donderdag 25 december 2014

DE VALSE SLANG



Afgelopen week konden we weer eens getuigen zijn van een stukje politiek theater, een specialiteit van de Haagse elite, dat gelijktijdig opnieuw liet zien waarom zoveel mensen de politiek de rug toekeren. Het begon er allemaal mee dat 3 PvdA senatoren in de Eerste Kamer weigerde om voor de zorgwet van minister Schippers te stemmen. Zij weigerden omdat ze het niet eens zijn met het inperken van de vrije artsenkeuze waar Schippers (VVD) voor heeft gekozen om een miljard te bezuinigen. De wet werd dus afgewezen en leek in de prullenmand te verdwijnen. Op zich niets bijzonders, zou je zeggen, niet elke wet haalt het en volksvertegenwoordigers zijn er immers voor om slechte wetten af te wijzen. Ten minste in theorie.

Maar deze keer liep het heel anders. Schippers brulde dat ze zonder deze wet niet kon leven en begon met haar portefeuille te zwaaien. Zoals was te verwachten stond de VVD volledig achter haar. De PvdA had het vertrouwen geschonden, aldus de VVD, en het was nu aan de sociaal democraten om met een oplossing te komen. Gebeurde dit niet dan zou het kabinet vallen. Dit laatste werd niet zo gezegd, maar het dreigement lag zonder meer op tafel. Het was het begin van dagenlange geheime besprekingen op verschillende plekken in Den Haag, jachtige statements naar journalisten dat er niets te melden viel, en nog veel erger, de intimidatie van de 3 senatoren die hadden geweigerd om de wet te steunen. Een van de drie werd zelfs thuis bezocht door zijn zogenaamde collega Asscher, die hem duidelijk maakte dat het nu echt afgelopen moest zijn met deze onzinnige tegenstand. Dreigender kon het eigenlijk niet.

Nederland was getuige van de smerigste politieke verwikkelingen die maar denkbaar zijn en die goed de mentaliteit van het huidige zootje aangeven. Maar het zou allemaal nog erger worden. Donderdagavond sloten de PvdA en de VVD een nieuwe deal wat er op neer komt dat de oude wet opnieuw wordt ingediend met wat kleine veranderingen. De VVD eiste dat de 3 PvdA senatoren van te voren zouden zeggen dat ze de wet nu zouden steunen. Maar de 3 bleven recht op staan en weigerden. Ze wilden eerst de wet wel eens zien. Een juiste beslissing waarbij ook de intimidatie niet hielp. Ook de 3 slaafse oppositiepartijen, met D’66 voorop, weigerde het akkoord zo maar te steunen. Het is dus helemaal niet zeker dat de wet er door komt.

Maar daar heeft men iets op gevonden. Zowel de VVD als de PvdA verklaarde dat het plan toch doorgedrukt zal worden via een maatregel van bestuur, als de Eerste Kamer weer dwarsligt. Dit is misschien nog wel de meest zorgwekkende ontwikkeling van de hele zaak. Dit betekend immers dat een wet wordt doorgedrukt buiten het parlement om. Dit komt neer op regeren via decreet, een systeem waar fascistische dictators zich meestal van bedienen. Met deze maatregel dreigt nu dus het kabinet Rutte II, en hoewel er meteen protesten waren is het maar de vraag of de meeste mensen wel begrijpen wat dit betekend. De elite wil zich bedienen van een wapen wat de parlementaire democratie buitenspel zet. Erger kan het in feite niet.

Dat de PvdA hier aan meewerkt, is niet zo bijzonder. De partij zit in een diep dal en kan zich nu geen verkiezingen veroorloven. Dat zou de doodsteek kunnen zijn. Men hoopt in de komende twee jaar de kiezers terug te winnen, daar zijn cadeautjes voor nodig en die zijn er nu niet. Samsom begrijpt nog steeds niet dat er in het geheel geen cadeautjes zullen komen, omdat de VVD dat niet toestaat. Hij heeft ook niet door dat de kiezers niet gewoon zijn weggelopen, maar spugen op de partij die alles heeft verkwanseld en iedere belofte gebroken. Dus moddert hij door en volgt de VVD tot diep in het reactionaire moeras. Een moeras waar hij en zijn partij van politieke renegaten nooit meer uitkomen.

Dat de VVD bij decreet wil regeren betekend dat men eindelijk het ware gezicht laat zien. Onder de dunne camouflage van een democratische partij die van vrijheid houdt gaat een reactionaire organisatie schuil die volledig in dienst staat van het groot kapitaal. Precies daar komen we ook de ware reden tegen waarom de VVD de zorgwet met alle geweld wil doordrukken. Het gaat niet om de rechten van patiënten of het veilig stellen van de zorg voor de komende generaties. Naar dit soort dingen kijkt de VVD als andere mensen naar toiletpapier. Het gaat om de afspraken die met de zorgverzekeraars zijn gemaakt. Deze schatrijke uitbuiters zijn immers de ware vrienden van de VVD, je zou kunnen zeggen dat ze partners in crime zijn. Bij deze hele crisis ging het om deze afspraken, die al waren gemaakt lang voordat het politieke proces was afgesloten. Dit is de realiteit van de parlementaire democratie. De echte macht vinden we buiten het parlement, waar de elite de dienst uitmaakt. De parlementariërs volgen gewoon. Doen ze dat even niet, zoals de 3 PvdA senatoren, breekt de hel los. Dan worden alle middelen uit de kast gehaald om de plannen toch door te drukken.

De hele zaak heeft er ook toe geleid dat Rutte zijn ware gezicht heeft laten zien. Iedereen die het debat in de nachtelijke uren heeft gevolgd heeft Rutte als een valse slang achter de microfoon zien staan. Zijn giftanden in de aanslag om de belagers van hem af te houden. Hij weigerde uitleg te geven over wat er in de afgelopen week was gebeurd. De arrogantie straalde er van af. “Er was een probleem, dat hebben we opgelost”, was alles wat hij wilde zeggen. Je kreeg het gevoel dat daar een maffiabaas stond die in een paar woorden uitlegde hoe hij een tegenstander had laten liquideren. De kijkers zullen hun eigen conclusies hebben getrokken, en nog veel meer mensen zullen zich van de politiek afwenden. Ook omdat links geen enkel geloofwaardig alternatief kan aan bieden. De SP doet niet eens een poging meer.

Als conclusie kunnen we stellen dat je slangen over het algemeen onschadelijk maakt door ze net achter de kop te pakken en vervolgens de giftanden te trekken. Dan is het gevaar geweken en kan de tandeloze slang zich terugtrekken in zijn hol. Na het optreden van Rutte en consorten in de afgelopen week is het moment gekomen dat Nederland met haast een slangenbezweerder zoekt. De tijd dringt!

donderdag 18 december 2014

STAKINGSGOLF



Als we naar de landen om ons heen kijken zien we dat op veel plaatsen de strijd tegen de crisispolitiek van de verschillende Europese regeringen is ontbrand. Ook wordt er gevochten voor de rechten van de arbeiders en de vakbonden. Kortom, de Europese arbeiders zijn het zat om als melkkoe van hun regering te functioneren, en in het proces ook nog eens een groot deel van hun rechten in te leveren. In een aantal landen heeft deze strijd geleid tot stakingen. Op andere plekken wordt gedemonstreerd of worden de machthebbers op andere manieren onder druk gezet. We kunnen zeker nog niet spreken van een opstand, maar de Europese arbeiders zien een aantal rode lijnen naderen en dan kan onrust niet uitblijven.

In Duitsland, bijvoorbeeld, zijn er verschillende stakingen van de treinmachinisten geweest. Het gaat hierbij om onderhandelingsrechten en oppositie tegen verslechteringen. Deze stakingen duren soms dagenlang en dat heeft er in Duitsland toe geleid dat er een inperking van het stakingsrecht wordt overwogen. Vooral de Duitse media schreeuwde moord en brand tijdens de stakingsdagen en op radio en TV werd openlijk campagne gevoerd tegen de stakers. Overigens zijn de machinisten niet de enige die in Duitsland op de barricaden staan. Ook de piloten van de Lufthansa  hebben al een aantal stakingen achter de rug. Hierbij gaat het vooral over het verhogen van de pensioenleeftijd. Ook in andere sectoren rommelt het, en meer acties zijn te verwachten.

In Italië zijn deze week grote stakingen geweest tegen de plannen van de regering om het voor werkgevers makkelijker te maken om mensen te ontslaan. Tijdens de stakingen waren er grote demonstraties en in een aantal gevallen liep dit uit op vechtpartijen met de politie. De politie gaat er immers steeds vaker toe over om demonstraties en protesten aan te vallen en hierbij wordt er gevaarlijk veel traangas gebruikt. Dit is een beeld dat we overigens in heel Europa tegen komen, niet alleen in Italië. De machthebbers willen op deze manier alle oppositie van de straat slaan. Gelukkig lukt dit nog steeds niet. De strijd in Italië zal voorlopig zeker nog voortduren, want de regering is niet van plan de zogenaamde Jobs Act in te trekken.

Ook in België zien we grote stakingsbewegingen tegen de afbraakplannen van de meest rechtse regering die België ooit heeft gehad. Een aantal sectoren is al in actie geweest en er zijn plannen om over te gaan tot een algemene staking voor onbepaalde tijd als de regering niet wil luisteren en vasthoudt aan haar crisisbeleid. Het is nu al duidelijk dat de zaak dan behoorlijk grimmig kan worden. Over de laatste maanden hebben we ook protesten gezien in Frankrijk, Griekenland en Spanje. Overal beginnen de werkers de strijd aan te binden omdat de grenzen van het toelaatbare meer dan bereikt zijn.

Alleen in Nederland blijft het stil. Stil is eigenlijk niet het juiste woord. We moeten eigenlijk spreken van de doodse stilte van een afgelegen en vergeten begraafplaats, waar de voetstappen van de laatste bezoekers al jaren geleden zijn verwaaid. Ook hier zien we overal verslechteringen en totale achteruitgang. Maar van weerstand of verzet is totaal geen sprake. De slaafse vakbondsleiding is veel meer bezig met een fusie die niemand wil, maar die toch ten koste van alles moet worden doorgedrukt. De bondsbestuurders hebben het goed afgekeken van hun kapitalistische vriendjes; als je na een stemming niet je zin krijgt, blijf je gewoon stemmingen organiseren tot je wel het juiste resultaat hebt. Dat is wat er nu gaande is, en de kans is groot dat de leiding nu wel haar zin krijgt en dat ook de laatste kritische vakbondsgeluiden voorgoed zullen worden onderdrukt. Daar gaat immers deze hele hervorming om. Het laatste restje strijdbare vakbond moet verdwijnen zodat men lekker door kan gaan met polderen in de warme directiekamers.

Dat er hier niets is om voor te vechten wordt immers iedere dag tot een fabel gemaakt. Steeds opnieuw zien we grote groepen werkers op straat terechtkomen. Kijk naar KPN, Imtech en de banken. Van de traditionele industrieën is nu al niets meer over. Ook in de winkelstraten vallen steeds meer gaten. Halfords en Mexx verdwijnen gewoon, en met hen een groot aantal banen. Iedere keer als er een grote groep arbeiders op straat wordt gegooid komen de bondsbestuurders met dezelfde smoes: “We zijn ontzet, en hebben het niet zien aankomen.” De leugens klimmen zonder moeite tegen je op. Natuurlijk hebben ze het wel zien aankomen, maar kan het ze geen moer schelen. Als hun eigen mooie baantje maar veilig is. Een baantje waar wij de leden overigens voor betalen, en dik ook. We kunnen gerust stellen dat in deze hele crisis, die nog lang niet afgelopen is, de Nederlandse vakbond het meest waardeloze instituut is dat we in (in) actie hebben gezien.

Dan hebben we het nog niet eens gehad over de zorg, waar door de zogenaamde hervormingen van de moordenaar-op-afstand Van Rijn, duizenden thuiszorgmedewerkers hun baan verliezen. Van Rijn ziet zelfs kans om zijn eigen ouders met zijn beleid in de afgrond te storten. Ook op dit terrein voeren de bonden weer nauwelijks iets uit. Gewoon slikken en verder polderen is de slogan. Hier en daar wordt er een beetje onderhandeld om de schijn op te houden en te voorkomen dat alle leden weglopen. Daar komt nog bij dat men niet in het strijdperk wil treden tegen sociaal democraten als Van Rijn en Klijnsma, want dat zijn immers vriendjes. Dat het juist de sociaal democraten zijn die altijd de bloedhonden leveren wil er bij het FNV natuurlijk helemaal niet in.

Misschien is de tijd gekomen om het hele FNV tot de grond toe af te breken waarbij we ook de fundamenten niet moeten vergeten. Dan komt er ruimte voor een nieuwe vakbond die we zelf kunnen opbouwen. Waar de arbeiders en niet de volgevreten bestuurders de dienst uit maken. Dan is het met die vriendjes in de regering en de directiekamers ook snel afgelopen. Wel een interessante gedachte overigens, de huidige bondsleiding plotseling brodeloos. Zou niet slecht zijn, dan kunnen ze ook eens voelen hoe het is om afgedankt te worden, zoals al velen van hun leden het hebben gevoeld. Dan mogen ze naar Klijnsma om hulp te vragen. Misschien dat ze dan ondervinden wie wel en wie geen vriendje is.     
 
Misschien is het afbreken en weer opbouwen van de Nederlandse vakbeweging een interessante visie om de komende “feestdagen” eens goed te overdenken. Zodat ook hier in de niet al te verre toekomst de strijd kan losbreken.  Wij blijven bij ons bekende slogan: Organiseer en sla terug!! Ook in 2015.

donderdag 11 december 2014

HET AMERKAANSE KEIZERRIJK Deel 4



In de vorige delen hebben we gezien hoe Europa en Rusland omgaan met de grote aanval die het Amerikaanse Keizerrijk op Rusland en haar bondgenoten heeft ingezet. Een aanval die nog steeds doorgaat en die nog heel lang zal duren. Deze keer kijken we wat de effecten van de aanval zijn voor de Oekraïne, een land dat tot een zwaartepunt van de Amerikaanse politiek is gemaakt. We zullen zien hoe hoog de prijs is die vooral de gewone Oekraïners moeten betalen. We kunnen gerust zeggen dat dit verhaal een ware tragedie is. Een tragedie die in Europa alleen word overvleugeld door de Tweede Wereld Oorlog en de oorlog in het voormalige Joegoslavië.
De geschiedenis leert ons dat de Oekraïne al voor de huidige oorlog een land was dat uit verschillende stukken bestaat. Delen van het land waren ooit van Polen, anderen behoorden bij Rusland. Het werkelijke Oekraïne beslaat eigenlijk maar een beperkt gebied vergeleken met de huidige omvang. De Oekraïne, zoals we het land de laatste periode hebben gekend, dankt zijn bestaan aan Lenin. Op zich is het een rijk gebied met veel landbouw  en industrie, waarbij vooral de mijnbouw in het oog springt. De bevolking is wel altijd verdeeld geweest in nationalistische stromingen en pro-Russische stromingen, die een reflectie zijn van de geschiedenis van het gebied.

Na de val van de Sovjet Unie werd de Oekraïne onafhankelijk. Maar er was wel een overeenkomst tussen Rusland en het westen waaronder de landen die onderdeel van de USSR waren geweest, niet zouden overgaan naar de NAVO of de EU. Het westen heeft deze overeenkomst vele malen geschonden. Het doel was, en is, om de NAVO tot aan de grenzen van Rusland te brengen. Ook het onafhankelijke Oekraïne kwam onder druk te staan om naar het westerse kamp over te stappen. Grote leningen van het IMF waren het lokmiddel. Maar de machthebbers aarzelden en balanceerden tussen Moskou en Brussel. Voor het Amerikaanse Keizerrijk duurde dit allemaal veel te lang en er werd een coup georganiseerd die als de Maidanopstand bekend werd. Dat was het begin van de huidige chaos in de Oekraïne.

De coup, waarin de CIA een grote rol speelde en nog steeds actief is, had maar deels succes. Rusland volgde de situatie met veel interesse en toen bleek dat in februari/maart 2014 de fascisten aan de macht kwamen in Kiev werd er ingegrepen. De Krim kwam na een referendum bij Rusland en in het zuid oosten, de Donbass, kwamen de mensen in opstand. Dit werd een gewapende strijd en uiteindelijk een open oorlog tussen Kiev en haar westerse meesters, en de milities van Donetsk en Lugansk, of beter gezegd Novorossia.  Novorossia sloeg de aanvallen van het fascistenleger af en heeft nu een groot gebied in handen, inclusief het gebied langs de Russische grens. 

Al deze ontwikkelingen zijn zo snel gegaan dat veel mensen zich afvragen hoe dit allemaal zo heeft kunnen lopen, en vooral hoe een gewoon land in midden Europa tot een groot slagveld kon worden. Deze vraag is niet zo gauw te beantwoorden omdat er veel factoren een rol hebben gespeeld en nog steeds spelen. Ten eerste is er binnen de Oekraïne altijd al een nationalistische stroming geweest die zich vooral richt op de plaatselijk Nazi leider uit de Tweede Wereld Oorlog, Bandera, en deze stroming is van nature anti-Russisch. Bandera richtte zich ook tegen Joden, de Polen en alles wat links was. Ook dit is niet veranderd, hoewel in de huidige versie van de stroming vooral de haat tegen Rusland de drijfveer is.

Een bijkomende factor is dat veel Oekraïners in de oorlog de kant van de Duitsers kozen en lid werden van de SS. Zij stonden als zeer bloeddorstig en wreed bekend. Toen de Nazi’s verslagen waren door het Rode Leger namen veel van deze fascisten de benen en kwamen op veel plaatsen ter wereld terecht. Een grote groep ging naar Canada en de nazaten van deze groep wonen nu nog in de Canadese provincie Alberta. Van daaruit is men jarenlang bezig geweest om de nationalistische stroming in de huidige Oekraïne te voeden en financieel te ondersteunen. De steun voor het fascisme in de huidige Oekraïne kwam dus niet uit de lucht vallen, maar is jarenlang goed voorbereid. Samen met de CIA en de Europese geheime diensten heeft men de gekozen regering in Kiev omvergeworpen en een fascistische junta geïnstalleerd, die de Oekraïne tot de huidige chaos heeft gebracht.  De Canadese connectie verklaart ook de steun die de regering van Canada geeft aan de Kiev fascisten. De Oekraïense nationalisten in Canada hebben een behoorlijk vinger in de politieke pap en de Canadese regering moet hier rekening mee houden.

Zoals gebruikelijk probeert het westen iedereen wijs te maken dat in Kiev een democratische regering zetelt, met een democratisch gekozen president. Niets is minder waar.  De zogenaamde president Porochenko, beter bekend als Porky, heeft niet het recht om zich zelf president van de Oekraine te noemen. Hij is alleen door het westelijk deel gekozen en dus niet representatief. Hetzelfde geldt voor de minister president, Yatsenyuk, die ook niet door het hele volk is gekozen.  De hele regering en ook het parlement worden bevolkt door een mengeling van oligarchen, nationalisten, ultranationalisten en openlijke fascisten. Porochenko bijvoorbeeld is een oligarch die zijn fortuin heeft gemaakt uit chocolade, en ook de bezitter is van een bank. Velen van de parlementsleden zijn aanhanger van Bandera en allemaal hebben ze gemeen dat ze alles haten wat Russisch is. Het aantal leugens dat intussen door deze junta is verteld, en die in het westen als zoete koek worden geslikt, is intussen niet meer te tellen. Hoe politiek failliet het land is blijkt wel uit het feit dat Porochenko buitenlanders heeft gevraagd om toe te treden tot de regering. Er zitten nu drie van deze figuren in de Oekraïense regering, waaronder een Amerikaan. De zogenaamde Oekraïense soevereiniteit is hierdoor totaal uitgehold en geen stuiver meer waard.

De nationalisten en Nazi’s in het parlement zijn verantwoordelijk voor de militaire operatie in Novorossia, inclusief de beschietingen van steden waarbij honderden burgerslachtoffers zijn gevallen. Dit zijn oorlogsmisdaden die worden gepleegd terwijl de wereld de andere kant op kijkt. Maar het is allemaal nog veel erger. Naast het reguliere Kiev leger zijn er een aantal fascistische paramilitaire groepen die in de bezette gebieden van Novorossia ontelbare moorden hebben gepleegd. Het gaat hierbij in feite om de privé legertjes van verschillende oligarchen waarvan Komolski de meest beruchte is. Komolski heeft zowel een Oekraïens als ook een Israëlisch paspoort, en zijn zogenaamde troepen dragen openlijk SS insignes en laten zich fotograferen met de hakenkruisvlag. Deze aartscriminelen zijn verantwoordelijk voor ontelbare mensenrechtenschendingen.  Iedereen die in hun handen valt wordt gemarteld en niet zelden vermoord. Mensen worden gebrandmerkt met hakenkruizen en het tuig heeft er voorliefde voor om gevangenen praktisch naakt in kuilen vast te ketenen. Van al deze praktijken zijn bewijzen, die overal te vinden zijn, inclusief filmpjes die de daders zelf maken. Alleen het westen ziet deze filmpjes niet omdat het Amerikaanse Keizerrijk het verbiedt. Volgens Washington zijn er immers geen Nazi’s in de Oekraine.  De Europese Unie is gehoorzaam en ziet dus ook niets.

Het aantal misdaden door de junta begaan is niet meer te tellen, inclusief de volkerenmoord in Odessa. Veel mensen zijn verdwenen, vooral jonge vrouwen en meisjes, verkrachting wordt als oorlogmiddel gebruikt en in de steden die zijn bezet door het Kiev leger heerst openlijke terreur. Toch blijven de westerse regeringen dit tuig gewoon steunen en worden er voorraden en in het geheim wapens gestuurd. Washington zet weer op de Nazi’s, en dat is een gevaar voor ons allemaal. Want het blijft niet bij de Oekraine. Ook in de Baltische staten en in Polen neemt het nationalisme en openlijk fascisme steeds meer toe. Op een aantal plekken wordt de SS openlijk geëerd. De bedreiging door het fascisme is in Europa sinds 1945 niet meer zo groot geweest. Wie de sponsors van dit alles zijn hebben we boven gezien. Toen de Maidanopstand begon werd er gezegd dat het een opstand tegen de oligarchen was.  Nu hebben de oligarchen en de fascisten samen de complete macht.

Wat merkt de gemiddelde burger van de Oekraine van dit alles? Ten eerste is het dagelijks leven ontwricht. Het land is compleet failliet en wordt door het westen in stand gehouden. Dit betekent dat veel dingen niet meer te krijgen zijn. Iedere dag trekken mensen de grens over naar Polen om te proberen nog wat te bemachtigen of een baantje te vinden. De taferelen bij de grensposten zijn chaotisch. Zowel het licht als de verwarming vallen geregeld uit waardoor mensen hun huizen op andere manieren proberen te verwarmen. Het aantal branden, inclusief slachtoffers, neemt toe met het koude weer. Er heerst een algemene angst stemming. Niemand durft iets tegen de junta te zeggen omdat de fascisten dan wraak komen nemen. Overal is controle en iedereen die iets zegt dat als pro-Russisch kan worden gezien is in levensgevaar. De enige industrie die groeit, is de verf industrie; de nationalisten schilderen alles in geel en lichtblauw, de kleuren van de Oekraïense vlag. Zelfs een aantal huisdieren ontkomt hier niet aan.

Daar komt nog bij dat de fascistische indoctrinatie steeds grotere vormen aanneemt. Dit is zichtbaar in de media, maar bijvoorbeeld ook op de scholen waar soldaten van de fascistische eenheden lezingen houden en vlaggetjes uitdelen. Kinderen met Russische namen worden geïntimideerd en gepest. De willekeur  regeert, en het is nog maar de vraag hoe lang de bevolking dit accepteert. Er zijn al geregeld protesten tegen de mobilisatie waarbij steeds meer mannen worden opgeroepen voor de oorlog in Novorossia. Velen komen echter nooit meer terug en tegen hun families wordt gelogen over hun lot. De Kiev junta heeft immers nog nooit accurate verliescijfers gegeven, en de duizenden verliezen worden verzwegen. De families eisen antwoorden en anderen proberen hun mannen tegen te houden als de oproep komt. Ook de desertie uit het leger is nog nooit zo groot geweest. De algemene verwachting is dat het hele regime binnen afzienbare tijd in elkaar zal storten. Dit was allang gebeurd als het Amerikaanse Keizerrijk en de EU niet steeds de boel op de been hadden gehouden. Maar hoe lang dit nog goed kan gaan hangt van de bevolking af. Nu al zien we dat in een aantal plaatsen waar de Kiev fascisten de macht hebben partizanen groepen ontstaan. Zij vallen leger colonnes aan en steken opslagplaatsen van het leger in brand. 

Al deze bovengenoemde Nazimisdaden gebeuren midden in Europa, met steun van de Europese regeringen, inclusief de regering van Rutte in Den Haag. Men volgt de Amerikaanse lijn en steunt de fascisten. De oorlogsmisdaden worden genegeerd en men doet als of Novorossia niet bestaat. De wil van de bewoners daar en van de bewoners van de Krim doet er niet toe in de arrogante ogen van de Amerikanen en de Europeanen.  Men gaat mee in de moordpraktijken van Porochenko en Komolski en geeft openlijk steun. Daar komt nog bij dat alle Europeanen mogen meebetalen aan het gas voor de Oekraine. Het land heeft zelfs immers geen cent. Dat is de realiteit en de uitkomst van het beleid van het Amerikaanse Keizerrijk en haar lakeien in west Europa. De Europese burgers moeten betalen voor het aan de macht houden van de fascisten in Kiev. Dieper kan men in feite niet zinken.
 
Is het dan verwonderlijk dat Rusland een andere route kiest en steun geeft aan de mensen die zich verzetten tegen de misdaden van het Amerikaanse Keizerrijk. Nee, dat is niet verwonderlijk. Het is de enige manier om aan de misdadige aanvallen en de politiek van Washington te ontsnappen. Rusland en president Poetin zijn op dat gebied de enige hoop. Vandaar ook de haatcampagne tegen Rusland waar we iedere dag mee te maken krijgen. Poetin boezemt de Amerikanen en de Europese leiders angst in. Dat is het enige goede nieuws dat we op dit moment kunnen melden. Intussen blijven we alert en zullen steeds opnieuw ons licht laten schijnen op de misdaden van het Amerikaanse Keizerrijk. Een rijk wat, net als alle andere grote rijken, op een dag verdwenen zal zijn.

donderdag 4 december 2014

RUTTE EN DE KIEV FASCISTEN



De wrakstukken van de MH17 komen deze week naar Nederland. Bijna een half jaar nadat het vliegtuig neerstortte niet ver van Donetsk. Ook de meeste stoffelijke resten zijn nu overgebracht. Nog steeds beweerd de Nederlandse regering dat het alles doet om uit te vinden wat er precies met het vliegtuig is gebeurd en hoe de 298 inzittenden om het leven zijn gekomen. Met een stalen gezicht beweerd premier Rutte dat hij en de rest van de Nederlandse bevolking naast de nabestaanden staan. Dat er nog steeds zoiets is als een nationaal rouwproces. Maar het zijn woorden, niets als loze woorden. Want in plaats van een zoektocht naar de waarheid zien we een enorm web van leugens dat wordt gesponnen door de Nederlandse regering, samen met haar vrienden in Kiev en Washington. Leugens die maar een doel hebben; het ontketenen van een internationale doofpot.

Hoe anders kunnen we de ontwikkelingen van de laatste maanden verklaren? Van begin tot einde is het onderzoek het slachtoffer van politieke intriges geworden, waarvan de meeste de vingerafdrukken van de Amerikanen dragen. Kort na de ramp werd de zoektocht in het gebied plotseling afgebroken omdat de Amerikanen beweerden dat er ieder moment een Russische invasie kon plaatsvinden. Van die invasie is nooit iets gekomen. Maar er was wel iets anders aan de hand. Meteen na de ramp heeft het Kiev leger alles geprobeerd om de rampplek in handen te krijgen. Dit leidde tot heftige gevechten met de milities die hun terrein verdedigden. Voor alle duidelijkheid; in het rampgebied werd voor die tijd niet of nauwelijks gevochten. Het was het Kiev leger die de boel onveilig maakte, niet een Russische invasie. Kiev wilde de rampplek in handen hebben om bewijzen van Oekraïense betrokkenheid bij de ramp uit te wissen. Dit is echter niet gelukt en de milities sloegen de aanval af.

Geen enkele keer heeft de Nederlandse regering contact opgenomen met Kiev om te zeggen dat men van de rampplek weg moest blijven. Er waren geen protesten en ook geen pogingen om Kiev er aan te herinneren dat men na de ramp een staakt-het-vuren in het gebied had afgekondigd. Dit bestand werd constant door Kiev zelf geschonden. Vanaf midden augustus was het weer rustig in het gebied en hielden de milities de wacht. De zoektocht had dus gewoon weer kunnen beginnen. Terwijl journalisten en zelfs een nabestaande de plek gewoon konden bezoeken, bleef de Nederlandse missie weg. Dit is weken zo door gegaan, tot men einde september onder publieke druk toch maar weer iets is gaan doen. Zelfs toen was afgesproken om de wrakstukken weg te halen waren het de Nederlanders die moeilijk deden. Men wilde de overeenkomst voor het verwijderen niet tekenen omdat dit erkenning van de Volksrepubliek Donetsk zou betekenen.

Donetsk werd dit spelletje zat en maakte duidelijk dat er getekend moest worden want anders kwam er geen zwaar materieel om de wrakstukken te vervoeren. Na veel gedoe, en natuurlijk overleg met de Amerikaanse meesters werd er toch getekend. Overigens heeft men alleen de wrakstukken meegenomen die voor het onderzoek kunnen worden gebruikt. De rest is blijven liggen met de mededeling dat de plaatselijke autoriteiten de stukken aan oud ijzer handelaren kunnen geven. Dat is dus het zogenaamde waardige optreden van de Nederlandse autoriteiten. Men heeft maanden voorbij laten gaan in de hoop zoveel mogelijk bewijzen te verliezen. Toen de druk te groot werd heeft men toch maar actie ondernomen, maar het ging tegen wil en dank.

Dat brengt ons bij het zogenaamde onderzoek. Nu al staat vast dat het nooit een eerlijk onderzoek kan en zal zijn. Intussen is via Australië vast komen te staan dat er inderdaad een geheime deal is tussen Nederland, België, de Oekraïne en Australië zelf, waarin is vastgelegd dat alle vier de partijen een vetorecht hebben op het publiceren van informatie. Dit is voor de Oekraïne van groot belang omdat het bijna zeker is dat Oekraïense vliegtuigen de MH17 hebben neergeschoten. Kiev kan dus al het belastende materiaal uit het onderzoek laten verwijderen. Daar heeft Rutte mee ingestemd tegen de belangen van zijn eigen landgenoten in. Maar het gaat nog verder. Maleisië werd lange tijd totaal buiten het onderzoek gehouden, terwijl het vliegtuig van een Maleisische maatschappij is en er ook veel Maleisische slachtoffers zijn. België zit wel vanaf het begin in het onderzoek terwijl er maar een paar Belgen zijn omgekomen. Brussel heeft dus helemaal geen recht om deel te nemen.

Wat zegt ons deze situatie? Het antwoord is dat de Belgen onder de duim van de Amerikanen staan en de Maleisische autoriteiten niet. Men is bang dat Maleisië belastend materiaal tegen Kiev zal publiceren. Met België heeft men dit probleem natuurlijk niet. Maleisië heeft al eerder bewezen zijn eigen weg te gaan en daar zijn de Amerikanen niet blij mee. Maleisië zal nu wel een soort rol binnen het onderzoek krijgen. Maar het zal zeker een ondergeschikte rol zijn. Dus kan het westen achter de schermen rustig manipuleren en vervalsen. We moeten sterk betwijfelen dat er nog iemand is die denkt dat hier een eerlijk onderzoeksresultaat uit kan komen. In feite kun je de leugens nu al neerschrijven. De nabestaanden hebben gewoon het nakijken. Dat is hard, maar wel waar.

Zoals gezegd zijn steeds meer deskundigen, die de wrakstukken hebben gezien en getuigen verklaringen hebben gehoord, het er over eens dat er zeker 1 maar waarschijnlijk 2 Oekraïense gevechtsvliegtuigen vlak bij de MH17 vlogen. De gaten in de wrakstukken geven aan dat deze vliegtuigen met boordwapens en een air-to-air raket het passagiersvliegtuig uit de lucht hebben geschoten. Het motief hier voor is nog niet duidelijk maar velen geloven dat het een “valse vlag” operatie was of een vergissing. Het feit dat Kiev verantwoordelijk is geeft nu aanleiding voor de zich ontwikkelende doofpot. De Nederlandse regering wil de fascistische bondgenoot op geen enkele wijze afvallen. Zelfs als zou men dat willen, mag het niet van Washington. Maar de Amerikanen hoeven zich geen zorgen te maken, want Nederland wil helemaal niet uit de pas lopen. De nieuwe minister van buitenlandse zaken, Koenders, is veel te druk met voetvrijen met de fascisten in Kiev. Hij trekt zelfs 400.000 euro uit om het fascisten leger van winterkleding te voorzien. Nederlands geld voor de moordenaars van honderden Nederlanders, en nog eens honderden burgerslachtoffers in Donetsk en Lugansk. Je moet maar durven. Aan de andere kant, schaamte kent men al lang niet meer, dus gaan de spelletjes gewoon door.

Dat laat de nabestaanden in de kou staan. Meer als een klein beetje geld en een zak vol leugens vermomd als mooie woorden hebben zij niet gekregen. De waarheid zullen zij nooit horen, als het aan de westerse autoriteiten ligt. Blijft de vraag of men met deze leugens gaat wegkomen. Dat lijkt er eigenlijk niet op. Een nabestaande uit Duitsland heeft Kiev aangeklaagd bij het Europese Hof en wil een hoge schade vergoeding. Deze nabestaande beweerd dat Kiev zonder meer verantwoordelijk is omdat het passagiersvliegtuigen uit winstbejag over een oorlogsgebied heeft laten vliegen. De kans dat deze zaak slaagt, is vrij groot. Dit zal de sluizen opengooien voor de andere nabestaanden en ook de woede over de doofpot zal toenemen. Van een ding kunnen we intussen zeker zijn; de MH17 zaak zal zowel Kiev als ook de bondgenoten van de fascisten, waaronder Nederland, nog heel lang najagen. En dat is maar goed ook.