donderdag 29 mei 2014

Hoe fascistisch is Europa nu eigenlijk?



Na het lachwekkende spel rond de resultaten van de Europese verkiezingen, kunnen we nu de balans opmaken. Dan gaat het er vooral om dat we kijken hoe fascistisch Europa intussen is geworden. We kunnen vaststellen dat we hierbij met verschillende signalen te maken hebben. Signalen die aangeven dat de Euro crisis en de loodzware gevolgen veel mensen anti EU hebben gemaakt. Alleen weet men niet zo goed hoe dat moet worden uitgedrukt. Voordat we hier op verder gaan moeten we eerst even kijken naar de uiteindelijke resultaten.

Ten eerste was de opkomst bijna overal in Europa laag. Meestal zo tussen de 30 en 35%. Dit betekend eigenlijk dat de nieuwe parlementsleden geen mandaat hebben en dat de verkiezingen in feite zijn mislukt. Dit is echter niet in het belang van de heersende klasse, die hun project ten koste van alles willen doordrijven, dus gelden de stemmingen gewoon. Op een perverse manier noemt men dit ook nog democratie. Verder was in veel landen te zien dat de fascisten en de populisten vooruitgang boeken. Maar dat was niet overal het geval. In Nederland bijvoorbeeld verloor Wilders een zetel, terwijl hij buiten adem op een doorbraak zat te wachten. Die kwam er niet, en de Mussert van de 21ste eeuw doet er dan voorlopig ook het zwijgen toe.

In Frankrijk werden de fascisten van het Front Nationaal de grootste partij en winst voor de populisten was er ook in Denemarken, Hongarije en Groot Brittanniƫ. Daar staat wel weer tegenover dat de enige Britse BNP fascist uit het Europees parlement verdwijnt. Zijn plek wordt ingenomen door een aantal leden van UKIP, een anti-EU en racistische partij, maar wel een club met een minder fascistische uitstraling. Zo weigert UKIP pertinent om met het Front National samen te werken. In het nieuwe parlement houden de christen democraten en de sociaal democraten de overhand. De heersende kapitaalgroepen van Europa kunnen dus gewoon verder met hun project.
Toch was er ook goed nieuws. In een aantal landen, anders dan in Nederland, deden er echte links socialistische partijen mee, en dat maakte meteen een groot verschil. In Griekenland werden de linkse socialisten de grootste partij en winst was er ook in Spanje en Portugal. In een aantal andere landen deden kleine principieel linkse partijen het ook goed. Het grote verschil is dat deze partijen een duidelijk boodschap uitdragen. Daar is in bijvoorbeeld Nederland echt geen sprake van.

Als we ons na deze verkiezingen afvragen hoe fascistisch Europa intussen nu eigenlijk is, valt deze vraag moeilijk te beantwoorden. Wat vast staat is dat een groot deel van de mensen die naar de stembus gingen op een partij hebben gestemd die zich tegen de EU richt. In de meeste gevallen zijn dit fascistische en racistische partijen. Naast het anti-EU sentiment, speelt ook het racisme een grote rol in de keuze van deze groep stemmers. Dat er nog veel meer mensen tegen de EU zijn, die niet op dit soort partijen willen stemmen, en daarom gewoon wegblijven, geeft aan dat het huidige Europa van de bankiers en de zakkenvullers geen enkel draagvlak meer heeft onder de volkeren. Sommige zien het nut van de EU niet in, anderen zien Europa als veroorzaker van de crisis en dus iets vijandigs. Deze laatste groep kiest meestal voor de fascisten.

Als linkse organisaties moeten wij blij zijn met de oppositie tegen de kapitalistische EU, maar niet blij met de vorm die deze oppositie in een aantal landen aanneemt. Het moet wel gezegd worden dat we hiervoor de hand in eigen boezem moeten steken. Jarenlang heeft links de strijd tegen de EU uitbuiters aan uiterst recht overgelaten. Terwijl wij op dit terrein, zeker in verband met de crisis, enorm kunnen scoren, zijn veel linkse partijen in het vage blijven hangen, en hebben zo de weg vrij gemaakt voor het benauwende nationalisme van de fascisten en de populisten. Als we naar Nederland kijken komt links niet veel verder dan ondoorzichtige statements als “we willen niet dit Europa” of “we willen een ander Europa”. Daar gaat echt niemand warm voor lopen. Daar komt nog bij dat de sociaal democraten zich volledig hullen in de Europese vlag. Mensen die dan echt tegen Europa willen stemmen zijn dan aangewezen op politiek tuig als Wilders en Le Penn (oud of nieuw, het is lood om oud ijzer).

Daar waar links wel duidelijk stelling neemt tegen het kapitalistische Europa komen de stemmen ook. In groten getale zelfs. De volkeren zijn de vage kletspraatjes en leugens zat. Veel Europeanen zullen niet op de fascisten stemmen als er een duidelijke boodschap van links uit gaat tegen het Europa van het kapitaal en de crisis. Tegen het Europa van Merkel en Rutte, van Hollande en Juncker. In veel landen ontbreekt die boodschap. Deels komt dat omdat linkse partijen bang zijn om in nationalistisch vaarwater terecht te komen.

Dat is totale onzin. Als socialisten en communisten zijn wij nooit tegen de samenwerking van de volkeren, in Europa of elders ter wereld. In feite zijn wij de grootste pleitbezorgers van deze samenwerking. Maar dan gaat het om een samenwerking tussen de mensen, niet de banken en de grote bedrijven. In feite staan wij voor het echte Europa, een socialistisch Europa. Een Europa van vrijheid en sociale gerechtigheid. Een Europa waar de volkeren, de meerderheid dus, het voor het zeggen heeft, en niet een handje vol bankiers en groot industriĆ«len. De huidige EU is de vijand van de volkeren. Dat is de boodschap die we niet duidelijk genoeg kunnen uitdrukken. Veel mensen willen kiezen tegen deze EU, maar dan moet er ook wel wat te kiezen zijn. Waar die mogelijkheid er is, scoort links, en niet zo’n beetje ook. Dat is iets waar we in de komende tijd goed over moeten nadenken.

De crisis is nog lang niet voorbij, en zelfs als dit wel het geval is, staat de volgende al weer levensgroot voor de deur. De leidende figuren binnen de EU weten dat ook. Ze weten dat hun tijd nog maar beperkt is. Maar het omwerpen van de EU en het vernietigen van de fascisten die beweren tegen deze EU te zijn is niet voldoende. We moeten beginnen aan de opbouw van een socialistisch Europa als onderdeel van een socialistische wereld. Dat is de enige manier om de uitbuiters en de oorlogshitsers voorgoed uit te bannen. De sleutel ligt in onze handen, laten we niet langer aarzelen om van deze sleutel gebruik te maken. Dan ligt de echte macht binnen ons bereik, we hoeven hem alleen maar te grijpen.