donderdag 30 april 2015

70 JAAR OVERWINNING OP HET FASCISME



In de komende weken vieren we dat 70 jaar geleden het fascisme werd verslagen. Tenminste zo wordt het ons verteld in de media en via de overheid. Maar het begint er steeds meer op te lijken dat we ons af moeten vragen of het fascisme in 1945 eigenlijk wel werd verslagen. Het Hitler fascisme zoals dat zich vanaf 1933 als staatvorm presenteerde werd verslagen, daar bestaat geen twijfel aan. Deze vorm van het fascisme werd grotendeels door de Sovjet Unie vernietigd, dat reusachtige offers bracht om niet alleen het eigen land, maar ook de rest van Europa van de bruine pest te bevrijden. Als er een land het recht heeft om deze overwinning groots te vieren is het wel Rusland. Hoe daar nu in Europa naar wordt gekeken komen we zo op terug.

Maar een veel belangrijker vraag is of de fascistische ideologie ooit wel verslagen werd. Op deze vraag moeten we helaas ontkennend antwoorden. De fascistische ideologie is nooit echt weggeweest. Het werd alleen een tijdje opgeborgen in de voorraadkast van het kapitalistische systeem. De geschiedenis van na 1945 spreekt wat dat betreft boekdelen. Terwijl de Sovjet troepen van het Rode Leger nog bezig waren om de rode vlag van de overwinning in Berlijn te planten waren de westerse geallieerden en anderen al bezig om de voor hun bruikbare stukken van de Hitler machine weg te slepen. Een paar voorbeelden: het Vaticaan zorgde er voor dat vele Nazioorlogsmisdadigers naar Zuid Amerika konden verdwijnen. Ze kregen geld en valse papieren zodat ze aan de woede van de volkeren konden ontsnappen. Voor deze criminele gang van zaken heeft de katholieke kerk nooit haar verontschuldigingen aangeboden nog is er een echte verklaring afgelegd. Men is nog steeds bezig om het oorlogsverleden van deze kerk in de doofpot te stoppen.

Zij waren echter niet de enige; de Amerikanen sleepten een aantal Nazi wetenschappers naar het zogenaamde “land of the free”, waar zij aan de wieg stonden van de Amerikaanse atoomwapens en het VS ruimteprogramma. Wat deze wetenschappers met hun kennis onder Hitler hadden gedaan kon de Amerikanen weinig schelen. Op zich niet zo verwonderlijk want de Amerikaanse elite had al voor de oorlog miljoenen in de Hitler partij geïnvesteerd en de Amerikaanse ponskaarten van IBM speelden een doorslaggevende rol in de Holocaust. Voor deze twee laatste zaken heeft nooit iemand voor een rechtbank gestaan. Sterker nog; de grootste investeerders in Hitler, de familie Bush, mocht later twee Amerikaanse presidenten leveren. We weten intussen dat “land of the free” betekend; vrij om uit te buiten, te vernietigen en te onderdrukken.

Maar ook in Europa werd er gebruik gemaakt van de Nazimisdadigers, en alleen de kopstukken kwamen voor het internationale gerechtshof. Vele voormalige SS en Gestapo functionarissen konden zo aan de slag bij de westerse geheime diensten en politieorganisaties. Men had vooral interesse in hun ervaringen met het vervolgen van communisten. Dat zou immers in de al snel naderende Koude Oorlog goed van pas komen. In West Duitsland konden voormalige Hitlerbeulen weer gewoon aan de slag op sleutelposities. Pas vele jaren later werden er een aantal ontmaskerd, meestal als ze al geen rol van betekenis meer hadden. De West Duitse autoriteiten beweerde altijd structureel jacht te maken op oorlogsmisdadigers, maar bijna niemand werd werkelijk aangeklaagd. Het proces is zo lang uitgesmeerd dat zelfs nu nog figuren van in de 90 voor rechtbanken moeten verschijnen, terwijl hun misdaden al in 1945 bekend waren. In deze gevallen maalde de gerechtelijke molens niet alleen langzaam, ze maalde helemaal niet of nauwelijks. Dit leidde tot grote woede en frustratie onder overlevenden van de vervolgingen en verzetsmensen.

Ook in Nederland werd maar een beperkt aantal oorlogsmisdadigers werkelijk bestraft. Een van de smerigste SD’ers, Willy Lages, kreeg zelfs gratie omdat de toenmalige koningin Juliana zich voor hem had ingezet. Als er een van de Nazimisdadigers de kogel verdiende, dan was het Lages wel. Maar hij mocht rustig naar Duitsland vertrekken omdat hij zich zogenaamd had bekeerd en een slechte gezondheid had. Die gezondheid ging meteen met sprongen vooruit toen hij eenmaal de grens was gepasseerd en in zijn oude heimat terug was. Over de zuiveringen van na de oorlog zullen we het maar helemaal niet hebben. Dat is en blijft een zwarte bladzijde in de geschiedenis.

Nu zal men denken dat dit allemaal in het verleden is en dat we vooruit moeten kijken. Maar als we dat doen wordt het beeld niet bepaald prettiger. In Duitsland, ooit de bakermat van het Hitler fascisme, trekken extreem rechtse bewegingen als Pegida weer duizenden aanhangers. Daarnaast neemt het aantal neonazi aanslagen op asielzoekersverblijven en kantoren van partijen als Die Linke, met de dag toe. Hetzelfde geldt voor mishandelingen en bekladdingen, dit laatste ook van oorlogsmonumenten en voormalige concentratiekampen. In sommige gebieden voeren bendes neonazi’s een waar schrikbewind uit, gebruikmakend van angst voor bedreigingen en mishandelingen. Daar is de nazi ideologie dus zeker niet verslagen.

Maar dat is nog lang niet alles. In de Oekraïne is het fascisme weer onderdeel van de staatsideologie, in de Baltische staten mogen SS veteranen als helden marcheren en in steeds meer landen winnen fascistische partijen aan steun. Kortom; het fascisme is weer openlijk terug in Europa na jaren van semiondergronds gewroet. Dat kan ons alleen maar laten concluderen dat weliswaar het staats fascisme van Hitler 70 jaar geleden verslagen werd, maar zeker niet de ideologie die ons allemaal iedere dag meer bedreigd. En waar we ons opnieuw tegen moeten wapen. Het weer oplevende fascisme vindt opnieuw zijn steun en zijn kapitaal in Amerika. Dat gaat zelfs zo ver dat Washington druk zet op sommige Europese landen om monumenten die herinneren aan de overwinning van het Rode Leger in 1945 te verwijderen.

Gelijktijdig weigeren westerse leiders deel te nemen aan de Overwinningsparade in Moskou op 9 mei. Zogenaamd als gevolg van de situatie in de Oekraïne, maar in werkelijkheid is het onderdeel van de Amerikaanse oorlogspolitiek tegen Rusland. Is het een schande dat de westerse leiders, die in feiten hun bestaan aan het Rode Leger te danken hebben, weigeren naar Moskou af te reizen? Ja, dat is een schande, want zonder de enorme offers van het Rode Leger en het Russische volk zouden de Nazi’s nooit verslagen zijn. Toch maken de mensen in Rusland zich niet echt druk om de westerse houding. Ze zien het heel eenvoudig: “wie wil komen is welkom, maar wie niet wil komen blijft maar weg. Het is ons feest en dat laten we door niemand verstoren.” 
 Gelijktijdig zijn ze klaar voor een Amerikaanse aanval, mocht die komen. Niemand heeft illusies op dat gebied.
 
Binnen heel kort zullen we allemaal moeten kiezen. Kiezen tussen het Amerikaanse imperialisme dat het fascisme als een vast onderdeel in zich draagt, en een andere pluriforme wereld waarin geen enkel land domineert en de volkeren hun eigen route kunnen kiezen. Dit laatste is het beleid van Rusland, dat niet accepteert dat de Amerikaanse overheid de wereldbevolking tot slaven van de VS belangen maakt. We kunnen hier als antifascisten alleen nog maar aan toevoegen dat voor ons de keuze niet moeilijk zal zijn.

donderdag 23 april 2015

COALITIE BIJNA OP SPRINGEN



Nog maar kort geleden hebben we geschreven dat de Rutte II coalitie voor de rest van zijn dagen te maken zou krijgen met crisissen, incidenten en hoog oplopende meningsverschillen. Het uitkomen van deze voorspelling heeft niet lang op zich laten wachten. We voegden daar nog iets anders aan toe; namelijk dat Rutte op deze coalitie is uitgekeken en dat hij bezig is met plannen voor het volgende kabinet. Een kabinet waar de PvdA geen deel meer van zal uitmaken. Alle tekenen lijken er nu op te wijzen dat ook deze voorspelling een schot in de roos was. Hoe wel het nog wel iets langer zal duren voordat dit uitkomt.

Een week lang maakten de coalitiepartners ruzie over het vluchtelingenbeleid na een juridisch oordeel uit Europa dat door beide kanten verschillend werd uitgelegd. De VVD ging er van uit dat het Europese besluit betekende dat er geen onderdak geboden hoefde te worden aan asielzoekers die van de rechtbank te horen hebben gekregen dat ze moeten vertrekken. De PvdA bracht hier tegen in dat het besluit juist betekend dat er wel opvang gegeven moet worden. Over deze zaken werd een week lang gevochten, soms tot diep in de nacht. Uiterlijk deed men of er niets aan de hand was, maar het is wel duidelijk dat de loopgraven tijdens de strijd behoorlijk diep gegraven werden. Er wordt in de wandelgangen gesproken over hoog oplopende ruzies tussen de bewindslieden.

De VVD beweerde koppig te willen vasthouden aan haar eigen standpunten om de PVV de wind uit de zeilen te nemen. De PvdA kon niet toegeven omdat haar achterban dit niet zou pikken. De partij heeft zich op dit gebied al hopeloos te schande gemaakt door het tot misdaad verklaren van de illegaliteit niet te blokkeren. Uiteindelijk was het de Christen Unie die dit wel deed en het plan ging van tafel. De PvdA kon zich niet nog een debacle op het gebied van asielbeleid veroorloven omdat dan de achterban zeker in opstand zou zijn gekomen. Men is al niet blij met Samsom en de vele verkiezingsnederlagen die hij de partij heeft bezorgd. Weer buigen voor de VVD zou een brug te ver zijn geweest. Niet alleen zou dat een opstand in de eigen gelederen uitlokken, maar ook de laatste PvdA stemmers zouden de sociaal democraten de rug toekeren.

Intussen is er toch een soort tussenoplossing gevonden waarbij er opvang komt in de grote steden. Eigenlijk het beleid dat nu al enige tijd in vooral Amsterdam wordt gevoerd. Het voorbeeld lag er dus al en ook burgemeesters van andere steden hadden al aangegeven dat ze toch opvang wilden blijven verstrekken. Waarom dan toch deze loopgravenoorlog in Den Haag? Het wordt steeds duidelijker dat dit hele Haagse conflict niet veel meer was dan een grote show. De constante beweringen dat men er uit wilde komen gingen met de dag holler klinken. Zelfs de politiek labiele NOS kwam er op een bepaald moment achter dat Rutte hard aan het zoeken is naar een manier om de stekker uit zijn eigen kabinet te trekken. Het lachende wonderkind heeft duidelijk geen zin om nog 2 jaar van de ene brand naar andere te rennen met een steeds kleiner wordend slangetje. Hij zoekt een weg, of een vlucht naar voren.

Precies dat jaagt de PvdA de stuipen op het lijf. Rutte was meer bezig om een manier te vinden om de val van het kabinet goed te kunnen verkopen dan dat hij naar een oplossing van het conflict zocht. Hij moet immers voorkomen dat hij wordt bekeken als iemand die wegloopt voor zijn eigen verantwoordelijkheid, precies datgene waarvan hij anderen zo vaak heeft beschuldigd. Waarschijnlijk heeft hij deze manier nog niet kunnen vinden en liet hij een compromis toe. Maar waar een wil is, is een weg, dus we kunnen er van uit gaan dat de oplossing die nu is gevonden alleen maar uitstel van executie is. Ook is het maar de vraag wie deze strijd nu heeft gewonnen. Er komt opvang, dus dat is een pluspunt voor de PvdA. Maar het zal maar in 5 steden gebeuren in plaats van de 25 waar nu opvang wordt gegeven, en het is tijdelijk. Dat is dus een beetje winst voor de VVD. Het is maar een beetje want de VVD moet toch opvang toestaan terwijl men er helemaal van af wilde. Echter, dit alles is voor Rutte maar van nevenbelang. Zijn toekomstplan is meer dan duidelijk.

Afgelopen maandag ging hij te voet naar het overleg en liep een half uur door Den Haag. Hij maakte praatjes, ging op de foto en dronk koffie. Het zal een geroutineerde kijker niet zijn ontgaan dat dit het begin was van de verkiezingscampagne van de VVD. Het zijn nog prille aanzetten, en het echte werk zal nog even moeten wachten. Maar het bewijst wel welke kant Rutte graag op wil; als het verdedigbaar is, zo snel mogelijk nieuwe verkiezingen en een nieuwe coalitie.

Over dit alles zwijgt de PvdA en is het bibberen van de sociaal democraten zelfs van kilometers afstand te horen. Men heeft ook nog al wat te verliezen. Als Rutte bij de volgende gelegenheid besluit om er een einde aan te maken en dus het initiatief neemt, zal de PvdA er als een zielig zootje bij staan, en terecht. Opnieuw zal men zien dat de PvdA tot het uiterste vasthoudt aan de zo fel begeerde stoelen en daar bijna alles voor over heeft. De stemmers zullen dan niet alleen weglopen, ze zullen wegrennen als of de snelste marathonlopers ze op de hielen zitten. In feite zal dit het einde van de PvdA betekenen en zal de SP de leidende mantel van de sociaal democratie overnemen. Je zou het als het Griekse scenario kunnen beschrijven want ook daar was het stuivertje wisselen op sociaal democratisch gebied.

