donderdag 28 mei 2015

AMERIKA VALT VOOR MOSKOU



Het schaakspel in Midden Europa is een nieuwe fase in gegaan. Een fase waarvan wij nog niet kunnen zeggen of het de beslissende fase is. Maar er zijn dingen aan het veranderen. In feite was het begin van de verandering al in februari van start gegaan, toen Rusland met de Oekraïne, Duitsland en Frankrijk het 2de Minsk Akkoord afsloot. Op zich verschilde dat akkoord niet zo veel met het eerste akkoord van vorig jaar, maar het is meer gedetailleerd en ook de betrokkenheid van Duitsland en Frankrijk hebben er voor gezorgd dat het voor de fascisten in Kiev niet zo makkelijk is om de oorlog opnieuw van start te laten gaan. Kiev wil niets liever dan weer een offensief starten, maar dat zou een slag betekenen voor de diplomatie van zowel Duitsland als Frankrijk, en Kiev kan zich nog niet veroorloven om deze twee bondgenoten voor het hoofd te stoten.

De Amerikanen zouden ook graag weer een nieuwe oorlog zien, maar ook zij hebben nu minder ruimte omdat ze toch rekening met Duitsland moeten houden. Dat zal nooit doorslaggevend zijn, maar de handen van Washington zijn toch wel een beetje meer gebonden. De uitkomst van dit alles kunnen we iedere dag in Novorossia zien. De Kiev fascisten zijn dagelijks bezig met het aanvoeren van nieuwe wapens en manschappen. Dit gaat in tegen het Minsk Alkkoord, maar dat kan de fascisten weinig schelen. Verder schieten zij ook weer iedere dag op doelen in Novorossia. Hierbij vallen ook burgerslachtoffers, maar we moeten wel vaststellen dat de beschietingen minder intensief zijn dan aan het begin van het jaar. Het gaat nu vooral om provocaties.

Het doel is duidelijk; men wil proberen de milities in gevechten te betrekken om vervolgens te kunnen zeggen dat de milities Minsk schenden. Dat zou voor Kiev de weg openen voor het starten van een nieuw offensief. Hun probleem is echter dat de milities niet op de provocaties in gaan. Als de beschietingen te ver gaan wordt de OSCE ingeschakeld en dan wordt het wel weer minder. De OSCE doet wel niet veel, maar ze zijn intussen toch wel een hinderpaal voor de fascisten geworden. Dus gaan de provocaties door en de meeste analisten verwachten nog steeds dat de grote aanval eind mei of begin juni gaat komen. Niet dat Kiev verwacht nu grote overwinningen te kunnen boeken. Dat zit er zeker niet in. De milities zijn intussen een goed bewapend leger geworden en als de Kiev fascisten aanvallen zullen ze alleen hun eigen graf graven.

Dat men toch wil doorzetten heeft met twee dingen te maken. Ten eerste is de economie van de Oekraïne volledig ingestort en komen hier steeds meer protesten van de bevolking tegen. Deze protesten worden ook steeds grimmiger, hoewel hiervan in de westerse media niets terug te vinden is. Kiev heeft dus weer een oorlog nodig om de aandacht van de bevolking van de dagelijkse ellende af te leiden. Het tweede punt is dat Kiev de internationale ontwikkelingen met veel zorgen in de gaten houdt en bang is dat de situatie haar aan het ontglippen is. Men hoopt dat door nieuwe gevechten de zogenaamde NAVO bondgenoten meer troepen en materieel zullen sturen. Het is nog maar de vraag of deze theorie klopt. De internationale situatie keert zich namelijk inderdaad steeds meer tegen de Kiev leiders. Dat dit het begin van het einde kan zijn weet men daar natuurlijk ook.

Na het afsluiten van Minsk 2 is er immers nog meer gebeurd. Maandenlang hebben de Amerikanen gedreigd om de sancties tegen Rusland uit te breiden, dit om Rusland weer op een westerse koers te dwingen. President Poetin heeft zich hier echter weinig van aan getrokken. Hij blijft herhalen dat Minsk 2 de problemen van de Oekraïne en Novorossia kan oplossen, en verder dan dat wil hij absoluut niet gaan. Hij blijft ook herhalen dat hij de mensen in de Russisch sprekende gebieden nooit in de steek zal laten. Dat zijn de rode lijnen waar hij niet van afwijkt. Het maakt Washington gek dat het geen grip op Rusland kan krijgen, en men probeert dan ook alles. Tot nu toe zonder veel succes. In tegendeel; Rusland gaat steeds meer over op eigen producten en productie om de sancties te ontlopen en het land versterkt hier mee haar positie. Daar komt nog bij dat de partnerschap met China met de dag in kracht toeneemt en dat ook andere landen aan de Russische deur beginnen te kloppen. Dit tot verbijstering van Washington.

Een keerpunt van dit alles was de grote overwinningsparade in Moskou op 9 mei, toen het Russische volk massaal de overwinning op het Hitler fascisme, nu 70 jaar geleden, herdacht. Wekenlang had Amerika druk op allerlei landen gezet om niet bij de parade aanwezig te zijn. De meeste westerse landen volgden slaafs de lijn van Washington, zoals gebruikelijk is. Maar er komen steeds meer uitzonderingen. Hongarije, bijvoorbeeld en niet te vergeten Slowakije en Tsjechië. Langzaam aan begint het gesloten Europese front scheuren te vertonen. Maar dat was nog lang niet alles. Op 9 mei zat de Chinese leider tijdens de feestelijkheden de hele dag naast President Poetin. Daar kwam nog bij dat troepen uit China en India in de parade meeliepen. Amerika was woedend, maar Obama en zijn trawanten stonden machteloos.

Als verdere tegenvaller werd bekend dat Griekenland, spuugzat van de Europese dictaten, een interesse begint te tonen in de BRICS Bank, die onder Russische regie wordt opgezet. Deze bank hoort bij het project dat een aantal landen onderleiding van Rusland onafhankelijk moet maken van het westen. Dat Griekenland hier nu naar kijkt geeft opnieuw aan dat de spleten in de Europese vesting steeds meer zichtbaar worden. Dat zien de Amerikanen natuurlijk ook en Obama heeft publiekelijk toegeven dat hij er niet in is geslaagd om Rusland te isoleren. In tegendeel; de sancties en de andere drukmiddelen hebben Rusland er toegebracht om allerlei alternatieve structuren veel eerder op te zetten dan in feite de bedoeling was geweest. Het komt er dus eigenlijk op neer dat het westen in haar eigen val is getrapt.

Het was dus duidelijk dat de Amerikanen een nieuwe strategie nodig hadden. Na het sterke Russische optreden tijdens de Dag van de Overwinning op 9 mei kon men in Washington niet langer wachten Minister van Buitenlandse Zaken Kerry werd naar Rusland gestuurd en hij had een gesprek met President Poetin in Sochi. Het was de eerste keer in twee jaar dat een Amerikaanse officiële vertegenwoordiger Russische bodem betrad. Dit alleen al is een enorme overwinning voor de Russische diplomatie. Een paar dagen later was er een Amerikaanse delegatie, geleid door Nuland, in Moskou. Deze gebeurtenissen maakten duidelijk dat tenminste een deel van het Amerikaanse establishment het roer wat heeft omgegooid. Over de uitkomst van de gesprekken is weinig bekend, maar in Sotchi verklaarde Kerry dat de Minsk 2 Akkoorden de enige weg zijn om het conflict op te lossen. Het was de eerste keer dat de Amerikanen hun steun gaven aan het Minsk proces, iets wat Washington tot nu toe steeds had uitgesloten.

De vraag blijft dan wat hier allemaal achter zit. Er wordt gezegd dat er een plan is om de Oekraïne tot een federatie te verklaren waarbij de verschillende regio’s autonomie zullen krijgen. Maar het zal geen gewone federatie zijn omdat de republieken in de Donbass praktisch onafhankelijk zullen worden. Het spreekt vanzelf dat een plan als dit totaal onacceptabel is voor de fascisten in Kiev. Maar het schijnt dat het plan wel is geaccepteerd door President Poetin en Merkel. De Amerikanen waren steeds tegen. Maar er wordt nu gefluisterd dat ook Kerry en de huidige Amerikaanse leiding het plan hebben geaccepteerd. Met de Amerikaanse neocons zal dit zeker niet het geval zijn. Zij willen meer bloed zien.

De vraag is nu hoe dit plan tot realiteit kan worden omgezet. Zo als gezegd zal Kiev het niet accepteren en zal er eerst een hernieuwde oorlog nodig zijn waarbij Kiev opnieuw een nederlaag leidt. Als dit gebeurd is de kans dat de junta in Kiev verdwijnt een stuk groter geworden. Er is nu eenmaal een monster gecreëerd en er moet behoorlijk wat werk verzet worden om dit monster weer te vernietigen. Het zijn alleen maar voorspellingen en de uitkomst is onzeker. Maar dat het bovengenoemde plan circuleert staat vast. Voor Kiev is dat een reden te meer om de oorlog binnenkort weer volop van start te laten gaan. Er rest de fascisten niets anders dan een vlucht naar voren. Dat ze net als eerder weer een nederlaag kunnen verwachten staat vast, maar dat zal de zieke geesten in Kiev niet tegen houden. In tegendeel, ze zullen het zien als een laatste poging om te overleven.

Als dit plan werkelijk wordt uitgevoerd en de situatie weer stabiel wordt, moeten we ons afvragen hoe het verder gaat met de Amerikaanse aanval op Rusland. Die aanval zal zeker niet stoppen. Washington neemt nu even gas terug, omdat het ziet dat haar tactiek een mislukking is geworden. Maar dit soort mislukkingen hebben de Amerikanen nooit tegengehouden. Er zal dus weer een nieuwe fase komen waarin de aanval weer in alle hevigheid wordt voortgezet. Het enige dat dit kan tegenhouden is een Amerikaanse acceptatie dat er in de wereld meer machten zijn die buiten Amerika om functioneren. Zo’n acceptatie zit er op dit moment absoluut niet is.
Rusland weet dit maar al te goed en is op alles voorbereid, ook op de uiterste consequentie. De Amerikaanse ouvertures worden nu met een glimlach aangehoord en waar mogelijk ook gebruikt. Dit onder het motto dat iedere kans benut moet worden. Maar Moskou zal niets toegeven en ook geen koerswijziging doorvoeren. De bal zal dus bij de Amerikanen blijven liggen. President Poetin zit niet te wachten op een volledige confrontatie met het westen. Maar als die confrontatie er komt zal hij niet aarzelen. Dan kunnen in Europa de stormluiken gesloten worden.