donderdag 27 juni 2013

Waar zijn ze zo bang voor?



Als we het dagelijkse nieuws op de voet volgen kan het idee ontstaan dat steeds grotere delen van ons leven worden ingeperkt of op zijn minst gecontroleerd. Ieder die een vinger verroerd op internet wordt in de gaten gehouden. Als je een email schrijft leest er iemand over je schouder mee die niet de officiële ontvanger is. Als je geld opneemt bij een automaat word je gefilmd en stap je in het openbaar vervoer wordt je weg keurig in kaart gebracht via de OV chip kaart. En dan zijn er natuurlijk nog de talloze camera’s overal die je bewegingen vastleggen, of je nu loopt of in de auto zit. En dat is nog lang niet alles. Als je in de sociale media iets zegt over de oranjeparasieten dat ook maar enigszins als een dreiging kan worden gezien zit je binnen de kortste keren in de bak. En ook niet voor een paar uur, het kan oneindig uitlopen. Zelfs als je ergens met een krijtje, inderdaad een gewoon krijtje, wat leuzen op straat schrijft is de kans groot dat er een paar uur later een smeris op je stoep staat.

En als we dan toch bij de smerissen aanlanden, is er nog veel meer te berichten. Steeds vaker zie je gewoon op straat politiegeweld tegen mensen die gewoon even niet luisteren of meewerken. De pepperspray staat meteen klaar en de handen van het gespuis in blauw zitten steeds vaker los. Hoe vaak komt het eigenlijk voor dat iemand in een politiecel sterft? Steeds vaker is het antwoord. En geschoten word er ook steeds meer. Bijna altijd verdwijnen dit soort zaken in een diepe doofpot. De politie kan immers niets fout doen, lijkt de redenering. Naar de slachtoffers wordt niet of nauwelijks geluisterd. Intussen krijgt de politie steeds meer macht en steeds meer wapens om de macht uit te voeren, ten koste van alles. Zelfs mensen levens.

In andere delen van de wereld zien we dat dit nog veel verder gaat. Vreedzame demonstraties worden met veel geweld uit elkaar geslagen. Protesten worden in bloed gesmoord. We zien het in Turkije, zagen het eerder in Egypte en ook nu weer in Brazilië. Iedere keer als mensen op straat komen worden de meest barbaarse middelen ingezet om de protestbewegingen al vanaf het begin de kop in te drukken. En de erfenis van dit alles zullen we pas veel later zien. Wat doet traangas of pepperspray eigenlijk met de gezondheid? Wat is het lange termijn effect van Tasers en andere stroomstoot wapens? We weten al jaren dat rubber en plastic kogels dodelijk kunnen zijn. Toch worden ze nu steeds vaker gebruikt.

Als we al deze dingen bij elkaar tellen kunnen we niet voorbij aan de vraag: waar zijn de heersende elites eigenlijk zo bang voor? Wat maakt dat ze bij de minste tegenstand het hele arsenaal aan repressieve wapens uit de kast moeten halen? Waarom moeten vreedzame demonstranten worden geconfronteerd met burgeroorlog middelen? Immers, als we zo op het eerste gezicht naar de wereld kijken, zou je zeggen de het kapitalisme muurvast in het zadel zit. De heersende elites hebben de beschikking over blanco cheques waarmee ze kunnen doen wat ze willen. Hun macht lijkt eindeloos en zonder alternatief. Sterke tegenkrachten lijken afwezig.

Maar dat brengt ons precies op het punt waar het allemaal omdraait. Veel beter dan wij zelf, begrijpen de heersers dat ze op gestolen tijd leven. De bevolking in steeds meer landen heeft het geloof in het systeem verloren. Dat is al heel lang zo, maar tot niet zo lang geleden leidde dit alleen tot apathie en berusting omdat er toch wel niets aan te doen zou zijn. Maar steeds meer mensen beginnen hun eigen kracht te voelen en zoeken steun bij elkaar via de sociale media. Dan is de stap naar openlijk protest plotseling niet zo groot meer. Je doet het immers niet meer alleen, maar met velen. Dat neemt de angst weg en al snel daarna is er geen terug meer. Het is precies dit proces waar de heersers zo bang voor zijn. Op zich is de elite tot de tanden gewapend en hebben ze een miljoen mogelijkheden om ons in de gaten te houden. Toch weten ze dat de kracht van een volk dat eensgezind optreedt niet meer te stoppen is. Daarom laten ze het minste geringste protest meteen bloedig neer slaan.

Ze hopen dat dit zal afschrikken. Dat mensen door het geweld terug zullen keren op hun schreden en wegkruipen in hun huizen. Maar ze vergissen zich. Het toenemende politie geweld, en misschien later ook het leger, maken dat mensen nog meer vastbesloten worden om niet alleen het protest voort te zetten, maar ook de verantwoordelijken voor het geweld en alle andere rotzooi in de wereld uit hun machtsposities te jagen. Dat wordt eerst op vreedzame manier geprobeerd, maar als het antwoord van de elites alleen maar geweld en machtsvertoon is zal het op een zeker moment zo ver komen dat de volkeren vuur met vuur gaan bestrijden. Precies dat is het waar de heersende klasse in de hele wereld zo bang voor is. Als ze de mensen op straat horen weten ze dat hun tijd verstreken is. Dat het moment van de afrekening steeds dichter bij komt. Ze kunnen alleen nog wat tijd rekken door in de aanval te gaan en gelijktijdig wat concessies te doen. Maar dat is altijd te laat en te weinig.

We hebben de macht om de uitbuiters en de leugenaars die zich regeerders noemen weg te jagen. Dat kan vandaag nog als we het echt willen. Veel mensen realiseren zich dit nog niet, maar een groeiend aantal heeft deze weg al gevonden. De stroom neemt steeds verder toe en binnenkort zullen een aantal regeringen en staatshoofden in die stroom ten onder gaan. Wij hebben de macht om de wereld te veranderen. We hebben ook de macht om het oude en reactionaire weg te vagen. De mogelijkheden zijn er voor een nieuw begin. We hebben alles, maar dan ook alles in eigen hand. Als de meerderheid van de werkende bevolking zich bewust wordt van deze macht is het einde van het kapitalisme gekomen.

De heersers zijn zich daar nu al van bewust en zo is onze vraag beantwoord. Ze zijn bang voor de eigen bevolking die ze jaren lang hebben uitgebuit en bestolen. Dezelfde bevolking die ze jaren lang hebben voorgelogen en bespioneerd. Ze weten dat de tijd weg tikt en dat hun heersers bestaan bijna voorbij is. Intussen kunnen ze nog steeds slachtoffers maken, veel slachtoffers. Maar ook dat zal ze op den duur niet helpen. Als de mars van het volk eenmaal is begonnen kan geen barrière haar meer dwarsbomen. De klok tikt. Organiseer en sla terug!!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten