donderdag 31 juli 2014

Een duik naar de pot met goud



Het transferseizoen is weer in volle gang. Nu zal bijna iedereen denken dat dit over voetballen gaat en de enorme bedragen die ieder jaar voor topspelers op tafel worden gelegd. Maar dat is niet het geval. Dit transferseizoen heeft te maken met de Europese Unie. Wat is namelijk het geval; er zijn weer dure EU banen te verdelen. Banen met niet alleen een dik salaris, maar ook nog oneindig veel toeslagen en reiskostenvergoedingen. Iedereen die zo’n baan in de wacht sleept is gewoon binnen, daar hoeft niet meer over gepraat te worden. En laat het nu net zo zijn dat een aantal Nederlandse bewindslieden behoorlijk in de markt liggen.

Deze maand werd er door de regeringsleiders al over gesproken en de geruchtenmolen draaide op volle toeren. Een aantal Nederlandse ministers zat bij wijze van spreken al in de trein naar Brussel. Maar de onderhandelingen mislukte en nu moet er volgende maand verder over worden gesproken. Vol verwachting klopt menig hart dus. Wie zitten er voor Nederland zoal in de race? Ten eerste natuurlijk Dijsselbloem. Deze sociaal democraat met het voorkomen van een bankdirecteur staat al tijden op de nominatie voor een post in de Brusselse bureaucratie. Dat zal zijn beloning zijn voor de vele bezuinigingen die hij aan de bevolking heeft opgelegd. Zijn vriendjes in de bankwereld zijn hem eeuwig dankbaar, en dan is een leuke promotie natuurlijk wel op zijn plaats.

Overigens moest hij nog wel even een hindernis uit de weg ruimen. Ooit zei hij in een vraaggesprek dat de nieuwe president van de Europese Unie, Juncker, een “gezet roker en drinker” is. Van die opmerking heeft hij nu plotseling heel veel spijt. Het zou hem immers zo maar zijn mooie nieuwe baantje kunnen kosten. Als hij naar Europa verhuisd werd Juncker zijn nieuwe baas en die ga je niet voor het hoofd stoten. Dus werden er snel excuses aan geboden en Dijsselbloem kan rustig naast zijn telefoon wachten tot het verlossende woord uit Brussel wordt gesproken.

Maar hij is niet de enige. Ook Timmermans, de minister van Buitenlandse Zaken is in de race. Als het lukt, zal hij waarschijnlijk een of andere diplomatieke functie in de wacht slepen. Hij duikt nu al overal op in de wereld en zijn optreden bij de VN na het neerhalen van de MH 17 zal hem zeker geen windeieren leggen. Hij heeft zich immers prima in de kijker gespeeld. Spijtig is wel dat hij in zijn drukke agenda geen ruimte kon vinden om de plek van de ramp te bezoeken. Normaal gesproken staan dit soort figuren meteen vooraan als er ergens iets gebeurd. Nu was dit natuurlijk wel een oorlogsgebied en Timmermans wilde niets riskeren. Mooie baantjes hebben immers geen waarde meer als je plotseling een kogel in jou richting ziet komen of op een mijn stapt. Dan kun je zelfs in Brussel niet meer terecht. Ook Timmermans is overigens sociaal democraat.

En daar houdt het nog niet op, want heel voorzichtig wordt Ploumen, de minister voor ontwikkelingssamenwerking, ook al genoemd voor een positie in Brussel. Hoe ze dat voor elkaar heeft gekregen is een raadsel. Het is op zich al een wonder dat ze in de PvdA ooit verder is gekomen dan afdelingsecretaris. Nu dus misschien Brussel, wat je doet afvragen of er soms een kruiwagen met een wieltje van goud in het spel is. En, hoe kon het ook anders, ook zij is een sociaal democraat. Je zou bijna denken dat Rutte gewoon bezig is alle sociaal democraten in zijn kabinet weg te promoveren. Dat is immers lekker makkelijk, want dan komen er weer wat onervaren krachten voor terug en kan de VVD gewoon doorgaan met alleen regeren.

Maar wacht even, het lijstje van Brussel kandidaten is nog niet af. Rutte wordt namelijk zelf genoemd als een goede kanshebber. Hij blijft roepen dat hij niet wil en dat Brussel hem niet interesseert. Hij wil in Den Haag blijven en zijn karwei af maken. Maar dat roepen de heren en dames altijd als er een pot met goud aan het einde van de regenboog verschijnt. Ze willen niet te gretig lijken en ze hopen op die manier het label van zakkenvuller te ontlopen. Verloren moeite trouwens, want daar is iedereen toch al van overtuigd. Maar het mag allemaal niet te snel gaan. Wat terughoudendheid is op zijn plaats. Maar je kunt er zeker van zijn dat als Europa echt zijn zinnen op Rutte heeft gezet, hij geen moment zal aarzelen. Hij is nu al constant aan het voetjevrijen met Merkel, en zelfs de Britse miljonair premier Cameron schijnt hem te mogen. Dat is op zich al een unicum, want Cameron is normaal gesproken allergisch voor Europeanen. Rutte lijkt dus een gouden toekomst tegemoet te gaan. Ook zijn papieren zijn in waarde gestegen door de vliegramp. Hij zal nog wel wat meer anti-Russisch moeten worden want anders past hij niet in de club van houwdegens en oorlogshitsers, waar Brussel en vooral ook Washington zo rijk aan is. Dat roept vanzelf de vraag op wie Rutte dan wel zal opvolgen als opperhoofd in Den Haag. Waarschijnlijk de gladde, glibberige Zijlstra, die nu al een interview begint te geven als hij een camera op 5 kilometer afstand ziet. Je moet er niet aan denken, maar de kans is groot.

Tot slot nog even dit; al de bovengenoemde baantjes zijn geen gekozen posten. Iedereen wordt gewoon aangewezen. Ook Juncker zelf is op deze manier aan zijn kostje brood gekomen. Gewoon neergezet door de zogenaamde regeringsleiders. Geen enkele Europeaan heeft hier een mening over mogen geven. Normaal gesproken zou je dit een dictatuur noemen, maar dit is de Europese Unie en dan ligt het allemaal anders, wordt gezegd. Heel anders.

donderdag 24 juli 2014

Fortunes of war – de oorlog en haar gevolgen



Af en toe krijg je het idee dat Europeanen oorlog niet meer serieus nemen. Ondanks het feit dat het op zich nog niet zo heel lang geleden is dat de Tweede Wereld Oorlog was afgelopen, kijken Europeanen over het algemeen naar oorlog en vernietiging als iets dat je alleen maar als een ver-van-mijn-bed show kunt zien. Voor de rest gaan de oogkleppen op en gaat men vrolijk verder met het leven van alle dag. Tot er iets gebeurt dat oorlog plotseling heel dicht bij brengt. Zo’n incident was het neerkomen van Malaysian Airlines vlucht MH 17 op 17 juli in Donetsk. In het toestel zaten namelijk 193 Nederlanders en een aantal andere Europeanen. Plotseling was de oorlog heel dichtbij, zo dichtbij dat hij grijpbaar bleek. Voor alle betrokken is het neerkomen van het toestel een ramp, die vele levens voor altijd zal veranderen. Gelijktijdig is het ook een aanklacht tegen het schouderophalend wegkijken van grote delen van de wereld als het gaat om de oorlog en de vele slachtoffers in Novorossia.

Meteen begon de speculatie over hoe het vliegtuig was neergehaald en wie dat dan wel had gedaan. Mede door een sterk schuld gevoel over het eigen desinteresse begon een koortsachtige jacht om de schuldigen zo snel mogelijk op te sporen. Het spreekt voor zich dat ook de partijen betrokken in het conflict elkaar de schuld gaven. Dit gedrag werd nog verder aangewakkerd door de Amerikanen die bijna vanaf het begin beweerden dat de milities en uiteindelijk Rusland achter de ramp zitten. Maar wat weten we werkelijk over wat er met het vliegtuig is gebeurd? Het gaat om een lijnvlucht tussen Amsterdam en Kuala Lumpur die regelmatig heen en weer pendelt. In de dagen voor de crash vloog het vliegtuig ook over de Oekraïne, maar dan via een wat andere route, die het oorlogsgebied rond Donetsk ontweek. Maar op die donderdag werd er wel direct over het oorlogsgebied gevlogen ondanks het feit dat er in de voorgaande dagen al verschillende Oekraïne militaire vliegtuigen naar beneden waren geschoten, terwijl ze burgerdoelen aanvielen of voorraden aan voerden voor het Kiev leger. Het was dus zeker niet veilig in dit gebied, en dat was algemeen bekend. Mede daarom ook was het luchtruim tot op een bepaalde hoogte gesloten, en deze maatregel was al sinds 8 juli van kracht. De luchtvaart autoriteiten verschuilen zich er nu achter dat het boven de 10.000 m wel veilig leek. Maar daar staat tegenover dat het vliegtuig vanuit de toren in Kiev opdracht kreeg om wat lager te gaan vliegen dan men in eerste instantie deed. Dit is bevestigd door een woordvoerder van de vliegmaatschappij. Daar komt nog bij dat veel andere vlieglijnen wel het gebied meden.

De autoriteiten in Maleisië ontkennen dat er een andere route is gevlogen dan eerdere dagen, maar vlieggegevens die op internet vrij voor handen zijn laten zien dat de MH17 die dag voor het eerst over het oorlogsgebied vloog. Dit met rampzalige gevolgen. Wat er daarna is gebeurd kent vele versies. De meeste gehoorde is dat een luchtdoelraket van de grond het vliegtuig uit de lucht schoot. Dit kan alleen met een zwaar systeem zoals de BUK, die zeer moeilijk te bedienen is. Dit soort systemen is voor handen in zowel de Oekraïne als ook Rusland. De milities hebben eenvoudig weg niet de expertise om dit soort apparatuur te gebruiken, als ze het al hadden. Als het dus een raket van de grond is geweest moet het Kiev leger hem hebben afgevuurd. Kiev had een BUK batterij in de buurt van Donetsk die dag. Het Russische leger heeft de hele dag signalen van de radar die bij de BUK hoort opgevangen. Kiev is dus de meest voor de hand liggende bron van de raket. De westerse media lieten deze theorie meteen varen en gingen voor de milities als schuldigen. Dit werd versterkt door een opname van een zogenaamd afgetapt telefoon gesprek tussen militieleden waarin het neerschieten zo ongeveer werd toegegeven. 

Maar al de volgende dag bleek het filmpje, dat op YouTube, stond een vervalsing van de Oekraïense geheime dienst. Oplettende kijkers kwamen er achter dat het filmpje al op de 16de was gemaakt, een dag voor de crash. Kort daarna werd het van het net gehaald. In de media wordt er ook nauwelijks meer over gesproken.
Het is trouwens nog helemaal niet zeker dat het om een raket ging. De Amerikanen beweren dit, maar de zogenaamde bewijzen zeggen in feite niets. Op dezelfde manier beweerde men ook van alles over massavernietigingswapens in Irak voor de tweede Irak oorlog. Ook dit bleek een leugen. Er waren geen wapens en de zogenaamde bewijzen waren vals. Dat kan ook nu weer het geval zijn. Wie gelooft immers de Amerikanen nog? Sporen op de brokstukken, die veelvuldig op internet te vinden zijn, geven eerder aan dat het vliegtuig door een raket is getroffen die door een ander vliegtuig werd afgevuurd. De zogenaamde air-to-air raketten laten hun doel meestal niet exploderen in de lucht, maar veroorzaken gaten waardoor de druk in het vliegtuig wegvalt, de systemen worden uitgeschakeld en het toestel gewoon naar beneden valt in een razende vaart. Meestal breekt het dan ook in twee of meer delen. Deze theorie wordt ondersteund door de beelden die van de rond geslingerde lijken zijn gemaakt. Een aantal zitten nog gewoon op hun stoel of delen daarvan. Ze zijn als het ware gewoon van grote hoogte neergevallen. Pas op de grond is het vliegtuig geëxplodeerd. Dit is niet in de lucht gebeurd. Nu is er een rapport op Twitter geweest van een Spaanse air traffic controller die het toestel volgde en vlak voor de crash twee Oekraïense gevechtsvliegtuigen in de buurt van het toestel zag. Zijn account is nu van Twitter verdwenen, maar er zijn overal op internet kopieën te vinden. Waarom het account is weggehaald is onduidelijkheid. Zat hij te dicht bij de waarheid misschien? Want ook in deze theorie moet het Kiev geweest zijn die de trekker heeft overgehaald. Intussen heeft Rusland bevestigd dat er in ieder geval een gevechtsvliegtuig van de Oekraïense luchtmacht in de buurt van het vliegtuig was. Het toestel werd op de Russische radar waargenomen.

Blijft er nog een andere mogelijkheid; die van een bom aan boord. Ook een bom slaat meestal een gat waardoor het vliegtuig naar beneden komt. De bom alleen kan dit soort grote vliegtuigen niet volledig uit elkaar doen spatten. Het effect zou dus hetzelfde zijn als bij de air-to-air raket. Deze theorie is nauwelijks aan de orde geweest omdat hij blijkbaar het westen niet goed uit kwam. Er werd in de media beweerd dat de veiligheid nu zo goed geregeld is dat een bom aan boord bijna onmogelijk is geworden. Dit is totale onzin. Nog maar kort geleden hebben de Amerikanen nieuwe regels ingevoerd voor elektronica die mee aan boord wordt genomen door passagiers. Blijkbaar had men een vermoeden dat er bommen bestaande uit elektronica in omloop waren. Dus waarom zou er in dit geval geen bom aan boord kunnen zijn geweest? Immers, het is dit jaar al het tweede toestel van Malaysia Airlines dat plotseling van de radar verdwijnt. Kan dit echt allemaal toeval zijn?

Het onderzoek zal het allemaal moeten uitwijzen, maar er zijn intussen zoveel belangen dat een objectief onderzoek bijna onmogelijk lijkt. In de westerse media is er veel te doen geweest over mensen in het rampgebied, moeilijke toegang, en gesleep met lijken. Maar de vraag is, wat moesten de autoriteiten op de grond anders? Het is een oorlogsgebied en dus is er ook veel wantrouwen. Zogenaamde experts kunnen ook spionnen van de tegenstander zijn. De echte experts bleven heel lang in Kiev hangen. Was dat ook een manier om sporen te laten vervagen? Uiteindelijk heeft de leiding van Donetsk besloten de lijken zelf weg te halen en in een koeltrein op te slaan. Ze konden in de hitte niet langer blijven liggen. Hierop kwam veel kritiek, maar als we alles goed bekijken was het de enige juiste en ook humanitaire beslissing. Dat werd later ook door de Nederlandse regering toegegeven. Maar intussen waren de mensen die in het gebied werkzaam waren wel dagenlang door de Nederlandse media door het slijk gehaald. Ook de zwarte dozen werden overhandigd zonder dat er mee was geknoeid. Dat is door experts uit Maleisië bevestigd. Kortom, de autoriteiten in Donetsk hebben hun werk goed gedaan. Een bedankje vanuit Nederland zou op zijn plaats zijn, maar dat mag natuurlijk niet van de Amerikanen, die steeds opnieuw met in elkaar geknutselde bewijzen komen.  

Blijft de vraag wie nu eigenlijk verantwoordelijk is voor het uit de luchthalen van het vliegtuig. Boven halen we een aantal theorieën aan. Maar als je in dit soort situaties in de buurt van de waarheid wilt komen is er maar een oude vertrouwde methode; kijk naar wie er het meeste belang bij het gebeuren had en wie er van heeft geprofiteerd. De milities hadden er geen enkel belang bij en hebben er alleen maar schade van ondervonden. Hetzelfde kan van Rusland worden gezegd. De enige die hebben geprofiteerd zijn de fascisten in Kiev en hun westerse sponsors. Voor de crash was het Oekraïense leger in grote moeilijkheden en de milities wonnen terrein. Dit sloeg om na de crash omdat Kiev nu de kans schoon zag om nog meer zware wapens tegen burgerdoelen te gebruiken. Kiev riep ook meteen om hulp van de NAVO en gebruikte het gebeuren om Rusland nog verder zwart te maken. Dit werd met graagte overgenomen in de Europese hoofdsteden. Alleen Kiev had dus belang bij de ramp, en precies dat zegt genoeg. Opmerkelijk is ook dat Israel nog dezelfde avond de grondoorlog in Gaza startte. Daar was dus ook een deelbelang te vinden waarvan de Amerikanen wisten.

Daar komt nog bij dat als het wel de milities waren geweest die de raket afvuurden, dit alleen op een vergissing zou berusten, zoals die in elke oorlog voorkomt. Als het al gebeurd was zou het nooit een daad van terrorisme zijn geweest, veel meer een tragisch gevolg van de oorlog. Ook in de Tweede Wereld Oorlog bombardeerden de geallieerden per vergissing Nederlandse steden, waaronder Den Haag en Nijmegen. Hierbij vielen honderden burgerdoden. Werden deze vergissingen ooit als daden van terrorisme gekenmerkt?

Nogmaals het gebied waar het vliegtuig neer kwam is een oorlogsgebied, en daar hebben burgervliegtuigen niets te zoeken. Doet men dit wel, dan is het op eigen verantwoordelijkheid. Het is heel triest dat zoveel onschuldige mensen hun leven hebben verloren, net als dat het heel triest is dat honderden mensen in Novorossia door de beschietingen van het Kiev leger zijn vermoord. Nog triester is dat er over deze laatste moordpartijen gewoon wordt gezwegen, eenvoudig weg omdat ze niet in de Amerikaanse propaganda passen.

We schreven al eerder dat de oorlog die nu in Novorossia gaande is niet om dat gebied alleen gaat. Het gaat om de macht in midden Europa en de Amerikaanse intentie om de EU en nog veel meer de NAVO tot aan de grenzen met Rusland te brengen. Washington zoekt oorlog met Rusland en heeft daar alles voor over. Om dit doel te bereiken offeren de slagers uit Washington en Brussel honderden, zo niet duizenden onschuldige mensen op hun bloedige altaar. Laten we de ogen openen en zien wat er werkelijk om ons heen gebeurd. En laten we dan een einde maken aan deze waanzin, voordat er echt een Derde Wereld Oorlog ontstaat. Laat niemand zeggen dat hij niet gewaarschuwd is.

donderdag 17 juli 2014

Herdenken terwijl de granaten vliegen



Dit is een wat ander artikel dan normaal het geval is, omdat de huidige situatie in de wereld de tijd rijp heeft gemaakt om wat duidelijke vragen te stellen. Vragen waar snel een antwoord op moet worden gevonden. Al jarenlang bezoeken de meeste van ons de meest uiteenlopende herdenkingen. De meeste van deze herdenkingen hebben betrekking op de Tweede Wereld Oorlog. Om er een paar te noemen; de 4 mei herdenking, de Auchswitz herdenking, de Dachau herdenking en de herdenking van de Februaristaking 1941. Natuurlijk zijn er nog veel meer herdenkingen te noemen, maar daar gaat het nu even niet om.

Velen van ons lopen een aantal van deze herdenkingen af, vaak al vanaf de kinderjaren, en het is zonder meer een traditie geworden. De meeste van deze herdenkingen kunnen we onder een paar slogans samenvatten: nooit meer oorlog, nooit meer fascisme, nooit meer Auchswitz. De hoop is dan dat de wensen die in deze slogans besloten liggen waar zullen worden of blijven. Niemand zal hier iets op tegen hebben of een discussie over voeren. Door hoge opkomsten bij deze herdenkingen lijkt het dan misschien of mensen echt iets van het verleden hebben geleerd en nu met een grote groep op de bres staan om nieuwe tragedies en nieuwe slachtoffers te voorkomen. Maar is dit wel zo? Of is het herdenken een ritueel geworden zonder inhoud en zonder consequenties?

Het lijkt er op dat veel mensen met deze vragen worstelen, want bijna ieder jaar is er wel een of andere controverse die de aandacht vraagt. Maar op dit moment ligt de situatie nog weer anders. De slogans waar we over schreven zijn nu in complete tegenstelling tot de actualiteit. Er is geen vrede in Europa en de dreiging van een nog grotere oorlog neemt met de dag toe. Nog niet zo lang geleden stond de Duitse premier Merkel op te scheppen dat een van de verworvenheden van de Europese Unie is dat sinds 1945 de vrede in Europa bewaard is gebleven. Dit is een makkelijk onderuit te halen leugen waar Merkel zich diep voor moet schamen.

Ze wil natuurlijk niet meer weten dat door toedoen van de Westerse machten Joegoslavië uit elkaar werd gejaagd. Een onderdeel van dit uit elkaar jagen was het bombarderen van Servische steden door NAVO bommenwerpers, deels met Nederlandse piloten. Deze bommen vielen op Europese steden en vermoorden Europese burgers. Laten we vooral niet vergeten dat Duitsland een hoofdrol speelde in dit schandelijk hoofdstuk in de Europese geschiedenis. Maar blijkbaar was het nog niet genoeg. Want nu is er oorlog in de Oekraine, en weer is het Duitsland die het vuur aan het branden heeft gemaakt. Weer oorlog in Europa dus, een echte oorlog met beschietingen en bombardementen op burgerdoelen door het fascistische Kiev leger. Ook nog een oorlog met veel burgerslachtoffers, een feit dat met veel misbaar uit de westerse pers wordt gehouden. Over de stromen vluchtelingen zwijgt men eveneens.

Daarnaast zijn er nog de plannen van de Kiev junta om zogenaamde “filtratiekampen” op te zetten voor mensen die de opstand in het oosten steunen. Niet alleen zijn de oorlog en het fascisme dus weer terug in Europa, er zijn ook plannen voor concentratiekampen. Als we naar al deze zaken kijken moeten we ons wel afvragen of het nog wel zijn heeft om te herdenken. Immers, al de dingen die we herdenken en de dingen waar we resoluut op tegen zijn gebeuren allemaal weer. Op maar een paar honderd kilometer afstand van ons vandaan. Wat betekend het dan nog om daar op 4 mei te staan?

Daar komt nog bij dat het volgend jaar 70 jaar geleden is dat de Tweede Wereld Oorlog is afgelopen en daar zal spectaculair veel aandacht aan worden besteed. Aan het hoofd van de herdenkingen die dan zullen plaatsvinden, staan dan de zogenaamde regeringleiders, precies dezelfde regeringsleiders die de coup in de Oekraine hebben gestart wat vervolgens weer tot de oorlog heeft geleid. Zij staan daar dus te herdenken met bloed aan hun handen. Terwijl de ene hand een krans legt voor de gevallenen, geeft men via de andere hand de orders om nieuwe gevallenen te creëren. En vlak daar achter staan wij dan, en kijken toe. Deze zaken maken de grote algemene herdenkingen tot een farce. Een schouwspel om te misleiden en te bedriegen. Wordt het niet eens tijd dat we aan dit schouwspel een einde maken?

Het is heel goed om de mensen te herdenken die in de Tweede Wereld Oorlog zijn gevallen of vermoord. Er is niets mis met het herdenken van de kampen of een bepaalde gebeurtenis in de geschiedenis. Dat kunnen we individueel doen, of gezamenlijk. Maar de algemene herdenkingen zijn intussen lege ceremonies geworden met daders aan het hoofd die een belediging zijn voor de slachtoffers van toen en de slachtoffers van nu. Waarom steeds opnieuw die slogans herhalen als het oorlogvoeren en moorden gewoon doorgaat? Als het fascisme weer wordt ingezet om de problemen van de heersende klasse op te lossen.

Waarom zouden we de illusie in stand houden dat er na 1945 geen oorlog meer is gevoerd in Europa of dat de Europese leiders niet verantwoordelijk of medeplichtig zijn voor oorlogen in andere delen van de wereld? Het constant verschijnen van deze figuren bij herdenkingen is niets meer dan huichelarij. De tijd is nu gekomen om daar een einde aan te maken. Beter dan mee te doen aan deze schijnvertoningen is het bevechten van het systeem dat steeds weer vervalt tot oorlog en vernietiging. Zolang de huidige heersers hun spelletjes ongehinderd kunnen spelen zal er nooit een einde komen aan het moorden en het bloedvergieten. Er zal ook nooit een einde komen aan de leugens, die keer op keer worden ingezet om oorlogen mogelijk te maken.

Dan is er nog die kwestie van de vrijheid. Het 4/5 Mei Comité beweerd ieder jaar weer dat vrijheid niet vanzelfsprekend is, maar gaat er wel vanuit dat we nu vrij zijn. Zeker er is geen bezetting, zoals in de Tweede Wereld Oorlog. Maar wat voor vrijheid is dit als we op alle mogelijke manieren worden afgeluisterd, getapt, dat er wordt meegelezen en dat we overal worden gefilmd en gefotografeerd? Wat voor vrijheid is dit als alles wat we doen in Washington wordt opgeslagen? Wat voor vrijheid is dit als er in onze naam oorlog wordt gevoerd en slachtoffers gemaakt zonder dat ons ooit om instemming is gevraagd? Met de beste wil van de wereld kun je de huidige situatie niet als vrijheid bestempelen. We kunnen geruststellen dat het vuur in de vrijheidsfakkel van het 4/5 Mei Comité nog maar heel flauwtjes brand. Als er tenminste nog sprake van een vlammetje is.
 
In plaats van al die illusies te laten voortbestaan is het beter om in opstand te komen tegen het systeem, dat de oorzaak is van alle oorlogen en ellende in de wereld. Het is beter om duidelijk te maken dat we aan die waanzin niet meer meedoen en ook geen deelnemers willen zijn in de shows die steeds opnieuw worden opgevoerd. Shows die alleen dienen om de ware aard van het systeem toe te dekken en uit het zicht te houden. Natuurlijk moet iedereen zelf nadenken en de eigen conclusies trekken. Maar het moet wel duidelijk zijn dat de tijd is gekomen om een aantal dingen ter discussie te stellen. Op wat voor manier dan ook.

donderdag 10 juli 2014

NSA mollen in Duitse bodem



De Duitse politiek is weer in rep en roer na een nieuw spionageschandaal met betrekking tot de zogenaamde vriendschapsbanden met de VS. Wat is namelijk het geval; een lid van de Duitse inlichtingendienst heeft kennis die hij tijdens zijn werk op deed aan de Amerikanen verkocht. De Amerikanen hebben zijn aanbod zonder problemen aangenomen en gingen dus rustig verder met het in de gaten houden van een van hun meest trouwe satellietstaten. Er schijnen meer dan 200 geheime documenten van eigenaar te zijn gewisseld. De zaak kwam aan het licht toen dezelfde man zijn kennis ook aan Rusland probeerde te verkopen. Hij zit nu in de bak en er zal nog moeten blijken hoeveel “schade” hij heeft aangericht.

Op zich wordt er beweerd dat er geen al te grote geheimen naar buiten zijn gekomen, maar daar gaat het in dit geval niet om. Het ware probleem is dat de Amerikanen opnieuw hebben laten zien dat ze de Duitse overheid maar al te graag in de gaten houden. Nog niet zo lang geleden bleek dat de Amerikanen ook de mobiele telefoon van Merkel hadden getapt, en dat miljoenen Duitsers door de Amerikaanse NSA in de gaten worden gehouden. Dit laatste vindt de Duitse politiek nog niet zo erg, maar dat het hoofd van de regering in de gaten wordt gehouden en dat nu ook nog spionnen worden geworven om dit van binnen uit te doen, precies dat heeft het Duitse vertrouwen in hun Amerikaanse meesters toch wel een stevige buil gegeven. Zeker nadat er nog een tweede NSA spion werd ontdekt die in Duitsland aan het werk was.

Eerdere kritiek werd door de Amerikanen met wat schaapachtigheid behandeld, maar er is geen enkele garantie gegeven dat het niet weer zou gebeuren. En dat het nog steeds gebeurd blijkt nu. Ook nu weer wordt er geroepen om een onderzoek en actie tegen de Amerikanen. Merkel zegt dat ze de zaak ernstig opvat. Maar zal ze werkelijk actie durven te ondernemen tegen Washington? Ervaringen uit het verleden nopen tot een negatief antwoord. Merkel vraagt zich natuurlijk achter gesloten deuren af waar ze dit allemaal aan heeft verdiend. Heeft ze niet altijd precies gedaan wat Washington wilde? Heeft ze niet alle orders strikt opgevolgd? Ze heeft toch op Amerikaans bevel de crisis in de Oekraïne laten ontstaan. Eerder al volgde het Duitse leger de Amerikanen naar Afghanistan en nu wil de Duitse regering nog meer overzeese militaire missies mogelijk maken. U raad het al, ook dat is op verzoek van de Amerikanen. De Yanks hebben immers altijd kanonnenvoer nodig om de kooltjes voor hen uit het vuur te halen als men weer ergens een brandhaard aan het opstoken is.

Overal heeft de Duitse regering aan mee gedaan en grotere ogendienders zijn er in feite in Europa niet te vinden, op de Britse regering na misschien. Toch is dit nog niet genoeg voor de meesters in Washington. Iedere stap moet worden gevolgd, zelfs van de meest trouwe bondgenoten. We schreven het al eerder; de Amerikanen willen geen bondgenoten, men wil onderdanen. En onderdanen hou je in de gaten voor het geval ze vreemde ideeën krijgen. Dat is het motto van de Amerikaanse regering. Dus staat Merkel weer voor schut en weet ze niet hoe ze dit nieuwe debacle aan haar volk moet verkopen. In sommige kringen gaan nu stemmen op dat ook de Duitse inlichtingendienst in actie moet komen en de Amerikanen moet gaan bespioneren. Maar dat soort suggesties zijn met een korreltje zout te nemen. De Duitse regering zal nooit tegen Washington in gaan, hoe groot de provocatie ook mag zijn.

De hele zaak roept wel een aantal vragen op over hoe het gaat in de rest van Europa. En hoe zit het met Nederland? Het is bekend dat Rutte het favoriete kleine jochie van Merkel is. En als het gaat om het verlenen van bijstand aan de Amerikaanse imperialisten staat Nederland ook altijd vooraan. Toch geeft de Duitse ervaring aan dat dit geen garantie is dat de NSA mollen ook niet hier en in andere Europese landen actief zijn. Nog af gezien van militaire en politieke zaken hebben de Amerikanen ook nog andere belangen. Men wil weten waar de verschillende landen in Europa economisch mee bezig zijn. De verkregen informatie wordt gebruik om contracten te winnen, economische beslissingen voor te koken of the veranderen, en om druk uit te oefenen zodat de Amerikaanse belangen altijd voorop zullen staan. Laten we niet vergeten dat de onderlinge concurrentiestrijd een van de beginselen van het kapitalisme is.

In deze strijd kent men geen vrienden en geen bondgenoten. Dan is iedereen de tegenstander van de ander. Dit kan heel ver gaan en de betrokken schrikken er niet voor terug om over lijken te gaan. De enige keer dat men allemaal aan het zelfde touw trekt is als er strijd gevoerd moet worden tegen de arbeidersbeweging, of als bepaalde gezamenlijke belangen zoals olie of gas toevoer veilig gesteld moeten worden. En ook daarbij wordt geen enkel middel geschuwd. Een goed voorbeeld is de strijd in de Oekraïne, waar de gasbelangen van Shell in het Donbass gebied de werkelijke inzet zijn van de oorlog vanuit westelijk zichtpunt.

Maar zoals gezegd; al deze belangen wegen niet op tegen de Amerikaanse bemoeizucht en de noodzaak om steeds meer en betere informatie te verzamelen. Als het huidige Europa nog de illusie had dat men als een onafhankelijk continent kan opereren, moet ook deze illusie nu wel een jammerlijk dood zijn gestorven. Als de Amerikaanse meester de zweep laat knallen heeft Europa te pareren. Want anders……. Tja, wat anders? Dat zullen we pas weten als de Europese volkeren het juk afwerpen en zich bevrijden uit de kapitalistische slavernij. Precies daarvoor krioelt het van de Amerikaanse spionnen. Stel dat in Europa de revolutie uitbreekt en Washington weet er niets van. Zou dat geen ramp zijn?