Steeds vaker hoor je dat de politiek met
integriteitsproblemen kampt. Vooral op plaatselijk niveau zouden deze problemen
de vorm van een epidemie aannemen. Het ziet er allemaal heel onschuldig en
nietszeggend uit. Maar als we dit even vertalen naar normaal gangbaar
Nederlands zien we dat het om corruptie gaat. Het kapitalistische systeem is
een kampioen in het uitvinden van dit soort onschuldige termen om de misdaden
van haar eigen dienaren onder de tafel te schuiven. Je zou het ook gewoon
doofpottaal kunnen noemen. Laten we het dus maar gewoon bij corruptie houden,
dan weet tenminste iedereen waar we het over hebben.
Nu is het zo dat Nederland altijd met
een bepaalde arrogantie naar andere landen heeft gekeken waar de corruptie
welig tiert. In de polder zou zo iets immers niet voorkomen. Onzin natuurlijk
want corruptie is een vast bestanddeel van het kapitalisme en stopt echt niet
als de Nederlandse grenzen in zicht komen. Intussen zijn er over de jaren grote
corruptieschandalen geweest die veel aandacht trokken. Denk maar aan Lockheed,
waar de oude fascist Bernard zijn miljoenen vandaan haalde, en natuurlijk de
bouwfraude. Maar nu komt er meer en meer naar buiten over de corruptie en de
diefstallen binnen de lokale overheid en de politiek.
Voorbeelden zijn er intussen te over;
in Amersfoort kon een PvdA raadslid zonder moeite jarenlang de partijkas
plunderen tot dat hij, bang voor ontdekking, in Spanje in een rivier sprong. In
Utrecht bleek een PvdA raadslid de daklozenkrant voor duizenden euro’s te
hebben bestolen en er zijn ook al een aantal bonnetjes affaires langs gekomen.
Opvallend is wel dat het vaak sociaal democraten blijken te zijn die lange
vingers hebben. Maar ze zijn niet de enige. Wat te denken van het Limburgse VVD
raadslid van Rey waar nog steeds een corruptie onderzoek tegen loopt. In de VVD
vinden ze corruptie niet zo’n heel groot probleem, want het duurde maanden
voordat van Rey buiten de deur werd gezet. Schamen doet deze windbuil zich ook
al niet want intussen heeft hij een eigen partij opgericht waarmee hij aan de
verkiezingen gaat deelnemen. Als je dus in Limburg woont en met alle geweld op
een corrupte politicus wil stemmen kan dat. Ook dat is blijkbaar democratie.
Van Rey was vroeger ondernemer, dus
het is niet verwonderlijk dat hij niet vies is van wat steekpenningen hier en
daar. Dat is overigens een beeld dat we lokaal veel tegen komen. Raadsleden en
wethouders die bedrijven hebben die ook weer voor de gemeente werken. Bedrijven
die op naam staan van echtgenoten of andere familieleden. Warme banden tussen
lokale politici en projectontwikkelaars en bouwbedrijven, waardoor de grote
opdrachten steeds bij dezelfde bedrijven terecht komen. Meerdere keren is het
ook voorgekomen dat wethouders die ooit de opdrachten verdeelden na hun
politiek pensioen meteen zelf projectontwikkelaar werden. Kortom, er is net zo
veel verstrengeling in vooral de plaatselijke politiek als in een gemiddelde
spaghettifabriek.
Daar komt nog bij dat er lokaal vaak
plaatselijk partijen mee doen die raadsleden leveren waarbij de uitdrukking
wrakhout meteen in gedachten springt. Deze partijen hebben geen eigen ideologie
en zijn alleen gebouwd op eigen belangen, waar de kandidaten en toekomstige
raadsleden dan ook meer dan graag gebruik van maken. We komen dan vanzelf bij
de vraag of hier geen toezicht op is. Natuurlijk is er wel een systeem voor,
maar dat is allemaal zo stroperig dat er jaren voorbij kunnen gaan voordat er
iets aan het licht komt. Daar komt nog bij dat de onderzoekers en de
onderzochten elkaar meestal goed kennen, en dan worden er nog wel eens wat
oogjes dicht geknepen. Kortom, voor ieder die verkeerd wil is dit een complete
speeltuin.
Met echte politiek heeft dit niets
meer te maken. Deze figuren worden onterecht volksvertegenwoordigers genoemd.
Ze worden eens in de 4 jaar blindelings gekozen (wie kent immers de kandidaten
waar op gestemd wordt?) en kunnen dan vervolgens 4 jaar lang met hun zetel doen
en laten wat ze willen. Als het hun partij te gortig wordt kunnen ze buiten de
deur worden gezet, maar dan nemen ze wel hun zetel mee en gaan dan vrolijk op
eigen houtje verder. Ook dat is een vorm van fraude, kiezersbedrog in dit geval.
Het is jammer dat kiezersbedrog niet strafbaar is, want dan zat een groot deel
van de systeempolitici constant in de bak. Opgeruimd staat netjes natuurlijk,
maar daarmee is het probleem niet opgelost.
Er zijn raadsleden die zich inderdaad
als echt volksvertegenwoordigers willen opstellen, maar die raken vaak onder de
wielen van het systeem. Meestal zijn ze dan zo teleurgesteld dat ze van de hele
politiek niets meer willen weten. Anderen houden wel vol, maar het is een
constant gevecht. Het probleem is gewoon dat de figuren die verkeerd willen aan
bijna niemand verantwoording hoeven af te leggen als de stemmen eenmaal in de
bus zitten. Voel je je als kiezer na de verkiezingen bedrogen, dan heb je pech
gehad want de eerste 4 jaar mag je niet meer mee doen en moet je je kop houden.
Je hebt toch immers voor dat zootje gekozen?
Met plaatselijk democratie heeft dit totaal
niets van doen. De oplossing is in feite heel simpel en ligt ook voor de hand.
Volksvertegenwoordigers moeten te allen tijde afzetbaar zijn. Dus niet eens in
de 4 jaar, maar gewoon iedere dag. Als een arbeider zijn werk niet naar behoren
doet wordt hij door zijn werkgevers onverbiddelijk op straat gezet. Maar deze
zogenaamde volkvertegenwoordigers mogen 4 jaar lang bedriegen, stelen en hun
eigen belangen najagen, ten koste van de kiezers en de gemeenschap. Het is geen
wonder dat niemand meer vertrouwen heeft in de politiek. Zakkenvullers en
graaiers hebben immers de overhand en belonen zich zelf rijkelijk.
Maak ze afzetbaar en het beeld zal een
heel stuk veranderen. Ze zullen iedere dag over hun schouders moeten kijken en
rekening houden met hun kiezers. Doen ze niet wat was beloofd of zitten ze met
hun vingers in de schatkist vliegen ze meteen de laan uit. En dat zonder
wachtgeld natuurlijk want ook daar kan geen arbeider op rekenen. Als we alle
volksvertegenwoordigers afzetbaar maken zullen ze zich misschien gedragen op
een manier die met hun titel overeen komt. Doen ze dat niet zijn de
consequenties er onmiddellijk, en worden ze vervangen. Een wijs man heeft ooit
gezegd: “Vertrouwen is goed, maar controle is beter.” Als het om de huidige
politiek gaat kunnen we beter zeggen: “Vertrouwen is naïef, controle is alles”.
