Het kan zijn dat er hier en daar wordt
gedacht dat wij de SP de laatste tijd te hard hebben aangepakt. Het is allemaal
een kwestie van beoordeling en interpretatie. Ons standpunt is duidelijk; wij steunen
alleen communistische en links revolutionaire bewegingen en partijen. We zijn
van oordeel dat de SP niets meer is dan een sociaal democratische partij, en
dus een soort kopie van de PvdA. Wat de PvdA in haar nooit eindigende ruk naar
rechts laat liggen pikt de SP op. Maar het eindresultaat blijft hetzelfde. De
PvdA, noch de SP willen een fundamenteel andere maatschappij. Die andere
maatschappij, een socialistische maatschappij, willen wij wel, dus gaan wij en
de sociaal democraten verschillende wegen.
Toch blijft het een kwestie van
beoordeling, en de laatste tijd zijn er wat zaken gebeurd die aantonen dat ons
oordeel over de SP volkomen terecht en juist is. We hebben al eerder geschreven
over de mislukte SP campagne in 2012, maar nu zit er een voorbeeld aan te komen
die in feite verder uitleg overbodig maakt. Voor dit voorbeeld moeten we naar
Amsterdam en de constante pogingen om daar een nieuw stadsbestuur van de grond
te krijgen na de verkiezingen van 22 maart. De Amsterdamse verkiezingsuitslag
was in zoverre opmerkelijk dat voor de eerste keer sinds de Tweede Wereld
Oorlog de PvdA niet de grootste partij werd. Het was D’66 die de meeste stemmen
binnen sleepte en dus ook een begin mocht maken met het vormen van een nieuw
college.
Dit was een stuk minder makkelijk dat
het op het eerste gezicht leek omdat D’66 steeds als hoofddoel heeft gehad om
de PvdA buiten het college te houden. Er werd een akkoord gesloten met
GroenLinks en daarna moest men op zoek naar een derde partij. D’66 had een
voorliefde voor de VVD en er begon een onderhandelingsronde die eindigde met
het afhaken van GroenLinks. GroenLinks wilde niet binnen een college opereren
waarin twee rechtse partners de dienst zouden uitmaken. Hierop volgde nog een
hele serie ontwikkelingen die we maar zullen overslaan omdat ze er nauwelijks
toe doen. Uiteindelijk kwam er weer een nieuwe combinatie in beeld; D’66, VVD
en de SP.
De SP was namelijk de tweede grote
winnaar in Amsterdam. Op zich is de doorbraak van de SP in de hoofdstad een
moeilijke bevalling geweest. Maar op 22 maart kwam de partij toch als winnaar
uit de bus. Veel Amsterdammers die op de SP gestemd hebben zullen er nooit bij
stil hebben gestaan dat hun favoriet mogelijk zou kiezen voor samenwerking met
de VVD, een partij die het toonbeeld is van een politieke tegenstander. Toch is
de Amsterdamse SP leiding nu bezig om met de rechtse ballen van de VVD en D’66
te onderhandelen en er lijkt zelfs schot in te zitten. Hoe kan het gebeuren dat
de SP aan de slag gaat met een combinatie die GroenLinks eerder al af wees? Is
de honger naar macht dan zo groot?
Het lijkt allemaal onwezenlijk, maar
het gaat zelfs nog verder. Amsterdam had nu al een volledig links college
kunnen hebben. Er is namelijk nog een combinatie mogelijk; SP, GroenLinks, PvdA
plus de ene zetel van de Partij van de Dieren. Hoe links een aantal van deze
partijen is moeten we ons afvragen, maar deze combinatie zou altijd beter zijn
dan de betrokkenheid van de VVD en D’66. Er was een soort akkoord tussen de
linkse partijen om te wachten tot D’66 geen opties meer had, en dan zou men
komen met de combinatie over links. Het leek dus maar een kwestie van tijd.
Het proces liep door tot de SP zich
plotseling van de linkse partijen terug begon te trekken en gezellige
gesprekken ging voeren met D’66 en de VVD. Deze gesprekken zijn nog steeds
gaande. Het moet dus duidelijk zijn dat de SP Amsterdam naar alle
waarschijnlijkheid een links college door de neus heeft geboord. Dat kan alleen
maar beschreven worden als een schandelijk vertoning van een partij die altijd
beweerd dat het een socialere maatschappij wil. Onder linkse activisten is er
al jarenlang een bepaald wantrouwen als het om de SP gaat en dit wantrouwen
lijkt nu volledig op zijn plaats te zijn. Wat denken deze salonsocialisten te
bereiken in een college waar de rechtse stem het hardst zal klinken? Is er nu
echt iemand binnen de Amsterdamse SP die denkt dat men op dit college een SP
stempel kan drukken?
Mocht dit onzalige college er ooit
komen is het nu al duidelijk wat de effecten op lange termijn zullen zijn. De
SP zal gedwongen worden om de rechtse agenda van D’66 en de VVD uit te voeren.
Dat zal tot heftige kritiek en teleurstelling onder de eigen achterban leiden.
In de ogen van veel kiezers zal de SP totaal ongeloofwaardig worden. Dit beeld
zal zeker niet alleen tot Amsterdam beperkt blijven. Het eind resultaat zal
zijn dat de SP voor eens en voor altijd laat zien dat de partij door en door
sociaal democratisch is en geen enkele echte verandering in de maatschappij
voor staat. De SP bewering dat de partij staat voor de mensen in de meest
kwetsbare posities in de samenleving wordt op deze manier een lachertje.
Natuurlijk is het nog niet te laat en
kan de SP leiding in Amsterdam zich nog van deze dwaling afkeren. Maar
eigenlijk zit dat er niet echt in. Het pluche lokt en blijkbaar werkt men
daarbij liever samen met politieke tegenstanders dan met partijen waarmee echte
overeenkomsten zijn. Het komt er in feite op neer dat de SP zich volledig aan
het systeem heeft aangepast en de partij doet precies wat er door de heersende
klasse wordt verlangd. Eigenlijk wisten we dit natuurlijk al veel langer. Een
ding is zeker; de SP zal nooit de vertegenwoordiger van de Nederlandse
arbeidersklasse kunnen zijn. Daarvoor ontbreekt het de partij aan ideologisch
gereedschap en aan politieke moed. Van een ventiel voor het afblazen van stoom,
begint de SP nu een regentenpartij te worden. Kortom; het is stil op parlementair links
in Nederland.