Het kan aan het einde van het jaar
nooit kwaad om even terug te kijken. Als was het alleen maar om de lessen te
leren en in het nieuwe jaar beslagen ten ijs te komen. En lessen waren er in
2013 meer dan genoeg. Als er een zaak is die het afgelopen jaar heeft
gedomineerd is het wel de vele onthullingen over afluisteren en meelezen van de
Amerikaanse NSA en andere miezerige diensten die niets liever doen dan hun
vieze neus in de zaken van anderen te steken. Dat we nu meer weten over dit
schandaal hebben we te danken aan Edward Snowden, die intussen wel de grootste
klokkenluider uit de geschiedenis genoemd mag worden. Zelden heeft iemand in
zo’n korte tijd zoveel informatie naar buiten gebracht over de bedreigingen van
geheime diensten die ons allemaal kunnen beschadigen. En het mooie van dit
alles is ook nog dat al zijn onthullingen gewoon waar blijken te zijn. Niets is
overdreven en de Amerikanen hebben tot nu toe niets kunnen ontkennen. Ze zijn
gewoon schuldig. Punt uit! Zelfs Plasterk, de wezel van Rutte II, kan alleen
maar van de ene schuilkelder naar de andere rennen. Mooi om te zien.
Om nog even bij de Amerikanen te
blijven; de rol van Washington als politieagent van de wereld is duidelijk
uitgespeeld. Of het nu om Syrië of Iran gaat, de oorlogstrommels waar de Yanks
zo gek op zijn laten zich niet meer horen. Deels omdat de eigen bevolking al
die oorlogen zat is en ook omdat andere machten in de wereld naar voren komen.
Rusland drukt weer een stempel op het Midden Oosten en de directe buurlanden,
en ook in China worden langzamerhand de messen geslepen. Of dit alles goed of
slecht is zal nog moeten blijken, maar dat de Amerikanen een flink aantal tonen
lager moeten zingen, is zeker een vooruitgang. Als ze nu ook de atoombommen die
nog steeds op Volkel liggen eens zouden opruimen zou het echt reden voor een
feestje zijn. Maar dat is blijkbaar nog te vroeg, en vraagt om meer druk op de
ketel.
De Koerdische kwestie leek in 2013
even de goede kant op te gaan. Er werd gepraat en er kwam een vredesproces,
maar helaas toonde de Turkse staat dat men geen spat veranderd is. Van vrede
kan geen sprake zijn en het enige proces dat nodig is, is de berechting van de
criminelen die in Turkije de dienst uitmaken. Hieronder vallen Erdogan en zijn
AKP trawanten, het Turkse leger, en de Moslim extremisten met voorop Fethullah
Gulen. Pas als dit gespuis in de bak zit en de Turkse staatsideologie voorgoed
vernietigd is zal er ruimte komen voor mensenrechten, politieke vrijheid en
democratisering. Overigens is de Turkse staat niet alleen vijandig tegenover de
Koerden en andere bevolkingsgroepen. Ook de Turkse bevolking wordt niet
gespaard zoals de Taksim opstand heeft bewezen. De les voor 2014 is duidelijk;
vertrouw geen enkele van de Turkse machthebbers, het zijn stuk voor stuk
leugenachtige huichelaars. Die les was eigenlijk al begin 2013 duidelijk toen 3
vrouwelijke PKK kameraden in Parijs werden vermoord. Intussen is duidelijk dat
er een Turkse vinger aan de trekker zat. Er zal een dag komen dat ze hiervoor
een hoge prijs betalen. De rekening blijft nog even open.
In Noord Ierland zijn er steeds meer
mensen die zich van het hele vredessysteem afkeren en de wapens weer op pakken
om Ierland vrij te vechten. Het is een logisch gevolg van de koehandel die nu
al jaren plaats vindt en die een verenigd Ierland in de weg staat. Maar een
verenigd Ierland alleen is niet genoeg. Het gaat om het opzetten van een
arbeiders republiek. Dat krijgen steeds meer mensen in de gaten. In 2013 waren
er meer acties dan in de voorgaande jaren. Het geduld begint eindelijk op te
raken.
Op een heel ander terrein roepen de
Europese staathoofden dat de euro crisis voorbij is en dat er een einde komt
aan de recessie. De volkeren merken hier echter niets van. In Zuid Europa en op
de Balkan neemt de armoede per dag toe. De werkloosheid stijgt en het aantal
zelfmoorden vertoond een stijgende lijn. Is dit het einde van de crisis? Het
lijkt er niet op. We zeiden het al eerder; het hele kapitalistische systeem
weet dat het op gestolen tijd leeft. Als deze crisis het systeem niet de das om
doet gaat het wel tijdens de volgende crisis gebeuren, die al om de hoek wacht.
De enigen die nu feestvieren zijn de bankiers en andere parasieten die denken
dat ze zich weer opnieuw vol kunnen vreten. Dat kon wel eens tegenvallen. De
mensen hebben hun lessen geleerd en vertrouwen niemand meer van dit gespuis.
Hetzelfde geld voor de regeringsleiders trouwens. En terecht.
Tijdens het afgelopen jaar verloren we
twee belangrijke kameraden Hugo Chavez en Nelson Mandela. Maar in Venezuela
gaat het socialisme gewoon door en in Zuid Afrika en elders zullen de lessen
van Nelson Mandela een inspiratiebron zijn voor de nieuw generaties om de vele
misstanden aan te pakken en af te rekenen met de corruptie. Leidende kameraden
zijn moeilijk te vervangen, maar het is aan ons allemaal om een bijdrage te
leveren, zodat de opengevallen plaatsen kunnen worden opgevuld.
Als er dit jaar een stroming door de
mand is gevallen, dan is het wel de sociaal democratie. Overal waar sociaal
democraten aan regeringen gingen deelnemen hebben ze opnieuw hun achterban
verraden en de kant van de heersende klasse gekozen. We zien dat in Nederland
waar de PvdA al haar verkiezingsbeloften brak en als poedel van de elite ging
functioneren. Het toppunt van dit verraad zijn de bijstandswetten van Klijnsma,
die we zonder twijfel als vijand van de arbeidersklasse kunnen aanmerken. Als
je zelfs niet met je vingers van de mensen kunt afblijven die toch al niets
hebben, ben je wel tot een recorddiepte gezonken. Maar het is niet alleen
Klijnsma, de hele PvdA top is van boven tot onder verrot. Iedereen die nog
illusies in deze partij heeft, moet wel onder een steen hebben geleefd,
verstoken van de buitenwereld. Het is ook niet alleen de PvdA, de zogenaamde
linkse oppositie in de Tweede Kamer heeft compleet gefaald. Van SP tot
GroenLinks, en alles wat daar nog tussen in hangt. Dit falen, en het toenemende
racisme, hebben er toe geleid dat fascist Wilders weer de grootste partij is in
de peilingen.
Ook in Duitsland koos de sociaal
democratische SPD voor de heersende klasse in plaatst van een linkse coalitie
die het land blijvend had kunnen veranderen. Men kruipt liever onder de stoel
van Merkel, die na Zuid Europa ook de Oekraïne in de chaos probeert te storten.
Daar kan de SPD dan ook een leuk rolletje in spelen. In Groot Brittannië wordt
Labour steeds meer een partij van het midden, en keert men langzaam maar zeker
terug naar de donkere dagen van Blair. Dit is nog maar een kleine greep uit de
verraderspraktijken van de sociaal democratie.
Het belang nu is om de balans op te
maken en duidelijk afstand te nemen van alles wat sociaal democratisch is.
Waarom zouden we ons zelf steeds opnieuw laten belazeren? Het is nu de tijd
voor principiële keuzes. Dat betekent geen stem meer voor de sociaal
democratie. Stem alleen als er de mogelijkheid is om op communisten te stemmen.
Stemmen op andere partijen houdt alleen de illusie in stand dat de
arbeidersklasse in het parlement vertegenwoordigd is. Met deze illusie moeten
we voor altijd breken. De oppositie moet komen van buiten het parlement, kortom
het is de straat die moet spreken. Tegen de tijd dat de
gemeenteraadsverkiezingen er aan komen, in maart 2014, zullen we hier dieper op
in gaan. Maar we herhalen wat we eerder zeiden, Nederland heeft een
revolutionaire communistische partij nodig. Een partij die de kant kiest van de
werkende mensen en de strijd aanbindt met de heersende elite. Dus, organiseer
en sla terug, ook in 2014.