Burgeroorlog in Hamburg?

Een paar weken geleden schreven we over de slag om de Rote Flora, het bekende kraakpand in Hamburg dat een uniek politiek cultuur centrum vormt. Een gebouw ook dat wordt bedreigd door ontruiming omdat de eigenaar er plannen mee heeft. Kort voor de kerst werd een solidariteitsdemonstratie ter ondersteuning van de Rote Flora bruut door de politie aangevallen. Maar intussen is de situatie enorm geëscaleerd en zou je soms zelfs zeggen dat er in Hamburg een burgeroorlog dreigt. Omdat dit soort zaken ook in andere steden en landen kunnen voorkomen is het belangrijk om de gebeurtenissen op een rijtje te zetten en er de lessen uit te trekken. Wat nu in Hamburg gebeurd kan morgen ook onze realiteit zijn.

Het begon dus allemaal met de demonstratie ter ondersteuning van de bewoners en gebruikers van de Rote Flora. Deze demonstratie werd door de politie aangevallen en er volgde een enorm straatgevecht waarbij honderden gewonden viel aan beide kanten. Meteen al na de demo werd duidelijk dat de politie het geweld en de aanval op de demo grootschalig had gepland. Dit werd ook bevestigd door bronnen binnen de politie. Omdat de harde lijn werd doorgezet verscheen er op internet een oproep van autonomen om de politie waar mogelijk aan te vallen. In de dagen daarna waren er inderdaad wat incidenten die door de politie enorm werden opgeblazen. Zo werd er beweerd dat een politiebureau door linkse activisten was aangevallen waarbij 3 smerissen gewond raakten.

Later bleek dat de bedoelde vechtpartij buiten had plaatsgevonden, zelfs op afstand van het bureau en dat de aanvallers geen linkse activisten waren geweest maar feestgangers van St Pauli, het uitgaansgebied daar vlakbij. Dit werd bevestigd door een advocaat die de activisten van de Rote Flora vertegenwoordigd. De politie bleef vasthouden aan de eerst versie en de spanning werd nog hoger opgedreven. Kort voor de jaarwisseling werd een groot gebied plotseling tot permanente gevarenzone verklaard. Het ging hierbij om het Schanzenkwartier, Altona en St Pauli. Binnen deze zone mocht de politie iedereen aanhouden, fouilleren, arresteren of het gebied uitwijzen met een boete als men toch terug kwam. Het gebied stond in feite onder de staat van beleg.

Er was veel kritiek op de beslissing vanuit links politieke kringen en mensenrechtenorganisaties. Maar de politie bleef beweren dat de zone nodig was om de veiligheid van de politie te garanderen. Dat hier een verborgen agenda achter zat was al ten tijde van de demonstratie duidelijk, maar nu kwam naar buiten wat men eigenlijk wilde. De politievakbond kwam meteen met een heel pakket eisen. Bezuinigingen moesten worden teruggedraaid, er moesten meer smerissen komen, betere beschermende kleding en stroomstootpistolen. Nu was dus de aap uit de mouw. De Hamburgse politie heeft doelbewust geweld uitgelokt en geprovoceerd om de eigen eisen ingewilligd te krijgen. De Rote Flora en haar sympathisanten zijn hierbij als zondebok ingezet om de politiek en de publieke opinie te beïnvloeden. Een tactiek die ook elders ingezet kan worden.

Natuurlijk zou Hamburg Hamburg niet zijn als dit alles zomaar werd geaccepteerd. Er werd massaal tegen de gevarenzone geprotesteerd en er waren ludieke acties om de politie en de zone belachelijk te maken. Er waren spontane flashmobs en kussengevechten, er ontstonden kleine onverwachte demonstraties die ook snel weer verdwenen. Kortom het werd een constant kat en muis spel met de politie, die zich met hun handelswijze met de dag meer belachelijk maakte. Want inderdaad gelachen werd er ook. Op een zekere dag werd iemand in het gevarengebied opgepakt omdat hij een WC borstel bij zich had. Dit zou een gewelddadig wapen zijn volgens de politie en moest in beslag worden genomen. Plotseling doken er in het gebied overal mensen op met WC borstels in de hand en de WC borstel werd tot symbool van de protestbeweging verklaard.

Er waren ook zogenaamde “spaarkaarten”waarop je kon bijhouden hoe vaak je was aangehouden. Als dit 10 keer was gebeurd was de bedoeling dat je naar het dichtstbijzijnde politiebureau ging om een kop koffie te vragen. Dit soort zaken, die heel onschuldig lijken, dreven de politie tot waanzin, en toen heel Duitsland zich met de boel ging bemoeien werd de gevarenzone vorige week plotseling opgeheven. Er bleven nog wel drie gevareneilandjes over rond drie politiebureaus. Ook dat leidde weer tot protesten en de nodige hilariteit. Op 13 januari was het dan eindelijk genoeg en werden ook de eilandjes afgeschaft. Nog steeds roept de politie en het stadsbestuur dat de zone nodig was geweest om de rust te herstellen en de politie te beschermen. Maar dat gelooft niemand meer, op een paar conservatieve politici na die samenwerken met de politievakbond.

Na het opheffen van de eilandjes was er meteen weer een demonstratie waar 800 mensen aan deelnamen. Zij maakten duidelijk dat ze de strijd zullen voortzetten om de Rote Flora te behouden en een aantal huizen van de sloop te redden. De Rote Flora activisten hebben gezegd dat ze niet op geweld zitten te wachten. Maar dat is niets nieuws. Zulke oproepen waren er ook al voor de demo in december. Het waren niet de activisten, maar de politie die het geweld scenario schreef. Een scenario dat nog steeds niet is uitgespeeld.

Wat er in Hamburg is gebeurd en nog steeds gaande is kan ook in ander steden gebeuren. De heersende klasse wil geen tegenstand meer en zeker geen protesten. Het gebruikt alle middelen om protesten te demoniseren en vervolgens geweld uit te lokken. Dat kan dan weer de aanleiding zijn voor meer repressieve maatregelen. De politie is hier een gewillig werktuig voor. Ook in Nederland neemt het politiegeweld dagelijks toe. En het gaat zelfs nog verder. De Amsterdamse burgemeester heeft recentelijk bekend gemaakt dat in december het leger in Amsterdam Noord is ingezet om de politie te ondersteunen. Het zou hierbij gaan om het voorkomen van inbraken, maar officieel is niet bekend wat het leger in Noord heeft uitgevoerd.

De ordestrijdkrachten zijn duidelijk aan het oefenen voor het moment waarop de bevolking het misdadige beleid van de regering niet meer pikt. De heersende klasse is bang voor de straat en dat is maar goed ook. Ze weten dat de straat hen morgen kan afzetten en dat ze op gestolen tijd leven. Het belangrijkste is dat we ons door tactieken zoals in Hamburg gebruikt niet laten intimideren en dat we ons ook niet laten provoceren. Als het moment van actie eenmaal daar is, kan geen smeris of soldaat daar meer wat tegen doen. En precies dat verklaart de panische angst van de heersende klasse. We houden vast aan ons parool: organiseer en sla terug!!

 
Update; het lijkt er op dat de autoriteiten in Hamburg eieren voor hun geld beginnen te kiezen. De Senaat heeft de eigenaar van de Rote Flora bevolen het pand aan de stad terug te verkopen omdat hij zich niet aan de regels van het contract heeft gehouden. Als hij niet wil terugverkopen voor 1.1 miljoen euro zal het pand worden onteigend. De autoriteiten houden hem medeverantwoordelijk voor de recente onrust. Dit is opnieuw het bewijs dat actievoeren wel degelijk werkt. De wereld is van ons, als we maar bereid zijn om hem te pakken.