donderdag 27 juni 2013

Waar zijn ze zo bang voor?



Als we het dagelijkse nieuws op de voet volgen kan het idee ontstaan dat steeds grotere delen van ons leven worden ingeperkt of op zijn minst gecontroleerd. Ieder die een vinger verroerd op internet wordt in de gaten gehouden. Als je een email schrijft leest er iemand over je schouder mee die niet de officiële ontvanger is. Als je geld opneemt bij een automaat word je gefilmd en stap je in het openbaar vervoer wordt je weg keurig in kaart gebracht via de OV chip kaart. En dan zijn er natuurlijk nog de talloze camera’s overal die je bewegingen vastleggen, of je nu loopt of in de auto zit. En dat is nog lang niet alles. Als je in de sociale media iets zegt over de oranjeparasieten dat ook maar enigszins als een dreiging kan worden gezien zit je binnen de kortste keren in de bak. En ook niet voor een paar uur, het kan oneindig uitlopen. Zelfs als je ergens met een krijtje, inderdaad een gewoon krijtje, wat leuzen op straat schrijft is de kans groot dat er een paar uur later een smeris op je stoep staat.

En als we dan toch bij de smerissen aanlanden, is er nog veel meer te berichten. Steeds vaker zie je gewoon op straat politiegeweld tegen mensen die gewoon even niet luisteren of meewerken. De pepperspray staat meteen klaar en de handen van het gespuis in blauw zitten steeds vaker los. Hoe vaak komt het eigenlijk voor dat iemand in een politiecel sterft? Steeds vaker is het antwoord. En geschoten word er ook steeds meer. Bijna altijd verdwijnen dit soort zaken in een diepe doofpot. De politie kan immers niets fout doen, lijkt de redenering. Naar de slachtoffers wordt niet of nauwelijks geluisterd. Intussen krijgt de politie steeds meer macht en steeds meer wapens om de macht uit te voeren, ten koste van alles. Zelfs mensen levens.

In andere delen van de wereld zien we dat dit nog veel verder gaat. Vreedzame demonstraties worden met veel geweld uit elkaar geslagen. Protesten worden in bloed gesmoord. We zien het in Turkije, zagen het eerder in Egypte en ook nu weer in Brazilië. Iedere keer als mensen op straat komen worden de meest barbaarse middelen ingezet om de protestbewegingen al vanaf het begin de kop in te drukken. En de erfenis van dit alles zullen we pas veel later zien. Wat doet traangas of pepperspray eigenlijk met de gezondheid? Wat is het lange termijn effect van Tasers en andere stroomstoot wapens? We weten al jaren dat rubber en plastic kogels dodelijk kunnen zijn. Toch worden ze nu steeds vaker gebruikt.

Als we al deze dingen bij elkaar tellen kunnen we niet voorbij aan de vraag: waar zijn de heersende elites eigenlijk zo bang voor? Wat maakt dat ze bij de minste tegenstand het hele arsenaal aan repressieve wapens uit de kast moeten halen? Waarom moeten vreedzame demonstranten worden geconfronteerd met burgeroorlog middelen? Immers, als we zo op het eerste gezicht naar de wereld kijken, zou je zeggen de het kapitalisme muurvast in het zadel zit. De heersende elites hebben de beschikking over blanco cheques waarmee ze kunnen doen wat ze willen. Hun macht lijkt eindeloos en zonder alternatief. Sterke tegenkrachten lijken afwezig.

Maar dat brengt ons precies op het punt waar het allemaal omdraait. Veel beter dan wij zelf, begrijpen de heersers dat ze op gestolen tijd leven. De bevolking in steeds meer landen heeft het geloof in het systeem verloren. Dat is al heel lang zo, maar tot niet zo lang geleden leidde dit alleen tot apathie en berusting omdat er toch wel niets aan te doen zou zijn. Maar steeds meer mensen beginnen hun eigen kracht te voelen en zoeken steun bij elkaar via de sociale media. Dan is de stap naar openlijk protest plotseling niet zo groot meer. Je doet het immers niet meer alleen, maar met velen. Dat neemt de angst weg en al snel daarna is er geen terug meer. Het is precies dit proces waar de heersers zo bang voor zijn. Op zich is de elite tot de tanden gewapend en hebben ze een miljoen mogelijkheden om ons in de gaten te houden. Toch weten ze dat de kracht van een volk dat eensgezind optreedt niet meer te stoppen is. Daarom laten ze het minste geringste protest meteen bloedig neer slaan.

Ze hopen dat dit zal afschrikken. Dat mensen door het geweld terug zullen keren op hun schreden en wegkruipen in hun huizen. Maar ze vergissen zich. Het toenemende politie geweld, en misschien later ook het leger, maken dat mensen nog meer vastbesloten worden om niet alleen het protest voort te zetten, maar ook de verantwoordelijken voor het geweld en alle andere rotzooi in de wereld uit hun machtsposities te jagen. Dat wordt eerst op vreedzame manier geprobeerd, maar als het antwoord van de elites alleen maar geweld en machtsvertoon is zal het op een zeker moment zo ver komen dat de volkeren vuur met vuur gaan bestrijden. Precies dat is het waar de heersende klasse in de hele wereld zo bang voor is. Als ze de mensen op straat horen weten ze dat hun tijd verstreken is. Dat het moment van de afrekening steeds dichter bij komt. Ze kunnen alleen nog wat tijd rekken door in de aanval te gaan en gelijktijdig wat concessies te doen. Maar dat is altijd te laat en te weinig.

We hebben de macht om de uitbuiters en de leugenaars die zich regeerders noemen weg te jagen. Dat kan vandaag nog als we het echt willen. Veel mensen realiseren zich dit nog niet, maar een groeiend aantal heeft deze weg al gevonden. De stroom neemt steeds verder toe en binnenkort zullen een aantal regeringen en staatshoofden in die stroom ten onder gaan. Wij hebben de macht om de wereld te veranderen. We hebben ook de macht om het oude en reactionaire weg te vagen. De mogelijkheden zijn er voor een nieuw begin. We hebben alles, maar dan ook alles in eigen hand. Als de meerderheid van de werkende bevolking zich bewust wordt van deze macht is het einde van het kapitalisme gekomen.

De heersers zijn zich daar nu al van bewust en zo is onze vraag beantwoord. Ze zijn bang voor de eigen bevolking die ze jaren lang hebben uitgebuit en bestolen. Dezelfde bevolking die ze jaren lang hebben voorgelogen en bespioneerd. Ze weten dat de tijd weg tikt en dat hun heersers bestaan bijna voorbij is. Intussen kunnen ze nog steeds slachtoffers maken, veel slachtoffers. Maar ook dat zal ze op den duur niet helpen. Als de mars van het volk eenmaal is begonnen kan geen barrière haar meer dwarsbomen. De klok tikt. Organiseer en sla terug!!

donderdag 20 juni 2013

Taksim: het Turkse ontwaken



De beelden uit Istanbul en andere Turkse steden in de laatste weken hebben ons vervuld met afschuw en bewondering. Afschuw omdat de Turkse politie steeds opnieuw zonder schromen burgeroorlogmiddelen inzette tegen vreedzame demonstranten, en bewondering omdat diezelfde demonstranten zich niet lieten verdrijven en steeds opnieuw terug komen. Dat is een teken dat het verzet niet oppervlakkig is, maar een grote woede in zich draagt die over jaren is opgebouwd. Niet zo zeer woede tegen de politie, maar tegen de dwingelandij van Erdogan en zijn islamitische AK partij. De demonstranten hebben nu voor het eerst gemerkt wat er gebeurd als ze zich tegen deze dwingelandij verzetten. Dan word er op geslagen, en niet zo zuinig ook. In feite merken de gewone Turken nu plotseling in wat voor land ze al jaren leven.

Het geweld dat we nu zien in de Turkse steden is namelijk niet nieuw. In de Koerdische gebieden is het politiegeweld, aangevuld met het geweld van het leger en de speciale eenheden al vele jaren de dagelijkse praktijk. Dan wordt er niet alleen met traangas geschoten, maar wordt er gewoon met scherp op een betoging gevuurd. Daar zijn in het verleden vaak doden en vele gewonden bij gevallen. Maar de aanvallen op de Koerden en ook op Armenen en andere minderheden werden door de media meestal genegeerd. Niet alleen in Turkije, maar ook in Europa. Het is dus niet zo dat de tactiek die de Turkse politie nu gebruikt nieuw is, maar diezelfde tactiek heeft wel de ogen van veel mensen doen opengaan.

Jarenlang hebben ze de leugens van de Turkse staat geloofd dat de Koerden allemaal terroristen waren, en dat er dus wel hard opgetreden moest worden. Jarenlang hebben ze het idee gekoesterd dat ze in een democratische staat leven waar het Koerdische probleem alleen een veiligheids probleem was. Als er dan al rapporten in de pers terecht kwamen waarin het geweld tegen de burgerbevolking in de Koerdische gebieden aan de kaak werd gesteld ging men er van uit dat het om incidenten ging en dat de Koerden het allemaal opbliezen om de Turkse staat schade toe te brengen. Dat werd weer als landverraad gezien en zo was de cirkel weer rond. De gemiddelde Turkse burger ging er vanuit dat dit soort politiegeweld, aangespoord door een corrupte en autoritaire regering, nooit hem of haar zou treffen. Taksim heeft bewezen dat dit een droom was. Een illusie die intussen is opgegaan in traangas en weggewist door de chemicaliën in de waterkannonen. De werkelijkheid is nu aan iedereen duidelijk. Als burger van Turkije, van wat voor achtergrond dan ook, heb je de staat te gehoorzamen. Niet meer en niet minder. Doe je dat niet dan komt het hele repressiearsenaal op je neer. En als dat niet werkt zal er binnenkort ook in de straten van Istanbul en Ankara met scherp worden geschoten. Nu al wordt er gedreigd met inzet van het leger.

We horen nu ook de geluiden dat Europa geschokt is over het geweld en het dictatorimago dat Erdogan zich heeft aan gemeten. Men had dit niet verwacht van een land dat in de wachtkamer van de Europese Unie zit. Opnieuw blijkt dat Europa van Turkije totaal niets heeft begrepen. De AKP is geen gematigde partij en ook niet de Turkse gelijke van de christen democraten in Europa. Het is een autoritaire reactionaire partij die tot staatspartij is geworden in opvolging van de kemalisten. Beiden stromingen hanteren het Turkse staatmodel wat is gebaseerd op een racistische en fascistische ideologie. Zolang die ideologie er is zal Turkije nooit een rechtstaat zijn en zeker geen democratie. Dit feit blijft men over het hoofd zien. Daar komt nog bij dat Europa slecht op de hoogte is van de plannen van Erdogan. Deze dictator heeft het idee van EU lidmaatschap al lang over boord gegooid. Zo als Europa eerst met Turkije speelde, zo speelt Turkije nu met Europa. Erdogan wil geen EU en hij wil geen democratie. Hij wil een islamitische staat, gesteund op het conservatieve platteland, die zich meer en meer opstelt als heersers in zowel het Midden Oosten als in de rest van de Islamitische wereld. In feite droomt hij van een nieuw Ottomaans Rijk.

Bij dit streven staat de Koerdische kwestie in de weg. Daarom ook accepteert hij het huidige vredesproces. Maar hij past er wel voor op om te veel concessies te doen. In feite wil hij de Koerden gebruiken zoals ook Ataturk dat deed in de jaren 20 toen de republiek gevormd werd. Toen deze republiek een feit was werden de Koerden rechteloos gemaakt en hun leiders vermoord. Dat proces is sinds die tijd doorgegaan met de assimilatie als constante factor. Erdogan hoopt met het huidige proces de PKK uit te schakelen omdat hij weet dat de Koerden alleen door de PKK sterk zijn. Als deze machtsfactor is verdwenen, kan Erdogan heel makkelijk het spelletje van de jaren 20 herhalen en zullen de Koerden weer de verliezers zijn. Natuurlijk laat de PKK dit niet zo maar gebeuren en zal er aan de noodrem worden getrokken als Erdogan zijn spel te ver doordrijft. En dat zal hij zeker doen, want naast zijn autoritaire houding heeft Erdogan nog iets anders gemeen met de eerdere Turkse leiders; hij is dom. In feite oerdom. De islamisten zijn op sommige gebieden slim en vaak ook gewetenloos. Maar deze domheid is een speciale  ingrediënt, die in de genen van de Turkse staat zit. Ook dit ingrediënt is onderdeel van de fascistische aard van de staat. Als we naar de geschiedenis kijken zien we dat de meeste fascisten dom en verblind zijn. Dat maakt ze ook zo gevaarlijk.

Bij Erdogan zijn al deze karaktertrekken aanwezig. Hij had het conflict over het park al lang kunnen oplossen, net als de Koerdische kwestie. Maar dat is voor dit soort figuren nooit genoeg. Er moet blindelings geluisterd worden anders komt het geweld in het spel. Dat de inzet, en vaak ook de chaos dan steeds groter word interesseert ze niet. In tegendeel; iedere fascist, groen of bruin, schept er voldoening in om te dansen op de graven van tegenstanders en opposanten. Het gaat hierbij om een soort perverse eer. Daar komt nog bij dat ze ook nooit zullen begrijpen dat mensen zich inzetten voor een paar bomen. Dat ze zelfs bereid zijn hun leven daar voor te geven. Daar kunnen de fascisten met hun toch al niet sterk aanwezige verstand niet bij. En het resultaat zien we nu. Domme figuren maken altijd kapot wat ze niet begrijpen. Wat je niet begrijpt of wat anders is dan hun eigen normen is een gevaar en moet weg.

Dus valt Erdogan zijn eigen burgers aan, net zo als Hitler dat deed en zoals alle fascisten dat altijd doen. Maar dat betekend niet dat hij een overwinning kan behalen met alleen geweld. Dat is in de Koerdische kwestie niet gelukt en dat zal ook met de Taksim protesten niet lukken. Er komen steeds meer eigenwijze burgers die dit soort onzin niet meer pikken. Ze zetten de nieuwe media in als wapen en tonen de wereld het AKP regime in actie. Ze laten zich ook niet wegjagen. De geschiedenis herhaalt zich. Toen de Koerden in de jaren 70 in opstand kwamen gebruikte de PKK geen geweld. Pas door het geweld van de staat begon de beweging in 1984 met de gewapende strijd. Een strijd die nooit is neergeslagen. Nu zijn het de Turken die in opstand komen. Ook zij krijgen te maken met het geweld van de staat. Hoe lang zal het duren voordat ook zij terug gaan schieten? Immers ieder mens heeft het legitieme recht op zelfverdediging. Dan komt de gewapende strijd naar het westen en naar de metropolen. Daar zal dan de toekomst van Turkije worden beslist.

De Koerdische bevolking heeft nooit gebogen voor de Turkse staat en voor de fascisten. Hoe hoog de prijs ook was. Het is nu aan het Turkse volk om te bewijzen dat men het zelfde wil en kan doen. Als dit lukt zullen de twee bevolkingsgroepen samen optrekken en dan is er misschien een kans op een ander Turkije. Een Turkije zonder fascistische staat en met democratie als leidraad. Maar dan moet het ook echte democratie zijn, dus democratie van het volk met gelijke rechten en volledige politieke vrijheid. De ene dictator inwisselen voor een andere is geen optie. Dat heeft de historie ons geleerd. Het woord is dus nu aan het Turkse volk. Laten we hopen dat ze tot het juiste antwoord in staat zijn. Dan pas zal er hoop op een beter leven zijn, voor iedereen in Turkije.

donderdag 13 juni 2013

De aanvallen van de heersende elite op ons allemaal



Kort geleden schreven we over de dreiging van het steeds verder toenemende fascisme. Op dezelfde dag werd bekend dat fascistische skinheads in Parijs een jonge linkse activist hebben vermoord. Clément Méric, een 18-jarige student, werd door een groep fascisten doodgeschopt en geslagen nadat hij een kledingwinkel had verlaten. Zelfs de politie, die dit niet gauw toegeeft, heeft gezegd dat het een haatmisdaad met politieke achtergronden is. Meteen na het bekend worden van de dood van Clément gingen mensen in Parijs de straat op. Zij eisten actie tegen de fascistengroepen die steeds brutaler worden. De Franse overheid beweerde geschokt te zijn en al snel waren 7 figuren opgepakt. Maar dit betekend nog lang niet dat ook de fascisten worden aangepakt. Dat zal ook niet snel gebeuren, want de heersers kunnen niet zonder hun kettinghonden.

Het incident geef wel aan hoe gevaarlijk de situatie intussen is geworden. En het bevestigd onze mening dat je fascisten ten alle tijden meedogenloos moet bestrijden. Daarbij zijn alle middelen geoorloofd. Dit mag hard klinken, maar het is net als in de jaren 30 een kwestie van zij of wij. In feite is het een kwestie van leven of dood. In de jaren 30 zijn we op dit gebied veel te terughoudend geweest. Die fout, die miljoenen levens heeft gekost, mogen we niet weer maken. Nu al zien we hoe een jong leven bruut word beëindigd omdat skinheads en ander bruin tuig ongestraft op straat hun gang kunnen gaan. De overheid zal deze problemen niet oplossen want de overheid is zelf het probleem. We moeten dus eigenhandig de strijd aangaan en de fascisten aanpakken waar we ze maar kunnen vinden.

Een ander voorbeeld van het brute geweld van de heersende klasse is de onrust in Turkije nadat de AKP regering van Erdogan besloot om het laatste kleine park in Istanboel te slopen. Erdogan, een groene fascist, dacht dat hij gewoon over de demonstranten kon heen walsen. Daarmee heeft hij diep in zijn eigen vingers gesneden. De Turkse politie, die sowieso uit louter fascisten bestaat,  zette enorme wolken traangas in en ontelbare mensen werden gruwelijk mishandeld. Hierbij vielen 3 doden onder demonstranten en vele gewonden. Wat wel het vermelden waard is, is dat ook een smeris naar de eeuwige jachtvelden ging toen hij demonstranten najoeg en vijf meter naar beneden van een brug viel. Boontje komt om zijn loontje zullen we maar zeggen. Hij zag er in ieder geval na de valpartij een stuk gezonder uit dan voor die tijd.

Erdogan dacht dat het protest snel zou uitdoven, maar in plaats hiervan ging heel Turkije in lichterlaaie. De bevolking is Erdogan en zijn islamistische dwingelandij  meer dan zat. Men zit er niet op de wachten dat Turkije binnenkort een evenbeeld word van Saudi Arabie of Iran. Waar ooit het leger heerste zijn de nieuwe heersers nu de islamisten, beiden hebben van vrijheid, democratie en gelijke rechten nog nooit iets gehoord. Dus vecht de bevolking terug, samen met de vakbonden en de Koerdische vrijheidsbeweging, die al jaren probeert om Turkije te democratiseren. Of de overwinning nu al mogelijk is valt nog niet te zeggen, want het politiegeweld blijft aanhouden.  Maar wat vast staat is dat het verzet en de bereidheid om de strijd aan te gaan nog nooit zo groot is geweest. En dat houdt de belofte in van een betere toekomst. Niet alleen voor de kemalisten zoals vroeger, of de islamisten zo als in de laatste jaren, maar voor alle bewoners van Turkije inclusief de Koerdische gebieden.

Er kwam ook nog nieuws over een andere aanval van de heersende klasse. Weliswaar minder bruut, maar uiteindelijk net zo dodelijk.  In de afgelopen week werd bekend gemaakt dat de Amerikanen een computerprogramma gebruiken dat PRISM  heet. Hiermee kunnen ze over de hele wereld telefoons aftappen en alle bewegingen van mensen op internet en in de sociale media volgen. Er worden e-mails gelezen, foto’s bekeken en chatsessies doorgenomen. Zogenaamd gebeurd dit alles om terroristische aanslagen te voorkomen. Er word beweerd dat de grote internet bedrijven zoals Google, You Tube en Facebook hun medewerking verlenen en dat op deze manier miljoenen mensen door de Amerikaanse inlichtingendiensten worden bespioneerd en in de gaten gehouden. Kort daarna kwam uit Engeland het bericht dat ook de inlichtingendiensten in de UK met het programma werken. Het programma zou worden gebruikt om de huidige wetten te omzeilen. Parlementariërs in de VS en Europa waren tot nu toe niet op de hoogte van het bestaan van het programma.

Intussen hebben de internet bedrijven gezegd dat ze nog nooit van PRISM hebben gehoord en dat ze ook geen medewerking hebben verleend. Of dit waar is kan niet achterhaalt worden. Maar dat dit allemaal gebeurd staat intussen vast en het geeft opnieuw aan hoe de heersers keer op keer de rechten van ons allemaal schenden. Natuurlijk was allang bekend dat er getapt en meegelezen werd. Maar het is voor het eerst dat wordt toegegeven dat het op zo’n grote schaal gebeurd. De Amerikaanse president Obama verdedigde meteen het programma en bevestigde zo ook meteen het bestaan er van. Toen Obama pas president werd hadden veel mensen hoop dat hij de wereld zou veranderen. Die kans was altijd klein want de Amerikaanse politiek is in handen van de grote bedrijven. Wie dan president is maakt weinig uit.

Maar intussen moeten we vaststellen dat Obama geen haar beter is dan Bush en dat hij geen enkel respect heeft voor de mensen die hij beweerd te dienen. Ook hij schaart zich in een lange rij van vijanden van het volk. De hele zaak heeft opnieuw duidelijk gemaakt hoe we in de gaten worden gehouden. We kunnen er dus vanuit gaan dat ook dit artikel door een of andere Amerikaanse inlichtingen malloot wordt gelezen. We willen van deze gelegenheid gebruik maken om dit soort figuren een kleine boodschap te sturen. Ze kunnen lezen en spioneren wat ze willen. Ze kunnen internet afsluiten en alle netwerken lam laten leggen. Het zal geen verschil maken. De stem van het volk is niet tot zwijgen te brengen. Er zal een dag komen dat er met dit soort snuffelaars op niet mis te verstane wijze wordt afgerekend. En mocht men in de hoogste sferen van het VS imperialisme willen weten wie er achter dit artikel zit, zet dan maar even PRISM aan. Dan ben je er zo achter.  Voor ons is het geen probleem. Wij voeren onze strijd openlijk en erkennen alleen onze eigen wetten en regels. Dus, snuffelaar, je kunt het dossier weer wat aanvullen. Ons zal het een rotzorg zijn!!

donderdag 6 juni 2013

De bruine colonnes marcheren weer



Er zijn mensen die zeggen dat de huidige opkomst van het fascisme een symptoom van de crisis is. Dat het gaat om een tijdelijk fenomeen, dat wordt gevoed door ontevreden mensen, en weer zal verdwijnen als het allemaal wat beter gaat. Als we naar de geschiedenis kijken kunnen we zien dat precies dezelfde dingen werden gezegd over Hitler Duitsland in 1933. Intussen weten we dat dit een totale misrekening was. Een misrekening waar miljoenen met hun bloed voor hebben betaald. We moeten ons dus wel degelijk ernstige zorgen maken over de opkomst van de nieuwe bruine pest. De opkomst van fascistische partijen en organisaties is namelijk geen bedrijfsongeval van het kapitalisme, maar een geplande en uitgewerkte tactiek om de arbeidersbeweging te bestrijden en zo mogelijk te vernietigen.

Op dit moment zijn er in verschillende landen fascistische organisaties actief die een steeds grotere bedreiging beginnen te vormen, ook voor de landen die nog niet direct betrokken zijn. Bijvoorbeeld in Griekenland neemt de fascistische “Gouden Dageraad” een steeds radicalere en bedreigender vorm aan. Niet alleen kreeg de partij veel stemmen in de verkiezingen van vorig jaar, de organisatie gedraagt zich steeds gewelddadiger op straat en in het dagelijks leven in het algemeen. Knokploegen van de partij trekken de markten op en de kramen van mensen met een buitenlandse afkomst worden bestormd en vernield. Eigenaren die bezwaar maken worden in elkaar geslagen. De beelden roepen herinneringen op aan de acties van de NSB en de WA tegen de Joodse handelaren op de Amsterdamse markten in de Tweede Wereld Oorlog.

Het gaat zelfs nog verder. Zogenaamde patrouilles van de “Gouden Dageraad” bezoeken ook de ziekenhuizen om te kijken of er illegalen werken. Mensen waarvan de papieren niet volledig in orde zijn worden door de fascisten de ziekenhuizen uitgegooid. Dit gebeurt vaak in overeenstemming met de directie. Als iemand bezwaar maakt vallen er klappen. De politie roepen om hier iets tegen te ondernemen heeft geen zin, want meestal kiest de politie de kant van de fascisten of komt gewoon niet opdagen. Kortom, het tuig van de “Gouden Dageraad” kan vrij zijn gang gaan. Recentelijk ging een parlementslid van de partij zo ver dat hij het waagde om “Heil Hitler” in het parlement te roepen. Hij werd geschorst. Op zich een rariteit, want meestal onderneemt de regering niets tegen de Gouden Dageraad. Deze fascisten vormen overigens niet alleen een bedreiging in Griekenland. Er zijn nu bewijzen dat de partij bezig is om een organisatie in het Duitse Neurenberg op te bouwen. In Neurenberg hield Hitler ooit zijn grote partijbijeenkomsten. Het is toch wonderbaarlijk hoe de stukjes van de puzzel altijd weer in elkaar passen. Op de vraag of de Duitse autoriteiten tegen deze club optreden is het antwoord natuurlijk ontkennend. Duitsland doet nauwelijks iets tegen de eigen fascisten, dus wat zouden we kunnen verwachten? In Brussel wordt men wel wat onrustig. Er is door de EU een oproep aan de Griekse regering gedaan om de Gouden Dageraad te verbieden. Zo als was te verwachten heeft dit nog niet tot resultaat geleid.

Een ander land waar de fascisten steeds meer voet aan de grond krijgen is Hongarije. De fascistische Jobbik partij haalt veel stemmen tijdens verkiezingen en staat bekend om zijn haat tegen Joden en Roma en Sinti. De organisatie is intussen de derde partij van het land. Het aantal incidenten waarbij Jobbik leden betrokken zijn is op dit moment niet meer te tellen. Joodse mensen worden bedreigd en vernedert en het komt steeds vaker voor dat Roma en Sinti mensen door de fascisten worden geslagen en geïntimideerd. Recentelijk stelde een parlementslid van Jobbik voor om een lijst op te stellen van Joodse Hongaren om te kijken of zij soms schadelijk zijn voor het Hongaarse nationale belang. Hij heeft het vooral gemunt op Hongaren die ook een Israëlisch paspoort hebben. In de laatste maanden zijn er verschillende demonstraties van Roma en Sinti gemeenschappen geweest om te protesteren tegen discriminatie in het algemeen en in het bijzonder tegen de aanvallen van de Jobbik terreurbendes.

Ook in Hongarije ondernemen de autoriteiten niets tegen de fascisten en doen net als of het de gewoonste zaak van de wereld is. De regerende rechtse partij heeft lang gedaan als of het de acties van Jobbik negeert, maar op de achtergrond is er zonder meer steun voor de fascisten. Toen er een paar weken geleden een Joods congres was in Budapest gaf de Hongaarse minister president aan dat er een einde moet komen aan het antisemitisme. Maar ook dit zijn alleen woorden. Van daadwerkelijke actie is ook in Hongarije geen sprake. Men is veel meer geïnteresseerd in het vervolgen van linkse organisaties en het uitschakelen van alternatieve media. En daarbij komen natuurlijk de fascisten heel goed van pas.

Steeds opnieuw zien we dus dat de autoriteiten in alle kapitalistische landen de fascisten over het algemeen gewoon hun gang laten gaan. Vaak is er zelfs een zekere mate van steun voor de terreurbendes en minachting voor hun slachtoffers. Maken de fascisten het echt te bont wordt er een beetje afkeurend op gereageerd, maar binnen de kortste keren gaat alles in de doofpot, en mag de bruine pest verder gaan.

Sommige zeggen dat het vreemd is dat de democratie zichzelf niet beter beschermd tegen vijanden zoals de fascisten. De mensen die dit zeggen hebben het kapitalistische systeem niet goed begrepen. Vooral veel sociaal democraten hebben last van dit probleem. Het kapitalistische systeem staat alleen maar de democratie toe omdat het haar goed uitkomt. Het geeft een zekere mate van rust en dat komt de productie en de winstmaximalisatie ten goede. Maar dat is ook alles. Laat niemand denken dat de kapitalisten ook gelijktijdig democraten zijn. Voor het kapitaal is de democratie alleen maar een methode om het volk tevreden te houden. Als het allemaal goed gaat houden ze daar ook aan vast.

Maar als er een crisis uitbreekt en de winsten dalen of als de arbeidersbeweging te machtig wordt vallen de kapitalisten terug op het fascisme. Het fascisme is in feite de kettinghond van het kapitalisme. Als het de kapitalisten niet genoeg voor de wind gaat wordt de kettinghond losgelaten. We moeten dus nooit vergeten dat het fascisme een vast onderdeel uitmaakt van het kapitalistische systeem. Als de kapitalisten hun wil niet meer kunnen doorzetten via de democratie of wat daar voor doorgaat worden de bruine terreurbendes uit de kast gehaald. Zelfs als men dit niet nodig acht is het fascisme op de achtergrond altijd aanwezig. We zien dit in het leger, de politie, de inlichtingendiensten en in alle gelederen van de heersende klasse.

In Griekenland en Hongarije zijn de kettinghonden al van de lijn gelaten. Ze krijgen steeds meer vrijheid om hun terreur te bedrijven. In een aantal andere landen zit dit proces er aan te komen afhankelijk van hoe de kapitalisten de situatie in schatten. In Nederland wordt het openlijke fascisme nog in reserve gehouden. De kapitalisten kunnen immers bezuinigen zonder veel tegenstand en de arbeidersbeweging houdt zich over het algemeen stil. Daarom blijft het hier nog bij zielige opportunisten en populisten zoals Wilders, terzijde gestaan door fascisten in wording zoals Agema en Bosma. Maar ook hier kan de omschakeling snel komen.
 
Het is dus zaak om waakzaam te blijven en het fascisme overal te bestrijden waar het de kop op steekt. Vertrouw hierbij nooit op de parlementaire democratie of zaken zoals de grondwet. Fascisten bestrijdt je op de korte termijn door ze te vernietigen en op de lange termijn door de vernietiging van het hele kapitalistische systeem. De oude wijsheid geldt nog steeds: de vijand staat in eigen land.