Na het lachwekkende spel rond de
resultaten van de Europese verkiezingen, kunnen we nu de balans opmaken. Dan
gaat het er vooral om dat we kijken hoe fascistisch Europa intussen is
geworden. We kunnen vaststellen dat we hierbij met verschillende signalen te
maken hebben. Signalen die aangeven dat de Euro crisis en de loodzware gevolgen
veel mensen anti EU hebben gemaakt. Alleen weet men niet zo goed hoe dat moet
worden uitgedrukt. Voordat we hier op verder gaan moeten we eerst even kijken
naar de uiteindelijke resultaten.
Ten eerste was de opkomst bijna overal
in Europa laag. Meestal zo tussen de 30 en 35%. Dit betekend eigenlijk dat de
nieuwe parlementsleden geen mandaat hebben en dat de verkiezingen in feite zijn
mislukt. Dit is echter niet in het belang van de heersende klasse, die hun
project ten koste van alles willen doordrijven, dus gelden de stemmingen
gewoon. Op een perverse manier noemt men dit ook nog democratie. Verder was in
veel landen te zien dat de fascisten en de populisten vooruitgang boeken. Maar
dat was niet overal het geval. In Nederland bijvoorbeeld verloor Wilders een
zetel, terwijl hij buiten adem op een doorbraak zat te wachten. Die kwam er
niet, en de Mussert van de 21ste eeuw doet er dan voorlopig ook het
zwijgen toe.
In Frankrijk werden de fascisten van
het Front Nationaal de grootste partij en winst voor de populisten was er ook
in Denemarken, Hongarije en Groot Brittannië. Daar staat wel weer tegenover dat
de enige Britse BNP fascist uit het Europees parlement verdwijnt. Zijn plek
wordt ingenomen door een aantal leden van UKIP, een anti-EU en racistische
partij, maar wel een club met een minder fascistische uitstraling. Zo weigert
UKIP pertinent om met het Front National samen te werken. In het nieuwe
parlement houden de christen democraten en de sociaal democraten de overhand. De
heersende kapitaalgroepen van Europa kunnen dus gewoon verder met hun project.
Toch was er ook goed nieuws. In een
aantal landen, anders dan in Nederland, deden er echte links socialistische
partijen mee, en dat maakte meteen een groot verschil. In Griekenland werden de
linkse socialisten de grootste partij en winst was er ook in Spanje en
Portugal. In een aantal andere landen deden kleine principieel linkse partijen
het ook goed. Het grote verschil is dat deze partijen een duidelijk boodschap
uitdragen. Daar is in bijvoorbeeld Nederland echt geen sprake van.
Als we ons na deze verkiezingen
afvragen hoe fascistisch Europa intussen nu eigenlijk is, valt deze vraag
moeilijk te beantwoorden. Wat vast staat is dat een groot deel van de mensen
die naar de stembus gingen op een partij hebben gestemd die zich tegen de EU
richt. In de meeste gevallen zijn dit fascistische en racistische partijen.
Naast het anti-EU sentiment, speelt ook het racisme een grote rol in de keuze
van deze groep stemmers. Dat er nog veel meer mensen tegen de EU zijn, die niet
op dit soort partijen willen stemmen, en daarom gewoon wegblijven, geeft aan
dat het huidige Europa van de bankiers en de zakkenvullers geen enkel draagvlak
meer heeft onder de volkeren. Sommige zien het nut van de EU niet in, anderen
zien Europa als veroorzaker van de crisis en dus iets vijandigs. Deze laatste
groep kiest meestal voor de fascisten.
Als linkse organisaties moeten wij
blij zijn met de oppositie tegen de kapitalistische EU, maar niet blij met de
vorm die deze oppositie in een aantal landen aanneemt. Het moet wel gezegd
worden dat we hiervoor de hand in eigen boezem moeten steken. Jarenlang heeft
links de strijd tegen de EU uitbuiters aan uiterst recht overgelaten. Terwijl
wij op dit terrein, zeker in verband met de crisis, enorm kunnen scoren, zijn
veel linkse partijen in het vage blijven hangen, en hebben zo de weg vrij
gemaakt voor het benauwende nationalisme van de fascisten en de populisten. Als
we naar Nederland kijken komt links niet veel verder dan ondoorzichtige
statements als “we willen niet dit Europa” of “we willen een ander Europa”.
Daar gaat echt niemand warm voor lopen. Daar komt nog bij dat de sociaal democraten
zich volledig hullen in de Europese vlag. Mensen die dan echt tegen Europa
willen stemmen zijn dan aangewezen op politiek tuig als Wilders en Le Penn (oud
of nieuw, het is lood om oud ijzer).
Daar waar links wel duidelijk stelling
neemt tegen het kapitalistische Europa komen de stemmen ook. In groten getale
zelfs. De volkeren zijn de vage kletspraatjes en leugens zat. Veel Europeanen
zullen niet op de fascisten stemmen als er een duidelijke boodschap van links
uit gaat tegen het Europa van het kapitaal en de crisis. Tegen het Europa van
Merkel en Rutte, van Hollande en Juncker. In veel landen ontbreekt die
boodschap. Deels komt dat omdat linkse partijen bang zijn om in nationalistisch
vaarwater terecht te komen.
Dat is totale onzin. Als socialisten
en communisten zijn wij nooit tegen de samenwerking van de volkeren, in Europa
of elders ter wereld. In feite zijn wij de grootste pleitbezorgers van deze
samenwerking. Maar dan gaat het om een samenwerking tussen de mensen, niet de
banken en de grote bedrijven. In feite staan wij voor het echte Europa, een
socialistisch Europa. Een Europa van vrijheid en sociale gerechtigheid. Een
Europa waar de volkeren, de meerderheid dus, het voor het zeggen heeft, en niet
een handje vol bankiers en groot industriëlen. De huidige EU is de vijand van
de volkeren. Dat is de boodschap die we niet duidelijk genoeg kunnen
uitdrukken. Veel mensen willen kiezen tegen deze EU, maar dan moet er ook wel
wat te kiezen zijn. Waar die mogelijkheid er is, scoort links, en niet zo’n beetje
ook. Dat is iets waar we in de komende tijd goed over moeten nadenken.
De crisis is nog lang niet voorbij, en
zelfs als dit wel het geval is, staat de volgende al weer levensgroot voor de
deur. De leidende figuren binnen de EU weten dat ook. Ze weten dat hun tijd nog
maar beperkt is. Maar het omwerpen van de EU en het vernietigen van de
fascisten die beweren tegen deze EU te zijn is niet voldoende. We moeten
beginnen aan de opbouw van een socialistisch Europa als onderdeel van een
socialistische wereld. Dat is de enige manier om de uitbuiters en de
oorlogshitsers voorgoed uit te bannen. De sleutel ligt in onze handen, laten we
niet langer aarzelen om van deze sleutel gebruik te maken. Dan ligt de echte
macht binnen ons bereik, we hoeven hem alleen maar te grijpen.