Op het internet, via YouTube, is het
levensverhaal te vinden van de Duits-Joods communist Kurt Goldstein, die
praktisch de hele 20ste eeuw meemaakte. Het verhaal is niet helemaal
compleet, maar het geeft wel een goed beeld van de politieke verhoudingen in
Duitsland in de periode voor en tijdens de Tweede Wereld Oorlog. Goldstein
vertelt ondermeer hoe hij communist is geworden. Als jonge jongen had hij zich
aangesloten bij een Joodse padvindersorganisatie. Maar vrienden vertelden hem
dat dit eigenlijk niet genoeg was. Het waren de jaren 20 en Duitsland verkeerde
in een diepe crisis. Er was massawerkloosheid en armoede. Daar moest wat tegen
gedaan worden, en zijn vrienden gaven aan dat een socialistisch Duitsland de
enige oplossing was.
Dit liet de jonge Kurt niet meer los
en hij ging kijken hoe hij een bijdrage kon leveren. Uiteindelijk sloot hij
zich aan bij de jongerenorganisatie van de sociaal democratische SPD. Hij ging
enthousiast aan de slag en toen er in 1928 verkiezingen waren werkte Goldstein
mee in de campagne van de SPD. Een hoofdthema in die campagne was het plan van
de Duitse heersende klasse om twee nieuwe pantserkruisers te bouwen, die de
namen A en B zouden dragen. Met deze oorlogsschepen hoopte men weer wat kracht
te herwinnen die in de nederlaag van de Eerste Wereld Oorlog verloren was
gegaan. De SPD was tegen de bouw van deze kruisers en maakte dit tot een
centraal element in de verkiezingscampagne. De sociaal democraten wonnen en
konden met anderen een regering vormen. Goldstein was erg tevreden met de
overwinning en de bijdrage die hij daaraan had geleverd.
Maar deze tevredenheid was maar van
korte duur, want al heel snel na de overwinning zag hij een krant waar met
grote letters opstond dat de nieuwe regering had besloten tot de bouw van de
pantserkruisers A en B. Hij kon het
eerst niet geloven, maar het stond er met dikke zwarte letters. Hij voelde zich
bedrogen en voorgelogen door zijn partij. Hij hoefde niet lang na te denken
over wat te doen want hij zegde meteen zijn lidmaatschap op. Korte tijd later
werd hij lid van de KPD, de Duitse Communistische Partij. Dit nadat hij een
garantie had gekregen dat de KPD zich nooit bezig zou houden met dit soort
bedrog. Kurt Goldstein is zijn hele leven communist gebleven en is nooit
gestopt met het voeren van strijd voor een betere wereld. Van de sociaal
democratie moest hij niets meer hebben.
Intussen zijn we bijna 100 jaar verder
en je zou denken dat de sociaal democraten wel iets geleerd hebben en hun
kiezers en activisten niet zo gauw meer voorliegen. Maar ook vandaag nog
bewijst de sociaal democratie keer op keer weer dat de stroming onbetrouwbaar
is. Een goed voorbeeld is de discussie over de JSF, de Joint Strike Fighter.
Een belachelijk duur militair toestel dat de Nederlandse heersende klasse
beweerd nodig te hebben om internationaal een partijtje te kunnen meeblazen. De
discussie over dit vliegtuig, en over wel of niet aankopen loopt intussen al
jaren. Steeds is de beslissing uitgesteld. Rutte II moet die beslissing nu
nemen, dat staat in het regeerakkoord.
Tijdens de verkiezingscampagne sprak
de Partij van de Arbeid zich uit tegen de JSF. De reden was duidelijk, het ding
was te duur en eigenlijk onnodig. Maar net als de SPD met de pantserkruisers is
de PvdA binnen de kortste keren van standpunt veranderd, na het beklimmen van
de regeringsbanken. Deze maand maakte de regering officieel bekend dat er 38
JSF toestellen zullen worden gekocht. Als de regering dit zegt betekend het dat
ook de PvdA dit zegt. De verkiezingsbelofte was dus gebroken, een van de velen.
Op dat moment ging het tegen zitten, want heel veel PvdA afdelingen spraken
zich tergen de aankoop uit. Er dreigde zelfs een soort opstand op de
ledenvergadering omdat veel leden zeiden dat als de JSF werd doorgedrukt de
PvdA nooit meer geloofwaardig zou zijn.
Om de rust in eigen rijen terug te
krijgen greep de partijleiding een rapport van de Algemene Rekenkamer aan
waarin werd gezegd dat de kans groot is dat het toestel veel meer zal kosten
dan er is begroot. En dat is nog niet voldoende. Misschien zullen er te weinig
toestellen zijn om aan internationale missies deel te nemen als men binnen het
budget blijft. Dat is voor de PvdA reden genoeg om te zeggen dat het besluit
nog niet is gevallen. Niet dat een eventuele hogere rekening de partij angst
aanjaagt, men is veel meer bezorgd over het niet kunnen deelnemen aan missies
over zee. Als of het hierbij om humanitaire missies zou gaan. Tot nu toe zijn
alle zogenaamde vredes missies en interventies alleen uitgevoerd om de belangen
van de heersende elite te dienen en de energiebronnen veilig te stellen. Deze
missies zijn niets meer dan prestige projecten van de nationale elites. En
precies deze prestige projecten wil de PvdA dus veilig stellen. We zijn dan dus
weer terug bij die pantserkruisers uit de jaren 20. Want ook dat was zo’n
prestige project dat door de sociaal democratie werd omarmd.
De kans is klein dat ook maar iemand
gelooft dat de PvdA echt nog geen beslissing heeft genomen. Er zal nog even
gepraat en gecheckt worden, en dan komt dat vliegtuig er gewoon. Een andere
beslissing zou tegen de belangen van de heersende elite in gaan, en dat zal de
sociaal democratie nooit doen. Al 100 jaar lang worden dezelfde fouten gemaakt,
en het is dat de arbeiders weinig alternatieven hebben, anders hadden ze deze
stroming, die van bedrog en kruipen voor de heersende klasse aan elkaar hangt,
al lang de nek om gedraaid. Dus kunnen het draaien en de leugens nog een poosje doorgaan. Hoe lang kan dat nog
goed gaan, is de vraag. Men staat in de peilingen nu al op 10 zetels, dus de
gevarensignalen zouden moeten knipperen. Daar is echter niets van te merken.
Dat de sociaal democratie aan zijn
eigen ondergang werkt is niets nieuws, en is ook zeker niet iets om wakker van
te liggen. Maar het probleem is dat wij allemaal de rekening zullen betalen die
het gevolg is van het verraad van de sociaal democraten. En ook dat is niet de
eerste keer. Laten we er allemaal voor zorgen dat het nu wel de laatste keer
is. De sociaal democratie staat al meer dan 100 jaar niet voor de belangen van
de werkende mensen, maar gedraagt zich als schoothond van de elite. Genoeg is
genoeg. We moeten ons lot in eigen hand nemen, en deze nepvertegenwoordigers de
rug toe keren. Er is maar een conclusie mogelijk; de ogen moeten open en we
moeten terugkeren tot het ware socialisme. Pas dan kunnen we werken aan een
rechtvaardige toekomst. Een toekomst waar de sociaal democratie geen deel meer
van uit zal maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten