe oorlog komt steeds dichterbij. Maar de vrije republieken kunnen zich handhaven, en beschikken nu over een sterk en goed uitgerust leger. Men kan de komende confrontaties dus zonder veel zorgen afwachten. Dat die confrontaties aanstaande zijn is meer dan duidelijk. In de laatste weken hebben de Kiev fascisten steeds meer zware wapens naar het front gebracht en de beschietingen van de steden nemen met de dag toe. Bijna iedere dag vallen er vooral burgerslachtoffers, en de fascisten schromen niet om zware wapens tegen de burgers te gebruiken. Ze worden hierbij aangedreven door de Amerikanen, die onder oorlogsmisdadiger Obama niets liever zijn dan dat de Donbass weer in vlammen op gaat. Dit alles is niet nieuw want de hele oorlog, vanaf de Maidan, staat onder regie van Washington.

Wat wel interessant kan worden genoemd is de Europese houding. Als Kiev weer een nieuwe aanval waagt, waar het meer en meer op lijkt, zal de Europese positie, en vooral die van Merkel, enorm onder druk komen te staan. Tegen Washington in hebben de Europeanen gepoogd om tot een oplossing te komen in de Donbass. Dat streven was de basis van Minsk II. Maar Kiev, dat het akkoord tekende, heeft de plannen nooit uitgevoerd, op orders van de Amerikanen. Zelfs de OSVE moet dit toegeven, ook al gaat het schoorvoetend. Als er dus nu weer oorlog komt heeft niet alleen Minsk II gefaald, maar ook Merkel en met haar heel Europa. Het zal opnieuw aantonen dat de Amerikanen geen cent geven voor hun zogenaamde bondgenoten, en voor wat de Europese leiders denken of doen. Als Amerika oorlog wil in de Oekraïne komt die er ook, Merkel of geen Merkel. Als de Amerikanen echt oorlog willen met Rusland zullen ze zo’n conflict beginnen, of dit Europa in vlammen zal zetten of niet. De vraag blijft alleen wanneer de Europese leiders wakker worden en dit feit onder ogen zien. Nog belangrijker is de vraag wanneer de Europese volkeren wakker worden en weigeren om zich te laten gebruiken als kanonnenvlees door Washington. Op beide vragen is nog antwoord zichtbaar. Het gevaar neemt toe, of we dit nu willen zien of niet.

RUSLAND

Rusland ziet de dreiging heel helder en neemt notitie van alles wat Amerika doet, en wat de rol van de NAVO is. President Putin heeft zijn positie herhaaldelijk duidelijk gemaakt en gezegd dat Rusland zich tegen alle gevaren zal verdedigen en dat niemand er in zal slagen om Rusland te overwinnen. Ook de Amerikanen niet. De Russische defensie-industrie werkt op volle toeren en is op veel plaatsen de Amerikanen ver voor uit. Moskou kan dus rustig afwachten en intussen proberen om via diplomatie een directe oorlog af te wentelen. Tijd is immers duidelijk aan de kant van Rusland. De Amerikanen denken een confrontatie nodig te hebben, Rusland niet.
Intussen breidt Rusland zijn invloed op veel terreinen uit. Zeker in het Midden Oosten en Afrika. Er wordt weer direct ingegrepen in kwesties als de sancties tegen Iran en de oorlog in Syrië. Echter als men denkt dat Rusland dit doet om opnieuw een superpower te worden is dit een denkfout. Alle Russische woordvoerders hebben duidelijk gemaakt dat Rusland van het verleden heeft geleerd en geen druk meer gaat zetten op andere landen en volkeren. Rusland wil een wereld waarin vele machten invloed hebben, in tegenstelling tot de Amerikanen die denken dat ze het alleen recht hebben om iedereen en alles te dwingen om hun positie te volgen. Dat zal uiteindelijk de zwakte van Washington en de kracht van Moskou zijn.

MH17

Een voorbeeld van dit denken is hoe Rusland omgaat met het onderzoek naar de ramp met de MH17. Terwijl het westen om een VN tribunaal schreeuwde, om zogenaamd de schuldigen te berechten, gebruikte Moskou zijn veto om dit tribunaal te blokkeren. Een terechte beslissing, zeker als we naar de Russische verklaring luisteren. Moskou heeft gezegd dat een tribunaal onzin is terwijl de eindrapporten nog niet eens voor handen zijn, en dus ook niet bekend is wie er schuldig is. Het hele idee werd alleen gelanceerd om Moskou te beschadigen. Het is dus het westen dat politieke spelletjes speelt met de 298 slachtoffers van de ramp. Het onderzoeksrapport komt nu in oktober, en het rapport over wie schuldig is misschien voor het einde van het jaar. Intussen zijn beide rapporten nu al zo beschadigd, dat geen weldenkend mens meer kan geloven dat zij de ware toedracht zullen schilderen.

Er is immers nooit een eerlijk en transparant onderzoek geweest en veel bewijzen zijn achtergehouden. De vraag blijft; waarom? Dit zou immers alleen maar gebeuren als de waarheid voor het westen beschadigend zou zijn. Met andere woorden als Kiev schuldig is. Het is een harde klap voor de nabestaanden van de slachtoffers, maar zij zullen de waarheid nog heel lang niet weten, en misschien wel nooit. Immers, voor de belangen van Washington moet alles wijken, en hoe de Yanken met de waarheid om gaan hebben we in het verleden maar al te vaak gezien.

NEDERLAND

De Nederlandse regering is medeverantwoordelijk voor het geknoei rond de MH17. Rutte durft niet tegen Washington in te gaan of wil dat zelfs helemaal niet. Al zijn mooie woorden zijn de woorden van een hypocriet gebleken. Hij heeft ook voor de ramp al gefaald door niet te laten doorgeven aan de luchtvaartmaatschappijen dat het luchtruim boven de Donbass gevaarlijk was. Hij heeft de slachtoffers blindelings in hun ongeluk laten vliegen. Als er mensen met verstand in het Nederlandse parlement zaten hadden ze hem en zijn slaafse makkers allang ter verantwoording geroepen en de laan uitgestuurd. Het is zijn geluk dat die mensen er niet zijn. Het niveau van de Nederlandse politiek, zowel regering als oppositie is bedroevend laag en nog steeds zinkende. Daarom ook komt men met alles weg.

Zelfs de kans op meer slachtoffers wordt gewoon geaccepteerd. Afgelopen week werd bekend dat de Nederlandse F-16’s die worden in gezet tegen de IS actiever zijn dan de meeste anderen. Zoals gebruikelijk wil Nederland weer de neus fier vooraan hebben. Dat dit de kans op aanslagen in Nederland zelf alleen maar doet toenemen, kan niemand in Den Haag wat schelen. Als de bazen in Washington maar tevreden zijn doen een paar mensenlevens er immers niet toe. Dat is het beleid volgens het recept van Rutte.

Als we vandaag naar Nederland kijken kunnen we alleen maar denken aan een ingeslapen gat, een land van blinden waar de eenoog koning is. Onder de oppervlakte heerst de onvrede en zelfs de woede, maar bovenwater komt het zelden. Precies daar profiteert het zootje van dat zich de elite noemt. Hoe lang dit nog kan duren is moeilijk te zeggen. De bom kan morgen barsten, maar het kan ook nog jaren zo doorgaan. Doorpolderen en voor zich uit schuiven, ten koste van steeds meer levens. Maar ja, wie van al die blinden ziet dat? Precies daar ligt de sleutelvraag.

KURDISTAN

In de laatste weken hebben we gezien hoe Turkije de PKK en in feite het hele Koerdische volk opnieuw aanvalt en probeert uit te moorden. Aan de wieg van deze gruweldaden staat opnieuw Washington. Hoe kon het ook anders? Opnieuw zijn de Koerden verraden en verkocht door de imperialisten. De PKK schiet nu terug en dat moet nog veel meer worden. Het Koerdische volk heeft niet alleen het recht op verdediging, maar ook het recht om terug te slaan. Terugslaan tegen de groene fascisten van de AKP en de IS. En terugslaan tegen alles wat Amerikaans is, want achter de stuurknuppel van de Turkse vliegtuigen zit in feite de oorlogsmisdadiger Obama.
Het vredesproces, dat er eigenlijk nooit was, is nu voorgoed verdwenen, en misschien is dat maar goed ook. Nu kunnen de Koerden bouwen aan een vrij en onafhankelijk Kurdistan. Een land dat niet alleen een veilige haven voor het Koerdische volk zal zijn, maar dat ook een belangrijke en doorslaggevende rol in het Midden Oosten kan spelen. Het is precies dit feit waar de imperialisten zo bang voor zijn. Zij kunnen de PKK en de Koerden niet controleren, en precies dat doet de stoppen doorslaan in Washington.

Daarom ook moet de huidige strijd niet worden gezien als een nieuwe ramp die het volk treft, maar als een kans en een uitdaging om af te rekenen met die krachten die de Koerden al die eeuwen hebben onderdrukt. Deze keer zal het een afrekening voor goed zijn. De bewering dat Koerden en Turken broeders zijn was altijd al een sprookje. Een sprookje dat tot een nachtmerrie is geworden als gevolg van de Turkse staatsideologie. De meeste Turken, uitzonderingen daar gelaten, ondersteunen deze ideologie, en precies hierdoor kan er van broederschap nooit sprake zijn. Zoals al was verwacht is de kans groot dat er in november in Turkije weer nieuwe verkiezingen komen. Erdogan zal dan een nieuwe poging doen om zijn presidentiële dictatuur te vestigen. Dit betekend dat een oplossing van de Koerdische kwestie binnen de grenzen van Turkije voorgoed verleden tijd is. De kracht van de Koerden is de PKK, en de kracht van de PKK is de Guerrilla in de bergen. Alleen deze kracht kan de strijd beslissen, en is daar nu hard mee bezig.

CONCLUSIE

Dit zijn nog maar een paar brandhaarden van de velen die onze wereld jammer genoeg telt. Brandhaarden die in de meeste gevallen zijn aangestoken of opgestookt door het Amerikaanse Keizerrijk. Iedere dag wordt opnieuw bewezen dat de gewetenloze schurken in Washington de aartsvijanden van de wereldbevolking en dus de mensheid zijn. Deze vijanden moeten we dan ook iedere dag bestrijden, met alle middelen, altijd en overal. Daarom houden wij vast aan onze bekende slogan: organiseer en sla terug! Het is de enige weg naar een veilige, rechtvaardige en nieuwe wereld.

donderdag 13 augustus 2015

HET BRUINE GEVAAR AAN DE OORSTGRENS



Terwijl Nederland geniet van de zomer, en Wilders in zijn zelfgekozen gevangenis nadenkt over zijn volgende stunt, begint het fascistische gevaar aan de oostgrens weer toe te nemen. Niet dat het fascisme in Duitsland ooit uitgestorven is, maar er zijn perioden waarin de bruine pest weer ongebreideld toeneemt. Zo’n periode is nu weer aangebroken, en het aantal slachtoffers groeit gestaag. Tijd dus om weer eens te kijken wat er bij de oosterburen precies aan de hand is.

Afgelopen winter ontstond plotseling Pegida, “bezorgde” burgers die het Avondland wilde verdedigen tegen de oprukkende islamisering. Met als vaste basis Dresden, groeide Pegida uit tot een werkelijk bedreiging. Er kwamen steeds meer mensen die aan de demonstraties deelnamen, en stap voor stap keerde Pegida zich ook tegen vluchtelingen en asielzoekers. Dat er zoveel “gewone” mensen achter Pegida aanliepen maakte dat de schrik de systeempolitiek om het hart sloeg. Ook de pers begon Pegida op de korrel te nemen en er ontstonden grote tegendemonstraties. Plotseling was de beweging over het hoogtepunt heen en ontstonden er interne conflicten binnen de groep zelf. Een wonder was dit niet, want dit soort bewegingen gaan meestal kapot aan onderlinge tegenstellingen en conflicten. Er bestaan nog steeds brokstukken van Pegida, maar in feite is het gewoon afgelopen.

Echter met deze ondergang ging niet het extreem rechtse gedachtegoed van Pegida ten onder. Integendeel, er is een groeiende trend zichtbaar in Duitsland. Het extreem rechtse landschap kent intussen vele verschillende groepen en organisaties, waarvan de NPD, de Nationale Partei Deutschland, de grootste is. Daarnaast is er nog de AfD, Die Alternative fur Deutschland. Dit is de Duitse Wilderspartij, die zich vooral richt tegen de Europese Unie, en die recent is gesplitst nadat de hardliners het congres wonnen en de oprichter een eigen partij opzette. De genoemde partijen houden zich vooral bezig met de parlementaire politiek, maar hebben ook banden met veel extremere groepen die het geweld niet schuwen.

Het zijn juiste deze laatste groepen die voor de meeste problemen zorgen. In de laatste maanden is er een ware explosie ontstaan van het aantal aanvallen op vluchtelingenonderkomens, huizen van asielzoekers en vluchtelingen zelf. Panden worden in brand gestoken, woningen worden aangevallen en mensen worden zonder pardon in elkaar geslagen. De problemen nemen met de dag toe. Extreem rechts heeft weer wind in de zeilen gekregen door het grote aantal vluchtelingen dat in Duitsland aankomt. Terwijl eerder werd verwacht dat er dit jaar 200.000 vluchtelingen in Duitsland zouden arriveren, wordt het aantal nu op 450.000 geschat. In Hamburg alleen al komen er iedere dag 300 vluchtelingen binnen.

Al deze mensen kunnen nauwelijks worden opgevangen en het gevolg is dat er in de steden grote tentenkampen worden opgezet. Dit is natuurlijk een tijdelijke maatregel, maar extreem rechts maakt handig gebruik van de situatie om de plaatselijke bevolking tegen de vluchtelingen op te zetten. Vooral een groepering die zich “Der Dritte Weg” noemt is hier fanatiek mee bezig. Leden gaan naar bewonersavonden, waar over de komst van vluchtelingen wordt gesproken, en hitsen mensen op om geen vluchtelingen in hun buurten te accepteren. Hoewel veel mensen de vluchtelingen willen helpen komen er ook steeds meer die gevoelig zijn voor de ophitscampagnes van “Der Dritte Weg”. In verschillende plaatsen is het al voorgekomen dat bewoners tentenkampen uit hun buurt probeerden te weren. Ook zijn er een aantal huizen en andere gebouwen in brand gestoken die tot onderkomens voor vluchtelingen zouden worden verbouwd. Ook buurtbewoners hebben zich hier aan schuldig gemaakt.

Intussen zijn de brandstichtingen en andere aanvallen tot een epidemie geworden die steeds sneller om zich heen grijpt. Dat er binnenkort massaal slachtoffers gaan vallen is zeker niet uit te sluiten. Tot nu toe zijn incidenten met veel slachtoffers vermeden, maar dat lijkt maar een kwestie van tijd te zijn. In het oosten van het land zijn nu al kleine plaatsen en dorpen die door de Nazi groepen worden gedomineerd. De plaatselijke autoriteiten kijken de andere kant op of moedigen het zelfs aan. Dat dit een serieuze bedreiging begint te worden wordt over het algemeen ontkend of genegeerd. Het zou alleen maar om toevallige incidenten gaan. Maar incidenten zijn het al lang niet meer. Het geweld begint weer de overhand te krijgen, en dat kan niemand onberoerd laten, ook niet in de omringende landen.

Het is ook niet zo dat alleen asielzoekers en vluchtelingen het doewit zijn van de extreem rechtse terreurdaden. Steeds vaker komt het voor dat mensen die met vluchtelingen werken als doelwit worden gezien. Ramen worden ingegooid, auto's worden beschadigd en het aantal graffiti incidenten is bijna niet meer bij te houden. Ook linkse activisten moeten het ontgelden. Kort geleden werd de auto van een prominent lid van Die Linke opgeblazen met illegaal vuurwerk. Zelfs de meestal wegkijkende Duitse media moest hierna toegeven dat er een nieuwe grens was overschreden.

De kans is ook groot dat de fascisten in Duitsland binnenkort over meer wapens kunnen beschikken via gelijkgezinden in de Oekraïne. Daar kunnen fascistische groepen immers zonder problemen wapens dragen. Dat een aantal van deze wapens uiteindelijk over de grenzen zal verdwijnen, kunnen we nu al als zekerheid neerschrijven. Nu is het al zo dat de Poolse autoriteiten een speciale eenheid hebben opgezet die de grensgebieden moet controleren om te voorkomen dat Oekraïense fascisten tot in Polen doordringen.

Het valt altijd weer op dat de Duitse autoriteiten relatief weinig tegen de eigen fascisten optreden. Er zijn soms razzia’s en tegen de grootste excessen wordt wel iets ondernomen. Meestal blijft het bij gespeelde verontwaardiging en wat grote woorden. Daden zijn een schaars goed. We kunnen dan ook gerust stellen dat Duitsland voor vluchtelingen niet echt een veilig land is. De meeste vluchtelingen hebben hier geen weet van en proberen juiste Duitsland of Engeland te bereiken. Hoe groot de problemen zijn die ze daar tegen komen merken ze pas veel later.

Het is natuurlijk ironisch dat extreem rechts eigenlijk de vluchtelingen nodig heeft om aan invloed te winnen. Juist de groep die ze het hardste bestrijden. Deze hele situatie is een gevaarlijk cocktail die binnenkort met veel geweld tot ontploffing kan komen. Dat zo veel mensen juist nu vluchten heeft te maken met de vele Amerikaanse interventies en bemoeienissen in landen zoals Syrië, Afghanistan, Irak en vele anderen. Amerika ontketent de oorlogen en conflicten met als gevolg grote stromen van vluchtelingen richting Europa. Je moet je afvragen wanneer de Europese leiders de Amerikanen eindelijk gaan vertellen dat het afgelopen moet zijn met die oorlogen en interventies. Verder zou onder de aandacht gebracht kunnen worden dat Washington zelf de mensen moet opvangen die door Amerikaans toedoen op de vlucht zijn geslagen. Jammer genoeg is de kans klein dat ook maar een Europese leider zo iets gaat aankaarten. De Europese slaven van Amerika zijn goed gedresseerd.

Dus gaat de huidige ontwikkeling door en zal het fascisme steeds meer toenemen. Het is dan ook geboden om waakzaam te zijn en klaar voor de strijd als die gaat uitbreken. Als meer mensen de ogen openen zullen ze zien dat de Amerikanen van Europa een gevaarlijk continent hebben gemaakt. Spijtig genoeg zien de meesten dat niet, en kan Washington vrij zijn gang gaan. Toch staan de signalen meer en meer op rood, en zal het wegkijken niet veel langer stand kunnen houden. De bruine pest is weer in opmars en we moeten accepteren dat vuur alleen met vuur bestreden kan worden. De recente geschiedenis laat hier geen twijfel over bestaan.