We komen zo vanzelf bij de vraag wat de PvdA nog kan doen om de ondergang van haar wereld te voorkomen. In feite zit er nog maar een ding op; de leiding van de PvdA moet een “Wouter Bos” doen. Ze moeten zelf uit het kabinet stappen nog voordat de VVD het initiatief kan nemen. Bos deed een aantal jaren geleden hetzelfde toen hij Afghanistan aangreep om een kabinetscrisis te veroorzaken. Dit heeft de PvdA toen gered van een heftige nederlaag. Waarschijnlijk zal de medicatie dit keer minder werken omdat de PvdA zich tijdens deze gehele coalitie steeds als de mindere van de VVD heeft opgesteld. In feite heeft Rutte II alleen maar VVD beleid uitgevoerd. Maar er zal voor de PvdA weinig anders op zitten dan de gok maar te wagen en het kabinet uit te vluchten. De partijleiding kan dan tenminste zeggen dat ze over een principekwestie is opgestapt, welke dat dan ook is. Misschien dat hier nog een beetje krediet te halen is.

Maar alleen opstappen, zal niet genoeg zijn. Meteen na het opstappen, zal er een volledig nieuwe leiding moeten komen. Iedereen die in verband gebracht wordt met Rutte II zal geen toekomst meer hebben. Dat betekent dat Samsom, Asscher, van Rijn, Koenders en Klijnsma uit het zicht zullen moeten. Zij stralen aan alle kanten het VVD beleid van Rutte II uit en dat zal de kiezer zeker niet vergeten. Men moet dus op zoek naar een nieuwe Job Cohen, die misschien te eerlijk was om oppositieleider te zijn, maar wel werd gerespecteerd. Of er zulke figuren ook vandaag nog rondlopen in de PvdA valt te betwijfelen. Het gaat dus hoe dan ook een stevige strijd worden.
Zo als gezegd; de beslissing is nog even uitgesteld omdat Rutte en zijn VVD kornuiten het blijkbaar nog niet aan durfde om nu al te springen. In ieder geval hebben we opnieuw een mooie repetitie gezien voor wat er binnenkort gaat komen. Want nu deze crisis niet het eindpunt is geworden zal het zeker de volgende zijn. Doormodderen heeft geen zin, daar zullen er de komende tijd steeds meer achter komen.

donderdag 16 april 2015

MH17; DE MIST WORDT STEEDS DICHTER



Het is al weer een tijd geleden dat we een blik wierpen op het onderzoek naar de crash met de MH17 in de buurt van Donetsk vorig jaar juli. Over het algemeen is het zo, dat als de tijd voorbij gaat er steeds meer over een bepaald incident naar buiten komt. Meestal treed er dan een bepaalde verheldering op. Helaas is dat bij de MH17 niet het geval. In tegendeel; de mist die om het ongeluk heen hangt breidt zich steeds verder uit. Tijd dus om de feiten die we wel weten op een rijtje te zetten.

Om te beginnen is het goed om te kijken naar het enorme contrast met andere onderzoeken naar vliegtuigongelukken. In het bijzonder naar het neerstorten, een paar weken geleden, van het Duitse Germanwings vliegtuig in de Franse Alpen. Binnen enkele dagen was het volledige transcript van wat er in de cockpit van dit vliegtuig was gebeurd woordelijk in de media te lezen. Niet alleen dat, ook het medische dossier van de copiloot, die de crash waarschijnlijk heeft veroorzaakt, lag gewoon op straat. Ieder detail van zijn persoonlijke leven werd naar boven gehaald en op de Duitse TV uitgekauwd. Overal werd gelekt, gespeculeerd en met vertrouwelijke informatie gesmeten.

Wat een verschil met de MH17. Over een paar maanden is het een jaar geleden dat de Boeing verloren ging en nog steeds weten we niet wat er op de voicerecorder stond. Ook is het radioverkeer tussen het vliegtuig en de Oekraïense toren nog steeds geheim. Daar komt nog bij dat Washington weigert om satelliet foto’s van het moment van de ramp aan het onderzoek over te dragen. Kortom, in plaats van dat we steeds meer te weten komen, wordt de doofpot alleen maar groter. Dit tot grote woede en frustratie van de nabestaanden die nu eindelijk wel eens een keer willen weten wat er precies is gebeurd.

Het enige waar beweging in zit is het propagandafront. Recentelijk publiceerde het Nederlandse openbaar ministerie een filmpje over de ramp in een zogenaamde poging om meer informatie te weten te komen. Maar het filmpje bestond uit beeld en geluidsmomenten die door de Oekraïense geheime dienst zijn aangeleverd. Nog af gezien van het feit dat deze dienst uit fascisten bestaat en onder Amerikaans commando functioneert, moeten we niet vergeten dat de Oekraïne partij is in deze ramp en dus mogelijk zelf betrokken bij het neerschieten. Alle informatie uit Kiev is dus gekleurd en niet bruikbaar. Toch presenteert het openbaar ministerie de fragmenten als de geaccepteerde waarheid. Dit geeft al aan hoe het onderzoek er voor staat. Nu wordt gezegd dat er op het vertonen van het filmpje een aantal bruikbare tips zijn binnen gekomen. De kans is groot dat deze tips uit dezelfde bron komen als het filmpje en dus waardeloos zijn.

Nog steeds is er sprake van twee theorieën als het gaat om de crash van de MH17. De eerste theorie, die al kort na het neerstorten door de Amerikanen de wereld in is gezet, is dat het vliegtuig met een BUK raket is neergehaald die door de milities in Novorossia werd afgevuurd. Tot nu toe is er geen enkel waterdicht bewijs gepresenteerd die deze theorie onderbouwd. Toch blijft ook het onderzoeksteam hier op bijna religieuze wijze aan vasthouden. Zelfs de mogelijkheid dat de BUK door het Oekraïense leger kan zijn afgevuurd wordt niet eens in overweging genomen. Onlogisch is dat niet want het onderzoek wordt door de Oekraïne gedomineerd en Kiev heeft een vetorecht op het publiceren van informatie. Een prachtige gelegenheid dus om het eigen straatje schoon te vegen en de schuld bij de milities en als het even kan Rusland neer te leggen. De Nederlandse onderzoekers gaan hier gewoon in mee en luisteren naar de bevelen uit Kiev en Washington.

De tweede theorie is dat een Oekraïense SU-25 het vliegtuig neerschoot. Het kan hierbij zijn gegaan om een vergissing, maar het is meer aannemelijk dat het een poging tot een valse vlag operatie was die fout liep. Voor deze theorie zijn wel bewijzen. De wrakstukken laten gaten zien die het neerschieten door een ander vliegtuig aannemelijk maken. Sterker nog; zowel luchtvaartpersoneel als ook ooggetuigen hebben gezegd dat er een gevechtsvliegtuig bij de MH17 in de buurt aanwezig was. Misschien waren er zelfs twee toestellen. In het westen wordt deze theorie wel opengehouden, maar serieus wordt er niet naar gekeken. Zo hebben de onderzoekers nog steeds geen bewijzen uit Rusland opgevraagd, ondanks het feit dat Rusland dit materiaal verschillende malen heeft aangeboden. Ook een getuige die de bedoelde SU-25 heeft zien landen na het neerschieten is nooit gehoord. Voor het westen staat vast dat de Oekraïne het niet gedaan mag hebben. Het onderzoek is dan ook bedoeld om dit aan te tonen, niet om de waarheid naar boven te halen.

Hoe betrouwbaar de Oekraïne op dit gebied is bewijst een recent incident. In maart mochten nabestaanden en journalisten de wrakstukken, die op Gilze Rijen liggen, komen bekijken. Maar dit was maar een deel van de wrakstukken. De cockpit, die men heeft geprobeerd te herbouwen, bijvoorbeeld was niet te zien en bevindt zich op een ander deel van de basis. Toch kwamen er daags na de bezichtiging foto’s van deze cockpit op Oekraïense sites te staan. Journalisten mochten niet in de buurt komen, maar Oekraïense agenten hebben blijkbaar wel de kans gezien om beelden te maken. Normaal gesproken zou dat als een vertrouwensbreuk in het onderzoek worden gezien, maar de Nederlandse onderzoekers hebben niet eens geprotesteerd over de gang van zaken. Duidelijker kan het eigenlijk niet.

Op dit moment zijn er weer onderzoekers op de rampplek aan het werk en ook een groep Maleisische deskundigen mag nu gaan kijken. Zij zijn steeds door de andere onderzoekers weggehouden. Maleisië laat zich immers niet ringeloren door Kiev en de Amerikanen. Een onafhankelijke mening kan men niet gebruiken. Het zal interessant zijn wat voor conclusies deze groep gaat trekken. Een pikant detail is dat de onderzoekers uit Maleisië hun onderzoek zullen uitvoeren samen met deskundigen van de Republiek Donetsk. Dat zal wel weer een paar driftbuien in Kiev en Washington tot gevolg hebben.

Dan was er ook nog de RTL journalist die plotseling na maanden beweerde dat hij een onderdeel van een BUK tussen de wrakstukken had aangetroffen. Hij zou het stuk munitie mee naar Nederland hebben gesmokkeld, waar het was onderzocht. Natuurlijk is nooit vast te stellen waar hij het ding vandaan had en als bewijsstuk heeft het dan ook geen waarde. Maar het leverde wel weer een paar mooie krantenkoppen op, en dat was waarschijnlijk ook het doel van de hele operatie. Zelfs de Nederlandse onderzoekers reageerde sceptisch op de zogenaamde “vondst’. Dat alleen al wil het nodige zeggen.

We kunnen zonder meer tot de conclusie komen dat het onderzoek al bij voorbaat als waardeloos te boek zal staan. Van enige onafhankelijkheid is geen sprake en de vele geheimhoudingsclausules zijn alleen maar bedoeld om de Oekraïne uit de wind te houden. Het rapport, dat waarschijnlijk later dit jaar zal verschijnen, zal het papier niet waard zijn waarop het gedrukt zal staan. Eigenlijk kunnen we nu al vaststellen wat er waarschijnlijk in het rapport zal staan. Ten eerste zal de conclusie zijn dat het vliegtuig waarschijnlijk door een BUK is afgeschoten, maar dat de bewijzen niet duidelijk genoeg zijn om absolute zekerheid te hebben. De naderdruk zal echter op het woord waarschijnlijk liggen waardoor de vinger toch in de richting van de milities zal wijzen ondanks het gebrek aan bewijzen. Omdat die bewijzen er niet zijn zal er ook niemand aangeklaagd kunnen worden. Als reden zal worden gegeven dat het onderzoek werd bemoeilijkt door de gevechten en dat er daardoor veel tijd en mogelijke bewijzen verloren zijn gegaan. Misschien dat men Rusland indirect verantwoordelijk zal maken omdat het westen Moskou verantwoordelijk houdt voor de situatie in Novorossia. Dit soort geluiden zijn hier en daar al te horen geweest.

De mogelijke Oekraïense betrokkenheid zal worden doodgezwegen, en het zogenaamde openhouden van alle opties zal een dooddoener blijken te zijn. In feite zal het rapport blijven steken in vage beschuldigingen aan het adres van de milities, en daar zal het bij blijven. Daarna zal de zaak door het westen worden begraven, en ontsnapt Kiev. De enige groep die het hier niet mee eens zal zijn zullen de nabestaanden zijn. Maar daar zal men zich weinig van aantrekken. Zij zullen dan zien met wat voor een schijnvertoning zij steeds te maken hebben gehad, met de Nederlandse overheid in de hoofdrol. Ze zullen boos en gefrustreerd achterblijven en om gerechtigheid blijven schreeuwen. Maar dat is een spel waar de overheid wel raad mee weet. Ontmoedigingsbeleid door eindeloos rekken. De nabestaanden kunnen dit spel winnen, maar dan hebben ze een lange adem nodig. Juristen waarschuwen nu al dat een aanklacht bijna onmogelijk lijkt en dat de Nederlandse regering valse hoop wekt.

Is er nog een andere mogelijkheid? Natuurlijk. De Nederlandse journalist Joost Niemoller, die veel contact met de nabestaanden heeft en een boek over de ramp schreef, heeft al meerdere malen opgeroepen tot het overdragen van het onderzoek aan een internationale organisatie zoals de VN. Hij is er van overtuigd dat het huidige onderzoek alleen politieke belangen dient en dus nooit met de waarheid zal komen. Nu is het de vraag of de VN als onafhankelijk kan worden gezien, maar inderdaad zou een internationale organisatie betrouwbaarder zijn dan de Kiev meelopers die nu het onderzoek in handen hebben. Gaat dit nog ooit gebeuren? De kans is heel klein en eigenlijk zit het er helemaal niet in. De politieke belangen om Kiev schoon te praten zijn zo groot dat men het risico van een onafhankelijk onderzoek nooit zal nemen. Zelfs als de Europeanen deze kant op zouden gaan zal Washington dit nooit toestaan. We weten uit de geschiedenis immers maar al te goed hoe Washington met de waarheid omspringt. Kortom; de mist zal alleen maar dikker worden.

donderdag 9 april 2015

SPANNING IN NOVOROSSIA BLIJFT



Sinds 15 februari is er in Novorossia een bestand van kracht. Een bestand dat deze keer niet alleen werd onderschreven door Rusland, Novorossia en Kiev, maar ook door Duitsland en Frankrijk. Een bestand ook dat nog geen enkele dag voor een echt staakt-het-vuren heeft gezorgd, hoewel er vooral in de laatste weken veel minder is geschoten. Toch is het nu tijd om te kijken hoe de zaken er voor staan, want het voorjaar is aangebroken en veel analisten gaan er nog steeds vanuit dat de volledige oorlog in de komende weken weer gaat beginnen. Niet omdat Kiev denkt nu meer kans te hebben om wat te winnen, maar omdat de Amerikaanse meesters van het fascistische regime in Kiev er op staan dat de vijandelijkheden worden voortgezet. Nu dus een overzicht van de situatie aan het front en de politieke ontwikkelingen die op de achtergrond spelen.

Wat aan het front opvalt, is dat er in tegenstelling tot het vorige staakt-het-vuren minder overtredingen van het bestand zijn. Ook is er sprake van het terugtrekken van de zware wapens, wat een onderdeel is van de overeenkomst van Minsk. Hierbij moeten we wel vermelden dat, terwijl de milities alle zware wapens hebben teruggetrokken tot achter een bepaalde lijn, Kiev hier een stuk minder gehoor aan heeft gegeven. Zeker, een aantal zware wapens zijn ook door Kiev teruggetrokken, maar in een aantal sectoren is dit niet gebeurd, en op een paar plaatsen zijn zelfs extra wapens aangevoerd. Wel is er deze keer meer OCSE controle dan vorige keer en er komen ook meer rapporten uit over de terugtrekking van wapens en de regelmatige schendingen. Helaas moeten we wel vaststellen dat de OSCE nog steeds weigert om Kiev de schuld van de beschietingen te geven, terwijl de bewijzen vuistdik aanwezig zijn.

De beschietingen die voor komen zijn op een paar plekken waar de oorlog nooit echt is gestopt. Zo wordt er nog steeds geschoten in de buurt van het vliegveld van Donetsk en in de buurt van een belangrijke route in Lugansk. Verder zijn er regelmatig gevechten in de buurt van Mariupol. Hier heeft een fascistenbataljon een aantal provocaties uitgevoerd die door de milities zijn afgeslagen. Maar het blijft wel steeds onrustig. Ook in dit gebied is de OSCE actief en een aantal keren zijn ook deze waarnemers onder vuur van de fascisten komen te liggen. Zo blijft het een aaneenschakeling van incidenten, maar de hevige beschietingen op de steden van Novorossia die we zagen tijdens het eerdere bestand blijven nu grotendeels uit. Op zich betekend dit nog niet dat er geen nieuw offensief van het Kiev leger zal komen. Er zijn veel troepen en voorraden aangevoerd die er op wijzen dat er wel degelijk nieuwe vijandelijkheden zullen uitbreken.

Het feit dat het deze keer wat rustiger is dan tijdens het vorige bestand komt vooral door dat de Minsk overeenkomst deze keer ook door Duitsland en Frankrijk is ondertekend. Dit was een prima zet van Moskou, want iedere keer dat nu Kiev zich niet aan de regels houdt gaat er een memo naar Berlijn en Parijs waarin de vrije republieken en Rusland de Europeanen oproepen om er voor te zorgen dat Kiev de voorwaarden van Minsk II allemaal nakomt. Dat heeft toch wel een bepaald effect omdat vooral Duitsland niet wil dat het diplomatieke initiatief als een mislukking wordt gezien. Dit in tegenstelling tot de Amerikanen die er echt alles aan doen om de strijd weer op gang te krijgen. Er wordt materieel aan Kiev geleverd en er wordt ook steeds overwogen om wapens te sturen. Dit gebeurt al door de Amerikaanse satellietlanden zoals Polen en Letland. Merkel is niet blij met deze gang van zaken en de Duitsers hebben de Amerikanen opgeroepen om op te houden met de onzinnige beweringen over Russische invasies en grote troepenmachten die steeds de grens over zouden trekken. Op dit gebied zijn er duidelijk spanningen tussen Washington en Berlijn. Het komt weinig in de publiciteit, maar het is duidelijk dat Duitsland in ieder geval wil proberen om de Amerikanen van een grote oorlog in Europa af te houden.

De andere Europese landen houden zich vooral afzijdig en geven weinig commentaar. Ook is het conflict voor grote delen uit de Westerse pers verdwenen. Er kan echter geen twijfel aan bestaan dat als Amerika vasthoudt aan het uitlokken van een oorlog Europa achter Washington zal gaan staan. Ook al zal dit tegen de eigen belangen in zijn. De vraag op dit moment is welk excuus Kiev kan bedenken om de strijd weer volpop te laten losbarsten. Er zijn al verschillende pogingen geweest om valse vlag operaties van de grond te krijgen waar de milities de schuld van zouden krijgen. Maar tot nu toe hebben de milities dit soort zaken steeds in de kiem kunnen smoren, soms door snel ingrijpen of door het zoeken van de publiciteit. Maar het is maar de vraag hoe lang dit goed kan gaan. Eigenlijk is het gewoon afwachten tot de vlam ergens in de pan slaat. De geschiedenis leert ons dat als de Amerikanen eenmaal oorlog willen, ze die ook krijgen. Het enige voordeel hier aan is dat ze dit soort oorlogen meestal niet winnen. Maar het kost wel veel levens, en dat is al erg genoeg.

In het deel van de Oekraïne dat nog onder het bestuur van Kiev staat is het ook geregeld onrustig, zowel in de bovenlaag als onder het volk. Een paar weken geleden brak er een conflict uit tussen Poroschenko en een andere oligarch Kolomoisky, deze laatste is de directe sponsor van de fascistische eenheden die aan het front constant oorlogsmisdaden begaan. Kolomoisky probeerde zijn wil met gewapende krachten door te drukken, maar de Amerikanen kwamen tussen beiden en zij kozen de kant van Poroschenko. Kolomoisky moest zijn gouverneurspost opgeven en zich uit de politiek terugtrekken. Ook moest hij zijn gewapende groepen ontbinden. In ruil hiervoor mocht hij zijn fortuin en zijn bedrijven houden. Deze hele episode geeft al aan hoeveel controle de Amerikanen over Kiev hebben. De fascistengroepen van de Rechtse Sector worden nu onderdeel van het reguliere leger en hun commandant is adviseur op het ministerie van oorlog geworden.

Ook dit geeft aan hoe fascistisch de Oekraïense staat intussen geworden is. Er komen steeds meer fascistische wetten, die door het Westen worden genegeerd. Zo is het nu illegaal om te zeggen dat er geen sprake is van Russische agressie. Iemand die dit wel volhoud kan voor jaren achter de tralies verdwijnen. Er is geen vrije pers meer, meer en meer politieke organisaties worden verboden of ontbonden en op de straat heerst willekeur. Zo als onder alle fascistische regimes verdwijnen er mensen die nooit meer worden teruggezien. Er wordt op grote schaal geïntimideerd en gemarteld, gebruikmakend van instrumenten die door het Westen worden geleverd.
Toch laten een aantal mensen een tegengeluid horen. Steeds vaker zijn er demonstraties tegen het regime. Op 1 april namen er zelfs 3000 mensen aan deel. Er wordt geprotesteerd tegen de effecten van de oorlog, tegen de honger en armoede en tegen het niet uitbetalen van salarissen. De economie ligt aan gruzels en de fascisten in Kiev kunnen zich alleen handhaven door gebruik te maken van geld dat ze ontvangen uit de zakken van vooral Europese belastingbetalers. Geld dat meestal meteen naar het leger gaat en niet naar de bevolking. Er wordt gezegd dat het regime zich alleen maar voor deze protesten kan redden door de oorlog weer te laten oplaaien. Maar dat kan zich ook heel makkelijk tegen hen keren en is een risicovolle strategie.

In de gebieden van Novorossia die nog in handen zijn van Kiev neemt het verzet met de dag toe. In veel steden zijn nu partizanen actief die de misdaden van het Kiev leger niet meer pikken. Steeds vaker komen er bomaanslagen voor, ondermeer in Kharkov en Odessa. Doelwit zijn meestal bureaus en opslagplaatsen van groepen die het leger steunen of treinen die voorraden voor het leger vervoeren. De partizanen zijn nu beter bewapend en hun aantal is toegenomen. Ze zijn nog lang niet in staat om hun steden eigenhandig te bevrijden, maar ze geven Kiev wel steeds meer problemen. In die genoemde steden zijn een soort Gestapo operaties gaande tegen de partizanen, maar het verzet laat zich hierdoor niet tegenhouden.

In Novorossia zelf gaat de opbouw van de republieken gewoon door. Er worden pensioenen en uitkeringen uitbetaald, het leven wordt steeds meer georganiseerd en de wederopbouw is ter hand genomen. Op de velden worden de mijnen verwijderd en wordt er weer gezaaid. Niet dat men gelooft dat de oorlog echt voorbij is, maar de wil tot opbouw en het ontwikkelen van een eigen leven is sterk en neemt toe. Wat de toekomst uiteindelijk zal brengen weet niemand, maar iedereen is er van overtuigd dat Moskou zal ingrijpen als het echt nodig is. De komende weken zullen van cruciaal belang zijn. Niet alleen voor Novorossia, maar voor heel Europa. De centrale vraag is of een echte grote oorlog kan worden afgewend. En precies daar kan nog niemand een zinnig woord over zeggen. Waakzaamheid blijft dus geboden, voor ons allemaal.