Wekenlang werd er aan gesleuteld,
het beruchte akkoord dat het kabinet Rutte II het leven moest redden. Immers,
de plannen van het kabinet konden alleen doorgang vinden als er ook een
meerderheid in de Eerste Kamer beschikbaar kwam. Dat was nog niet makkelijk
want zoals we al eerder berichten zijn de megabezuinigingen, waaruit de plannen
bestaan, gerust volksvijandig te noemen. Om toch aan een meerderheid te komen
werd er een stelletje renegaten bij elkaar geharkt, die in het begin zeker
tegen spartelden, maar uiteindelijk akkoord gingen.
Van D’66 verwacht je natuurlijk dat ze
in dit soort operaties met de liberale neus vooraan staan. Pechtold, die een
vleugje macht nooit kan weerstaan, liet zich strelen een aaien door de VVD en
de PvdA. Al eerder was duidelijk dat D’66 alles steunt als er maar wat aandacht
bij komt kijken. Denk maar aan het zogenaamde Kundus akkoord. Ook daar stonden
de vingerafdrukken van Pechtold op. Deze keer is het dus niet anders. De rest
van het zootje bestaat uit klein rechts. Of beter gezegd, de christen
fundamentalisten. Vroeger hadden deze splinters nog wel wat principes, maar die
zijn allang ingeleverd. De weg naar de macht loopt immers binnen het huidige
systeem via de route van wegwerp principes. Leuk voor tijdens de
verkiezingstijd, maar als er zaken gedaan moeten worden gaan deze principes
meteen naar zolder. En dan ook nog naar een hele donkere hoek.
Op zich kun je het deze christen
fundamentalisten nog niet eens kwalijk nemen. Als je je hele leven een politiek
kleuterbestaan heb geleidt, is het natuurlijk prettig als je even met de grote
mensen mag meespelen. De renegaten zullen allemaal beweren dat ze er het beste
uit hebben gesleept en dat het echt niet anders kon. Het was immers in het
landsbelang dat er een akkoord kwam. Allemaal onzin natuurlijk, met het
landsbelang heeft dit hele armzalige akkoord niets te maken. In tegendeel. Het
was in het belang van het land geweest als er helemaal geen akkoord was
gekomen. Oh ja, dan was er ook nog GroenLinks. Ook deze partij heeft al langer
een liberaal neusje en met het Kundus akkoord werd nog vol vuur mee gedaan. Ook
dit keer was GL van de partij. Maar halverwege de stroom begreep blijkbaar
iemand, wonderen gebeuren immers, dat als je het water in stapt natte voeten
het gevolg zijn. Die voeten van GroenLinks zijn sinds de verkiezingen niet meer
droog geweest, dus blijkbaar zat men toch niet te wachten op nog een natpak.
Dat had de verdrinkingsdood betekend. Daar was men nog net op tijd achter.
GroenLinks vertrok dus uit het Haagse
gekonkel en voegde zich morrend bij de rest van laten we het maar de oppositie
noemen. Iemand heeft eens gezegd: beter ten halve gekeerd, dan ten hele
gedwaald. Dit dwaalspoor is nog net aan de partij voorbij gegaan. Zal de
liberalen in het clubje wel niet zijn bevallen, maar die hebben al genoeg
schade aangericht.
Het is beter om niet op de details van
het nu geaccepteerde akkoord in te gaan. De details van dit wangedrocht zijn
intussen bij iedereen bekend en de rekening van het gebeuren komt nog snel
genoeg. Want dat we ook met dit akkoord opnieuw kunnen betalen moet duidelijk
zijn. Op zich is er niets veranderd. Het akkoord lijkt veel op een geplakte
fietsband. Overal gaten en scheuren, die met veel geklieder aan elkaar zijn
geplakt. Maar sommige dingen springen er wel uit. De veranderingen in de
heffingskorting zijn teruggedraaid waardoor de rijke parasieten van de VVD hun
centen in hun zak mogen houden. Maar de belasting op drinkwater gaat wel omhoog
en dat treft ons allemaal. Werd er niet ooit gesproken over eerlijk delen, door
vooral de PvdA? Wilde Samsom niet de rekening van de crisis op de sterkste
schouders leggen. Allemaal leugens en bedrog. De rijken mogen zich verder
volvreten en de rest van de bevolking mag meer een meer in de grijze massa van
de armoede verdwijnen. Eerlijk delen zoals de sociaal democratie het bedoelt
dus.
Nu is er nog een sprankje hoop. Het
geplakte banden akkoord ziet er erg wiebelig uit en rust maar op een hele
kleine meerderheid. Met een geplakte band fiets je altijd op het randje van een
nieuw lek. Het is dus maar de vraag hoe lang het allemaal goed gaat. In de
komende tijd mag geen parlementslid een poot breken, want dan is het hele
akkoord al weer naar de knoppen. Dat zou trouwens voor deze regering geen
bijzonderheid zijn. Rutte II is kampioen in het breken van akkoorden. Ook het
Sociaal Akkoord wordt nu weer opengebroken. Dat is zeker niet de eerste en zal
ook niet de laatste zijn. Als je met deze regering een akkoord sluit mag je na
afloop je vingers, die het akkoord hebben getekend, wel goed natellen, want de
kans is groot dat je er 9 kwijt bent. Men blinkt immers uit in gebroken
belofte, onware beweringen en pure leugens. Laten we eerlijk zijn, is er nog
iemand in het land te vinden die een tweedehands auto van dit zootje zou kopen?
Sommige zeggen dat het beter zou zijn
geweest als er nieuwe verkiezingen waren gekomen. Maar de vraag is wat dit zou
hebben opgeleverd. Alle partijen zitten zo dicht bij elkaar dat je er nog net
een blad papier door heen kunt trekken. Maar dan wel papier van het dunste
soort. Dus ook verkiezingen zouden geen verschil maken. De veranderingen die we
willen en nodig hebben komen niet via het parlementaire systeem. Dit systeem
drijft ons alleen dichter naar de afgrond.
Als we echt een ander land willen
moeten we nu beginnen met de opbouw van een protestbeweging, niet alleen tegen
Rutte II en zijn renegaten, maar tegen het hele kapitalistische systeem. De
antwoorden liggen op de straat en niet in het Torentje of op het Binnenhof. Als
we echt voorgoed uit de kapitalistische crisis willen komen moeten we nu
toeslaan. De weg naar het echte socialisme ligt open. We hoeven alleen nog maar
de juiste afslag te nemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten