Het blijft altijd weer wonderbaarlijk
om te zien hoeveel mensen de leugens van de heersende klasse geloven. En als ze
deze leugens niet geloven doen ze er ook weinig aan om ze te weerleggen. Wat
natuurlijk een grote rol speelt in dit proces is dat de heersende klasse altijd
weer figuren vindt die zich uitgeven als vertegenwoordigers van de werkende
mensen, maar die intussen alles doen om de agenda van de elite door te drukken.
Een uitkomst van deze tactiek is de zogenaamde polder, en de vele akkoorden die
deze polder blijft produceren. Als je hier een discussiepunt van maakt word al
snel gezegd dat we blij moeten zijn met de polder want het verdeeld de lasten
en voorkomt grote conflicten. Deze mening speelt een leidende rol in zowel in de
sociaal democratie als ook binnen de vakbeweging. Als men maar praten kan is er
geen vuiltje aan de lucht.
Maar dit is een levensgevaarlijke
opstelling. Het hele poldersysteem is er op gebaseerd dat we allemaal dezelfde
belangen hebben. Het komt er in feite op neer dat als het de bazen goed gaat,
het de arbeiders ook goed zal gaan. Maar dat is een sprookje. Er is namelijk
helemaal geen sprake van dezelfde belangen. De belangen van de werkgevers
bestaan uit het maken van zo veel mogelijk winst en het uitkeren van zo hoog
mogelijke dividenden aan hun investeerders. Daarnaast is er nog een uitgebreid
netwerk van bonussen en extra’s die door de hoogste managers naar huis worden
gesleept. Ze kunnen dit alleen maar doen door zoveel mogelijk werk en dus geld
uit de arbeiders te persen. Precies dat proces moeten de arbeiders, en
eigenlijk ook de vakbonden tegen gaan. We komen dan aan de strijd over de
onbetaalde arbeid. Het is dus onzin om te beweren dat we allemaal dezelfde
belangen hebben. De klassenstrijd stopt immers nooit, ook niet in een crisis.
Dat zien we iedere dag om ons heen.
Er mag dan een sociaal akkoord zijn,
en wie weet hoeveel andere akkoorden, maar nog steeds zijn de werkgevers druk
bezig om zoveel mogelijk mensen op straat te zetten. Het is niet voor niets dat
ze de ontslagprocedures willen vereenvoudigen. De loonkosten moeten omlaag en
de werkers die achter blijven krijgen met een nog hogere werkdruk te maken. De
verliezers zijn dus de mensen die werkloos worden, maar gelijktijdig ook de
mensen die kunnen blijven werken. De enige winnaars zijn de kapitalisten die
met minder mensen hetzelfde werk en soms nog meer kunnen verzetten.
Het feit alleen al dat de
productiemiddelen in handen zijn van de kapitalisten geeft aan dat de werkgevers
en de arbeiders nooit gelijke belangen kunnen hebben. Vooral in een crisis
proberen de overheid en de kapitalisten de kosten zo veel mogelijk te drukken.
Hun eigen inkomen stellen ze veilig, maar verder moet iedereen er aan geloven.
Natuurlijk brengen ze dit niet zo bot naar buiten. Als ze dat wel deden zouden
immers veel mensen wakker kunnen worden en misschien in verzet gaan. Dat moet
de elite natuurlijk niet hebben want onrust en verzet zijn slecht voor het
businessklimaat en dus voor de winst. Daarom lopen we steeds tegen de
verhaaltjes aan dat we allemaal in dezelfde boot zitten en dat we dus samen
offers moeten brengen om uit de crisis te komen. Vooral binnen de PvdA hoor je
regelmatig dit soort onzin.
Tot nu toe is nog geen kapitalist door
de crisis van honger gestorven. Sommige brengen hier tegenin dat er wel veel
bedrijven failliet gaan. Dat klopt, maar daar zitten de kapitalisten echt niet
mee. Dat hoort immers bij de concurrentiestrijd die onderdeel is van het
kapitalisme. En het topmanagement van een failliet bedrijf vindt altijd weer
een andere plek of zet gewoon de volgende dag weer een nieuw bedrijf op. De
verliezers zijn ook hier de arbeiders die buiten de deur worden gegooid zonder
perspectief op een andere baan. Zolang het kapitalisme de macht houdt zal dit
nooit anders worden. Geen medelijden dus voor de volgevreten elite die alleen
maar kijkt naar de eigen winst en de eigen rijkdom. Moeten we met deze figuren
samen uit de crisis komen? Het is niet meer dan een lachertje.
Het beeld aan de andere kant ziet er
heel anders uit. Intussen leven zoveel mensen in armoede dat de voedsel en
kledingbanken het niet meer voor kunnen lopen. De schulden nemen met de dag toe
en steeds meer gezinnen verliezen hun huis. De prijzen en de huren stijgen de
pan uit, en steeds meer mensen mijden de zorg omdat ze bang zijn voor torenhoge
rekeningen van de zorgverzekeraars. Dat is geen onverschilligheid, maar gewoon
een symptoom van bittere armoede. Daar hoor je de bewindslieden van de PvdA
nooit over. En als er eens wat wordt gezegd is het niet meer dan
krokodillentranen. En meteen komt men met de gouden oplossing; we hebben toch
de polder die alles oplost. We kunnen er toch altijd samen uitkomen? Ze geven
er zelfs nog zo’n draai aan dat het lijkt als of het een kwestie van
solidariteit is. Hoe was het ook weer? De sterkste schouders zullen de zwaarste
lasten dragen? De realiteit is dat de lasten bij hen terecht komen die het nu
al niet meer redden, terwijl de sterkste schouders in de zon liggen op Bali en
hun winsten via de smartphone of tablet bijhouden. Dat is de solidariteit van
de polder en de sociaal democratie.
Om dit alles vol te kunnen houden
wordt de echte solidariteit kapot gemaakt. Werkende mensen worden opgezet tegen
de mensen zonder baan. De gezonden worden opgezet tegen de zieken en natuurlijk
is er ook nog de vreemdelingenhaat die onderhuids steeds wordt aangewakkerd. Daar
komt nog het individualisme bij dat bijna iedereen is aangepraat. Volgens de
heersers moeten we op eigen houtje onze problemen oplossen, want op die manier
blijft het voor hen beheersbaar. Hun grootste angstdroom is dat we samen
optrekken en de solidariteit, die ooit heel gewoon was, opnieuw gestalte geven.
Dus poldert men maar door en neemt het aantal verliezers hand over hand toe.
Maar ooit zal de maat vol zijn, en dan
krijgt de heersende klasse de rekening gepresenteerd. En niet alleen zij, maar
ook alle oplichters en leugenaars die beweren het zo goed met ons voor te
hebben. Luister daarom niet naar valse profeten en blijf zelf denken. Onze
kracht ligt in de arbeidersklasse en in de echte solidariteit. Nergens anders!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten