Het gaat er dus niet om of je voor een
verenigt Europa bent, maar of je voor een Europa van het kapitaal bent. Precies
daar moeten we Nee op zeggen. Luid en duidelijk. Dit Europa van de Euro en de
banken heeft al een aantal landen in de financiële chaos gestort, en het
project op zich is door de crisis een failliete boedel geworden. Het is dus
belangrijk dat we de problemen niet nog groter maken. De meeste reguliere
partijen lopen braaf achter het Europa van Merkel aan. Sommige anderen zijn
tegen, maar dat is op benauwende nationalistische gronden of een fascistische ideologie.
Het is van belang dat de kiezers juist de partijen die nu nog voor zijn dwingen
om eindelijk de discussie over deze zaken te voeren. Dat is een stap richting
verandering. Het is een kleine stap, maar de eerste stap is altijd het
belangrijkste.
Een andere kwestie die we goed in de
gaten moeten houden is de dreiging van een extreem recht kabinet. We praten dan
over een regering Rutte 2 bestaande uit VVD, PVV, wat splinters en misschien de
SGP als dit nodig mocht zijn. De meeste lezers zullen denken dat Rutte nu wel
genoeg heeft van de PVV en Wilders, zeker nu het heftig rommelt binnen deze
club. Maar dat is een vergissing. Nu staan de VVD en de PVV vijandig tegenover
elkaar, maar een deel hiervan is show. Laten we niet vergeten dat beide
partijen uit het zelfde nest komen, en dit geldt ook voor splinters als
Brinkman en eerder Verdonk. Alle extreem rechtse stromingen die nu actief zijn
in de reguliere politiek vinden hun oorsprong binnen de VVD. Ook zijn het
allemaal stromingen die afkomstig zijn uit het kapitaal. Ze vertegenwoordigen
verschillende denkrichtingen, maar uiteindelijk zullen ze altijd samen op
trekken. Zeker als het gaat tegen de arbeidersbeweging.
De VVD komt voort uit de meer liberale
stroming en de PVV vertegenwoordigd het radicale gezicht van het kapitalisme.
Daar komen ook de splinters vandaan, die op zich niet echt relevant meer zijn.
Een partij als de PVV legt voor het kapitalisme, als het nodig mocht zijn, de
basis voor het fascisme. Het fascisme wordt door het kapitalisme altijd ingezet
als andere middelen niet meer werken om de winsten veilig te stellen. De PVV is
voor deze taak in gereedheid gebracht. Mocht er bij de verkiezingen een rechtse
meerderheid ontstaan, zitten Rutte en Wilders weer om de tafel, samen met de
fundamentalisten van de SGP. Het repressieve afbraak beleid dat daar uit gaat
komen is nu al te voorspellen. Het verzet ook, maar dat is een ander verhaal.
Wil het kapitalisme zo’n extreem
rechts kabinet? Dat is nog niet helemaal zeker. De kapitalisten komen niet uit
de crisis, en het kan zijn dat men naar noodmiddelen, het fascisme, gaat
grijpen. Dit is niet hun meest favoriete optie, omdat er ook verzet zal opkomen
en over het algemeen wil het kapitalisme rust. Verzet en onrust zijn immers
slecht voor de winst, en daar draait het toch allemaal om. Maar als de nood
hoog genoeg is, en daar lijkt het steeds meer op, zal men aan de noodrem
trekken. Dan is een regering VVD, PVV, SGP wel een acceptabele optie. Dit alles
kan heel ver gaan en zelfs in een dictatuur eindigen. Nu al zijn er regeringen
in Europa die op ondemocratische manier tot stand zijn gekomen. Bijvoorbeeld in
Italië en eerder Griekenland. Al deze dingen zijn dus niet denkbeeldig, maar kunnen
voorkomen, ook in Nederland.
Om steeds waakzaam te blijven is het
handig om de geschiedenis goed te kennen. Er is geen beter voorbeeld dan de
opkomst van Hitler en de Nazi’s in Duitsland. Veel mensen denken dat Hitler in
januari 1933 bruut de macht heeft gegrepen. Eigenhandig zou hij de democratie
hebben uitgeschakeld. Niets is minder waar. In de vroege jaren 20 van de vorige
eeuw was de NSDAP van Hitler een onbeduidende splinterpartij die vooral werd
aangehangen door uitschot. Pas toen de crisis in Duitsland zo groot werd dat
het Duitse kapitaal geen uitweg meer zag, werd er door bepaalde krachtige
stromingen in Hitler geïnvesteerd.
Het waren toen nog maar een paar
stromingen die een sterke man zochten, maar het was voldoende om de NSDAP te
laten groeien. Intussen werd de Republiek van Weimar steeds meer voorbereid op
een dictatuur. Steeds opnieuw werd het parlement ontbonden en werden er
verkiezingen uitgeschreven. Intussen werd er geregeerd met noodverordeningen
die vooral tegen de sterke arbeidersbeweging waren gericht. De rijkspresident
von Hindenburg hield de macht in handen en kreeg zelfs steun van de sociaal
democratische SPD. Maar de SPD werd steeds meer op de achtergrond gedrongen en
de burgerlijke politicus von Papen werd belast met het uitvoeren van de
noodverordeningen. Dat ging zelfs zover dat de sociaal democratische regering
in Pruisen gewoon werd afgezet.
Dit alles werd zogenaamd allemaal
gedaan in het belang van het land. In feite was het gewoon in het belang van de
grote kapitalisten die de politici in hun zak hadden. Men wilde de vrije hand,
dus moest de weg vrij gemaakt worden. Begin jaren 30 was zelfs dit niet meer
voldoende, en werd er volledig op Hitler gezet. Door de investeringen in de
NSDAP groeide de partij enorm en kreeg veel aanhang onder de teleurgestelde
burgers. De fascisten kregen veel stemmen, maar nooit genoeg om op eigen kracht
te kunnen regeren. Hitler werd in het zadel geholpen door de burgerlijke
politici, met von Hindenburg in de hoofdrol. Kort voor de machtsovername in
januari 1933 was de NSDAP eigenlijk over haar hoogtepunt heen. De partij
verloor duizenden stemmen terwijl arbeiders partijen, zoals de communistische
KPD, groeiden. Ook de SA, Hitler’s straatvechters, dreigde het onderspit te
delven omdat de arbeiders via hun Strijdbond terug sloegen.
Het kapitaal zag de kans wegglippen en
liet von Hindenburg Hitler tot rijkskanselier benoemen. Dat was ook meteen het
einde van de republiek, en het begin van de fascistische dictatuur. Dit was dus
nooit de wens van de kiezers, maar het project van het Duitse grootkapitaal in
samenwerking met de burgerlijke systeempartijen. De laatste groeven hiermee hun
eigen graf. Waarom gebeurde dit alles? Zoals gezegd wilde het kapitaal de
handen vrij hebben om met alle middelen uit de crisis te komen. Hiervoor moest
de sterke arbeidersbeweging worden uitgeschakeld. Daar had men de fascisten
voor nodig. Ten tweede wilde het Duitse kapitaal de herbewapening van
Duitsland. Er moesten immers nieuwe markten komen om de crisis te overwinnen,
en nieuwe winsten te maken.
Ook wilde men van het Verdrag van
Versailles af dat de schadevergoedingen na de nederlaag in de Eerste Wereld
Oorlog regelde. Het grootkapitaal, met de wapensmeden voorop, hadden ruimte
nodig en daarvoor waren alle middelen geoorloofd. Verder is er de vraag waarom
de burgerlijke partijen mee werkten. Men dacht dat Hitler na een paar maanden
wel ontmaskerd zou zijn. Dan zouden zij weer aan de beurt zijn. Zelfs een
aantal SPD leiders dachten zo. Het was een grote misrekening want die paar
maanden werden 12 jaar, en waren de inleiding voor een nieuwe wereld oorlog.
Ook vandaag weer zit het kapitaal in
de problemen en is op zoek naar een uitweg. Hoe wanhopiger de onzichtbare
heersers worden, dus te groter het gevaar. Ook nu weer kunnen de
systeempartijen de weg vrij maken voor de meest radicale en brute vorm van het
kapitalisme; het fascisme. Het is dus van het grootste belang om een (extreem)
rechtse meerderheid bij de volgende verkiezingen te voorkomen. Het zou de
inleiding tot de ondergang kunnen zijn. Leer van de geschiedenis en blijf
waakzaam. We mogen de fouten van het verleden niet herhalen, nu niet en nooit
meer. Voor wie nog twijfelt; hoe zou het komen dat eerst Fortuyn en daarna
Wilders in korte tijd zo groot werden en zo veel ruimte kregen? Waar kwam het
geld en de steun vandaan? Het antwoord staat boven beschreven.
Intussen is het verkiezingsprogramma
van de PVV verschenen en Wilders lijkt het met de Nederlandse burger goed voor
te hebben. Men is immers tegen Brussel en voor Nederland. Wat de partij
eigenlijk bedoeld is dat men tegen het buitenlandse kapitaal is, maar voor de
Nederlandse kapitalisten. Dat hebben alle extreem rechtse partijen gemeen.
Niets nieuws dus. Men is tegen onderdrukking door Brussel, maar voor onderdrukking
door de Nederlandse elite. Ons antwoord moet zijn: tegen het Europa van de
banken en de bonzen, voor het Europa van de volkeren. Kortom; een Verenigd
Europa van Arbeidersrepublieken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten