In de afgelopen week was er een verrassende mededeling. Het Openbaar Ministerie(OM)
is nu toch tot de conclusie gekomen dat Wilders als verdachte moet worden
gezien, in verband met zijn “minder, minder Marokkanen” uitspraken. Het ministerie
heeft blijkbaar besloten om toch maar iets te gaan doen met de vele aangiften
die op de uitspraken volgden. Wilders is dus nu officieel verdachte en zal
worden gehoord. Volgens het OM konden de uitspraken toch niet door de beugel.
Om dit besluit te nemen heeft het OM een half jaar tijd nodig gehad. Beter laat
dan nooit, zullen we maar zeggen. Wilders reageerde als door een horzel
gestoken, op zijn gebruikelijke hysterische manier. Hij beschuldigde er Rutte
zelfs van dat hij bezig was om de PVV kapot te maken. Op zich was deze reactie
te verwachten, Wilders nijgt naar hysterie, en zeker als hij denkt dat hij
persoonlijk wordt aangevallen.
Toch is het de moeite waard om even
stil te staan bij de beslissing van het OM, want er is duidelijk iets gebeurd
binnen de overheid. Ten tijde van de vorige rechtszaak tegen Wilders deed het
OM al het mogelijk om de zaak zo snel mogelijk te seponeren en in de doofpot te
stoppen. Wilders moest uiteindelijk voor de rechter verschijnen omdat de
aanklagers het OM dwongen om vervolging in te stellen. Zelfs tijdens de
rechtszaak deed het OM alle mogelijke moeite om de zaak zo snel mogelijk te
stoppen en Wilders vrij te pleiten. De intentie was duidelijk Wilders mocht
zonder meer niet veroordeeld worden. Dat gebeurde dan ook niet, en de
neofascist mocht de rechtszaal als een kraaiende haan verlaten. De overheid
leek tevreden met het resultaat.
Toen de huidige aangiften allemaal
werden opgenomen op politiebureaus in het hele land gebeurde dit op zo’n
amateuristische wijze, dat het er op leek dat het OM de mensen gewoon even
stoom liet afblazen om de aangifteformulieren vervolgens heel snel in de
prullenbak te doen belanden. Zo ging er een half jaar voorbij en deze
voorspelling leek uit te komen. Wilders ging vrolijk door met beledigen en provoceren
en het OM zweeg in alle talen. Tot vorige week dan. Plotseling besloot men wel
te moeten handelen. Er werd beweerd dat het zo lang had geduurd om dat alles
juridisch goed moest worden nagetrokken. Dat is natuurlijk onzin want een
beetje advocaat kon binnen een half uur zien dat Wilders dik over de schreef
was gegaan en in het beklaagdenbankje thuishoort. Er moet dus een andere reden
zijn voor de plotselinge ijver van het ministerie.
Het lijkt er op dat de overheid er
achter is gekomen dat Wilders een provocatie plande die verstrekkende gevolgen
kon hebben. Misschien iets met de jihadisten, maar het kan ook wat anders zijn.
Blijkbaar is de overheid daar zo van geschrokken dat Wilders een waarschuwing
moest krijgen. Immers, als je toch al als verdachte staat aangemerkt is het een
stuk lastiger om een provocatie uit te voeren. Dan komt het neer op het
ingooien van de eigen glazen. In de reactie van Wilders kon je hier iets van
proeven. Hij vond het duidelijk verschrikkelijk dat hij in de boeien is gelegd.
De kans is niet al te groot dat het echt tot een veroordeling zal komen. De
overheid houdt Wilders al heel lang in reserve om een verdeel en heersspel met
hem te spelen als de tijd daar voor rijp is. Ze zullen hun beschermeling niet
zo maar bij het grof vuil zetten. Maar Wilders mag natuurlijk niet buiten de
controle gaan vallen, en zijn eigen weg gaan. Dan zou hij een tweede Fortuyn
worden, en daar zit men al helemaal niet op te wachten.
Het is interessant om te kijken hoe
dit verder gaat. Heeft Wilders de waarschuwing begrepen en gaat hij weer netjes
aan het lijntje lopen? Of slaat hij helemaal door, gaat mee in zijn eigen
propaganda, en besluit de staat uit te dagen? Als hij voor het eerste kiest zal
de aanklacht snel worden ingetrokken. Dan vindt men wel een juridisch excuus.
Mocht Wilders voor de tweede optie kiezen komt hij op gevaarlijk terrein. Door
zijn 24uurs bescherming ligt zijn leven immers in handen van die zelfde staat.
Als hij echt tegen de stroom in gaat zwemmen kon het wel eens snel afgelopen
zijn met hem. Voor de overheid is een bedrijfsongeval een fluitje van een cent.
De PVV fuhrer heeft in ieder geval wel iets om over na te denken.
Als het om verdacht of niet verdacht
gaat had ook Timmermans, de minister van buitenlands zaken, een duit in het
zakje te doen in de afgelopen week. Tijdens een interview bij Pauw liet hij
niet zonder trots uit zijn mond vallen dat een van de slachtoffers van de MH17
ramp een zuurstofkapje om zijn nek had gehad. Hij was trots omdat hij blijkbaar
iets wist wat anderen nog niet wisten. Maar die trots kwam hem duur te staan.
Het ging hier immers om veel meer dan een beetje insider informatie. Zijn
onthulling gooide in een paar seconden de hele theorie omver dat het allemaal
zo snel was gegaan met dat vliegtuig, dat de inzittenden er niets van hadden
gemerkt. Voor de nabestaanden was die theorie een hele steun. Nu bleek dat er
toch iemand lang genoeg bij kennis was geweest om niet alleen een zuurstofkapje
te pakken, maar het ook nog om te doen. Weg theorie, en gelijktijdig ook weg de
geloofwaardigheid van Timmermans en de hele Nederlandse regering. Natuurlijk
bood hij de volgende dag excuses aan, maar toen was de geest eenmaal uit de
fles, en die was er nooit meer in te krijgen.
Honderden nabestaanden grepen de telefoon
om verhaal te halen en uit te vinden wat de Nederlandse regering nog meer weet,
maar nooit heeft verteld. Een vereniging van nabestaanden van de MH17 begint nu
een aanklacht tegen de Nederlandse staat. Een woordvoerder zei dat de maat nu
vol was, het zuurstofkapje van Timmermans was de laatste druppel. De aanklacht
en schadeclaim, waarin wordt gezegd dat de regering niet genoeg heeft gedaan om
de veiligheid van de passagiers te garanderen, heeft een goede kans van slagen.
Timmermans gaat de regering dus een aantal miljoenen kosten. Over zijn verdere
loopbaan zullen we het maar niet hebben.
Maar het gaat nog verder. Het
slippertje van Timmermans heeft de hele internationale theorie over de crash
van de MH17 op zijn kop gegooid. Men was de hele zaak juist zo lekker in de
doofpot aan het douwen. Niemand wilde meer iets weten, en de tijd was zeker een
probaat middel om gras over de zaak te laten groeien. Zo zou de schuld van het
Kiev leger nooit openbaar worden. En toen kwam Timmermans met zijn kapje en het
hele, zo prachtig gesponnen verhaal, werd aan stukken gescheurd. Want als
iemand lang genoeg heeft geleefd om deze handeling te verrichten is het
vliegtuig veel minder snel naar beneden gekomen dan men steeds heeft beweerd.
Het past in de steeds meer terrein
winnende theorie dat het Kiev leger met een BUK 1 de cockpit van het toestel
heeft weggeschoten en dat daarna de Oekraïense SU-25, die in de buurt was, het
genade schot heeft gegeven. Dat verklaart ook de vele ronde gaten in de
wrakstukken. Er waren dus twee handelingen nodig om het vliegtuig neer te
halen. Logisch dus dat er meer tijd was. Dit is nu hard te maken door de
onthulling van Timmermans. Intussen heeft een groep hackers aangetoond dat de
Kiev junta geheime informatie over het onderzoek heeft gekregen van de
onderzoekers. Zo zou er een scherf zijn gevonden die wijst op een BUK 1 raket.
De onderzoekers behandelen deze informatie als een waarschuwing. Immers de BUK M1
is de oude versie van het systeem dat alleen in de Oekraïne wordt gebruikt. Rusland
gebruikt BUK M1-2 en BUK M2, wat de nieuwe versies zijn. De Oekraïne heeft deze
oude BUK systemen zelf gemoderniseerd en daarmee kunnen de systemen minder
stabiel worden. Fouten zijn dan snel gemaakt.
Tot nu toe was dit allemaal speculatie met hier en daar wat aanwijzingen die allemaal in de richting van Kiev wezen. Door de Timmermans onthulling wordt deze theorie langzaam maar zeker onderbouwd. Precies dat is het waar het Westen steeds zo bang voor is geweest. Dank zij Timmermans komt de ware schuldige steeds duidelijk in beeld. Zijn meesters in Washington zullen wel blij met hem zijn.
